Egzorcysta (okładka  miękka, wyd. 04.2017)

Książkowy „Egzorcysta” Williama Petera Blatty’ego to jedna z najbardziej wstrząsających powieści z gatunku horrorów, jakie dane mi było przeczytać. Fenomen ukazania diabła, takiego, jakim on naprawdę. Tchnie autentycznością, jest przygnębiająca, wyzwala najskrytsze lęki przed nieznanym! „Egzorcysta” nas nie oszczędza! Opisy są realistyczne, szokujące, a nawet makabryczne. Autor nie szczędzi nam dokładnych składników zdarzeń, co wprowadza nas w klimat horroru. Stosunkowo nieskomplikowanej fabuły nie trzeba chyba nikomu przedstawiać. To dzieło na tyle ponadczasowe i kultowe, że każdy musiał o nim słyszeć w mniejszym lub większym stopniu. Być może większość osób zna genialną wersję filmową (to także mój zobrazowany horror numer jeden). Pewnego dnia dwunastoletnia Regan MacNeil zaczyna przejawiać dziwne i niepokojące objawy, wydawać by się mogło noszące znamiona załamania nerwowego. Przemawia w nieznanym sobie języku, posiada nadludzką siłę, staje się niezwykle wulgarna i złośliwa. W krótkim czasie okazuje się, że podłoże dziwnych zmian zachodzących nie tyle w zachowaniu nastolatki, co w jej wyglądzie może mieć związek z rzadko, ale jednak dokumentowanym w historii Kościoła posiadaniem ciała przez demona. Na ratunek zdesperowanej matce i ekstremalnie wycieńczonej córce rusza w pomoc jezuita Damien Karras oraz ojciec Merrin. Walka nierówna, aczkolwiek do wygrania… Blatty sięgnął po temat tabu. W latach 70. XX wieku publikacja tak kontrowersyjnej historii wywołała publiczny skandal, na seansach filmu ludzie mdleli ze strachu lub z krzykiem ściskanym w dłoniach uciekali z kina. Blatty postawił na dość proste rozwiązania formalne, nie zawikłał narracji, choć wątki typowo dyskursywne, zawierające rozważania metafizyczno-religijne wspaniale zagęszczały i uzupełniały treść. Trudno sobie wyobrazić, jak potworną kaźń musiała przejść Regan, nawet najbardziej plastyczny opis w moim odczuciu nie był w stanie opisać fizycznych deformacji i psychicznych tortur, jakie zaserwował dziewczynie Szatan. Horror w wydaniu tego amerykańskiego pisarza zasadza się w znacznej mierze na grze ludzkimi emocjami, pobudzaniu wyobraźni czytelnika, bo trzeba podkreślić, że przerażających scen jest w powieści stosunkowo niewiele. Coś w tym jest, że sama świadomość obecności Innego, wcielonego zła, diabła ukrywającego się w kilku wcieleniach determinuje wymowę i klimat tej powieści. Nie potrzeba krwi, bebechów, nagromadzenia efektów specjalnych i makabry, by przemycić poprzez skromną historię naprawdę wstrząsające i straszliwe treści. Zarys bohaterów, ich psychologizm i wzajemne relacje zostały świetnie odzwierciedlone w obliczu tragedii, niezwykle barwnie odrysowano zwłaszcza detektywa Kindermana i Damiena Karrasa. Powieściowe postaci wzbudzają zaufanie autentycznością i swoją niedoskonałością. Upojona sławą i alkoholem matka Regan, wątpiący jezuita Karras, tajemniczy ojciec Merrin, małomówne małżeństwo Engstromów to bohaterowie idealnie wpasowujący się w duszną i smrodliwą siarką atmosferę pokoju na poddaszu, gdzie demon z piekła rodem urządził sobie lokum. Jego siła tkwi przede wszystkim w doskonałym przemyceniu do wstrząsającej treści uniwersalnych refleksji stawiających pytania o miejsce człowieka w odwiecznym, metafizycznym planie dziejów, o niewystarczalność siły rozumu w zderzeniu z inną, nadnaturalną okropną stroną rzeczywistości, o poszukiwaniu wiary, jej stracie i zwycięstwie miłości nad złem w najczystszej postaci. Nic dziwnego, że „Egzorcysta” niezmiennie wzbudza tyle zainteresowania, przejawiającego się w nieustannych wznowieniach powieści i filmów, będących