Świat w płomieniach. Owoc granatu. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 04.2019)

Poruszające dalsze losy kresowych bliźniaczek. W trzecim tomie Owocu granatu Halszka i Stefania wiodą poukładane życie u boku mężów. Jednak czy są szczęśliwe? W Iranie też dochodzi do ważnych zmian, państwo powoli przestaje być egzotycznym rajem... Świat wokół sióstr zaczyna płonąć... Świetna lektura! Jak zawsze w przypadku pani Marii Paszyńskiej.

"Gdy nie jesteś w stanie czegoś przezwyciężyć, powinnaś pozwolić, by sprawy płynęły własnym nurtem. One i tak to zrobią, a ty nie stracisz już więcej siły na próby powstrzymania tego, czego zatrzymać nie sposób. Musisz zobaczyć prawdę o swoim życiu, poznać ją i zaakceptować, a potem zgodzić się na to, by w twoim życiu wypełniło się przeznaczenie." Są takie zdarzenia i tragedie, które odbijają się na ludzkim życiu już na zawsze. Z pewnością należą do nich wszelkie działania zbrojne i ich dramatyczne konsekwencje. Traumatyczne przeżycia mimo upływu lat wciąż powracają i nie pozwalają normalnie funkcjonować. Pozornie uporządkowane i spokojne życie, jakie powinno przynieść ukojenie, bezustannie przypomina o niesłuszności podjętych decyzji i utracie tego, co w istocie ma największą wartość. Ból, poniżenie i poświęcenie, choć przez tyle lat skutecznie ukrywane pod szczelną maską, postanawiają w końcu wyjść na zewnątrz i zbuntować się z dotychczas przyjętą posłuszną rolą. Co gorsza, wewnętrzny konflikt okazuje się jedynie wierzchołkiem góry lodowej, gdyż spokój zamieszkiwanego państwa także zdaje się być ledwie iluzją. Nadciągają wielkie rewolucje, zarówno w życiu poróżnionych, tak odmiennych bliźniaczek, jak i egzotycznego kraju, który przez pewien czas pełnił funkcję idealnego azylu dla polskich uchodźców. "Wiedziała, że jej doświadczeń nie zrozumie nikt, kogo nie wyrwano nad ranem z łóżka, nie wywieziono w nieznane szczelnie wypełnionymi rozpaczą i śmiercią pociągami, nie zmuszono do pracy ponad siły, nie głodzono, nie poniżano. Tego nie szło opowiedzieć." Seria "Owoc granatu" to mistrzowskie połączenie solidnej porcji historii z lawiną skrajnych, obezwładniających emocji, dlatego żaden czytelnik nie będzie w stanie przejść obok niej obojętnie. Autorka charakteryzuje się niesamowicie lekkim, przyjemnym i sugestywnym piórem, dlatego wszelkie fundamentalne wydarzenia nakreślone są wyjątkowo przystępnie. Nie tylko nie nużą, ale wręcz fascynują, zwłaszcza, że stanowią tło dla nadzwyczaj poruszających ludzkich dramatów. Dotychczas niezbyt kojarzyłam losy polskich uchodźców z Iranem objętym potężną rewolucją i nie spodziewałam się, że owe połączenie wywoła w moim sercu tak wielki wulkan emocji, z którego nie będę mogła się otrząsnąć jeszcze długo po lekturze. Trzeci tom serii "Owoc granatu" jest z pewnością pozycją, jaka zostanie w mej pamięci na bardzo długo, zarówno ze względu na potężny ładunek emocjonalny, jaki ze sobą niesie, jak i wagę nakreślonych tu wydarzeń. "Co do jednego miała pewność: kiedy raz zacznie się kłamać, potem nie można już skończyć. Udawanie prawdy o sobie samym staje się odruchem, wchodzenie w kolejne i kolejne role dokonuje się instynktownie, bezmyślnie, aż pewnego dnia orientujesz się, że nie masz pojęcia, kim jest człowiek, którego