Florentyna od kwiatów (okładka  miękka, wyd. 09.2021)

************************************ Piękna i wzruszająca opowieść o niezwykłej dziewczynie ze wsi Sokołów- Florentynie. Przyszła ona na świat pośród kwiatów w 1918 roku. Gdy podrosła wszędzie jej było pełno, dużo mówiła, była bardzo żywotną, szczerą i dobroduszną dziewczynką. Często się wszystkiemu dziwiła, ale najbardziej chciała wiedzieć " po co się urodziła". Nikt nie umiał jej na to pytanie odpowiedzieć. Dopiero, gdy któregoś dnia zasnęła pod kapliczką św. Dionizego, gdy się obudziła, w miejscu w którym spała wyrosły kwiaty. Ludzie ze wsi wzięli to za cud. Odtąd gdzie tylko się pojawiała zaczęły rosnąć niebieskie kwiaty ( bratki, niezapominajki, fiołki, szafirki). Miały one moc uzdrawiania, ustawały właśnie i ludzie się uśmiechali. Florentyna zrozumiała, że urodziła się, aby pomagać . ************************************* Autorka pięknie nakresliła nam obraz wsi spokojnej, tak jak kiedyś się żyło, bez telewizorów, telefonów. Człowiek spędzał czas z rodziną, w gospodarstwie czy na łonie natury. Było inaczej. Zdarzały się nieprzyjemne momenty : wojna, zaginięcia, śmierć. Ale pomimo tych nieszczęść w powieści panował niesamowity klimat, aż chciałoby się zamieszkać w Sokołowie, poobcować z przyrodą , mieszkańcami i otrzymać od Florentyny jej magicznie kwiaty. W powieści pojawiły się motywy słowiańskie, o których w książkach kocham czytać. Bardzo podobał mi się wątek o Domku dla lalek, który znajomy Jasiek podarował Florentynie. Domek był zrobiony z drewna, na wzór domku Florki, z drewnianymi figurkami - jego mieszkańcami. Figurki żyły własnym życiem, tak jakby wszystko co się w nim zdarzy zwiastowało co się stanie w prawdziwym życiu. Chętnie towarzyszyłam Florce we wszystkim. Cieszyłam się z nią i smuciłam. Kibicowałam jej i Siemiłowi. Szczerze wszystkim polecam tę piekną powieść, naprawdę warto ją przeczytać 💚

Jestem pod ogromnym wrażeniem. Żaden ze mnie krytyk literacki, ale przeczytawszy małe morze książek potrafię docenić kunszt literacki, kunszt doskonały. Trudno uwierzyć, że to debiut literacki. Czyta się niezwykle przyjemnie. To typ książki, której się nie pożera. Nią się delektuje ☺ Sama treść ciepła, magiczna z dużą dozą życiowej mądrości. Tak bardzo zagubionej w dzisiejszych czasach. Pewnie wielu z nas odnajdzie w sobie "Florentynę od kwiatów" ☺ Życzę Autorce kolejnych sukcesów 😗 Ta książka ewidentnie nim jest. No i cóż, czekam na kolejne pozycje.

Przepiękny nastrój powieści, wprawiający w lekką zadumę, kiedy to unosi się wzrok do gwiazd i głęboko oddycha, aby poczuć zapach ziemi. Trochę magii, prostego życia, trochę sagi rodzinnej, dużo przyrody. To było moje pierwsze spotkanie z autorką, na pewno nie ostatnie. Bardzo polecam.

