Gdy wschodzi słońce (okładka  miękka, wyd. 06.2023)

Styl jakim została napisana książka, bardzo przypadł mi do gustu. Muszę przyznać, że nie przepadam za narracją trzecioosobową, a tutaj się pozytywnie zaskoczyłam. Bohaterowie książki zostali naprawdę dobrze wykreowani. Nasza główna bohaterka Rowan McKinnon poświęca się swojej pasji do botaniki. Dziewczyna ma charakterek, co miało chwilami swoje plusy i minusy, np. bardzo mnie denerwowało to jakie miała podejście do relacji z Harrym i to jak trzymała go na dystans. Miała oczywiście swoje powody do tego, jednak bolało mnie to bardzo podczas czytania. Nasz główny bohater - Harrison Brady to zdecydowanie mój nowy książkowy mąż!! Jego wrażliwość, zachowanie i uczucia do Rowan były naprawdę urocze. Harry po stracie pacjentki wraca w rodzinne strony i to tam podczas zabawy w chowanego, w zabawny sposób poznaję Rowan. Z postaci pobocznych najbardziej polubiłam Duncana, brata Harrisona. Jest zabawnym i naprawdę ciekawym bohaterem w książce. Mam nadzieję, że autorka pomyśli o stworzeniu książki o nim i jego relacji z Temporance. Napewno bym po nią sięgneła!!🫶 Klimat to zdecydowanie główny powód dzięki, któremu zakochałam się w tej książce. Przeniesienie się do Pensylwanii, wszelkie zwyczaje, festyny, opisy przyrody, winnicy... poprostu wow. Podczas czytania, gdy wyobrażałam sobie te wszystkie miejsca, jedyne o czym myślalam to o tym jak bardzo chciałabym się tam znaleźć. 😭 Naprawdę przyjemnie spędziłam wieczory podczas czytania tej książki. Poznawanie bohaterów i zauważanie tego jak powoli się do siebie zbliżają było dla mnie chwilami naprawdę rozczulające. Pokazują nam, że mimo trudnych przeżyć, nadal zasługują na szczęście. Jestem pewna, że historia Rowan i Harryego zostanie w mojej pamięci na baardzo długo🖤 / @zaczytanatalia

🌅"Gdy wschodzi słońce" Jen Devon; Wydawnictwo Ale 🌅 Moje określenie tej książki z pewnością jest takie: wrażliwość i masa emocji. Ta książka wręcz emanuje tymi dwoma cechami 🧡 pełna romantyzmu, uczuć...przepiękna! 🥰 Bohaterowie...w tej książce uważam, że mamy dwóch naprawdę dobrze stworzonych ludzi. Harry i Rowan to dwoje bardzo pokrzywdzonych przez życie ludzi, ale na co warto zwrócić uwagę- na zupełnie dwóch różnych płaszczyznach. Harry jest wielkim wrażliwcem, jest położnikiem i bardzo przeżywa stratę swojej pacjentki. Wraca to do niego jako bumerang i skutecznie utrudnia normalne funkcjonowanie. Rowan natomiast ma bardzo złe doświadczenia w relacjach z ludźmi z przeszłości i jest botaniczką. Nigdy nie zaznała prawdziwej miłości ani od rodziny ani od jakiegoś mężczyzny. Wiecznie krzywdzona, zostawiona sama sobie, nie zdolna do zaufania. Ich emocje w związku z tym co do siebie żywią są potężne, ale dla obojga- bardzo trudne. Boja się w wejść w poważną relacje przez swoje doświadczenia. Oboje zachowują się jak bardzo zranieni ludzie. Przez to też książkę tą można wrzucić do motywu slow-burn, co dla mnie jest wielkim plusem! Relacja bohaterów rozwija się bardzo powoli, na wszystko dają sobie czas, popełniają też masę błędów w trakcie trwania ich znajomosci. Dodatkowe motywy to zdecydowanie grumpy and sunshine, upadająca