Wiem, jak wygląda piekło. Alina Dąbrowska w rozmowie z Wiktorem Krajewskim (okładka  twarda, wyd. 03.2019)

Cudowna książka, bardzo dobrze napisana. Wspomnienia Pani Dąbrowskiej są najcenniejszym co możemy otrzymać od tego pokolenia, które przeżyło bestialstwo II WŚ.

Spodziewałam się zupełnie czegoś innego, książka jest nie małym zaskoczeniem . Alina Dąbrowska pokazuje obóz z zupełnie innej perspektywy. Polecam !

Tą książkę się chłonie , nie czyta . Szkoda tylko ,że taka cienka . Bardzo polecam .

Ta pozycja jest także książką wartą polecenia ludziom interesującym się losami osób które przeżyły piekło pobytu w obozach śmierci.

Ciekawa opowieść, warta przeczytania. Polecam serdeczinie.

Ok

👍

Alina Dąbrowska, rodowe Bartoszek, urodziła się w 1923 roku. Jako dwudziestolatka została aresztowana - za drukowanie i kolportowanie prasy podziemnej - i wywieziona do obozu Auschwitz, jako wróg narodu niemieckiego. Otrzymała numer 44165. „Dla mnie Auschwitz zaczęło się popołudniu. Ludzie nie przypominali ani kobiet, ani mężczyzn”. • • Alina Dąbrowska w rozmowie z Wiktorem Krajewskim ujawnia co przeżyła, zdradza jak wyglądało życie w Auschwitz-Birkenau, również w innych obozach koncentracyjnych, a było to piekło na ziemi”. A w ciągu swojej niewoli była więziona w: gdańskim areszcie, pięciu obozach koncentracyjnych: Auschwitz-Birkenau, w którym została poddana eksperymentom doktora Mengele, Racensbruck, Malchow, Buchenwald oraz Leipzig, przetrwała też dwa marsze śmierci. W rozmowie ukazuje się jako osoba, która nie poddała się osaczającemu ją smutkowi, cierpieniu, wszechobecnej zagładzie. Opowiada dlaczego chciała dalej żyć, pomimo piekła wokół. Wspomina swoją rodzinę, także znajomych poznanych w obozach. Snuje opowieści o przedwojennych dziejach swojego życia, dzieciństwie i dorastaniu, również o późniejszej bytności, o mężu i dzieciach. Z czule przeprowadzonego wywiadu Wiktora Krajewskiego, Alina Dąbrowska ukazuje się jako silna kobieta, która nawet mimo przeciwności losu nie poddaje się. Obecnie ma 96 lat i nadal ma radość życia. Polecam, by nie zapomnieć, co się wydarzyło. Mieć świadomość do czego zdolni są ludzie i przeciwstawiać się złu, by się więcej nie powtórzyło.

Co mogę napisać więcej? Opis książki zawiera wszystkie potrzebne informacje. Trochę ta książka przypomina mi inną, o podobnym temacie „Dobranoc Auschwitz”. Może forma rozmowy jest najlepszą formą dla takich książek? Informacje z pierwszej ręki – że tak to ujmę. Świadkowie którzy dzielą się swoimi traumatycznymi przeżyciami i ostrzegają nas przed tym, aby nie powtarzać błędów naszych poprzedników. W dzisiejszych czasach taki głos, jest bardziej potrzebny niż kiedyś – to nie ulega wątpliwości. Polecam do przeczytania i do zastanowienia się.

W tej książce nie znajdziecie suchych faktów historycznych o wojnie czy obozie. To jest historia życia Aliny Dąbrowskiej napisana w sposób płynny i ciekawy, przyciągający czytelnika, że chce się czytać więcej. 🔹 A ja czuję mały niedosyt, bo cała historia opisana jest w wielkim skrócie, osobiście czekałam na bardziej szczegółowe historie związane z wojną i obozem. Tym bardziej że bohaterka z takim bagażem doświadczeń ma o czym opowiadać. 🔹 Czytając kilka rzeczy mnie zaskoczyło, a mianowicie wyznanie bohaterki, że nie żałuję tego doświadczenia, które przeżyła. Twierdzi, że wszystko miało swój cel i było to jej przeznaczeniem. Słowa te mogą świadczyć o wyjątkowości tej kobiety oraz o specyficznym podejściu do życia albo kobieta oszalała🙈 🔹 Pani Alina przedstawia obóz z zupełnie innej strony, niż sobie wcześniej go wyobrażałam. A mianowicie powstanie obozowej orkiestry, wolne niedziele, czytanie książek, otrzymywanie paczek z jedzeniem i pieniędzmi od rodzin, (pieniądze te można było wykorzystać w sklepiku, kupując żywność). Z kolei pierwszą pracą po trafieniu do obozu Dąbrowskiej było pielenie grządek i wyrywanie chwastów. ✒✒✒✒✒✒✒✒✒✒ Alina Dąbrowska jako dwudziestolatka trafia do więzienia za udostępnianie niemieckich dokumentów Polakom, w której fabryce pracowała. Przez ten czas miała ciągły kontakt listowny z rodziną, przesyłali jej paczki z odzieżą, jedzeniem i pieniędzmi. 🔹 Po roku spędzonym w więzieniu, podpisuje dokument, że jest "wrogiem narodu niemieckiego" i zostaje wywieziona do obozu w Auschwitz. Tam spotka się z bólem, strachem, głodem i nienawiścią, oprócz tego była poddawana eksperymentom doktora Mengele. 🔹 Przeżyła 5 obozów oraz 2 marsze śmierci. Będąc już na wolności, wróciła do ojca, który zdążył założyć nową rodzinę i dla p. Aliny zaczęło brakować tam miejsca, więc postanowiła wyjechać do zrujnowanej przez wojnę stolicy. Tam skończyła studia, znalazła pracę i męża, założyła rodzinę i wyjechała do Chin. 🔹 Do Oświęcimia nie była w stanie pojechać przez ponad 50 lat. Obecnie pani Alina ma 96 lat.