Listy do gestapo (okładka  miękka)

Szybka wysyłka,cena przystępna,miła i pomocna obsługa

Opowieść z historią w tle. Czyta się jednym tchem.

Książka warta przeczytania w

Super.Warto przeczytać.

Smutna historia.

Właśnie czytam.

Bardzo polecam

Polecam

Wyraźnie rozbrzmiewająca wyczuwalną pustką, osiadającą ciężko na dnie roztrzaskanego serca, dezorientująca nietuzinkowym przebiegiem zdarzeń, szczelnie wypełniająca myśli refleksjami. „Listy do gestapo” to historia mocna w wydźwięku, dotykająca tematyki trudnej w odbiorze, fragmentarycznie wręcz przytłaczająca nakreślonym mrokiem, który ulokowany w czeluściach duszy, wyczuwając unoszące się zło, drażni świadomie struny empatii, doszczętnie je niszcząc. Powieść osnuta na tle jarzma wojennych reperkusji, tym samym późniejszej rzeczywistości, budowanej na fundamencie iluzorycznie odzyskanej wolności, roztacza przed jej odbiorcą obraz zgliszczy, przybierających na sile nie tylko w sukcesywnie ciemiężonej Warszawie, ale także w ludzkich charakterach, przekonaniach i wyborach. Mimo że wizje okrucieństwa i dosłownie przytoczonej brutalność z rąk oprawcy nie są jaskrawie zaakcentowane, to fabułę otula całun doskonale widocznej bezsilności oddanej w decyzjach, które podszyte są traumatycznymi implikacjami, realnie zatrważającymi w obliczu ich patowego charakteru. Ona intencjonalnie stawia czytelnika przed moralnym dylematem, który nie sposób rozstrzygnąć, ba!, w odniesieniu do sytuacji, w której poczucie bezpieczeństwa przybiera postać mętnego wspomnienia, nakazuje wręcz zaniechać prób oceniania – jak bowiem pisała Wisława Szymborska: „tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono”. „Listy do gestapo” rozniecają wielobarwną paletę emocji, prowokująco przekraczając kruchą granicę między zrozumieniem a potępieniem, dostarcza impresyjnych doznań, które skrywają się pod skórą, stające się z każdą stroną bardziej wyczuwalne pod palcami, wciąż intensywnie zauważalne. Kompozycję fabularną umocowano na tytułowych listach, wyzbytych jednak z romantycznej idei, tak charakterystycznej dla gatunku z historią w tle, a przepełnionych nieuzasadnioną nienawiścią, ale też i strachem, wyzbytych z przyzwoitości, przybierających formę brudnych donosów. To historia oznaczająca się wielowątkowością, tym samym nasączona kroplami nieoczywistości, incydentalnie otoczona enigmatycznością, w której miłość przybiera kształt definiujący przyszłość wielu osób. Jednak nie nadaje treści przewidywalności, nie naznacza jej egzaltowaną pompatycznością – to bardziej lustrzane odbicie kamienia, który zrzucony, pociąga za sobą lawinę następstw, dotkliwie rzutujących na egzystencję innych ludzi. I miłość! To miłość stanowi jej początek i koniec, to miłość niesie trudne do wyartykułowania szczęście, ale i determinuje największe dramaty, nadaje powieści sznytu kompletności, ale i pozostawia z niemym pytaniem na ustach. Wygrywająca na pięciolinii nuty życia, wypełniona muzycznym motywem, portretuje zawiść i skomplikowany obraz trwale odciśniętego śladu wojny, tworząc kompilację gniewu i wybaczenia, odzianych w niegasnącą nadzieję. Narracja odzwierciedlająca spowiedź z błędów i doświadczeń, szeptana niedopowiedzeniami, która porusza na wskroś, która emocjonalnie rani, która sugestywnie prowadzi do snucia domysłów… Niewątpliwie jedyna taka kreacja ludzkiego zagubienia w świecie pomazanym nieustanną ciemnością na rynku literackim! Literacki koncert esencjonalnych dźwięków z duszą!

Jakiś czas temu miałam pierwsze spotkanie z twórczością autorki przy czytaniu opowiadania w książce „Rozdzieliła nas wojna”. Już wtedy wiedziałam, że z przyjemnością przeczytam całą książkę napisaną przez autorkę, nie sądziłam nawet ze okazja przydarzy się tak szybko. Główną bohaterką jest osiemnastoletnia Zuzanna, która pochodzi z dobrego domu. Jej ojciec był znanym dyrygentem, ona próbowała swoich sił w muzyce jednak nie odziedziczyła talentu po tacie. Ale uwielbiała słuchać gry innych. Tak pewnego dnia w roku 1938 do jej uszu doleciała najpiękniejsza muzyka, jaką kiedykolwiek słyszała, dosłownie skradła jej serce jak i młody mężczyzna, który grał na skrzypcach, mimo iż widziała go z daleka. Los chciał, iż owy zdolny chłopak był uczniem pana Kulskiego i został zaproszony przez profesora na kolejce, tak tez Zuzanna poznała Tadeusza. Ich miłość kwitła jednak czas zupełnie im nie sprzyjał. Wybuch II wojny światowej pokrzyżował plany wielu ludziom. W tamtych czasach każdy starał się robić, co mógłby tylko przeżyć. Tak tez główna bohaterka zatrudniła się na poczcie a przy okazji działała w komórce „P”. Była odpowiedzialna za przechwytywanie listów do „Szanownego Gestapo”. Dobrze wiedziała, że listy są anonimowe jednak nie wyobrażała sobie jak można donosić na swoich. Pewnego dnia dowiaduje się rzeczy, w które ciężko jest jej uwierzyć, aczkolwiek postanawia wziąć sprawy w swoje ręce. Czy miłość Zuzanny u Tadeusza ma szanse przetrwać trudny okres II wojny światowej? Czy oboje pozostaną sobie wierni? A może szczera rozmowa w odpowiednim czasie zmieniłaby ich życie? Ta historia wzbudziła we mnie naprawdę ogrom emocji. Już od pierwszych stron czytałam ją z zapartym tchem. Byłam ogromnie ciekawa jak potoczy się relacja miedzy Zuzanną a Tadeuszem. Każdy z nas wie ze II wojna światowa to nie był idealny czas na wielkie miłości, jednak, kto mógł to wszystko przewidzieć? W tamtych czasach wiele osób zginęło, wiele musiało pochować swoje drugie połówki. Każdy chwytał się każdej możliwości by tylko ocalić swoje życie, mając nadzieje, że ukochany bądź ukochana przeżyją te trudne chwile. Autorka miała rewelacyjny pomysł na stworzenie książki w formie jednego długiego listu. To właśnie z niego poznajemy naszych głównych bohaterów oraz to jak potoczyły się losy Zuzanny. To właśnie ona jest nadawcą a swój list kieruje do Tadeusza i opisuje w nim, co do niego czuła i co tak naprawdę ja spotkało, o czym nie mogła mu powiedzieć prosto w oczy. Mimo iż w ostatnim czasie czytałam dosyć sporo książek o II wojnie światowej i trochę obawiałam się czy ta tematyka już mi nie wyjdzie bokiem. To w tym przypadku historia skradła moje serce. Były momenty wzruszenia jak i zgrozy. Nie raz niedowierzałem ze to wszystko się tak toczy. Autorka świetnie potrafi trzymać czytelnika w napięciu. Jeśli książki z wątkiem historycznym nie są wam obce to to jest pozycja, która musicie przeczytać, naprawdę warto.