winnica, bolesne tajemnice przeszłości i leczenie swoich traum. Każdy z motywów jest dobrze przedstawiony i wyraźnie widać go w trakcie czytania 🧡 Bardzo podobał mi się klimat dwóch rzeczy, który został oddany w książce: winnicy oraz rodziny Harrego. Tymi dwoma rzeczami jestem wręcz oczarowana jeśli chodzi o tą książkę 🧡 Klimat winnic wręcz się czuje podczas czytania-dużo różnych opisów natury, tego co dokładnie otacza bohaterów daje możliwość wyobrażenia sobie tego miejsca. Często dodatkowo czytamy o tym, jaki zapach panuje w danym miejscu itp...to daje możliwość dosłownego wyobrażenia i wejścia do świata tej książki 🥰 uwielbiałam czytać o tym, jak rozwija się winnica, co się dokładnie tam dzieje. Świetnie zostało to oddane! I element rodziny ze strony Harrego...jejku, ta wielodzietna, kochająca się rodzina to jak miód na serduszko do czytania. To jakimi ciepłymi uczuciami się tam wszyscy darzą j jaki klimat jest w ich rodzinie- naprawdę cudownie się o nich czyta 🧡 każdy za każdym tam stanął by murem, byle tylko pomóc 🧡 mimo, że przez to zrobiło nam się sporo bohaterów- na spokojnie jesteście w stanie ich wszystkich od siebie odróżnić i nie mylić. Są fajnie nakreśleni na podstawie opisów głównych bohaterów. Najlepsza jednak z tego wszystkiego była mama Harrego, która tak dużo zrobiła dobrego...cudowna kobieta 🧡 Jedyny minus, minimalny jest taki, że czasami miałam wrażenie, jakby niektórych opisów było wręcz za dużo. Bardzo szczegółowo wchodziliśmy w taką codzienność bohaterów i jakieś wydarzenia z ich życia, co momentami mogło się nudzić, ale ogółem wszystko było w porządku 🧡 W pewnych chwilach mocno bolało mnie serducho przez to wszystko, bo działo się tutaj naprawdę wiele niespodziewanych rzeczy...ale całościowo, czytając ostatnie strony...jestem zadowolona i cieszę się, że czytałam tą książkę 🥰 Myśle, ze dla każdego, kto kocha motyw slow-burn, grumpy and sunshine oraz tajemnic i bólów przeszłości- mogę Wam bez żadnego problemu polecić tą książkę 🧡 to był naprawdę dobrze spędzony letni czas 🥰 ⭐️4/5 🧡8/10 🌶1/5 🌅16 📖stron: 450 🌅seria: ❌ 🧡literki: średniej wielkości, bardzo przyjemne do czytania 📍gatunek: romans

Jesli nie macie żadnych planów czytelniczych lub szukacie ciekawej książki, to chciałabym Wam polecić "Gdy zachodzi słońce" autorstwa @kisscrafter wydanej przez Wydawnictwo Ale! To piękna historia, której akcja rozgrywa się w pewnej winnicy w Pensylwanii. Dwie zranione dusze, ona z zawodu botanik, przestająca wierzyć w miłość. On, położnik, który właśnie stracił swoją pacjentkę. Czy coś połączy tą, tak różną od siebie dwójkę ludzi? Powiem Wam szczerze, że jestem prawie zachwycona tą historią. To jak Autorka przedstawiła bohaterów.., hmm, nie spotkałam się chyba z czymś podobnym. Na początku Rowan spodobała mi się za poczucie humoru, potem zaczęła mnie swoim zachowaniem trochę wkurzać. Natomiast kreacja naszego Pana Doktora - i like IT ‼️ ale, więcej Wam nie zdradzę, gdyż jestem Ciekawa waszej oceny. Uważam, że z czystej ciakawości pióra autorki i tej pięknej okładki powinniście sięgać po ten #slowburn Ja serdecznie polecam, a wydawnictwu dziękuję za egzemplarz do recenzji.

