Kochanka nazistów (okładka  miękka, wyd. 01.2024)

Wstrząsająca historia, mocno poruszająca serce. Gorąco polecam!

bardzo interesująca i wciągająca książka polecam

Ksiazka od której trudno się oderwać.Polecam

Bardzo polecam ciekawa wciągająca

Pochłonęłam jednym tchem.

Bardzo dobra książka

Ubrała maskę. Rozpoczął się spektakl. Główna rola, wyćwiczona, wyuczone pozy, uśmiechy, gesty. Wszystko dla dobra Sprawy. Odgrywała brawurowo kolejne akty, z każdą sceną gubiąc gdzieś siebie… Już nie rozpoznawała tej, która patrzyła na nią z lustra. A mimo to – trwała… Wypełniała narzucone zadania, relacjonowała codzienność, w której była pionkiem. Po mistrzowsku wtapiała się w tło, które było tak inne od tego, które dotąd znała… Wyrzekła się wszystkiego, by służyć Ojczyźnie. Ból, niewyobrażalne cierpienie… Nikt jej od niego nie uwolni. Poświęcenie nie wystarczyło, by wyrwać się ze szponów katów, którzy ją osądzili. Została skazana. Samotna, okaleczona, pusta lalka, wykorzystana i porzucona… Już niepotrzebna… Bardzo cenię twórczość Marii Paszyńskiej, dlatego z dużą ciekawością sięgnęłam po jej najnowszą książkę. Autorka kreśli opowieść o życiu Marianny, które zostało utkane ze zlepek losów prawdziwych wywiadowczyń działających dla Armii Krajowej. W „Kochance nazistów” oddaje im głos, wplata rzeczywiste wydarzenia w fabułę, dając nam obraz przerażający i zaskakujący jednocześnie. Paszyńska nie stroni bowiem od opisów okrucieństwa, którego doświadczyła główna bohaterka, otwierając oczy na tę część historii, której wielu z nas nie znało, a która traktuje o znaczącej roli agentek. Nowa książka autorki to nie tylko opowieść o tajnej działalności, ale przede wszystkim historia kobiety. Tej, która została odarta z młodości, która zdecydowała się służyć Ojczyźnie, nie bacząc na konsekwencje. Czytelnik śledzi jej losy, próbując okiełznać buzujące emocje, kiedy z niewinnej dziewczyny, staje się narzędziem. Niczym aktorka teatralna przeistacza się w kogoś zupełnie innego, zatracając po drodze... siebie. I choć Paszyńska trzyma się faktów zaczerpniętych z historii, to pokazuje jednocześnie, że nie da się wyzbyć uczuć, nawet jeśli wydaje nam się, że jesteśmy doskonale przeszkoleni. To one zdają się w tej opowieści największym wrogiem, kiedy serce zaczyna bić w niechcianym rytmie… Postać Marianny wywołuje chwilami ambiwalentne odczucia. Z jednej strony, była bohaterką, dziewczyną pełną ideałów, która tak bardzo chciała przysłużyć się Sprawie, że nie do końca była świadoma, z czym przyjdzie się jej zmierzyć. Z drugiej zaś, tak bardzo wczuwała się w rolę, że stała się momentami wyrachowana, zupełnie jakby zatraciła wszelkie zasady moralne... To wszystko sprawia, że czytelnik śledzi jej losy z jeszcze większym zaangażowaniem, jednocześnie nie potrafiąc jednoznacznie stwierdzić, czy podjęte przez nią decyzje były słuszne? Czy pewnych kroków można było uniknąć? Jak daleko musiała się posunąć, by zrealizować zadanie? A może powinna była powiedzieć dosyć? Te i wiele innych pytań kłębi się w głowie podczas lektury i rezonuje jeszcze długi czas po jej zakończeniu, zwłaszcza że w posłowiu Maria Paszyńska uzupełnia naszą wiedzę na temat faktów związanych z działalnością wywiadowczyń. W książce nie zabrakło również wątku uczuciowego. I ten, choć nie jest nadrzędny, nadaje powieści rzeczywistego wymiaru. Wszak także w czasie wojny ludzie kochali, przeżywali pierwsze miłości. Cierpieli po utracie najbliższych sercu osób i mieli nadzieję, że ich uczucie przetrwa to piekło. Paszyńska jednak nie romantyzuje swojej opowieści, a jedynie daje jej ludzkie oblicze. Podsumowując: To powieść, która została utkana na kanwie prawdziwych wydarzeń. Która jest swego rodzaju hołdem dla kobiet, które poświęciły swoją młodość, niejednokrotnie także życie, w walce na rzecz Ojczyzny. Dla tych zapomnianych, niedocenionych, cichych bohaterek, których udział w walce z okupantem zatarł czas i kurz zapomnienia… Maria Paszyńska kreśli historię o miłości, utraconej młodości, młodzieńczych ideałach i bolesnym ich zderzeniu z wojenną rzeczywistością. Nowa książka autorki to jednak przede wszystkim opowieść o kobiecie. O jej zaangażowaniu, gwałtownej metamorfozie narzuconej przez okoliczności, która na zawsze ją zmieniła. A także o samotności i swego rodzaju bezwolności w grze, w której stała się pionkiem... Rozgrywce o najwyższą stawkę z przeciwnikiem, który okazał się mistrzem na arenie brutalności. Przejmująca i momentami przerażająca w swym wydźwięku, bolesna, skłaniająca do refleksji, otwierająca oczy – taka jest „Kochanka nazistów” Marii Paszyńskiej.