zazwyczaj nieudolnymi kontynuacjami. Lektura wstrząsająca, straszna, przejmująca, zacierająca granice między popkulturą a ambitnym, transcendentnym namysłem nad kondycją człowieka w nowoczesności. Jest to jedna z niewielu powieści z gatunku horroru, która potrafiła mnie faktycznie przerazić! Tutaj naprawdę można poczuć niejeden raz dreszcze. Podprogowo daje do zrozumienia, że istnieje strach większy niż możemy sobie wyobrazić, maluje sugestywny obraz duchowego życia, o którym nie mamy pojęcia. Jeśli powieść jest tak straszna, że jedyne o czym się myśli podczas lektury, to o tym, by wsadzić ją do zamrażarki i przeczekać, to znaczy, że jest to doskonały horror, warty uwagi każdego miłośnika grozy. A kto z nas nie zna małej, opętanej Regan, która potrafi obracać głowę o sto osiemdziesiąt stopni i rzygać siarką? No właśnie - Regan przeszła do historii kina i historii literatury, a każdy kto lubi się porządnie wystraszyć po prostu musi ją poznać. … Precyzyjne opisy zachowania Regan po opętaniu i samego egzorcyzmu sprawiają, że czytelnik nieraz dostaje dreszczy. Grozę zwiększa też świadomość, że jest to historia oparta na faktach. Mocna książka, czytałem z zapartym tchem. Mogę z pewnością powiedzieć, że ta powieść czytana wywoływała u mnie emocje strachu i przerażenie, tak że będąc w trakcie czytania miałem koszmarne sny związane z opętaniem przez demona...

Jedną z najsłynniejszych powieści, traktujących o egzorcyzmach i opętaniach jest książka Williama Petera Blatty'ego Egzorcysta, która na stałe weszła do kanonu literatury grozy. Pomimo że od wydania tej pozycji minęło ponad 40 lat, to treści jakie niesie ze sobą są wciąż jak najbardziej aktualne. Wzbudza niemałe emocje i szokuje równie mocno jak kiedyś. Lata 70-te XX wieku. Chris MacNeil, gwiazda filmowa oraz jej córka, dwunastoletnia Megan, wiodą spokojne i dostatnie życie. Pewnego dnia, dziewczynka bawiąc się spirytystyczną tabliczką oujia, nawiązuje kontakt z bytem, który każe się przedstawiać jako Kapitan Howdy. Chris bardzo szybko zaczyna dostrzegać niewytłumaczalne zmiany w zachowaniu swojej grzecznej i spokojnej córki i zabiera ją do lekarza. Jednakże ten, jak i wszyscy kolejni są zupełnie bezradni i stawiają jedynie nietrafione diagnozy, a objawy Megan wciąż się nasilają. Na dodatek, w domu zaczynają się dziać niepokojące rzeczy - słychać dziwne stukanie, ktoś przesuwa ciężkie meble i czuć okropny zapach w pokoju dziewczynki. W końcu zdesperowana Chris, postanawia poprosić o odprawienie egzorcyzmów... Tego zadania podejmuje się Damien Karras, młody duchowny, przeżywający kryzys wiary. Czy uda mu się uratować Megan? Czy może jednak sam straci resztki wiary, a Megan umrze? Egzorcysta powstał w 1971 roku, czyli ponad 40 lat temu. Od tamtej pory świadomość czym są opętania i egzorcyzmy - czym dokładnie są i jak przebiegają znacząco wzrosła. Czy pomimo upływu lat książka Blatty'ego zainteresuje współczesnego czytelnika? Zdecydowanie tak i to nawet tego bardziej wymagającego. Przede wszystkim mamy niepowtarzalną okazję okazję przeczytać jak wygląda klasyczne opętanie - od niewinnych zabaw z tabliczką ouija, przez posiadanie wymyślonego przyjaciela, aż po mówienie w obcych językach, nadludzką siłę i pełne przejęcie ciała przez demona. Kolejne etapy opętania autor podpiera dodatkowo cytatami z książek i artykułów naukowych na ten temat, co dodaje realności opisywanym wydarzeniom, jak również wzbudza niemałą grozę. Co więcej, przez cały czas towarzyszy nam poczucie niepokoju i zwątpienia w lekarzy, którzy odsyłają Chris z kolejnymi nietrafionymi diagnozami. Pomimo że zdajemy sobie sprawę, że jest to opętanie, to przez bardzo