“Gdy wschodzi słońce” @kisscrafter - “Ma najsmutniejsze oczy, jakie kiedykolwiek widziałam.” - [współpraca reklamowa z @wydawnictwoale] - Rowan - o miedzianych kręconych włosach i brązowych oczach. Ma doktorat z botaniki. Zafascynowana roślinami. Harry - o niebieskich oczach i blond włosach. Licencjonowany położnik. Boi się pająków. - Przyjechała w ciche miejsce, żeby popracować nad artykułem, a także zobaczyć piękną szklarnie w Pensylwanii. - A on? Wziął urlop, żeby odzyskać harmonię. - To tam, spotyka go grając w chowanego. - Ich dwoje nie potrafiący się od siebie oderwać. - On chce czegoś poważnego, ona chce czegoś przelotnego. - “Jesteś jak koliber, który sączy słodką wodę z poidełka. Owszem, dzięki temu przeżyje, ale ile smaków, barw i piękna go ominie, jeśli nie będzie się żywił nektarem kwiatów, tak jak powinien?” - Wygra rozum czy serce? - Okej.. nie wiem czy to zabrzmi dobrze, ale w trakcie pierwszych 100 stron zasnęłam na niej 4 razy. Początek bardzo mi się dłużył, ale później? Nie wiem kiedy się skończyła. - Co mogę o niej powiedzieć? Na pewno to, że książka jest warta przeczytania i polecam po nią sięgnąć, bo ostatecznie podobała mi się. - Narracja trzecioosobowa.. chyba większość z nas ma z nią problem. Ja mam za każdym razem jak czytam książkę z tym typem narracji. I tak jak przez te początkowe strony miałam z nią problem, to tak sumując przyjemnie się ją czytało. - Bohaterowie.. - Początkowo postać Rowan mnie irytowała. Jej uczucia nie do końca jasne, ta niepewność.. ALE patrząc na jej bagaż doświadczeń, to jakie miała dzieciństwo i co działo się później, to nie dziwiłam się jej podejścia. - Związki bez zobowiązań, to było coś na co ona się zgodziła. Jednak uczucia wynikające z tego były w szczególności zabronione. Otoczona samotnością i wierząca, że nie jest zdolna do miłości i budowania relacji. Miłość i naukę przyrównywała do nauki. A przyroda? Była jej muzą. Terapią w najgorszych i najlepszych chwilach jej życia. - A Harry? Zdruzgotany wydarzeniem, które nim wstrząsnęło. Zlękniony przed ratowaniem ludzi. Nawracające ataki paniki w chwilach potencjalnego zagrożenia. Harry niosący w sobie smutek, poczucie winy., zwątpienie w siebie i swoje umiejętności. Ktoś, kto dba o innych, obchodzą go inni ludzie. Marzeniem dwunastoletniego chłopca było zostanie mężem, a jego największym wzorem do miłości była miłość jego rodziców. - Rowan i Harry.. iskry, które żarzą się w powietrzu. Uczucia, które uskrzydlają. Tylko czy te skrzydła zagoszczą na stałe? Każdy jeden trzepot skrzydeł, który wywoływał uśmiech na twarzy, przyspieszone bicie serca. Magiczne sceny, które były między nimi. Te spojrzenia, drobne gesty, dotyk. Coś z pozoru błahego, jednak jest to coś bardzo pięknego. Uczucia. - Relacja, którą obserwuje się z niepokojem o dalsze losy bohaterów. Decyzje, które mogą zostać podważone. Walka z własnymi uczuciami. - Bohaterowie, którzy mają swoje problemy, nieprzepracowane traumy, niosące w sobie żal. Postacie, które potrzebują uzdrowienia. - Kreacja samej książki pod względem opisów botaniki, cały ten klimat.. to było coś niesamowitego. Wiem, że nie każdy lubi rozszerzone opisy w książce, ale tutaj? Idealnie to współgrało ze wszystkim. Z całą otoczką książkową. Od samego tytułu, przyglądając się okładce, a ostatecznie poznając całą historię. Wszystko dopięte od A do Z. - Jeszcze te opisane relacje rodzinne, które były u Harrego Coś pięknego. - To jego rodzina swoją życzliwościa i ciepłem pokazała czym są więzi rodzinne. Czym jest miłość rodzinna. Czymś czego w życiu jej brakowało. - Książka zdecydowanie warta przeczytania, szczególnie w ciepłe dni, żeby wczuć się idealnie w klimat. Historia dwóch zranionych bohaterów, którzy walczą z uczuciami, samym sobą. Historia, która pokazuje, że każdy zasługuje na miłość, zaufanie i wiarę w drugiego człowieka. Co najważniejsze.. miłość do siebie samego. Książka, która potrafi rozbawić. Wzruszyć. Romans, który zostawia jakąś cząstkę po sobie w tobie. - Ściskam, Ania ig: zajkosink.a

