Twierdza (okładka  twarda, wyd. 04.2020)

Czytałam ok 20 lat temu i oglądałam film dla mnie super

książka super napisana dużym minusem jest brak oznaczenia wiekowego, są🌶️ sceny

Dobre wydanie (twarda oprawa z dołączoną zakładką). Książka świetna.

Horror o ciekawej fabule. Czyta się z dużym zainteresowaniem

Czyta się jednym tchem. Polecam.

Ok

Warszawa i Rumunia, 1941 rok. Erich Kaempffer, młody oficer SS robiący błyskawiczną karierę zostaje przydzielony na rumuński posterunek w Ploeszti, gdzie ma zakładać obóz przesiedleńczy. Przez rok terminował w Auschwitz i nauczył się sprawnie zarządzać obozem oraz radzić sobie z wrogo nastawioną ludnością miejscową. Zanim jednak obejmie stanowisko w Ploeszti musi wykazać się w sprawie kapitana Klausa Woermanna, który przysłał z twierdzy w Karpatach depeszę: Niezbędna natychmiastowa relokacja. Coś morduje moich ludzi. Kto zabija niemieckich żołnierzy? Czy mogą to być partyzanci czy ktoś inny? Kaempffer ma nadzieję na szybkie wyjaśnienie sprawy i nawet przez myśl mu nie przechodzi, że spotka się z nadprzyrodzonymi siłami. Paul Wilson umiejscowił akcję powieści w czasach II wojny światowej. Główne wydarzenia rozgrywają się w Rumunii, w małej twierdzy, do której prowadzi jedynie drewniany most o długości sześćdziesięciu metrów, wsparty na kamiennych podporach. Ktoś, kto chciałby dostać się do środka, mógłby jeszcze spróbować wspiąć się po niemal pionowych kamiennych murach albo zjechać na linie ze szczytu równie stromego, trzystu metrowego urwiska. Z punktu wojskowego jest to twierdza nie do zdobycia, która strzeże dostępu do przełęczy Dinu i zagradza drogę Rosjanom, gdyby zerwali pakt z Hitlerem i próbowali zaatakować. W tej twierdzy jednak co noc giną ludzie, a wroga nikt nie może zlokalizować. Dumni żołnierze Wermachtu, którzy podbili Polskę, Danię, Norwegię, Holandię, Belgię, Francję, Jugosławię i Grecję, a pod Dunkierką zepchnęli do morza resztki armii brytyjskiej boją się coraz bardziej zachodzącego słońca i tego, co się wydarzy w twierdzy. W ciągu tygodnia niewielki zameczek staje się grobowcem, tkwi w nim coś, co nie daje się powstrzymać i zabija tych urodzonych zwycięzców. Bohaterowie w powieści są bardzo różni i ciekawie wykreowani. Uparty, inteligentny i precyzyjny niemiecki kapitan Klaus Woermann, który nigdy nie wstąpił do partii i nie lubi Hitlera staje twarzą w twarz z oficerem gestapo popierającym ostateczne rozwiązania. Żydowski profesor Cuza o nadwątlonych siłach starający się wyjaśnić zagadkę twierdzy i przeżywający boleśnie kryzys wiary. Marta, córka profesora Cuzy. Jego asystentka, pielęgniarka i powierniczka, która buntuje się przeciw ojcu i nazistom. Jest w zasadzie najodważniejszą bohaterką w powieści. Glaeken-banita, jedyny ocalały z wymarłej cywilizacji, który dzięki wiedzy ma dostęp do źródła mocy dobra i zła. I wreszcie Rasalom, najbardziej okrutny bohater, który chce całą planetę zamienić w obóz koncentracyjny. Karmi się śmiercią, strachem i dezintegracją. Z każdym dniem rośnie w siłę, a jego moc rozprzestrzenia się coraz dalej. Każdy może być jego potencjalną ofiarą. Rasa czy religia nie mają dla niego znaczenia. Bogatym nie pomogą pieniądze, pobożnym modlitwy, a przebiegłym spryt czy kłamstwo. Wszyscy będą cierpieć, a najbardziej kobiety i dzieci. Ludzie będą rodzili się do niedoli, wiedli życie w rozpaczy i umierali w cierpieniu. Strach i przerażenie bohaterów jest bardzo wyczuwalne i udziela się czytającemu. Autor zrównoważył wymyślone przez siebie zło nadprzyrodzone złem ludzkim, a każda z postaci okłamuje siebie i wszystkich wokół, aby tylko zrealizować własne plany. ,,Twierdza" to pełen podtekstów horror z epickim rozmachem, który fascynuje i przeraża. Holocaust ukazany jako zło o zasięgu wręcz kosmicznym, zawoalowane nawiązania do judaizmu i pytania o wiarę. Nieśmiertelne istoty walczące ze sobą, gestapowcy i banici, a pośród nich odważna kobieta. Nic dziwnego, że wydana po raz pierwszy w 1981 roku ,,Twierdza" natychmiast trafiła na listę bestsellerów New York Timesa, gdyż teraz też się ją bardzo dobrze czyta, a nowe wydanie urozmaicone jest ilustracjami Mariusza Gandzela. Zachęcam do przeczytania tego kultowego horroru z lat osiemdziesiątych:) https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

