Wiktoria. Kobiety z ulicy Grodzkiej (okładka  miękka, wyd. 05.2022)

Super!

Wiktoria decyduje się na wyjazd do Paryża. Pragnie odnaleźć ukochanego Filipa i uświadomić mu to, że zaszła straszna pomyłka, a oni, jako że jednak nie są rodzeństwem, mają otwartą bramę prowadzącą do szczęścia i miłości. Na miejscu jednak okazuje się, że upływający czas zdążył już pomiędzy nimi sporo namieszać. Filip ma bowiem żonę, a przecież skutki zawartego małżeństwa są niestety nieodwracalne. Zrozpaczona kobieta postanawia wyjechać. Powraca więc do rodzimego Krakowa, by ułożyć życie na nowo, szukając nadziei z dala od smutnej przeszłości. Jednakże wkrótce przychodzi na świat jej malutka córeczka, a na horyzoncie pojawia się pierwsze widmo okrutnych walk. Wybucha I wojna światowa, która bierze przyszłość bohaterów we własne ręce. To ona zweryfikuje wszystkie plany i co zaskakujące, przyniesie nowe, pełne zmian niespodzianki. A Wiktoria, ogarnięta pełnym wiary uczuciem, będzie musiała zmierzyć się z czymś, czego z pewnością nie przewidziała.

Paryż – miasto zakochany. To właśnie tutaj, paradoksalnie, pełna nadziei bohaterka traci wiarę w prawdziwą miłość. Los już niejednokrotnie spłatał jej figla, więc kolejna porażka jest tylko następnym elementem niechlubnej „kolekcji” bolesnych przeżyć. Czy to efekt rzuconej niegdyś na rodzinę klątwy? A może kobieta sama odpowiada za klęski i niespełnione szczęście? Powracająca z Paryża Wiktoria, prócz cierpienia wiezie jednak w sercu cień prawdziwej przyjaźni, bo w stolicy Francji poznała Ivonne, która otwierając jej oczy i podając pomocą dłoń tchnęła w nią siłę. Nie więc za granicą, a w Polsce bohaterka staje przez wieloma szansami, trudnymi wyborami, przed smutkiem, ale i radością. Kiedy wybucha wojna, przychodzi czas pisanych listów, przemyśleń i rachunku sumienia. To właśnie na froncie, pośród świstu kul i zagrożenia życia, niektórzy z mężczyzn uświadomią sobie to, co jest dla nich najważniejsze. A niespodziewająca się wielu szokujących zmian Wiktoria poniesie tego konsekwencje. Czy w końcu los podaruje jej to, na co zasługuje?

Lucyna Olejniczak zabiera czytelnika w głąb nowoczesnego, jak na dawne czasy, Paryża. Klimatyczne, działające na wyobraźnię opisy ciągną się jednak aż do Krakowa, wcale niemniej ciekawego niż stolica Francji. To jednak nie miejsca rozgrywanej akcji okazują się tutaj istotne, a bieg zapierających dech w piersiach wydarzeń. Bo główna bohaterka musi dźwigać na swoich plecach zbyt ciężkie, jak na nią samą, piętno – zapewniając tym samym głodnemu wrażeń czytelnikowi niemałą, emocjonalną ucztę. Mamy tutaj fikcyjne historie wielobarwnych postaci. Wrażliwej i nieszczęśliwej Wiktorii, jej zdeterminowanej przyjaciółki Ivonne, dziwnie zachowującego się Pascala czy nieco egoistycznego Filipa. Czy pośród tej palety osobowości pojawi się ktoś jeszcze? Koniecznie powinniście to sprawdzić. Co jednak istotne, losy wszystkich poszczególnych bohaterów rozgrywane są na tle autentycznych wydarzeń. Wybuch wojny, zamach na Franciszka Ferdynanda czy cudowne wyzwolenie Krakowa. Toteż prócz wrażeń związanych z główną fabułą, na czytelnika intensywnie spadają także wzruszenie, stres i napięcie związane z prawdą historyczną, bo książka niejednokrotnie uświadamia nam, jak wiele mamy szczęścia żyjąc w dobie pokoju i współczesnej cywilizacji.