długi czas wierzymy, że może to jednak nie jest to, przecież to się nie zdarza współcześnie. A jednak! Jednocześnie chcemy dowiedzieć się jak najwięcej o tym, czym jest opętanie, jak ono przebiega i czy egzorcyzmy w ogóle odnoszą jakikolwiek skutek. Blatty nie poprzestał na przedstawieniu opętania tylko z czysto medycznego punktu widzenia, kiedy lekarze badają Megan, ale również w sferze duchowej i psychologicznej. Powieść Blatty'ego, to również świetnie nakreślone postacie, z niezwykle szczegółowym profilem psychologicznym i zarysowanymi relacjami pomiędzy nimi. Nie są to jednak bohaterowie bez wad, popełniają błędy, przez co wydają się być jeszcze bardziej prawdziwi, bardziej ludzcy, co tylko dodaje autentyczności całej historii. Wspomniany już Damien Karras przeżywa kryzys wiary, ale pomimo tego staje do walki z demonem. Chris jest zapracowaną matką i aktorką, która nie ma za dużo czasu dla swojej córki, ale kiedy ta zaczyna się dziwnie zachowywać, walczy z całych sił o jej wyzdrowienie. Detektyw William Kinderman nachodzi Chris w najmniej spodziewanych momentach, zadaje mnóstwo pytań, poszukując informacji niezbędnych w śledztwie. Bywa chwilami irytujący i denerwujący, ale nie sposób go nie polubić. Jest to niezwykle inteligentna i przesympatyczna osoba, aczkolwiek chwilami nie do końca pasująca do opisywanej grozy. Mamy również brytyjskiego reżysera Burke Denninga, który z ironią patrzy na otaczających go ludzi i na świat. I wielu innych. Egzorcysta, pomimo upływu lat, w ogóle się nie zestarzał. Niedoskonali bohaterowie, narastające poczucie niepewności i postępujące opętanie u dwunastoletniej dziewczynki, powodują, że książka wywołuje u czytelnika nie mniejsze emocje niż w dniu premiery, ponad 40 lat temu. Polecam! Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Vesper! hrosskar.blogspot.com

"Serce starego człowieka zmroziła pewność, że już wkrótce będzie musiał stawić czoło odwiecznemu wrogowi, którego twarzy nigdy nie widział. Ale znał jego imię." Książka zapewniła mi niezwykły wieczór w odsłonie grozy, fantastyczne zaczytanie z dreszczykiem i rewelacyjnie budowanym napięciem. Z miłą chęcią zagłębiałam się we wciągająco przedstawianą fabułę, byłam pod wrażeniem prowadzenia wątków, spojrzenia na kult diabła, praktyki nieczystych sił, intensywne opanowanie przez demona, spirytyzm i okultyzm. Dziś, niemal pięćdziesiąt lat po napisaniu książki, niektóre rozwiązania zadziwiających i przerażających zdarzeń nie wywołują już tak silnych wrażeń na czytelniku. Wobec medialnej wszechobecności sensacyjnych przekazów, scenariuszy seriali telewizyjnych opartych na elementach mrocznych i nieprawdopodobnych zjawisk paranormalnych, czy powieściach bazujących na tych zagadnieniach, w pewnym stopniu zdążyliśmy się z tą tematyką oswoić, spowszedniała nam, a i tak chętnie do niej zaglądamy. "Egzorcysta" wciąż potrafi zachwycić stylem, pomysłowo wykreowanym scenariuszem zdarzeń, wyrazistymi bohaterami, wnikliwą obserwacją ludzkich zachowań, wyjątkową dbałością o szczegóły, uwzględnieniem ówczesnego naukowego poparcia dla wysuwanych tez. Poddajemy się wzrastającemu rytmowi akcji, poczuciu nieustannej niepewności i niepokoju, zawieszeniu między realnym a nadprzyrodzonym światem. Ulegamy pozornemu przeświadczeniu, że taka historia mogłaby się wydarzyć nie tylko na łamach stron porywającej powieści. Pragniemy dowiedzieć się czegoś więcej o domniemanej istocie opętania, wpływie zewnętrznych osobowych sił na człowieka, wywołującym chorobliwe lęki przed nieznanym. Autor sugestywne podkręca wyobraźnię czytelnika, intrygująco odwołując się do tajemniczej i zatrważającej natury zła. Spotkanie