"W ostatecznym rozrachunku ze złem zawsze musimy mierzyć się sami." Horror powstał niemal czterdzieści lat temu, a ja dopiero teraz po niego sięgnęłam, nie oglądałam też filmu, który nakręcono na jego podstawie, nie wpadły mi w ręce komiksy inspirowane tym tytułem. Bardzo się cieszę, że miałam zaległości, gdyż weszłam w świat książki bez skażenia zdradzającymi cokolwiek informacjami. Dzięki temu szybko dałam się wciągnąć w mroczną i bezwzględną walkę światła i ciemności. "Twierdza" zrobiła na mnie spore wrażenie, zachwyciłam się zwłaszcza rewelacyjnie odmalowanym klimatem grozy, przedstawionym tak, jak lubię najbardziej. Zaczyna się bardzo niewinnie, z czasem pojawiają się subtelne drżenia zła, niewyjaśnione intuicyjne obawy, a następnie nakręca się spirala brutalności i krwistych dowodów istnienia nadprzyrodzonej siły. W finale intensyfikują się długie ponure cienie, zaczynają zdobywać władzę nad światem, wydaje się, że nikt i nic nie jest w stanie przeciwstawić się im. Co ciekawe, Paul Wilson absorbuje naszą uwagę nie tylko w kierunku nadziemskiej mocy niszczenia, ale również zwyrodniałej potęgi objętych fanatyzmem ludzi. Dobro zmuszone jest skonfrontować się z dwoma obliczami bestii, tym pierwotnym, nad którymi nie można zapanować, a jedynie spróbować je wyeliminować, oraz tym, które powstało ze źródeł zbioru ułomności i słabości człowieka. Przyznaję, że takie ujęcie złożoności tego, co niszczycielskie i mordercze, mocno mnie przekonało, o ileż powieść straciłaby, gdyby nie symbioza tych dwóch elementów. Oprócz odpychających się i wzajemnie zwalczających mocy, oddanych w pobudzających wyobraźnię klimacie, spodobał mi się styl narracji, wyjątkowo płynny, lekki i przyjazny. Zgrabnie prowadził przez scenariusz zdarzeń, dozował odpowiednią porcję opisowości, tak aby czytelnik wytworzył w głowie odpowiedni obraz, ale również natychmiast wczuł się w emocje postaci, czyli przeniknął go dreszcz niepokoju, zaznał lodowatego przerażenia, dał się ogarnąć nieokreślonemu niepokojowi i pofantazjował z przeczuciami. Odpowiadało mi pełne uczestnictwo w przeżyciach, obserwacjach i interpretacjach bohaterów, ochoczo poddałam się wzrastającemu napięciu, niecierpliwości poznawania i odkrywania kart zagrożenia. Atrakcyjnie wnikałam w tajemnice, które uczeni próbują poznać od wieków, a które wciąż opierają się ludzkiemu rozumowaniu. Ale to też zajrzenie do najbardziej czarnych i bolesnych świadectw współczesnej historii. Różnorodność bohaterów jest atutem powieści, każdy skrywa tajemnice i zahamowania, na swój sposób poddaje się niesprzyjającym okolicznościom, mierzy z własnymi demonami. Wyrazista okazała się zwłaszcza silna postać kobieca, to ona nadaje energiczny rytm wielu scenom, staje się spoiwem męskich bohaterów. Natomiast postać profesora, chociaż poddana ekstremalnej próbie człowieczeństwa, to jednak, jak na uczonego, zabrzmiała mało przekonująco, ale i tu pojawił się interesujący pierwiastek, kontra nauki i rozumu w stosunku do legend i duchowości. Starosłowiańskie wierzenia, wołoskie mity, czarna magia, religijne symbole i Alpy Transylwańskie. Gdzieś w wąskiej górskiej przełęczy, otoczonej stromymi urwiskami, wypełnionej białą rzeką mgły, znajduje się osobliwa pięćsetletnia fortyfikacja, granitowa, z samotną wieżą, opuszczona. W tysiąc dziewięćset czterdziestym pierwszym roku Niemcy uznają ją za strategiczny punkt na mapie wojny i wysyłają oddział żołnierzy. Twierdza nie pozostaje wobec nich bezbronna i bierna, odwołuje się do zimnej nienawiści, czystej wrogości, perfekcyjnej broni strachu i szaleństwa. Bookendorfina.pl