"Gdy wschodzi słońce" Jen Devon zaciekawiło mnie już w zeszłym roku, gdy zobaczyłam o tej pozycji pozytywne opinie na zagranicznych book mediach. Nie mogłam doczekać się Polskiej premiery i sięgnęłam po tę pozycję od razu, gdy tylko książka do mnie dotara. Poznajemy w niej historię Harrego - położnika, którego przytłoczyły tragiczne wydarzenia mające miejsce w jego życiu. Stracił pacjentkę, rozpadł się jego związek i szuka teraz ucieczki od problemów i pocieszenia w nabytej przez jego rodziców winnicy. To właśnie tam poznaje Rowan - piękną botaniczkę, o sercu zamkniętym na klucz, która ma pomóc w uratowaniu winnicy. Tę dwójkę ciągnie do siebie od pierwszego spotkania, jednak czy Herremu uda się dotrzeć do Rowan i zdobyć jej serce? Jest to historia dość specyficzna i mam wrażenie, że nie każdemu przypadnie do gustu. Relacja bohaterów rozwija się bardzo powoli, mamy ogrom przeskoków czasowych, a sam romans, choć stanowi sporą część tej książki, to nie jest w moim odczuciu najważniejszy. Momentami wkrada się tutaj powieść obyczajowa i skupiamy się na relacjach rodzinnych, przyjacielskich i problemach winnicy, więc jestem zdania, że tego typu historie trzeba po prostu lubić. Muszę przyznać, że mnie ona urzekła! Mamy tu moje ulubione motywy, takie jak grumpy and sunshine (tylko w odwróconej wersji), slow burn i on zakochuje się pierwszy. W dodatku cała historia rozgrywa się w pięknej winnicy. W związku z miejscem akcji, pojawia się sporo opisów przyrody i samej pracy Rowan, co wprowadza czytelnika w bardzo przyjemny klimat. Jen Devon potrafi "malować słowem" i wszystkie opisy są bardzo obrazowe i pobudzają wyobraźnię. Praca Rowan bardzo mnie intrygowała, więc wszystkie wzmianki dotyczące badań czy jej relacji z przyrodą pochłaniałam jak gąbka. Postacie przedstawione są w ciekawy sposób i wszystkich da się lubić. Moim ulubieńcem jest oczywiście Harry. Wykreowany został cudownie i to mój kolejny materiał na książkowego męża. Ma się ochotę go przytulić i nigdy nie puścić, a sceny z nim roztapiały moje serce. Jest cudownym i ciepłym mężczyzną, próbującym sobie radzić z trudną przeszłością. Rowan to natomiast z pozoru chłodna i zdystansowana kobieta, na której zaufanie i otwartość trzeba sobie zapracować, ale gdy już dopuści kogoś do siebie, to okazuje się zupełnie inna. Harry i Rowan to komplete przeciwieństwa, co jeszcze mocniej przyciągnęło mnie do tej historii. Nie jest to na pewno pozycja bez wad. Czasami zachowanie bohaterów było dla mnie niezrozumiałe i szczególnie Rowan doprowadzała mnie do szału. Starałam się zrozumieć jej nastawienie, bo sporo w życiu przeszła, ale nie zawsze mi się to udawało. Przeszkadzały mi trochę też liczne przeskoki czasowe. Początkowo myślałam, że to sprawi, że relacja bohaterów wyda mi się bardziej realna, ale niestety tak się nie stało. Całość trochę za bardzo się rozwlekła w czasie, a samych scen pomiędzy głównymi bohaterami było jak na taki okres czasu za mało. Więcej minusów tej historii jednak nie dostrzegam. Ostatecznie bardzo dobrze spędziłam z nią czas. Były sceny, dzięki którym na mojej twarzy pojawiał się uśmiech, ale i takie, które mnie wzruszyły i chusteczki okazały się niezbędne. Trzeba jednak zaznaczyć, że jest to raczej pozycja dla dorosłych czytelników, bo pojawiają się także sceny zbliżeń. Reasumując, jest to piękna historia o dwójce pokrzywdzonych przez życie ludzi, którzy próbują odnaleźć szczęście i ukojenie w swoich ramionach i pięknym otoczeniu przyrody. Jeżeli przyciąga Was ten klimat, to jak najbardziej mogę tę pozycję polecić. Jeżeli jednak liczycie wyłącznie na płomienny, szybko rozwijający się romans, to możecie być trochę rozczarowani.