twarz widzisz w lustrze i nazywasz sobą." Ogromne brawa należą się autorce za mistrzowską kreację bohaterów. To ludzie, którzy zostali bardzo boleśnie doświadczeni przez los, i mimo iż próbują pozbierać się po tych traumatycznych przejściach, demony przeszłości wciąż ich prześladują. Z pewnymi blokadami pogodzili się już dawno, lecz nie są w stanie zapanować nad nagłym przypływem tęsknoty, wygląda na to, iż wiele lat oszukiwania samego siebie nie jest wystarczającą bronią, gdy dojdzie do bliskiego spotkania z cieniami przeszłości. Dawne decyzje podjęte z nieodpowiednich pobudek po pewnym czasie stają się prawdziwym przekleństwem. Czy można oszukiwać siebie przez całe życie? Jak bardzo może wyniszczyć egzystowanie w kłamstwie i iluzji? "Zdecydowano o miejscu, w którym przyjdzie wam żyć, i okolicznościach waszego funkcjonowania, lecz nikt nie może za was podjąć najważniejszej decyzji: w jaki sposób przeżyjecie to życie, jakkolwiek trudne by było." Z zapartym tchem śledziłam dzieje bliźniaczek, analizowałam ich dylematy, starając postawić się na ich miejscu i podjąć odpowiednią decyzję. Tylko jak znaleźć tę dobrą drogę, zwłaszcza, że ich losy nie zawsze zależały od nich samych? Jak trzeba być silnym, by przetrwać piekło i nadal żyć z tym okrutnym piętnem? "Wiele spraw ginie w odmętach ludzkiej pamięci, jednak niemal zawsze pamięta się chwilę podjęcia decyzji, która zaważyła na dalszych losach, choć w chwili jej podejmowania rzadko zdajemy sobie sprawę z jej powagi." "Owoc granatu. Świat w płomieniach" jest piękną, niesłychanie wartościową, przeszywającą duszę pozycją, która skruszy wiele czytelniczych serc. Zaskakująca, wzruszająca do łez i trzymająca w niemiłosiernym napięciu, dopełniona mocnym, szokującym finałem. To wyjątkowa opowieść o kłamstwie w imię spokoju i bezpieczeństwa, poświęceniu, dożywotnich bliznach zadanych przez wojnę, lecz także o wiecznej miłości i nieobliczalności ludzkiego losu, który potrafi się odwrócić do góry nogami w najmniej odpowiednim momencie.

Iran, 1963 rok. Czterdziestoletnie Stefania i Elżbieta wiodą pozornie szczęśliwe życie u boku mężów. Podjęły decyzje, które miały wreszcie zapewnić im spokój, ale te nadzieje okazały się płonne. Niezagojone rany, niewybaczone winy, niewyleczone traumy coraz silniej zatruwają codzienność kobiet. Halszka, która jest znaną farmaceutką i cenionym naukowcem, nie może zapomnieć o przeszłości, a Stefania, mimo iż osiągnęła swój cel – wyszła za Jędrzeja – nie potrafi odnaleźć się w wymarzonej rzeczywistości. Tymczasem Iran cieszy się z wolności. Pod rządami premiera Mosaddegha kraj rozkwita i dąży do niezależności od zachodnich imperiów, co z czasem okazuje się tylko złudzeniem. W państwie narasta kryzys. Wkrótce dochodzi do przesilenia, które zburzy chwiejną równowagę osiągniętą przez bliźniaczki i Iran... "Nie sposób przejść przez piekło czystym. Nawet jeśli nie przechodzi się przez sam środek płomieni, dym i sadzę. Jeśli się nie oczyścisz, już na zawsze pozostaniesz brudny, skażony." "Świat w płomieniach" to trzeci tom serii "Owoc granatu", w którym oprócz dalszych losów bohaterów poznajemy historię Iranu i pogłębiający się kryzys. Nie sposób przejść obojętnie obok tego wszystkiego, o czym czytamy na kartach