Powieści, których historie opisują wojenną rzeczywistość za każdym razem mocno trafiają do mojego czytelniczego serca. Poruszają moje najczulsze struny, sprawiając, że przez długi czas przeżywam poznane historie, dziękując w duchu, że nie jesteśmy świadkami wydarzeń, których doświadczyli bohaterowie tych powieści. Historia zapisana na kartach najnowszej książki Marii Paszyńskiej uderzyła we mnie w dwójnasób, gdyż „Kochanka nazistów” inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami. Jak przyznaje autorka, losy Marianny Jurasz utkane są niemal w całości z prawdziwej historii, wydarzeń, fragmentów życia kobiet z wywiadu Armii Krajowej. To opowieść o postawie kobiet, które nie wahały się przed niczym, aby poświęcić się dla dobra Ojczyzny. Ich męstwo, odwaga zasługują na uznanie i słowa wdzięczności. Myślę, że ta książka jest niejako pomnikiem ku chwale wobec takiej postawy. Marianna Jurasz jest młodą kobietą, uwielbiającą szachy oraz matematykę. Niestety wybuch II wojny światowej ściera w pył jej plany i marzenia. Jej patriotyczne wychowanie kieruje ją na drogę walki o Polskę, jej mieszkańców. Dlatego też bez wahania wstępuje do podziemia. Dowództwo Armii Krajowej powierza kobiecie niebezpieczną misję. Otrzymując nowe personalia, wkracza do niebezpiecznej gry. Jako Leni Köhler poświęca się pewnej Sprawie, w której okrucieństwo wojennej rzeczywistości nie zna granic. Marianna musi stawić czoła niebezpieczeństwu, które zagraża jej życiu. Niestety kobieta jest tylko pionkiem w grze. Jak potoczą się losy Marianny? Czy wyjdzie cało z tej niebezpiecznej sytuacji? Koniecznie sięgnijcie po tę książkę i poznajcie historię, która jest obrazem charyzmy kobiety gotowej na poświęcenie się dla dobra Ojczyzny. To, co ujęło moje serce, to ukazanie niezłomności młodych kobiet. Poświęcenia swojej młodości, godności nieraz i życia. Ta postawa zasługuje na uznanie, szacunek oraz warto, aby takie historie ocalić od zapomnienia. Dzięki temu następne, młode pokolenia mogą docenić smak wolności, która niestety często ma dla nich mniejszą wartość aniżeli tak być powinno. „Kochanka nazistów” to bez wątpienia powieść, która mocno mnie dotknęła. Bolesna historia rysowana wojenną zawieruchą, którą ukazała Maria Paszyńska porusza do łez. Co ważne autorka uczyniła to w sposób jakże realistyczny, co jeszcze bardziej podkreślało dramatyzm historii Marianny Jurasz. Aż strach pomyśleć ile kobiet dotkniętych było podobnymi doświadczeniami rysowanymi wojennym okrucieństwem. Bez wątpienia książka ta powinna dotrzeć do jak największego grona czytelników. Dziś, gdy tak blisko jesteśmy wojennej rzeczywistości, warto zastanowić się, czy nie wpisać tego tytułu do kanonu lektur szkolnych, tak, aby nieco ją odświeżyć, by młodzież w literaturze mogła wczytać się we współczesne problemy, a nie te z epoki kamienia łupanego. Tę myśli pozostawiam każdemu z Was. Książka „Kochanka nazistów” ukazała się nakładem Wydawnictwa Filia