"Przebudzenie pradawnego zła" Nadszedł czas na kolejny wysyp horrorów niezawodnego wydawnictwa Vesper. Piszę wysyp, bo ostatnimi czasy otrzymujemy najczęściej trzy książki literatury grozy, które pojawiają się w bardzo krótkim odstępie czasu, co już powoli zaczyna robić się tradycją. A jako że jestem fanem grozy to oczywiście zawsze chętnie zapoznaję się praktycznie ze wszystkimi, bo czerpię z tego nie lada przyjemność. Na pierwszy rzut zabrałem się za "Twierdzę", czyli jeden z najbardziej znanych i lubianych horrorów lat 80. XX wieku, autorstwa F. Paula Wilsona. To nie jest moje pierwsze spotkanie z tą książką, ale kiedy przeczytałem ją po raz pierwszy to stwierdziłem, że z pewnością będzie kolejne. I jak tylko Vesper zdecydował się ją wznowić to wiedziałem, że już wkrótce zasiądę do niej ponownie. Do dziś, a czytałem ją dziewięć lat temu, bardzo dobrze pamiętam jej świetny mroczny klimat i złowrogą atmosfera, które tak charakterystycznie oddają to, co znamy z najlepszych horrorów, dzięki którym pokochaliśmy ten gatunek. Ale do rzeczy. Akcja "Twierdzy" rozgrywa się w Karpatach i opowiada o niemieckich żołnierzach pod dowództwem Klausa Woermanna, którzy po zajęciu starego zamku w Rumunii, zwanego Twierdzą, zaczynają ginąć w niewyjaśnionych okolicznościach. Na prośbę o pomoc wysłaną do dowództwa do twierdzy zostaje wysłany oddział SS, na czele z majorem Erichem Kaempfferem, który swoimi bezwzględnymi sposobami ma zapobiec morderstwom. Naziści odkrywają pradawną tajemnicę skrywaną w podziemiach zamku, ale także nie potrafią zapobiec kolejnym morderstwom, ponieważ ludzie z oddziału SS także zaczynają ginąć. Nieudolność niemieckich oficerów powoduje, że decydują się ściągnąć do twierdzy schorowanego żydowskiego profesora i badacza folkloru Cuzę wraz z jego córką Magdą. Wszyscy razem spróbują wyjaśnić, co tak naprawdę powoduje śmierć ludzi w twierdzy oraz znaleźć odpowiedni środek, który temu zaradzi. Nie wiedzą jednak, że do zamku zbliża się ktoś jeszcze... To, co w pierwszej kolejności wybija się przed szereg i stanowi niezaprzeczalny atut tej powieści, to wspomniana już przeze mnie mroczna atmosfera i krwiożercze sceny, których będziemy świadkami. Książka trzyma w napięciu praktycznie od początku do końca, budząc przy tym zainteresowanie i niejednokrotnie przyprawiając o dreszcze i szybsze bicie serca. Autor postanowił wykorzystać kilka motywów czyniąc fabułę ciekawszą i nie pozwalając się przy niej nudzić. Przede wszystkim mamy tu nie jedno a dwa oblicza zła. Pierwsze to ludzkie (w postaci nazistowskich zbrodniarzy, o których dowiadujemy się, że pokonali mnóstwo przeciwników i czują się niezwyciężeni, a ponadto mają plan doprowadzenia do zagłady rodzaju ludzkiego, czyli dobrze nam znanego historycznego Holokaustu), a drugie nadprzyrodzone (w postaci po prostu owej pradawnej istoty, która ich zabija w krwiożerczy sposób). (...) Całość recenzji na blogu Świat Bibliofila.