Brak nużących fragmentów, wyraziści – zróżnicowani bohaterowie, autentyczne wydarzenia, poruszające opisy i lekkie pióro autorki – to wszystko składa się na drugą część bestsellerowej serii, która, moim zdaniem, wypada naprawdę korzystnie. Co jednak w stu procentach utwierdziło mnie w przekonaniu, że sięgnę po trzecią część, to bezkonkurencyjny finał. Myślę, że docierając do takiego, nikt nie pozostanie względem kolejnego tomu obojętny. Ja zaś już teraz z niecierpliwością zaczynam go wyczekiwać.

„Wiktoria” to książka o miłości – tej szczęśliwej i nieszczęśliwej. O porażkach, wzlotach, klątwie i nadziei. To powieść o kobietach i dla kobiet, przedstawiająca wojnę, o której powinniśmy pamiętać w czasach pokoju. Polecam ją fankom powieści obyczajowych i zaznaczam, że nie jest to kolejny, przegadany tytuł. Druga część serii naprawdę ma w sobie moc przyciągania, od pięknej okładki zaczynając, lecz co najważniejsze – na ciekawej treści kończąc. Jeżeli lubicie historie o niełatwym uczuciu, nieraz przepełnione sporą dawką goryczy, a dodatkowy fakt o rozgrywanej w tle wojnie tylko Was zachęca, sięgnijcie po ten tytuł. Zakończę krótko - bo po prostu warto.

"Wiktoria" to druga część cyklu o Kobietach z ulicy Grodzkiej. Pierwszym tomem byłam całkowicie oczarowana, więc ucieszyłam się, że w tak krótkim czasie po przeczytaniu "Hanki" mam możliwość zapoznać się z dalszymi losami Wiktorii.

Wiktoria jest naprawdę rewelacyjną bohaterką i przypomina mi trochę Elizę z trylogii "Niepokorne" pani Agnieszki Wojdowicz. Jej dotychczasowe życie to wielkie pasmo nieszczęść: ojciec, wcześniej ceniony aptekarz okazał się gwałcicielem i mordercą, straciła miłość swojego życia, a jej brat musiał uciekać do Wiednia. Ale przynajmniej ojciec pozwolił jej studiować ukochaną farmaceutykę i po jego śmierci córka przejęła rodzinną aptekę. W drugim tomie Wiktoria postanawia odzyskać ukochanego, którego straciła przez pomyłkę i wybiera się w podróż do Paryża, aby go odnaleźć i sprowadzić z powrotem do Krakowa. Jednak jej rodzina została przeklęta przez jej umierającą matkę i niestety dziewczynę czekają kolejne nieszczęścia i niepowodzenia. Czy zła passa kiedyś się skończy i klątwa przestanie działać? I czy Wiktoria odnajdzie szczęście w miłości? I co, najważniejsze - u boku którego z mężczyzn?

Historia jest doskonała, ciekawa i niezmiernie wciągająca. Jest dopracowana w każdym najmniejszym szczególe. Tę niezwykłość powieści dopełnia klimat XX-wiecznego Krakowa i Paryża, gdzie panują nieco inne zwyczaje. W 1912 roku stolica Francji zaczyna się zmieniać, jest nowoczesna i modna. Autorka świetnie oddała charakter tego miasta, jak również Krakowa. Już nie wspominając o niesamowitej aurze otaczającej "Aptekę pod Złotym Moździerzem". Dodatkowo wątek klątwy rzuconej na rodzinę aptekarza jest wielkim plusem, bo dzięki niemu nie można się nudzić przy czytaniu tej książki. Niestety przekleństwo rzucone przez Hankę ciągnie się za Wiktorią i nie daje o sobie zapomnieć. Towarzyszy jej w każdym momencie życia, choć czasem klątwa odpuszcza i wydaje się, że nad aptekarką ktoś czuwa z góry... Dlatego jestem niezmiernie ciekawa, jak potoczą się dalej losy rodziny Bernatówny.