“Ważne rzeczy, niezwykłe, piękne, przerażające, których doświadcza się po raz pierwszy, na zawsze zapadają człowiekowi w pamięć”. Marianna Jurasz jest pełną życia i marzeń młodą dziewczyną. Jej pasją są szachy i matematyka, jest szczęśliwie zakochana w Janku, studencie medycyny. Świat stoi przed nimi otworem i wtedy wybucha wojna, która zmienia kompletnie wszystko. O Janku, który zaciągnął się na ochotnika, wszelki słuch zaginął, Marianna ze wszystkich sił stara się nie tracić nadziei. Postanawia wstąpić do konspiracji. Jej uroda i talent zostają dostrzeżone przez dowódców AK. Niebawem, nieświadoma tego co ją tak naprawdę czeka, całkowicie odcina się od rodziny, zostaje wysłana na niebezpieczną misję. Tam zdana tylko na siebie, samotna, zostaje wciągnięta w grę, w której stawką staje się życie. Piękna i trudna jednocześnie opowieść, autorka inspirowała się prawdziwymi wydarzeniami. Z ogromną przyjemnością, ciekawością, ale i niepokojem wzięłam do ręki najnowszą książkę Marii Paszyńskiej i całkowicie przepadłam. Fabuła dopracowana w każdym szczególe przenosi nas do czasów II wojny światowej. Niesie ogromne skrajne emocje, ukazuje młodą dziewczynę, która podejmuje decyzję, która całkowicie zmieni jej życie. Wyraźnie, wnikliwie ukazani bohaterowie, różnorodność, złożoność charakterów. Marianna od razu skradła moje serce, to niesamowita, inteligentna, odważna, silna młoda kobieta. Poczułam do niej szacunek, to przez co przeszła… boli, tak bardzo boli… Jej przemyślenia, wątpliwości, niepewność, strach, ból, wewnętrzne rozdarcie, samotność, pogarda, wyklęcie. To było takie trudne, brutalne, prawdziwe, nieodwracalne… Marianna dostaje rozkaz i nową tożsamość. Ma swoim urokiem oczarować nazistów, początkowo jest to dla niej szokiem. Stopniowo zaczyna odgrywać nową rolę, pomaga w tym jej wrodzony spryt, inteligencja, uroda i wdzięk. Z niewinnej dziewczyny staje się kobietą, która bez skrupułów wykorzystuje swoje atuty. Podejmuje samotną, dramatyczną grę, staje się jej pionkiem. Zatraca siebie i jednocześnie sobie wyrządza największą krzywdę. Po wojnie wpada w łapy UB, bestialsko torturowana przyznaje się do wszystkiego, co jej zarzucają. Zostaje oskarżona o zdradę i skazana na więzienie. Powieść jest swoistym hołdem, złożonym młodym, zapomnianym, wyklętym, pogardzanym dziewczynom, które poświęciły wszystko dla dobra ojczyzny. Ich heroizm, przeżywane tragedie, odrzucenie, samotność, oskarżenie o zdradę przez powojenne władze. Przyszło im zapłacić niewyobrażalną cenę. Przerażająco prawdziwa, oparta na prawdziwych wydarzeniach, trudna, bolesna, bardzo potrzebna. Nie da się przejść obok niej obojętnie, daje do myślenia, zostanie we mnie na zawsze. Bardzo, bardzo polecam. Tatiasza i jej książki :)