Rowan McKinnon jest botaniczką z doktoratem, która piszę ważny dla niej artykół, który otworzy jej drzwi do świetlanej przyszłości. Przynajmniej tak sądziła, dopóki nie zostałon zaakceptowany i odesłany do poprawek, co dobiło dziewczynę. Kobieta była na skraju, siedziała cały czas w domu, a wenny brakowało. Za namową przyjaciółek, przyjeżdza do starej winnicy, która będzie niedługo remontowana. (Przynajmniej ona miała zapewnioną przyszłość, sorkiXD). Na miejscu powitała ją gra w chowanego, ale taka poważniejsza. Typowa zabawa, w którą każdy sie wciąga i tryharduje, a ona nie była lepsza. Chciała wygrać i pokazać, że potrafi osiągnąć sukces. Skryła się ciemnej szklarni, gdzie sądziła, że będzie jej zacną kryjówką. Niestety słyszy odgłosy i zauważyła mężczyznę, który sprawił jej w przyszłości wiele kłopotów. Harry jest położnikiem w szpitalu i po stracie pacjentki, na ostatkach sił przyjeżdża do nowego miejsca swoich rodziców, by oczyścić umysł. Nie spodziewa się, że kobieta, którą próbował złapać, nawet z nieudanym sukcesem, zostanie jego słabością, jednocześnie dobiciem i wielkim ciosem prosto w serce. Tak się składa, że dziewczyna od razu zakręciła mu w głowie i w idealnym momencie zgadza się na pomoc przy odbudowie winnicy. Czy te niewinne spotkanie sprawi, że ich relacja się pogłębi? Czy dziewczyna w końcu dopuści mężczyznę do siebie i pozowli mu na kochanie jej? Czy dwójka ludzi, o przeciwnych charakterach i wartościach, szczególnie dotyczących miłości, dojdzie do porozumienia i pozwoli uczuciom przejąć kontrolę? Po pierwsze, ta okładka jest przepiękna i tak świetna w dotyku, amen totalnieXD. Historia była bardzo ciekawa i pierwszy raz spotkałam się z tym schematem. Osobiście nie jestem fanką slow burnów, ale ten był przyjemny. Postacie, fabuła są dobrze napisane, rozplanowane i rozgrane. Wszystko było w klimacie i oddawało vibe, który umilił mi czytanie. Ta pozycja jest taką na letni wieczór, do herbatki pod kocem. Po prostu taka lekka i luźna książka, która wzbudza wiele emocji, ale jakich? Sama główna bohaterka, szczerze była po prostu troszkę irytująca, a bardziej jej podejście do życia. Harry starał się o nią, a ona cały czas mówiła, że to tylko zbliżenia bez zobowiązań, spełnienie potrzeb przyciągania do drugiego człowieka czy po prostu niewinna chwila. Bała się swoich uczuć, przez co prawie go straciła. Harry też jakiś dziwny był, ona od początku, że nie chce związku, a on swoje. No strasznie pogmatwana ta książka była. Postacie poboczne już trochę były ciekawsze niż oni, bo w kółko były ich kłótnie o szczebel relacji. Harry boi się pająków jak ja, więc ma za to plusa i w ogóle on był całkiem uroczym bohaterem, ale o Rowan już tego bym nie powiedziała. Wiem, że tak została stworzona, ale to już mi nie pasowało. Nie wiem jej styl bycia był strasznie wkurzający i w pewnym momencie czułam się jakbym czytała w kółko te same sceny, co przez chwilę było męczące. Myślę, że książka była nawet spoko, ale główna bohaterka i w ogóle ich relacja, na której opierała się cała książka, zepsuła mi wrażenia i ocenkę. Dziękuje bardzo i tak Wydawnictwu Ale za egzemplarz recenzencki!!❤️