Polecam gorąco ,bardzo wciągająca historia okraszona bajecznymi opisami przyrody

strasznie się zawiodłem na tej książce -- początek wydawał mi się ciekawy, bo osadzony na polskiej wsi na początku XX wieku, magiczny realizm i fajny klimat, ale bardzo szybko zaczęła ta opowieść być męcząca, i już w okolicach pierwszych dwudziestu stron zaczęło mi się odechciewać; szczególnie irytujące były wstawki typu "poszła szukać jagód... nie wiedziała jeszcze, że przyszłego lata będą to jagody, od których umrze jej matka" - po co coś takiego? książka sama sobie spoiluje to, co będzie za jakieś 30 stron ;/ i takich przypadków było kilka i mega irytowały... do tego zatrzęsienie opisów, które nic nie wnoszą do fabuły, nie wiadomo, co do czego dąży przez pół książki, wszystkie postaci zachowują się tak samo i mówią w taki sam sposób, ja nie rozumiem... naprawdę każdy bohater jest taki sam, jest jeden generyczny charakter dla każdego z nich, i naprawdę nikogo nie polubiłem przez całą książkę, może z wyjątkiem świni Marioli i kota Oza, którzy może łącznie przez całą opowieść pojawili się ze dwie strony... zakończenie mam wrażenie też było strasznie szybko pisane i nagle się wszystko zaczęło dziać, jakby autorka chciała zamknąć każdy wątek, żeby móc przejść do następnej części :/ najfajniejsza w całej tej książce jest okładka xD bo postaci naprawdę miałkie, dialogi nudne, wszyscy mówią w taki sam pompatyczny, porządny sposób (nawet dzieci), większość czasu nic się nie dzieje, a potem strasznie szybko, nie zachęciło mnie do czytania Nadziei

Książka przepiękna! Polecam Każdemu 👌

Oryginalny klimat polecam

Sokołowskie niziny, mroczne karpackie lasy w których licho nie śpi, polska wieś pachnąca świeżo skoszoną trawą , zadymioną izbą, aromatycznymi ziołami, tętniąca odgłosem ujadających psów, ryczących krów czekających na obrządek, klekoczących bocianów. Wieś spokojna, ale naznaczona też wojną i okrucieństwem. Poznajcie Florentynę - postać niezwykłą, nieco ciekawską, serdeczną i szukającą wciąż swego miejsca w świecie, posiadającą magiczną moc zasiewania wokół siebie niebieskich kwiatów. Posłuchajcie Mogiłka od cmentarzy, który zawsze trzyma w zanadrzu ciekawe opowieści, nachylcie się nad kamienną studnią by pogawędzić ze studzienną panną, a w nagrodę zrzucić jej parę ślimaków, bądźcie jednak ostrożni, gdy na waszej drodze stanie wiedźma Żyrborka ze swoją dziką córką, jej lepiej zejść z drogi. To opowieść o świecie, którego już nie ma, mnóstwo w niej nawiązań do ludowych wierzeń, cudownego folkloru i niegdyś praktykowanych przesądów. Urzekła mnie swoistą magią, urokliwymi opisami i poetyckim językiem. Trochę mi żal, że ta historia nie była dłuższa, chłonęłabym każdą jej ilość. Powieść mogłabym postawić w jednym rzędzie na równi z "Prawiekiem", "Pomiędzy P.Radziszewskiego, czy "Baśnią o wężowym sercu" R.Raka.

Florentyna od Kwiatów" autorstwa Agnieszki Kuchmister to piękna oda do świata którego już nie ma. Pełno w niej słowiańskich wierzeń np. Dziady. Akcja rozgrywa się w czasach wojennych w Sokołowie, jednakże nie jest to ciężka książka. Autorka świetnie przeplata fantastykę z rzeczywistością! Czasami miałam wrażenie, że zamiast w XXw. To jestem jakoś w XII w. Szczerze? Nie widziałam jej jakoś w internecie a szkoda, bo książka zasługuje na większy rozgłos. Ta pozycja jest cudowna i ogromnie dziękuję mojej drogiej przyjaciółce @romatyczna.poetka za polecenie mi jej!

Wspaniała! Cudowna, pełna specyficznej magii książka, którą mogę tylko serdecznie polecić. Mądra, niebanalna, napisana pięknym językiem, który sprawiał, że niektóre zdania miałam ochotę przeczytać po kilka razy, aby się nimi smakować. Opowieść prosta i głęboka równocześnie. Zdecydowanie za słabo rozreklamowana, a szkoda, bo słabsze pozycje z lepszym marketingiem rzucają się w oczy, podczas gdy takie perełki czasami można przeoczyć. A więc nie przeoczcie ;)