W tej części pojawia się druga bardzo mocna bohaterka, która zyskuje sympatię od samego początku. Francuzka Ivonne pochodzi z arystokratycznego rodu, jednak matka wydziedzicza ją, gdy Ivonne nie chce poślubić podstarzałego markiza ani innego kandydata podsuniętego przez matkę. Francuzka jest wolną duszą, pragnie malować. Jest bardzo wybuchową, stanowczą i zdecydowaną osobą, wie czego chce od życia. Jej przeciwieństwo stanowi główna bohaterka, która jest delikatna i krucha, jednak gdy zmusza ją do tego sytuacja potrafi znaleźć w sobie siłę. Obie bohaterki uwielbiam. Zostały rewelacyjnie wykreowane przez autorkę i o ich losach chce się czytać wciąż, i wciąż i wciąż...
Opowieść jest również bardzo zajmująca pod względem historycznym. Pani Olejniczak w subtelny sposób wplotła najważniejsze wydarzenia i zmiany historyczne, czy społeczne na początku XX wieku. Pokazała z jakimi trudnościami borykały się pierwsze kobiety studentki, na jakie potępienie były skazane kobiety, które chciały malować i zarazem sprzedawać swoje pracy. Wspomniała również o katastrofie Titanica, o zamachu na życie arcyksięcia Franciszka Ferdynanda i jego żonę i oczywiście o tym, jak wyglądało "życie" żołnierzy na froncie podczas I wojny światowej. Ta książka zdecydowanie przypomniała mi i utwierdziła mnie w mojej wielkiej sympatii i przywiązaniu do powieści opowiadających o czasach sprzed kilkudziesięciu lat.

Pierwsza część mnie zafascynowała, ale nie zachwyciła tak, jak kontynuacja. Jestem spragniona dalszych losów kobiet z ulicy Grodzkiej! Mam nadzieję, że nie będzie trzeba długo czekać na kontynuację... Zwłaszcza po takim zakończeniu! Pani Lucyna Olejniczak dzięki swojej serii o silnych kobietach i ich zawiłych losach w pięknej scenerii XIX/XX-wiecznej Polski pod zaborami właśnie podbiła moje serce i zalicza się do ulubionych polskich pisarek.

Na tę książkę czekałam z niecierpliwością i prawdziwym, niekłamanym utęsknieniem od wiosny. Wtedy miałam okazję zagłębić się w I tomie sagi znakomitej polskiej twórczyni powieści dla kobiet Lucyny Olejniczak. Książka mną zawojowała. Dlaczego? Bo kocham tak dobrze skrojone sagi i zafascynował mnie na zabój w Krakowie z końca XIX wieku. Tak mocno zauroczył mnie ten bardzo wiernie odtworzony klimat, tak silnie zafrapowały losy Hanki i jej córeczki. Bałam się czy drugi tom dorówna temu pierwszemu. Czy będzie tak bardzo emocjonująco i ciekawie. Było. Było naprawdę wspaniale i troszkę mi żal, że kolejny tom serii już za mną. A na trzeci przyjdzie przecież troszkę poczekać.

Na pierwszym planie książki jest Wiktoria. Dorosła kobieta, która odkrywa, że jej miłość nie jest kazirodcza i zakazana, a ukochany to nie przyrodni brat. Bernatówna udaje się w ślad za Filipem do Paryża. Osobiście chce mu oznajmić dobrą nowinę i związać z nim swoje losy. Jej serce mocno trzepocze w piersi. Ze szczęścia i nieco z trwogi. Bo przecież Filip mógł sobie kogoś znaleźć. Mógł zapomnieć, miał nawet do tego prawo. Tak dyktował rozum. Młoda aptekarka jechała więc w daleką podróż z sercem na ramieniu. Obawiała się świata, nowin, ale i była ciekawa jak potoczy się jej życie. Paryż okazał się "wielkim światem", a poszukiwania nie były proste. Wiktoria została zmuszona do zamieszkania na pewien czas w stolicy Francji. Przy okazji poznała wspaniałą przyjaciółkę i rozpoczęła interesującą pracę przy której odkryła, że ma pewien talent...