Rowan jest typem samotoniczki.Doświadczenie życiowe spowodowało, zupełny brak wiary w miłość, dystans i nieufność wobec innych.Kocha naturę i wszystko co z nią związane. Dlatego kierunek jej studiów jest ściśle z tym związany ,mianowicie ma doktorat z botaniki.Rowan podczas pisania pracy naukowej napotyka parę problemów.Aby móc w spokoju dopracować i przeanalizować swoją pracę przenosi się Pensylwanii. Rowan przez swoją przyjaciółkę zostaje zaproszona na parapetówkę do winnicy, którą nie dawno zakupiła rodzina Bradych.Podaczas zabawy niespodziewanie poznaje jednego z członków rodziny.... Harrison jest położnikiem pracującym w Los Angeles. Niedawna utrata pacjentki mocno wstrząsnęła jego wiarą w siebie i swoje umiejętności. Postanawia na jakiś czas zniknąć, aby odzyskać spokój wśród najbliższych. Opuszcza Los Angeles i udaje się do zakupionej przez rodziców winnicy. Tam niespodziewanie poznaje Rowan .... To przypadkowe spotkanie w obydwojgu wywołuje ciekawość i wzajemne przyciąganie..... A podjęcie pracy i pomoc w odbudowaniu podupadłej winnicy przez Rowan ,mocno zbliży ją do Harrisona.... ,,Gdy wchodzi słońce,, to historia dwójki ludzi mocno doświadczonych przez życie. Obydwoje mierzą się z bolesnymi i trudnymi przeciwnościami losu.Historia o silnym trzymaniu się swoich zasad I przekonań. O chowaniu swoich uczuć ,pragnien pod pozorami i skorupą.O zmaganiu się z wieloma problemami,trudnosciami i demonami przeszłości. Historia o sile ,wytrwałości I determinacji w dążeniu do obranego celu. Podejmowaniu trudnych I niełatwych decyzji. O niesamowitej sile przyciągania,pożądaniu I fascynacji.O powolnym poznawaniu się,rodzącej więzi I budowaniu relacji. O daniu sobie szansy na szczęście I uczucie.O chęci znaznia ciepła i bliskości,a jednocześnie strachu przed zaangażowaniem.Historia o niesamowitej relacji rodzinnej.Pełnej ciepła, bliskości, poczucia bezpieczeństwa, wsparcia i pomocy..... Do sięgnięcia po tą historię skusiłam się poprzez piękną okładkę, która od razu przyciągnęła mój wzrok, dodatkowo intrygujący opis sprawił, że bardzo chciałam poznać tą książkę. Autorka stworzyła orginalną,niebanalną, pełną ciepła i delikatności historię, którą pochłonęłam w mgnieniu oka. Ciekawa I wciągającą fabuła sprawiła, że nim się obejrzałam przewracałam już ostanią stronę .Akcja powieści toczy się powoli, naturalnie bez zbędnego pośpiechu tworząc spójną całość . Bohaterowie fajnie wykreowani,a ich relacja od samego początku tworzy niesamowitą aurę.Obesrwowanie ich powolnego poznawania się, budowania więzi było wręcz urocze. Tą historią jest ciepłą ,uroczą ksiazką ,przepelnioną emocjami i napisaną w bardzo swobodnym I przyjemnym stylu, przez co czyta się ją niezwykle szybko. Wyjątkowa historia, pełna emocji i bólu ,czasem smutku I wzruszeń ale także momentów szczęścia nadzieji i uśmiechu.Ukazująca, że warto podjąć ryzyko I zawalczyć o miłość. Wyjątkowości dodaje jej oddane piękno i klimat winiarni i okolicznosci przyrody,aż chciało by się zobaczyć te zakątki. Polecam Wam przeczytanie tej cudownej książki.

