Polana (okładka  miękka, wyd. 04.2024)

Rewelacyjna ksiazka

Cudowna książka

Wciagajaca

❤️❤️❤️❤️

Polecam

Świetna

Historia rozpoczyna się prologiem sprzed z 1997 r. kiedy to 17-letnie rodzeństwo Lilia i Sambor w ostatniej chwili ratują się z pożaru ich rodzinnego domu, w którym to zginęli ich rodzice. Następnie ich losy się rozdzielają i przenosimy się do aktualnego roku. Przez te wszystkie lata nie mieli ze sobą żadnego kontaktu. Dlaczego? Kiedy do byłego policjanta dzwoni przyjaciel i informuje, że w Runowie znaleziono prawdopodobnie zwłoki jego siostry, Sambor niechętnie rusza do wsi, w której się wychował. Razem z tamtejszą policją będzie próbował rozgryźć zagadkę śmierci swojej konfliktowej siostry, która zbiega się w czasie z zaginięciem innego mieszkańca wioski Artura Krynickiego. Głównym podejrzanym staje się bogaty biznesmen. Jakie tajemnice skrywają mieszkańcy Runowa? Wydaje się, że wszyscy coś wiedzą ale nie chcą powiedzieć. "Polana" to wciągająca i pełna napięcia historia o dramacie rodzeństwa. Klimat zdecydowanie jest mroczny i duszny. W powieści przewijają się lokalne legendy o lesie pełnym groźnych demonów. Mamy tu więc taką nutkę magii, mroku i lokalnego folkloru. Młoda dziewczyna Lilia uznawana przez wszystkich z okolicy za wariatkę skrywała pewne sekrety, które mocno odcisnęły piętno na jej życiu. Również jej brat Sambor musi mierzyć się z konsekwencjami swoich decyzji. Autor prowadzi nas przez zawiłe śledztwo w które angażuje się brat Lili. Historia opowiadana jest w dwóch liniach czasowych. Kluczowym elementem powieści jest tajemnicza polana ukryta mrocznym w lesie, która skrywa nie jedną tajemnicę. Momentami akcja była dynamiczna ale ogólnie kryminał uznałabym należący do tych bardziej nieśpiesznych ale za to z sukcesywnie budowanym napięciem. Historia porwała mnie i chciałam jak najszybciej rozwikłać zagadkę. Moje pierwsze spotkanie z autorem zdecydowanie uznaje za udane i czekam na więcej.

Ta książka należy do tych mocnych i budzących niepokój ale jednocześnie jest wyważona. Nie ocieka krwią i mrokiem, ale dzieje się w niej sporo złego. Są tajemnice, ogromne sekrety rodzinne, toksyczne relacje i kłamstwa. Bohaterowie wykreowani są w fantastyczny sposób. Są tacy prawdziwi, jak kumple z podwórka. Sambor to człowiek, który ma za sobą trudna przeszłość. Wiele stracił w swoim życiu, zdecydowanie za wiele. Dostaje kolejny cios, ale jego życie toczy się dalej, nie poddaje się. Idzie do przodu i próbuje wyjaśnić co tak naprawdę się wydarzyło. A Judyta.. jeszcze nie wiem co mam o niej myśleć. Nie do końca potrafię wyjaśnić dlaczego, ale nie ufam tej kobiecie. Autor w sprytny i nienachalny sposób przemyca wątek przemocy wśród młodzieży, czyli temat ważny. Drugim takim ciekawym wątkiem są relacje pomiędzy rodzeństwem. Do tego wspomniany jest temat przemocy domowej, toksyczne małżeństwo, brak wsparcia ze strony najbliższych. Czyli tematy należące do listy "na czasie". Ta historia pokazuje, że warto mieć wokół siebie kilka zaufanych osób, że pomoc i wsparcie możemy dostać od każdego, nie ważne ile go znamy i jak bardzo. Wystarczy rozejrzeć się dookoła by dostrzec jak wspaniałymi ludźmi się otaczamy. Nie zawsze to jest rodzina. W tym przypadku z nią wygląda się dobrze tylko na zdjęciu. Sama fabuła była przemyślana, zagmatwana i bardzo dopracowana. Koniec książki mnie zszokował, nie spodziewałam się takiego zakończenia, co w moim odczuciu bardzo dobrze o niej świadczy. Moje czytelnicze potrzeby zostały zaspokojone 🤭 Książka wyróżniająca się wśród innych autora i dla mnie ma najładniejszą ze wszystkich okładkę. Oczywiście z niecierpliwością czekam na kontynuację, ponieważ kilka wątków jest jeszcze otwartych.

Na początku nie mogłam się wgryźć w fabułę. Nie umiałam utrzymać uwagi, jak przy lekkiej historii do kawy, a przecież tu ukryła się zagadka śmierci, tajemnice przeszłości i śledztwo. Na szczęście wraz z pojawieniem się Sambora w swojej rodzinnej miejscowości książka mnie wciągnęła. Zdecydowanie bardziej podobał mi się wątek teraźniejszości i śledztwa, za to przeszłość bohaterów naznaczona pewnym stworem już nie kupiła mnie aż tak. Książka nie jest oczywista i stopniowo odkrywa przed nami karty, budując napięcie i chęć na więcej. Przyznam, że kilka razy mnie zaskoczyła, szczególnie jeśli chodzi o typowanie mordercy. Jestem ciekawa, czy ty dobrze wytypujesz winnego.

