Wysoko wrażliwi (okładka  miękka, wyd. 04.2017)

Wrażliwość w tym ujęciu t po prostu cecha osobowości czy charakteru, jak introwertyzm czy nieśmiałość. Nie jest ani dobra ani zła, jest dziedziczna ale środowisko także wpływa na kierunek w którym się wzmocni lub osłabnie, dotyczy 10-20% populacji i występuje nie tylko u ludzi ale także zwierząt wyższych. Autorka wysuwa tezę, że dzisiejszy świat nie jest nakierowany na WWO (wysoko wrażliwe osoby), kultura dominująca skierowana jest do nie-WWO. Dlaczego? Bo jest bardzo dużo bodźców, które stale przestymulowują układ nerwowy wrażliwców. Autorka zaznacza także, że wrażliwość to nie to samo co neurotyczność, nieśmiałość czy introwertyzm: po pierwsze wrażliwość nie jest zaburzeniem, nie jest niczym złym (jak neurotyczność), nie jest sama w sobie źródłem cierpienia. Po drugie wśród WWO są także ekstrawertycy (mniejszy odsetek niż intro ale są), a nieśmiałość bywa skutkiem oddziaływań środowiska na WWO nie zaś istotą bycia WWO. Zadaniem książki jest odczarować wrażliwość, by pokazać zarówno WWO jak i nie-WWO, że Ci pierwsi nie są gorsi, po prostu mają odmienny sposób percepcji świata, silniejszy, przez co szybciej się przestymulowują, co wiąże się ze spadkami energii i nastroju, w sytuacjach kryzysowych prowadzi do epizodów depresji. Autorka jest psychologiem, a na temat wrażliwości zjadła zęby, prowadziła badania na jej temat (naukowe) i przewertowała masę artykułów z nią związanych (naukowych). Czytam dalej, z zapartym tchem, ale porcjami. Coś co jeszcze bardzo podoba mi się w tej książce to to, że nie tylko nazywa fakty, ale też niesie pocieszenie, wskazówki jak sobie radzić z wrażliwością gdy wymyka się spod kontroli, co zrobić by się nie wymykała. Ale nie na zasadzie złotych rad i jedynie słusznych tez, tylko zwiększenia świadomości i dostosowania środowiska w którym się żyje do swojego typu wrażliwości, nie odwrotnie. Żeby się poznawać i dawać sobie to, czego organizm potrzebuje. Chwil wytchnienia, odreagowania.

Ta książka to pozycja specjalnie dla osób nadwrażliwych, które odnoszą często odnoszą wrażenie, że stany emocjonalne innych osób chłoniemy jak gąbka, zwłaszcza te smutki. Opisuje czynniki, które wskazują że dana osoba jest osobą wysoko wrażliwą i ma zdecydowanie bardziej rozwiniętą inteligencję emocjonalną. Wskazuje, iż za ten stan odpowiada genetyka. Ludzie, którym wydawało się, że są "inni" od większości ludzi i niejednokrotnie myśleli, że z nimi jest "coś nie tak. Po przeczytaniu tej książki dochodzą do wniosku, że ta inność w ich życiu jest czymś dobrym, ponieważ dostrzegają więcej niż większość ludzi. Uczy jak samemu pracować nad sobą oraz jak bliscy tej osoby mogą postępować by wspierać taką nadwrażliwą osobę. Polecam.

Bardzo przydatna ksiazka. Uswiadomila mi, ze wrazliwosc nie jest moja wada a wrecz przeciwnie. Zacheca tez do analizy z dziecinstwa. Na razie jestem w trakcie czytania i podnosi mnie na duchu za kazdym razem jak po nia siegam.

W pogoni za spełnianiem oczekiwań świata, ta książka dała mi wytchnienie i nauczyła jak dbać o swoją wrażliwą duszę. Polecam każdemu, komu wydaje się, że ten świat go przerasta!

Więcej czytania niż rzeczywistej wiedzy przekazanej .

Nie jest to lektura dla każdego. Być może osoby czytające wiele o rozwoju osobistym bardziej docenią jej walory. Dla mnie jednak była dość trudna i tylko częściowo odnajdywałam w niej siebie.

Jestem osobą wysoko wrażliwą i po lekturze tej książki wiem, że nie jest to jakaś ułomność, ale że jestem wybranką, która widzi i słyszy więcej.

Obowiązkowa lektura dla osób wysoko wrażliwych i ich bliskich. Pozwala zrozumieć czym jest wysoka wrażliwość i ją zaakceptować zarówno osobom, które mają ten typ osobowości jak i tym, którzy na co dzień z takimi osobami przebywają. Pełna odniesień do naukowych badań, które potwierdzają przedstawione w niej tezy. Zawiera także przydatne testy, które pozwalają na rozeznanie co do tego, czy możemy być osobą wysoko wrażliwą. Wcześniej czytałam książki Petitcollin Christel, m. in. “Jak mniej myśleć. Po lekturze książek Elain Aron uważam jednak, że w książkach tamtej autorki jest trochę przkłamań i zdecydowanie polecam tę właśnie lekturę jak i pozostałe tej autorki dotyczące wwo.

Świetna książka ...jestem pod wrażeniem . Książkę kupiłam dla wrażliwca .

Sam jestem typem nadwrażliwca, ale nie uważam, aby posądzać mnie o egocentryzm. Jakże przyjemnie jest czytać, że jesteśmy idealnymi pracownikami, że świat nas potrzebuje. Dlatego nie powinniśmy od niego uciekać, ale zanurzyć się w nim, walczyć ze swoimi lękami. Dostrzegam również we własnym życiu, problem WWO. Robimy zazwyczaj coś w dobrej wierze, a jak się okazuje, świat potem wybucha gniewem, wrogością myśląc, że dążysz do konfliktu, nie jest tak. Działamy jak trzeba, dajemy z siebie największy procent serca. Zgadzam się z faktem, że gdy działamy, to w imię własnych przekonań, nie dla chęci zwrócenia na siebie uwagi. Nie pragniemy, aby dojrzał nas świat, jak to śpiewała Kasia Kowalska, ale po prostu robimy swoje. Oj jakież to prawdziwe, kiedy działamy, stale jesteśmy obserwowani przez resztę i właśnie to gapienie się, to śledzenie negatywnie wpływa na naszą pracę. To taki mały sabotaż. O co nam WWO chodzi? Jesteśmy po prostu sobą, robimy swoje, miejsca w świecie wystarcza dla wszystkich rodzajów osobowości. Nie ma sensu wchodzić sobie w drogę, jeśli powstaje „konflikt” interesów, nie ma zrozumienia. Można żyć i nie wchodzić sobie w paradę. Ciekawa książka, miło się czytało. Ja coś z niej wyniosłem.