powieści. Stefania i Elżbieta to bohaterki o odmiennych charakterach, o czym pewnie wielu z Was zdążyło się przekonać w dwóch wcześniejszych częściach. Ten tom jest dla mnie zaskakujący pod względem przemiany jaka zaszła w Stefanii. Zupełnie się tego nie spodziewałam, gdyż zdążyłam już ją w pewien sposób zaszufladkować. Bardzo lubię, gdy postać odkrywa przed czytelnikiem tę lepszą stronę swojej natury. "Co do jednego miała pewność: kiedy raz zacznie się kłamać, potem nie można już skończyć. Udawanie prawdy o sobie samym staje się odruchem, wchodzenie w kolejne i kolejne role dokonuje się instynktownie, bezmyślnie, aż pewnego dnia orientujesz się, że nie masz pojęcia, kim jest człowiek, którego twarz widzisz w lustrze i nazywasz sobą." Z kolei jej bliźniaczka, Elżbieta również zaskoczyła mnie swoim zachowaniem, ale w drugą stronę. Przekonujemy się, że i ona, jak każdy z nas ma wady. Czy doczekamy się pojednania między siostrami...? Tego Wam oczywiście nie mogę zdradzić. "- Koszmary przeżyte wspólnie mogą zacieśniać więź, lecz mogą także sprawić, że powstanie przepaść, przez którą nie da się już nigdy przerzucić najwątlejszego mostu, choćby nie wiem jak się chciało." Maria Paszyńska w prosty, a jednocześnie interesujący sposób tłumaczy dlaczego państwo irańskie krocząc ku wolności, w rezultacie pozostaje państwem fundamentalnym. Śledzimy w jaki sposób nastąpił upadek wielkiego marzenia Irańczyków o niezależności Iranu od zachodnich państw. Czytając to wszystko można mieć mieszane odczucia. Ale powinniśmy mieć świadomość tego, że to inny kulturowo i wyznaniowo kraj. I dopóki nie zrozumiemy, co ukształtowało daną sytuację czy wydarzenie, powinniśmy powściągnąć nasze osądy. Jak świat światem wiadomo, że łatwiej rządzi się biedotą. I tak też było w tym przypadku - wygrał strach, przegrał postęp. "Świat w płomieniach" to mądra, wiarygodna, poruszająca powieść o trudnych relacjach rodzinnych, niełatwych wyborach, tajemnicy. To książka głęboko zapadająca w pamięć, pełna emocji oraz zaskakujących momentów. Polecam!

Opowieść Marii Paszyńskiej znowu mnie pochłonęła bez reszty i sprawiła, że nie potrafiłam się od niej oderwać. Jest rok 1963, w Iranie zachodzą ciągłe zmiany i początkowo wszystko wskazuje na to, że są to zmiany na lepsze. Czterdziestoletnie Halszka i Stefania wiodą uporządkowane życie u boku swoich mężów. Wydawać by się mogło, że wojna odeszła w zapomnienie i wszystko wróciło do normy. Takie złudzenie dają też początkowe rozdziały opowieści: Halszka robi karierę w branży farmaceutycznej, wyjeżdża w liczne podróże, ale wraca z nich zawsze do swojego azylu, domu, który stworzyła wspólnie z Mehrdadem. Dla kogoś patrzącego z boku stanowią oni małżeństwo idealne, oparte na głębokiej, prawdziwej przyjaźni. Z kolei Stefania, która osiągnęła cel wychodząc za Jędrzeja jest podziwianą przez sąsiadów, piękną panią doktorową. Kobietą fascynującą i godną pożądania, kimś w rodzaju zmysłowej Maleny ze znakomitego filmu Giuseppe Tornatore. Różni się od bohaterki filmu jedynie typem urody, ale epatuje podobną zmysłowością i urzeka otaczającą ją tajemnicą. Wszyscy zazdroszczą doktorowi tak pięknej żony… Kiedy jednak Autorka pozwala czytelnikowi zajrzeć głębiej w życie obu sióstr, wejść niepostrzeżenie za próg