Grzesznik (okładka  twarda, wyd. 10.2021)

Polecam

Artur Urbanowicz to matematyk w kapeluszu mający na koncie kilka powieści grozy i nagród za swoje pisarskie dokonania. W 2019 roku jego genialna powieść „Inkub” sprawiła, że po kolejne tytuły spod jego pióra sięgam w ciemno. Od 27 października dzięki wydawnictwu Vesper, czytelnicy mogą cieszyć się nową, poprawioną wersją jego drugiej w dorobku powieści o tytule „Grzesznik”. Nie czytałem pierwszego wydania, więc nie jestem w stanie napisać Wam jak wznowienie książki wpłynęło na treść. To co widać gołym okiem to nowa, w moim odczuciu ładniejsza oprawa graficzna. Głównym bohaterem powieści jest Marek „Suchy” Suchocki – gangster działający na terenie Suwałk mający władzę, pieniądze i co najważniejsze znajomości. Suchemu jak większości gangsterów zapatrzonych w siebie pojęcie empatii bywa obce. Mężczyzna bezwzględnie potrafi wyegzekwować od każdego, to na czym mu zależy, a potem jak gdyby nigdy nic wrócić do domu i usiąść do stołu z dziećmi. Kiedy pewnego dnia z więzienia wychodzi legendarny mafioso będący od niego znacznie grubszą rybą, zaczynają się trudności... Wypadek w życiu Marka, szereg komplikacji (w tym zdrowotnych) i kłopoty rodzinne to jedynie zapowiedź tego co zdarzy się później. Mamy tutaj wątki religijne związane z opętaniem bo fabuła odbywa się według pięciu stopni nękania człowieka przez złego ducha. Grzesznik w moim odczuciu nie jest stricte powieścią grozy. Dla mnie to typowa literatura gangsterska, a jako że lubię klimaty półświatka naprawdę mnie zainteresowała. Co ważne, autor w swoim dziele poruszył sprawy egoizmu, opieki nad starszymi i schorowanymi osobami oraz relacji miłosnych opartych wyłącznie na pieniądzach. To stale aktualne tematy, które prędzej czy później przewijają się w życiu u większości z nas. Urbanowiczowi udało się czarno na białym pokazać jak los każdego z nas może zmienić się z dnia na dzień i jak nasze decyzje wpływają na innych. Najmocniejszym punktem tej książki był dla mnie rozdział w którym gangsterzy udają się do jednego z klubów, gdzie na gości w każdym z pokoi czekają „atrakcje”- dla przeciętnego zjadacza chleba atrakcje nie do zaakceptowania. Czytając lekturę zastanawiałem się czy główny bohater śni, czy wydarzenia z jego udziałem są realne, a może to wszystko jest wyłącznie wytworem jego chorej wyobraźni? Długo rozmyślałem nad tym kim tak naprawdę jest Grzegorz, czy możliwe by był to sam diabeł? Dzięki książkom w których bohaterowie są charakterystyczni ale także antypatyczni, a ich decyzje często bywają głupie odczuwam silniejsze emocje. Z utęsknieniem czekam na finał by przekonać się w jaki sposób (i czy w ogóle) autor ich ukarze. Tutaj Suchy dostał za swoje i wcale nie było mi go żal. Znalazłem w sieci skrajnie różne od siebie opinie na temat tej książki. Jak zawsze zachęcam Was do sięgnięcia po lekturę i wyrobienia sobie własnego zdania. Nie muszę chyba dodawać, że dla fanów Urbanowicza to pozycja obowiązkowa? Do genialnego „Inkuba” tej książce daleko, ja stawiam ją pomiędzy „Paradoksem”a „Gałęzistym”.

"Grzesznika" czytałam przed kilku laty i zrobił na mnie duże wrażenie, dlatego bardzo mnie ucieszyła wieść o poprawionym wydaniu, tym bardziej że pod szyldem Wydawnictwa Vesper, które słynie z wysokiej jakości i dopracowania w każdym calu zarówno treści, jak i szaty graficznej. Moja słaba pamięć niestety nie pozwoliła wyłapać mi wszystkich zmian i poprawek, jednak ponownie z przyjemnością zanurzyłam się w pokręcony świat suwalskiego gangstera Suchego. Lektura nie tylko wywołuje ciarki, skłania do refleksji nad własnym życiem, ale niewątpliwie może przyczynić się do obawy przed spoglądaniem w lustra. Książka opowiada historię gangstera Suchego, który rządzi w mieście do czasu, gdy z długiej odsiadki wraca wcześniejszy król półświatka zwany Grzesznikiem. Okazuje się jednak, że utrata wpływów w mieście to najmniejszy problem Suchego. Zaczynają dziać się rzeczy, których nie rozumie. Czy to halucynacje spowodowane urazem głowy, czy coś więcej? Traci nie tylko swoich ludzi, zgromadzony majątek i zaufanie rodziny, ale nawet samemu sobie nie może już ufać. Im dalej w las, tym więcej wychodzi z niego duchów i trupów, tym dotkliwiej odczuwamy dezorientację i strach bohatera, tym bardziej grzęźniemy w jego chaosie i obłąkaniu. Mogę jedynie powtórzyć to co napisałam przed trzema laty, że połączenie kryminału z powieścią grozy udało się autorowi bezbłędnie, a książka trzyma w napięciu do ostatniego zdania. Pozostawia czytelnika z kłębowiskiem myśli, nie tylko nad losem bohatera, ale i nad własnym. A zakończenie? Bardziej pokręconego nie można byłoby oczekiwać. Ujmując całość w dwóch słowach – pełna satysfakcja!