Ta powieść jest niesamowita i bardzo interesująca. Czytając poznamy losy córki Hanki - Wiktorii nad którą ciąży rodzinna klątwa. Nasza bohaterka jest kobietą inteligentną i wykształconą, ale niekiedy serce przysłania jej rozum. Wiktoria ma wielkie serce i potrafi kochać na śmierć i życie. Potrafi zatracić się w miłości, oddać bezgranicznie uczuciu. Niestety jak to często bywa przychodzi jej zapłacić za to słoną cenę. Nie mając blisko siebie najbliższej rodziny opiera się na przyjaciołach. Ma wielkie szczęście, że ich posiada, bo tylko oni są jej pociechą. Wiktoria jest dzielna, silna i odważna. Mężnie stawia czoło niełatwemu losowi i bierze się z życiem za bary. Nie użala się na swoim losem, ponosi konsekwencje swoich błędów. W historię Bernatówny wplatają się losy Polski i świata. Akcja powieści toczy się bowiem w bardzo gorącym historycznym okresie. W latach 1912-1918, kiedy na świecie jest niespokojnie i wybucha I wojna światowa. Ten aspekt czyni powieść jeszcze bardziej zajmującą i podbijającą serca czytelników. To jest książka o kobietach, ale nie tylko dla kobiet. To wspaniała napisana pięknym, choć niewyszukanym stylem historia, która jestem przekonana przyczyni się do docenienia talentu jej twórczyni.

Wykreowane na potrzeby książki postacie są naprawdę ciekawe i wyjątkowe. Los w zasadzie ich nie rozpieszcza, a życie wskutek doświadczeń zmienia i sprawia, że stają się dojrzalsze. Są one tak interesujące, że pojawia się chęć poznania ich z bliska w realnym już świecie. Wiktoria zaimponowała mi nie raz, ale i były momenty, kiedy miałam ochotę ją strofować.
Jeśli zatem drogi Czytelniku marzy Ci się naprawdę dobra książka na długie wieczory polecam lekturę o Wiktorii oraz jej matce Hance. Zrób to, co ja! Zasmakuj w wyjątkowej powieści, daj się przenieść do innego świata, zapomnij o technice i cyfryzacji, odkryj Kraków sprzed lat i czar przedwojennego Paryża. Zobacz świat oczami nieprzeciętnych kobiet, daj się oczarować tej sadze.

Autorka tym razem przenosi nas do malowniczego Paryża z roku 1912. Tam na nowo możemy zajrzeć w życie naszej głównej bohaterki Wiktorii. Tym razem przyjechała do miasta miłości w poszukiwaniu swojego narzeczonego Filipa, którego straciła przez nieszczęśliwą pomyłkę. Zapragnęła się z nim spotkać na żywo, bo taką informację jaką otrzymała trzeba było przedstawić osobiście, jednak w głowie wciąż kotłowała się jedna myśl, że mógł ułożyć sobie inaczej życie. Chce go z powrotem sprowadzić do Krakowa by mogli znowu prowadzić szczęśliwe życie. Jednak przez klątwę, która została rzucona także na nią jej los zaczyna płatać różne figle uniemożliwiając dziewczynie spokojnego i udanego życia. Nieszczęśliwy los zaczyna zmieniać otoczenie na jej niekorzyść tak by wciąż miała pod górkę, by nie była szczęśliwa. Jednak dziewczyna się nie poddaje, stawia na swoim i pomimo, że klątwa nad nią ciąży krzyżując jej doszczętnie plany walczy o własne szczęście. Czy jej się uda? Czy odzyska Filipa? Jak potoczą się jej dalsze losy? Nie dowiecie się jeżeli nie przeczytacie.