z takimi książkami dostarcza sporo emocji i czytelniczej satysfakcji. Chris MacNeil, znana aktorka, matka uroczej dwunastoletniej Regan, niepokoi się o zdrowie córki, która zaczyna osobliwie zachowywać się. W pokoju dziewczynki rozlegają się niewytłumaczalne odgłosy i dochodzi do dziwnych incydentów, jakby mieszkał tam również ktoś lub coś innego, gwałtownego, nieprzyjaznego, groźnego, złowrogiego. Lekarze nie potrafią postawić jednoznacznej diagnozy, podejrzewają u Regan różne choroby, także o podłożu psychologicznym. Przepisywane medykamenty tylko początkowo wywołują przytłumienie negatywnych reakcji dziecka. W pewnym momencie, w akcie desperacji i bezsilności, kiedy stan Regan znacząco pogorszył się, na pomoc zostaje wezwany psychiatra, jezuita, Damien Karras. Bardzo ciekawa postać, ksiądz niepotrafiący otrząsnąć się po śmierci swojej matki, zmagający się z ogromnym poczuciem winy, przeżywający kryzys wiary, jego miłość i zrozumienia do boskich planów mocno osłabły. W międzyczasie dochodzi do zagadkowego morderstwa. Śledztwo w tej sprawie prowadzi William Kinderman, nieco irytujący, acz mocno dociekliwy detektyw z wydziału zabójstw Georgetown. Ciekawymi postaciami, intrygująco wzbogacającymi fabułę, okazali się Willie i Karl Engstrom, małżeństwo zajmujące się prowadzeniem domu aktorki, bardzo milcząca para, wydająca się skrywać jakiś sekret. Poznajemy także brytyjskiego reżysera Burke Denninga, ekscentryka, z ironią patrzącego na życie i ludzi, to osobnik dodający kolorytu powieści. Natychmiast zwracamy uwagę na sędziwego i schorowanego ojca Merrin Lankester, zainteresowanego mitologią babilońską. Podczas archeologicznych wykopalisk w północnym Iraku natrafia on na skrywający w sobie złowróżbną siłę artefakt. Jaki okaże się ostateczny finał historii otulonej w anomalne zjawiska mentalne? Czy uda się uwolnić dziewczynkę z rąk demona? Jakie pociągnie to za sobą poświęcenia i niebezpieczeństwa? Jaką trzeba się wykazać odwagą i niezłomnością, aby przeciwstawiać się złu w czystej postaci? bookendorfina.pl

Lata 70. XX wieku. Georgetown pod Waszyngtonem. Znana aktorka Chris MacNeil mieszka z dwunastoletnią córką Regan w wynajętym domu z czerwonej cegły, obrośniętym bluszczem. Prowadzeniem domu zajmuje się małżeństwo w średnim wieku-Willie i Karl. Podczas zabawy spirytystyczną tabliczką ouija Regan nawiązuje kontakt z duchem, którego nazywa Kapitanem Howdy. Zachowanie dotychczas spokojnej dziewczynki zmienia się do tego stopnia, że matka szuka pomocy u kolejnych lekarzy. Żaden nie potrafi jednak pomóc. Zdesperowana Chris prosi o pomoc duchownego Damiena Karrasa, który jest psychiatrą. Damien zgadza się jej pomóc i przeprowadzić egzorcyzmy. William Peter Blatty doskonale pokazał, jak zmieniało się zachowanie Regan. Z natury nieśmiała i skryta dziewczynka, która rzeźbiła ptaki stopniowo stawała się nie do poznania. Nie mogła spać, stała się rozdrażniona, niechlujna, miała napady złości, rzucała różnymi przedmiotami lub je przesuwała, tupała nogami, często płakała, lunatykowała, syczała, pluła, moczyła się, wymiotowała, obrzucała wszystkich wyzwiskami... jej stan pogarszał się z dnia na dzień... objawy opętania były coraz drastyczniejsze... Do duszy Chris, która była ateistką przesączało się pasmo lęku, gdy wyczerpały się możliwości leczenia córki przez lekarzy i psychiatrów. Zaczęła wtedy dopuszczać myśl, że może to być coś nadprzyrodzonego. Jakie monstrum kierowało postępowaniem Regan? Kto chrapliwym, gardłowym głosem pałającym dziką nienawiścią wypowiadał okropne rozkazy? Młody duchowny Damien Karras przechodził kryzys wiary, gdy został poproszony przez Chris o pomoc. Zastanawiał