☀️ Współpraca recenzencka ☀️. Q – O jakiej porze dnia czytacie najchętniej? Rowań McKinnon ma doktorat z botaniki uwielbia rośliny bardziej niż ludzi. Może dlatego, że one ją nigdy nie zraniły tak jak często robili to ludzie. Życie dziewczyny nigdy nie należało do tych najłatwiejszych. Najważniejszą rolę w jej życiu odgrywała babcia, która traktowała ją jak córkę. Brak miłości, który okazywała jej matka spowodował, że dziewczyna już od najmłodszych lat musiała nauczyć się samodzielności dodatkowo przyszła samotność i traumy które dają o sobie znaki w dorosłym życiu dziewczyny u dziewczyny pojawiła się apatia, którą okazała w stosunku do Harry'ego. Rowań nie potrafi nawiązywać relacji z innymi ludźmi ma dwie najbliższe dla niej przyjaciółki, które są dla niej największym wsparciem. Ale dziewczyna nie angażuje się w stałe związki jedynie w przelotny seks bez zobowiązań. Gdy dziewczyna zobaczyła miłość rodzinną u rodziny Bradych poczuła się wyobcowana. Sama przecież takiej więzi nigdy nie doświadczyła. Jedyną jej miłością od zawsze była nauka głębokie rany z przeszłości się zagoiły i zostały tylko niewidzialne blizny. Czy Rowań jest w stanie pokochać kogokolwiek oprócz roślin? Dlaczego dziewczyna jest taka wypruta z emocji? Co się wydarzyło w jej przyszłości i co, aż w takim stopniu wpłynęło na jej życie dorosłe? Harrison Brady jest nieziemsko przystojnym mężczyzną. Który od zawsze kochał naukę, dlatego też postanowił zostać położnikiem. Mężczyzna jest wrażliwy i bardzo uczuciowy dodatkowo jest uprzejmy i pomocny. Wstrząśnięty wydarzeniami, które wydarzyły się w los Angeles postanawia wrócić do nowej winnicy jego rodziców. Harry nie może pogodzić się z faktem, iż jego pacjentka zmarła od tego czasu chłopak się załamał. Przestał wierzyć, że jest w stanie kogoś uratować. Wszystko zmienia się, gdy poznaje piękną Rowań wydaje mu się, że ta dziewczyna jest idealna. Ale czy to na pewno nie są tylko pozory? Czy nieobowiązujący układ zamieni się w prawdziwe uczucie? Jak potoczą się dalsze losy Harry'ego i Rowań? Czy mężczyzna będzie w stanie pogodzić się z przeszłością? Bardzo spodobał mi się klimat tej książki, która oddawała rześkie powietrze, malowniczy krajobraz i stara winnica. Mimo wszystko zawiodłam się na tej pozycji sam pomysł na książkę był świetny. Ale uważam, że niektóre dialogi były ciągnięte na siłę i gdy je czytałam to się strasznie nudziłam były też te ciekawe momenty. Ale zdecydowanie uważam, że książka powinna być krótsza. Nie podobała mi się postać Rowań, która często mnie irytowała zdecydowanie ciekawszymi postaciami były jej przyjaciółki lub inni bohaterowie. Co do postaci Harry'ego jest to zdecydowanie ideał mężczyzny. Dodatkowo autorka pięknie opisała uczucia i świetnie ukazała emocję. Na koniec chciałabym podziękować @wydawnictwoale za możliwość zrecenzowania tej książki i za piękny upominek ☀️♥️! Ocena książki;6/10⭐

Powieść "Gdy wschodzi słońce" jest debiutancką powieścią autorki, a jak już wiecie bardzo lubię poznawać nowych pisarzy, dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok tego tytułu. Do historii Rowan i Harrego przyciągnął mnie interesujący opis i klimatyczna, graficzna okładka. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny co sprawia, że książkę czyta się niesamowicie szybko. Ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nic nie było w stanie mnie oderwać od lektury. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i dobrze poprowadzona. Razem z Rowan, Harrym i ich bliskimi przeniosłam się do urokliwej winnicy w Pensylwanii i muszę przyznać, że to jak autorka opisywała okoliczności przyrody sprawiało, że wielokrotnie miałam jakbym towarzyszyła bohaterom podczas wszystkich sytuacji i chłonęła razem z nimi ten sielski, letni i niepowtarzalny klimat. Natomiast bohaterowie świetnie i prawdziwie wykreowani. To postaci, które śmiało moglibyśmy spotkać w rzeczywistości, ale również takie z którymi możemy się utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia została przedstawiona z perspektywy obojga bohaterów co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Oboje od samego początku zaskarbili sobie moją sympatię (chociaż przyznaję, że byly momenty, że chciałam potrząsnąć Rowan) i byłam szalenie ciekawa jak autorka poprowadzi ich relację. A ta została naprawdę po mistrzowsku przedstawiona, toczyła się swoim niespiesznym rytmem, (wręcz można ją zakwalifikować do jednego z moich ulubionych motywów - czyli slow burn) pozwalając Czytelnikowi skupić się na słowach, gestach i emocjach Rowan i Harrego. Zagłębiając się w historie bohaterów często miałam uśmiech na twarzy, ale bywały także te smutne momenty, bo przecież Rowan i Harry tak wiele już doświadczyli w swoim życiu i to właśnie dlatego boją otworzyć się na miłość. Na uwagę zasługują także postaci drugoplanowe, które zostały naprawdę interesująco stworzone przez autorkę i które wprowadzają tutaj sporo zamieszania, emocji i wrażeń! Autorka w swojej powieści porusza bardzo ważne tematy jakim są: problem z zaufaniem i zaangażowaniem, ale także spora wrażliwość, która nie zawsze okazuję się zaletą. Jestem także całkowicie oczarowana rodziną Harrego, a ich "miarkuj się" na stałe zapisze się w moim codziennym słowniku. "Gdy wschodzi słońce" to ciepła, miejscami poruszająca i wartościowa historia pełna życiowych mądrości, doświadczeń i prawd, z którą świetnie spędziłam czas! Mam ogromną nadzieję, że autorka w przyszłości przybliży także historię Temperance i Duncana, bo jestem szalenie ciekawa ich losów. Polecam!