Znowu mamy okazję poznać dalsze losy naszej ukochanej bohaterki, która od pierwszych stron skradła nasze serce. Wciąż miała pod górkę, los nie ułatwiał jej życia, wciąż rzucał jej liczne kłody pod nogi. Jednak wszystko się odmieniło po śmierci ojca i objęciu przez nią apteki, jednak i tym razem los nie był dla niej łaskawy. Przygotował dla niej wiele kłód przez które nie raz miała się przewrócić, lecz i tym razem nie dała się i walczyła o swoje szczęście, które często jej umykało.

Kolejny raz pani Lucyna Olejniczak mnie nie zawiodła. Poprzeczkę jaką sobie wcześniej postawiła utrzymała na tym samym wysokim poziomie. Doskonale dopracowana w najmniejszych szczegółach. Wciąga, doprowadza do szaleństwa, znowu roztrzaskuje serce na milion kawałeczków. Kolejny raz autorka doprowadziła mnie do łez. Odczuwałam różne emocje jakie towarzyszyły Wiktorii co skutkowało, że powieść bardzo mnie roztroiła emocjonalnie. Bohaterowie jak zwykle rewelacyjnie wykreowani, którzy od pierwszych stron porywają w wir wydarzeń. Z wypiekami na twarzy chłonęłam wszystko co chciała mi przekazać autorka. Towarzyszyłam Wiktorii w codziennym życiu, kibicowałam jej by w końcu mogła być w pełni szczęśliwa. Bohaterka już od samego początku skradła moje serce, więc gdy znowu życie rzucało jej liczne kłody pod nogi strasznie to przeżywałam, aż często przez nadmiar emocji bolała mnie głowa. Gdy coś nie szło po mojej myśli chciałam rzucić czytnikiem w ścianę ze złości. Autorka skutecznie gra na emocjach czytelnika i to w niej uwielbiam bo nic nie jest pewne w jej powieściach.

Pani Lucyna z lekkością wprowadza nas w niezwykły świat, który chce nam przedstawić. W Wiktorii odnalazłam bratnią duszę, z którą bardzo dobrze się rozumiałam. W powieści nie zabrakło adrenaliny, która wciąż wzrastała lub opadała. Akcja biegła powoli by nagle gwałtownie przyspieszyć, a potem z impetem zahamować. Czułam się jak na istnym rollercoasterze. Powieść pochłania do reszty, a trudna i nieszczęśliwa miłość łamie serce na pół. Gorąco polecam.

Drugi tom w moich rękach aż grzał i palił. Czekałam tylko na wieczór żeby zasiąść i czytać i czytać i czytać.... Pierwszy tom pt. "Hanka" to tylko rozgrzewka przed poznaniem dalszych losów Wiktorii. Godne pochwały jest to, że autorka nie ma najmniejszych problemów z utrzymaniem klimatu powieści. Pierwszy tom to Kraków bogaty i spokojny i taki też nastrój ogarnia czytelnika. W drugim tomie w pewnym momencie wkrada się wojna, bieda i strach. Uwierzcie mi, że ten nastrój jest wręcz namacalny.
Wiktoria postanawia pojechać do Paryża w poszukiwaniu ukochanego. Niestety spotyka Ją srogie rozczarowanie. Filip zdążył założyć rodzinę i nie ma zamiaru rezygnować z wygodnego życia. Owszem - na widok Wiktorii emocje i wspomnienia biorą górę, jednak mężczyźnie brakuje odwagi, aby podjąć ważną dla obojga decyzję. U boku Wiktorii (nie do końca zgodnie z Jej wolą) pojawia się natomiast młody przystojny Francuz oraz wspaniała przyjaciółka. Losy Wiktorii toczą się pomału i niespiesznie. Po powrocie do Polski Francuz przestaje istnieć, pojawia się za to owoc miłości i zainteresowany Wiktorią przesympatyczny klient "Apteki pod złotym moździerzem" . Niestety w życiu Wiktorii głos zabiera również historia. Wybucha I wojna światowa, a z nią odżywają nadzieję na wolną i niepodległą Polskę. Czytelnik towarzyszy Wiktorii w walce o codzienność. Dziewczyna pomaga komu może i sama też próbuje przetrwać wojenną zawieruchę. Najważniejsze jest jednak to, że zakończenie wyraźnie pokazuje, że autorka ma zamiar kontynuować sagę. Hip hip hura !!!
Piękna powieść pozbawiona wątpliwych uroków dzisiejszych nowoczesnych czasów, za to wypełniona uroczym Krakowem, światłem z lamp naftowych i wieczorami spędzonymi na rozmowach z rodziną. To jest coś czego już w naszym życiu nie znajdziemy. Do tego dochodzi lekkie pióro autorki i bardzo bogate słownictwo. Efektem jest niesamowita powieść o wyjątkowej aurze tajemniczości. Mam nadzieję, że na kolejny tom nie będzie trzeba długo czekać.