Uwielbiam książki z historią w tle, a te oparte na prawdziwych wydarzeniach, opowiadające o losach autentycznych postaci czytam zawsze z jeszcze większym zainteresowaniem. W swojej najnowsze powieści, "Kochanka nazistów", Pani Maria Paszyńska przedstawia nam postać młodej kobiety, Marianny Jurasz. Pochodziła z bogatej rodziny. Wszyscy myśleli, że pójdzie w ślady ojca i zostanie lekarzem. Tymczasem ona umiłowała sobie matematykę i logiczne myślenie, a jej pasją były szachy. Kiedy wybucha wojna jej beztroska młodość zostaje brutalnie przerwana, a narzeczony wyrusza na front. Marianna również chce czuć się potrzebna i postanawia wstąpić w szeregi AK. Nie spodziewa się, jak bardzo ta decyzja odmieni jej życie... Autorka przedstawia nam młodą kobietę, która w czasie wojny chce walczyć dla swojego kraju. Ktoś powie, przecież to nic zaskakującego. Wiele było kobiet łączniczek czy żołnierek. Ukazuje nam jednak historię dziewczyny, która działając w wywiadzie musiała poświęcić tak naprawdę wszystko, zmienić całkowicie swoje życie. Oddana swojej ojczyźnie, wypełniająca sumiennie rozkazy, prawdziwa patriotka, była poddana różnym próbom. Przeszła wiele, aby pomóc w walce z wrogiem. Tymczasem powojenna rzeczywistość okazała się nie taka, jaką sobie wyobrażała... Ta książka to dawka solidnej wiedzy na temat służby kobiet w AK. O wielu sprawach słyszę po raz pierwszy. Wiele z nich mnie zaskoczyło i zszokowało. A jednocześnie wywołało wzruszenie i współczucie. Nie chcę pisać za dużo, żeby nie spojlerować, ale powiem tylko, że z tej historii bije tak ogromna niesprawiedliwość, że aż chce mi się krzyczeć ze złości! To historia przepełniona ogromnymi emocjami. Pełna bólu, cierpienia, momentów wzruszeń, ale też nadziei. Z pewnością nie jest to łatwa książka. Poruszane są w niej trudne tematy, a przy tym są one niezwykle ważne i zmuszają do chwili refleksji. Jednak tym, co ujmuje mnie w niej najbardziej jest jej autentyczność. Pani Maria Paszyńska nie stworzyła historii, gdzie wojna jest rzeczywiście tylko tłem, a na pierwszy plan wychodzi przede wszystkim miłość, choć i ona odgrywa tu znaczącą rolę. Ukazuje jednak cały realizm wojny, nie szczędząc tych trudnych, a wręcz okropnych momentów tego strasznego czasu w dziejach Polski. Przede wszystkim oddaje głos kobietom AK, cichym bohaterkom tamtego okresu. Jestem pod ogromnym wrażeniem kolejnej książki Autorki, która poruszyła najczulsze struny mojego serca. To niezwykle ważna, wartościowa, przepełniona ogromnym wachlarzem emocji historia, która na długo pozostanie w mojej pamięci i, którą polecam z całego serca.