„Coś morduje moich ludzi” tak brzmi ostatnia wiadomość wysłana przez Klausa Woermanna. Stacjonuje on w opustoszałej twierdzy, a raczej zamczysku w Karpatach przy przełęczy Dinu ze swoim oddziałem, jednak każdej nocy coś w brutalny sposób morduje jednego z jego żołnierzy. Jest rok 1941 oddział SS pod wodzą Ericha Kaempffera ma za zadanie udać się do Twierdzy i zbadać przyczynę ataków na niemieckich oficerów. Chcąc zbadać sprawę jak najlepiej oficerowie zwracają się o pomoc do profesora historii z Bukaresztu i jego córki, ku niezadowoleniu nazistów profesor okazuje się być tak znienawidzonym przez nich żydem. Nikt jednak nie zdaje sobie sprawy, że do zamku zmierza także ktoś jeszcze. Tak właśnie rozpoczyna się historia walki na śmierć i życie. Czy ktoś w ogóle z niej ocaleje ? Powieść P. Wilsona czytało mi się bardzo dobrze, od dawna uwielbiam historie z dreszczykiem, a ta właśnie taka jest. Dodatkowo od kilku lat zgłębiam też wiedze z czasów II WŚ więc tak książka idealnie wpisała się w mój punkt zainteresować. Co prawda książka swoją premierę miała w latach 80 więc nie spodziewajcie się czegoś całkowicie nowego, oczywiście w latach 80 tych wlanie taka była w końcu powieść Twierdza zaliczana jest do tak zwanych ”cult classic” Twierdza to niezwykle klimatyczna i intrygująca powieść. Co prawda ma w sobie ten mroczny klimat ale nie nazwałabym jej horrorem, a raczej traktowała jak powieść grozy. Na wzmiankę na pewno zasługuje fakt w jaki Wilson opisuje a raczej buduje sylwetki bohaterów. Mamy tu przekrój niezwykle ciekawych osobowości od inteligentnego kapitana Woermana, który skrycie nie lubi i nie popiera Hitlera. Żydowskiego profesora, starającego rozwikłać krwawą zagadkę, jednocześnie borykającego się z kryzysem wiary czy Marta, jego córka która jest jednocześnie jego asystentką i jedną z najsilniejszych bohaterów całej tej krwawej opowieści. Jest jeszcze kilku bohaterów o których bardzo chciałabym wspomnieć ale nie chcę psuć Wam zabawy z odkrywania tajemnicy i poznawania nowych postaci. Autor ukazał tu też przerażającą twarz holocaustu, w świetny sposób nawiązuje do judaizmu oraz poddaje pod wątpliwość wiarę w jakiegokolwiek boga w tak przerażających i trudnych czasach. Podsumowując Twierdza to niezwykle ciekawa powieść grozy w której zło wymyślone o charakterze nadprzyrodzone łączy się z czystym złem w ludzkiej postaci. Tak jak wcsześniej wspominałam powieść ta trafiła już do kanonu literatury grozy, a w latach 80 szybko trafiła na listę bestsellerów New York Timesa. To świetny kawałek literatury grozy, a wzbogacony o niesamowite ilustracje Mariusza Gandzela sprawia, że jeszcze lepiej jest nam wciągnąć się wręcz wsiąknąć przez kartki do samego środka opowieści. Polecam Wam ją z czystym sercem.