Książka zaczyna się w momencie, gdy główna bohaterka rusza do Paryża. Po drodze udaje się również do Wiednia, gdzie mieszka jej brat Adam, który planuje założyć własną rodzinę. U Adama zostaje drugi brat Wiktorii, opóźniony w rozwoju Stefanek, a dziewczyna rusza na poszukiwanie swojej wielkiej miłości – Filipa. Pamiętając słowa przepowiedni Cyganki stara się jak najbardziej uważać na siebie i swoje poczynania w Paryżu. Przewrotny los krzyżuje jej szyki i Wiktoria ma problemy już od początku pobytu we Francji. Nie mogę za dużo zdradzić, bo co bym nie napisała wprawny czytelnik powiąże fakty i domyśli się wielu rzeczy z dalszej fabuły. Napiszę tylko, że Lucyna Olejniczak przygotowała dla swoich wszystkich bohaterów prawdziwe wyzwania – los będzie płatał figle nie tylko Wiktorii, ale i jej rodzinie oraz przyjaciołom.

Książka utrzymuje poprzedni poziom. Wiktoria i inni bohaterowie dalej budzą silne emocje, czasami bardzo skrajne. Przeżywamy razem z nimi porażki i sukcesy, płaczemy i cieszymy się czytając o kolejnych wydarzeniach. W poprzedniej części autorka pięknie przedstawiła Kraków na przełomie wieków. Tym razem doskonale oddała realia Paryża z początku XX wieku oraz Krakowa w czasie I wojny światowej i tuż po niej. Książka jest napisana ciekawym językiem i czyta się ją bardzo dobrze. Bardzo podoba mi się w jaki sposób rozwijają się postaci i wątki, które znamy z poprzedniej części. Pojawia się też szereg nowych, nietuzinkowych bohaterów ubarwiających znacznie akcję powieści.

Książka kończy się w takim momencie, że człowiek o ile to możliwe zapada się głęboko w fotel, otwiera szeroko usta ze zdziwienia i głośno mówi, no nie, ale jak to. I cóż teraz – trzeba czekać tyle czasy – pół roku, może rok, żeby poznać dalsze losy swoich ukochanych bohaterów. Takich rzeczy czytelnikowi się nie robi…