Od marca tego roku zupełnie inaczej postrzegam najnowsze propozycje Marcela Mossa. Autor nie jest mi obcy od lat, natomiast miałam okazję z nim porozmawiać podczas Targów Książki w Poznaniu. Impreza ta zawsze przyciąga tłumy czytelników, dlatego musiałam się na niej pojawić. Wspólna rozmowa, możliwość zadania pytań tak wpływowemu autorowi, a na koniec pamiątkowe zdjęcie to niemal zdobycze dla kogoś, kto od zawsze szanuje słowo pisane. Wieść o „Polanie”, czyli najnowszej książce Marcela Mossa była dla mnie bardzo miłą informacją. Dodatkowo cieszę się, że jest to historia odrębna, nie fragment cyklu czy serii. Jestem przekonana, że wielu odbiorców nie ma dostępu do wszystkich części i w rezultacie mogą gubić się w poczynaniach bohaterów, a na końcu zrezygnować z lektury. Tym razem tak się nie stanie. „Polana” ma jednak swoje odniesienia do fantastyki- ja niezbyt się z tego ucieszyłam, na szczęście wyimaginowane opisy nie przeważyły całego opisu. Marcel Moss jak zwykle niczego się nie boi- jest to bowiem pisarz, który w dobitny sposób przedstawił nam już chyba wszystkie możliwe problemy społeczne- uzależnienia, stalking, przemoc fizyczną czy psychiczną, molestowanie seksualne, pedofilię. Tym razem także nie sięgamy po coś delikatnego- autor uzmysławia nam, że nieważny jest status materialny- nawet w bardzo bogatych kręgach dochodzi do czynów karalnych, wręcz niewyobrażalnych dla przeciętnego człowieka. Lilli vel Rusałka i Sambor Malczewscy to rodzeństwo, na dodatek bliźnięta. Mówi się, że tak specyficzny rodzaj rodzeństwa zawsze stoi za sobą murem, potrafi wyczuć nadchodzące kłopoty drugiej strony czy też jej złe samopoczucie. Dlaczego zatem Sambor nie ma kontaktu z siostrą od niemal trzydziestu lat? Co takiego musiało się stać, że mężczyzna robi wszystko, aby o niej nie rozmawiać, nie zamartwiać się jej specyficznym podejściem do życia? Tego oczywiście nie zdradzę, ale warto jedynie wiedzieć, że autor serwuje nam bardzo potrzebne dla fabuły przeskoki czasowe. Dowiadujemy się, że rodzina Malczewskich zamieszkiwała niegdyś malutką wioskę, w której nigdy nie brakowało powodów do rozsiewania plotek. To, co mówiono potem o siostrze Sambora mogło boleć, przynosić wstyd i upokorzenie. Gdy Sambor, jako dorosły mężczyzna, został zmuszony do powrotu w rodzinne strony, wcale nie napawało go to optymizmem. Wręcz przeciwnie- na byłym policjancie spoczywał obowiązek rozpoznania zwłok Lilli. Czy została zamordowana? A może popełniła samobójstwo? Warto się tego dowiedzieć, choć to nie koniec kryminalnych opowieści wykreowanych przez pisarza. Śmierć Lilli wiąże się ze zniknięciem niejakiego Artura Krynickiego. Początkowo wiemy jedynie, że mężczyzna miał długi u lokalnego biznesmena, a jak wiadomo, spraw związanych z finansami nigdy się nie odpuszcza. Dawne działanie w służbach policji nie pozwala Samborowi siedzieć bezczynnie, dlatego przeprowadza on swoje wlane śledztwo. Do jakich wniosków on dojdzie i jakie skrywane tajemnice wyjdą na jaw? Zapraszam do lektury. Poza warstwą kryminalną dużo bardziej zainteresowałam się wątkami, które mogą wzruszyć niejednego odbiorcę. Samo dorosłe życie Sambora można uznać za bardzo rozchwiane, smutne i dające do myślenia. Praca w policji nie jest łatwa, nie zawsze też przyjemna- traktuje się ją jak całodobową służbę, która często przysłania człowiekowi inne ważne aspekty życiowe. Nie wszystkie dramaty da się też wymazać z pamięci, nawet ciągła zmiana lokum tu nie pomoże. Tak samo niejednoznaczna okazała się postawa Lilii- początkowo miałam ochotę ją udusić, lecz z każdym przeczytanym rozdziałem jeszcze lepiej zrozumiałam, jak na nasze późniejsze życie wpływają sprawy z przeszłości. Autor jak zwykle postawił na to, byśmy podczas czytania od razu wszystkiego się nie domyślali. Im głębiej w las, tym więcej drzew- to bardzo pasujący do „Polany” związek frazeologiczny, który, po pierwsze, obrazuje nam, jak bardzo rozbudowana jest akcja powieści. Po drugie- wspomniany w powyższym idiomie las ma dla tej książki niebagatelne znaczenie. Wcale nie musi być odzwierciedleniem miejsca do wypoczynku, do zbierania pysznych jagód czy grzybów. Las to też czasami bardzo mroczny i niebezpieczny zakątek… Celowo nie wspominam wszystkich bohaterów, zwłaszcza drugoplanowych. Myślę, że fani powieści z mordem w tle sami pragną odkrywać coraz to ciekawsze karty. Sama po raz kolejny nie zawiodłam się na twórczości Marcela Mossa, ale, moim skromnym zdaniem, „Polana” nigdy nie będzie lepsza fabularnie od kilku starszych tytułów pisarza. Jest ona jednak godna polecenia.