ich domów, do ich kuchni i do sypialni, poznać ich myśli, okazuje się, że te sielskie obrazki mają niewiele wspólnego z rzeczywistością. „Czas nie leczy ran, ale daje dystans, który sprawia, że można oswoić się z bólem, co zmniejsza cierpienie”. ( str. 18 ) Obie bohaterki serii Marii Paszyńskiej są jak Kaj z baśni o Królowej Śniegu. Wojna wypaczyła im widzenie świata, pokazała go w krzywym zwierciadle. Doświadczenie ludzkiej podłości, niesprawiedliwości oraz niewyobrażalnego wręcz zła sprawiły, że noszą w sobie, niczym Kaj odłamki diabelskiego lustra, okruchy potwornych, raniących wspomnień. Okruchy, które kaleczą, a skaleczenia się jątrzą, bolą, i choć dobrze zakryte przed ludźmi, nie pozwalają normalnie funkcjonować. Chylę czoła przed Autorką za to, w jaki sposób pokazała zmagania z traumą ludzi, którym dane było doświadczyć bezwzględności wojny. Wydawać by się mogło, że tyle lat po niej nie ma już na ten temat nic więcej do powiedzenia. Ale Maria Paszyńska pokazuje w swojej książce ludzi dobrych, szlachetnych, wrażliwych, pełnych marzeń i ideałów, których doświadczenia wojenne zmroziły i sprawiły, że duchowo skarłowacieli. Polecam Wam gorąco „Świat w płomieniach”! Maria Paszyńska po raz kolejny udowodniła, że jest w stanie sprostać wysoko postawionej już w poprzednich tomach poprzeczce, zachwycić czytelnika, urzec, ale też wstrząsnąć nim i porządnie go poobijać wewnętrznie. Lubię lektury, które we mnie zostają, uczą mnie czegoś nowego, zmuszają do głębokich refleksji. Książki Marii Paszyńskiej, oprócz tego, że zapewniają znakomitą rozrywkę wciągając czytelnika od pierwszych stron, równocześnie go edukują, uwrażliwiają i zmuszają do myślenia. Absolutnie ich nie przegapcie!!!

"Świat w płomieniach" to trzeci tom serii "Owoc granatu". Bohaterki, chociaż są bliźniaczkami to żyją osobno nie utrzymując ze sobą kontaktu. Łączą je więzy krwi, Jędrzej i Iran chociaż same nie do końca zdają sobie z tego sprawy. Elżbieta i Stefania wcale nie są tak naprawdę szczęśliwe. Piętno, które odcisnęła na nich wojna wyryło się tak głęboko, że stały się jedynie namiastkami ludzi. Nie zależy im na szczęściu i miłości, obie pragną jedynie bezpieczeństwa. I wydawać by się mogło, że są tak różne od siebie. Nic bardziej mylnego. Im głębiej wczytujemy się w losy każdej z nich tym coraz więcej możemy zauważyć podobieństw. Kraj w którym przyszło im mieszkać na emigracji, Iran, zdaje się być baśniową, sielską krainą, w której nie grozi im nic złego. Czasy, w których Mosaddegh i Pahlawi pragnie stworzyć laicki, demokratyczny Iran nie mogą jednak trwać wiecznie. Dobrze jest czytać tę powieść znając choćby cząstkowo kontekst historyczny w jakim jest umiejscowiona akcja oraz sam Iran. Jest to piękny kraj, znany dawniej jako Persja, posiadający bardzo bogate dziedzictwo kulturowe skupione głównie wokół Islamu. Po drugiej wojnie światowej próbowano bardzo szybko zmienić panujące w nim warunki, między innymi poprzez wydanie zakazu noszenia kobietom chust na głowach. Nie wszędzie się to jednak przyjęło, ale te czy inne prawa dla uchodźców wojennych stanowiło to duże ułatwienie życia. Niestety w kraju, który niemalże od zarania dziejów opierał się na niezmiennych regułach, tak drastyczne zmiany nie miały prawa przyjąć