cała recenzja dostępna na stronie http://czytajac.pl

Nie raz, nie dwa wspominałam, że trudno jest recenzować kolejne części serii. Wydaje się wtedy, że wiele zostało już powiedziane. Na szczęście w przypadku tej, recenzowanej dziś przeze mnie książki było inaczej. To czysta przyjemność móc poznać dalsze losy Wiktorii, kobiety silnej, z charakterem (tylko czasami miewa chwile zwątpienie, zwłaszcza kiedy myśli klątwie rzuconej przez matkę).
Opowieść zaczyna się w momencie, gdy bohaterka przyjeżdża do Paryża odszukać swojego ukochanego by przekazać mu wiadomość, która sprawiła, że mężczyzna opuścił ją i wyjechał. Jak widać- sprawy z przeszłości wywarły ogromny wpływ na teraźniejszość.
Przeczytamy o tym, co Wiktoria przeżyła we Francji, dowiemy się czy parze zakochanych udało się spotkać.
Tym razem będziemy również świadkami życia podczas wojny, będziemy towarzyszyć rodzinom, których bliscy na froncie walczyli o wolność.
Czytając miałam wrażenie, że książka jest przewidywalna. Na szczęście to tylko chwilowe wrażenie. Czytałam z wypiekami na twarzy, nie mogłam się oderwać, a świat przestał być dla mnie ważny. Musiałam podjąć bardzo trudną decyzję: spać czy czytać. Postawiłam na kompromis: czytałam do 2 w nocy. Lecz inaczej się nie da. Saga o kobietach z ulicy Grodzkiej jest po prostu fenomenalna. To moje pierwsze czytelnicze spotkanie z Lucyną Olejniczak (wcześniej tylko wiedziałam, że jest taka autorka). Prywatnie z panią Lucyną miałam okazję spotkać się na Warszawskich Targach Książki i Festiwalu Literatury Kobiet w Siedlcach. To szalenie miła i sympatyczna osoba, a swój optymizm przelewa na karty książek.
W książce dostrzegam tylko dwie, za to bardzo wielkie wady. Po pierwsze: mimo, że ma ponad 300 stron- za szybko się kończy. Po drugie- na kolejną część trzeba czekać!
Polecam! Naprawdę warta przeczytania!

"Kobiety z ulicy Grodzkiej" to cykl, na który natknęłam się całkiem przypadkiem, nazwisko jego autorki również nie było mi znane. Po przeczytaniu pierwszego tomu, czyli "Hanki" już byłam pewna, że pani Lucyna Olejniczak dołączy do grona moich ulubionych pisarek. Za "Wiktorię" zabrałam się zaraz po ukazaniu się tej powieści na rynku. Muszę przyznać, że czekałam na tę książkę jak na mało którą... Jest to bardzo udana kontynuacja, nawet chyba jeszcze lepsza, niż jej poprzedniczka. Jak wskazuje sam tytuł, autorka skupia się tu na losach Wiktorii - córki Franciszka Bernata. Koleje życia bohaterki są tak ciekawie opowiedziane, że od książki nie sposób się oderwać. Ponadto, autorka bardzo malowniczo oddaje klimat Krakowa tamtych czasów, co czyni książkę jeszcze ciekawszą i oddziałującą na wszystkie zmysły czytelnika. Można naprawdę poczuć się jak uczestnik opowiadanych wydarzeń. Równie ciekawym miejscem akcji jest Paryż, choć jako rodowita krakowianka, mam do Krakowa sentyment :-) Książka godna polecenia - zdecydowanie.

Cudowna, niezwykła, poruszająca i wciągająca - taka jest saga o Kobietach z krakowskiej ulicy Grodzkiej. Autorka potrafi zahipnotyzować, zaczarować słowami. Wszystkie wydarzenia i postacie są opisane wyśmienicie - plastyczność i lekkość oraz intrygująca fabuła to niewątpliwy klucz do sukcesu tej serii. Nie jest łatwo oderwać się od lektury, zwłaszcza że w sercu bohaterki toczy się bitwa na uczucia. Ponadto losy bohaterów zostały doskonale wpasowane w tło historyczne jakim jest pierwsza wojna światowa. Dopieszczony klimat Krakowa z początku XX wieku, bohaterka potrafiąca skraść serce, bo nie się jej nie lubić... Same plusy! A przepraszam - jest jeden ogromny minus - zbyt szybko dotarłam do końcowej okładki! :) Fantastyczny finał! Jakże trzymający w napięciu. Na szczęście tom trzeci jest już na rynku wydawniczym i muszę czym prędzej po niego sięgnąć. całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2017/02/lucyna-olejniczak-kobiety-z-ulicy.html