„Gdy wschodzi słońce” autorstwa Jen Devon to książka pełna piękna, zdecydowanie dająca nadzieję. Spotkacie tutaj ludzi pełnych pasji i przepiękne uczucie. Chciałabym przede wszystkim zacząć od tego jak została napisana ta książka i w jaki sposób została poprowadzona fabuła. To co niezwykle mnie urzekło to jest to jak wiele przepięknych metafor używa autorka przy opisywaniu emocji ale również i tego jak spostrzegają świat nasi bohaterowie. Rowan i Harrison to są bardzo namacalni bohaterowie - oni nie są idealni ani przerysowani, są po prostu autentyczni i to jest piękne. Autorka pisze w taki sposób, że nie czujemy się jakbyśmy byli w filmie romantycznym gdzie wszystko jest wyidealizowane. Historie poznajemy z dwóch perspektyw w narracji trzecioosobowej. Tutaj akcja zdecydowanie nie pędzi zbyt szybko, autorka zadbała o to byśmy byli podsycani tymi emocjami delikatnie ale regularnie co powodowało, że chcemy wiedzieć coraz więcej. Bohaterowie są absolutnie genialni! Rowan specjalizuje się w botanice i totalnie nie wierzy w miłość. Jej przeszłość zdecydowanie nie została usłana różami i niesie ze sobą dość duży bagaż doświadczeń. Harrison jest położnikiem, który przechodzi trudny okres w swoim życiu przez utratę pacjentki. Jego serce zdecydowanie jest otwarte na nowe uczucia lecz tutaj nic nie będzie takie proste. Tych dwoje totalnie uwielbiam! W tej pozycji znajdziemy również świetne postacie drugoplanowe, które niesamowicie dopełniają całą historie. „Gdy wschodzi słońce” jest niezaprzeczalnie wartościową pozycją. Tutaj towarzyszymy bohaterom w przełamywaniu własnych barier, bohaterowie pokazują, że nigdy nie jest za późno by próbować osiągnąć to czego bardzo chcemy. Obserwujemy tutaj również przepiękną relacje rodzinną - uwielbiam to, kiedy w książkach podkreślane jest to jak ważna jest rodzina. Oczywiście nie brakuje nam tutaj przykrych doświadczeń, mogę spokojnie przyznać, że autorka serwuje nam ogromną gamę emocji - niejednokrotnie przerywałam czytanie z ogromnym wzruszeniem, ocierałam łzy i czytałam dalej, ponieważ ciężko było mi się oderwać od tej pozycji! Nie mamy tutaj żadnego ograniczenia wiekowego lecz chciałabym wspomnieć, że w tej pozycji znajdziemy również sceny zbliżeń bohaterów - proszę byście mieli to na uwadze. Zdecydowanie te momenty są nasycone namiętnością i są niezwykle sensualne. Z ogromną przyjemnością czytało się te sceny - oczywiście jeżeli za nimi nie przepadacie spokojnie możecie je pominąć, nie jest to główny motyw w książce. Zdecydowanie polecę tą książkę totalnie każdemu! Ja bawiłam się przy niej rewelacyjnie i jestem pewna, że fani romansu z motywem slow burn będą zdecydowanie zachwyceni!