się na stałe. Dojście do głosu wpływów Chomeiniego doprowadziło wreszcie w roku 1979 do wybuchu Irańskiej Rewolucji Islamskiej, po której znacznie zaostrzył się rygor życia w całym kraju a znaczenie kobiet mocno zmalało. Cała ta historia jest bardzo zręcznie wpleciona w losy wszystkich bohaterów powieści przez autorkę. Pierwsze wrażenie na czytelniku robi wykonanie książki. Jest niezwykle estetyczna, materiał z jakiego wykonana została okładka jest przyjemny w dotyku a wszystko co zostało na niej umieszczone nawiązuje bardzo trafnie do fabuły. Zagłębiając się w samą treść można zauważyć, że pani Paszyńska przystępnym językiem opowiedziała o bardzo trudnych losach wojennych w sposób trafiający prosto do serca. Czytając o Stefanii i Elżbiecie czułam się tak wstrząśnięta, jakby moja najlepsza przyjaciółka opowiadała mi właśnie o tym co takiego ją spotkało. Nie da się pozostać obojętnym wobec historii bohaterek i nie można gładko przejść nad całą historią Iranu. Bardzo chciałabym wiedzieć co dalej stanie się z Elżbietą i Stefanią bo w chwili obecnej jest mi bardzo przykro, że musiałam się z nimi już rozstać. Lektura niełatwa, ale zdecydowanie godna polecenia.

"Świat w płomieniach" to trzeci tom serii "Owoc granatu" Pani Marii Paszyńskiej. Nie czytałam poprzednich części i pewnie dlatego ciężko mi było na początku odnaleźć się w tej historii. Ponieważ dużo dobrego czytałam o tej serii, ciekawość zwyciężyła. Powieść zaczyna się 1963 roku w Iranie. „Czterdziestoletnie bliźniaczki Stefania i Elżbieta wiodą pozornie szczęśliwe życie u boku mężów. Podjęły decyzje, które miały wreszcie zapewnić im spokój, ale nadzieje okazały się płonne. Niezagojone rany, niewybaczone winy, niewyleczone traumy coraz silniej zatruwają codzienność kobiet”. Stefania wyszła za mąż za Jędrzeja – pierwszą miłość Elżbiety. Elżbieta zamężna z Mehrdadem spełnia się zawodowo, ale nie może zapomnieć o swojej przeszłości. „- Chcieliśmy wierzyć, że przeszłość da się zostawić za sobą. Zapomnieć. Zacząć od nowa. – Jędrzej milczał przez chwilę, nim znów się odezwał. – Mimo całej wiedzy medycznej, którą zdobyłem na temat złożoności ludzkiej psychiki, w tamtym czasie podtrzymywałem w sobie tę wiarę, pielęgnowałem ją, choć rozum podpowiadał mi, że i tak zawiedzie. Potem próbowaliśmy o tym rozmawiać, ale nie bardzo nam szło. Stefania… ona nie potrafi mówić o niczym istotnym…” Siostry nie utrzymują ze sobą kontaktu. Zapiekłe w swym bólu, strachu nie potrafią być szczęśliwe. Kraj, w którym mieszkają pozornie był spokojną przystanią lecz w Iranie właśnie dochodzi do wybuchu Rewolucji Islamskiej. O dalszych losach bliźniaczek dowiecie się z powieści. Na początku nie mogłam się odnaleźć w tej powieści. Trudno mi się czytało pierwsze sto stron, ale potem Pani Maria Paszyńska wciągnęła mnie w swoją opowieść. Prostym, zrozumiałym językiem autorka opowiedziała historię Iranu, ukazując nam swoją pasję do dziejów tego kraju. Jak już wielokrotnie pisałam - lubię książki z historią w tle. Tym razem była to historia kraju, który jest mi zupełnie obcy. Dziękuję autorce za poszerzenie moich horyzontów. Lektura nie jest łatwa, ale zdecydowanie godna polecenia. Dodatkowo bardzo zaintrygowały mnie losy bliźniaczek, czekam na kolejny, ostatni już tom.

W III tomie „Świat w płomieniach” dosłownie i w przenośni Iran, w którym Elżbieta i Stefania znalazły stabilizację po latach traumatycznych przeżyć, zaczyna chwiać się w posadach. Siostry kolejny raz muszą zmierzyć się z najgorszym przeciwnikiem — własnym strachem i kolejny raz uciekać. Na kartach „Świata w płomieniach” widać miłość autorki do krajów arabskich. Maria oddała piękno krajobrazów, kulturę, szacunek, jakim darzą się mieszkańcy, niesamowitą gościnność i otaczanie opieką „obcych". Wszystko to by uświadomić czytelnikowi, iż Iran nie zawsze był wrogo nastawiony do innych kultur czy wyznań, rewolucja, jaka opanowała ten kraj w 1979 roku, zmieniła go diametralnie, czyniąc republiką islamską, gdzie zaczyna rządzić religia i ona jest fundamentem prawa. Każdy, kto nie jest muzułmaninem, staje się automatycznie wrogiem. Owoc granatu to seria, którą pokochałam, z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnych tomów i nie inaczej jest tym razem, czekam na IV tom z ogromnym niedosytem, ponieważ III kończy się w momencie, w którym właściwie wszystko się może zdarzyć, a spekulować nie zamierzam, bo jak znam Marię i tak nie trafię. O obu siostrach miałam wyrobioną opinię, podpartą dwoma wcześniejszymi tomami, a w „Świat w płomieniach” autorka pokazała, że jeszcze nie wiem wszystkiego, zgrabnie przewróciła mój osąd do góry nogami i dodała kolejne dno. Kolejną cegiełkę tej zagmatwanej rodzinnej historii, która wkrótce dobiegnie końca. Polecam Wam cały cykl, który nie tylko jest pięknie wydany, ale przede wszystkim pięknie napisany!

To już 3 tom historii sióstr. Stefana spełniła Marzenia z młodości. Poślubiła ukochanego siostry, którego wybrała jeszcze w Polsce przed wojną. Elżbieta, została cenionym naukowcem, farmaceutką. Spełnia się w pracy. Obie prześladowane przez duchy przeszłości nie mogą odnaleźć spokoju w wymarzonej rzeczywistości. Tym razem w płomieniach stanie Iran. Kraj przekształca się w państwo wyznaniowe, republikę islamską. Spokój zostaje zburzony, bezpieczeństwo odebrane. Kolejny raz. Nie tak miało być. Książka nastraja mnie nostalgicznie. Popadam przy niej w zadumę nad losem milionów ludzi na całym świecie. Wszyscy walczymy o pokój, zrozumienie, szacunek. Dlaczego musimy walczyć? Przecież to dobro życia.

„Świat w płomieniach” to trzeci tom dramatycznej historii bliźniaczek Elżbiety i Stefanii, rozgrywającej się w Iranie, w latach 60-tych. 40- letnie kobiety, mężatki, z bagażem doświadczeń zaczynają coraz mocniej tęsknić za ojczyzną. Tym bardziej, że w Iranie sytuacja staje się coraz bardziej napięta i zbliża się przewrót... Ten tom to ogromnie bolesna opowieść o cierpieniu kobiet, o życiu w tak odmiennej kulturze 💛

Bardzo dobry cykl! Polecam wszystkim, którzy lubią powieści obyczajowe z historią i dawką egzotyki w tle :) Czekam z niecierpliwością na tom 3 i kolejny.