się, dlaczego Bóg milczy, gdy na świecie jest tak wiele zła. Ogarniało go coraz więcej wątpliwości. Już nie odczuwał radości podczas konsekracji, czuł się jakby utracił miłość. Karras był nie tylko księdzem, ale też psychiatrą. Pomagał młodym księżom, którzy czuli się samotni, ale bali się nawiązywać przyjaźnie, by nie zostały opacznie odebrane. ,,Poznał ścieżki, którymi chadzał niepokój, jego braci, ale sam na nie nigdy nie wkraczał... Uważał, że ból, który odczuwa, jest tylko jego własnością." Próbował ukoić rozpacz po śmierci matki, która zmarła w biedzie. Początkowo sam nie mógł uwierzyć w opętanie przez szatana. Rozważał zjawiska parapsychiczne i choroby. Zgłaszając egzorcyzmy w kościele musiał poświadczyć przekonujące objawy spowodowane interwencją inteligentnej siły innej niż ludzka. Opętania nie można było pomylić z chorobą. Kryzys wiary powodował, że Damien był w rozterce i z trudem logicznie myślał. Ciekawą postacią okazał się też detektyw Kinderman, który prowadził śledztwo w sprawie śmierci reżysera Denningsa w domu Chris oraz rozpracowywał morderstwa rytualne odbywające się w czasie czarnych mszy. Dochodziło wówczas do profanacji, seksu i morderstw. Uwagę detektywa zwróciła głowa Denningsa wykręcona o sto osiemdziesiąt stopni, co było charakterystyczne dla mordów rytualnych. Oprócz tego mężczyzna miał liczne obrażenia i został wyrzucony przez okno z piętra. Kto użył tak dużej siły? ,,Egzorcysta" to już klasyka literatury grozy, która jednak nadal wciąga, fascynuje i wywołuje dreszczyk emocji bardzo umiejętnie podkręcany w miarę rozwoju akcji, by na zakończenie wywołać wielką burzę walki dobra ze złem. Kto okaże się silniejszy? Sprawdźcie sami:) http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

Świat, w którym żyjemy i funkcjonujemy jest pełny wszelkiego rodzaju niebezpieczeństw. Mam tu na myśli niebezpieczeństwa związane ze sferą duchową, poprzez tak zwane opętanie przez demona. Duża liczba niewierzących ludzi uważa, że tablica ouija spełnia swoje przeznaczenie tylko jako zabawka do straszenia innych. Ameryka, lata 70. XX wieku, matka i córka żyją w dobrobycie. Chris ciężko pracuje w roli aktora, by zapewnić córce dostatnie życie i jak najlepszą naukę. Pewnego razu w małe rączki Regan wpada tablica ouija. Dziecko myśląc, że to zabawka szybko uczy się jej używać co jest tragiczne w skutkach. Zapracowana matka, oczywiście nie zauważa nic. Dopiero, kiedy dziewczynka zaczyna mówić do siebie, kobieta podejrzewa chorobę. Rezerwuje miejsce u lekarza specjalisty i nie zważając na nic przeprowadza Regan dużo badań, które wskazują na to, że dziewczyna jest zdrowa. Lecz nie pokrywa się to z rzeczywistością, ponieważ Regan zachowuje się coraz gorzej, brzydkie słownictwo, przekleństwa i płacz w nocy nie dają spokoju Chris. Pewnej nocy, kiedy kobieta zajrzała do pokoju córki zobaczyła coś nieziemskiego. Dziewczynka wraz z łóżkiem unosiła się w powietrzu i gwałtownie opadała, po czym szybko obracała się wokół własnej osi. To wydarzenie przepełniło szale rozpaczy kobiety. Nawet dwoje lekarzy specjalistów nie pomogło. Całą tą sytuacją zainteresował się pobliski zakon, który postanowił wysłać księdza egzorcystę, który miał stwierdzić czy to opętanie. Obawy kobiety się spełniły, jej mała córeczka, oczko w głowie, zostało opętane. I to nie przez jednego demona, ale aż trzech. Według egzorcystów ten przypadek jest ciężki, a głos prosto z piekieł szepcze śmierć dziewczynce. Książka, a właściwie dla mnie horror, był bardzo wielką odskocznią od innych książek. Na podstawie fabuły książki powstał nawet film, którego przyznam się, jeszcze nie oglądałam. Co prawda historia nie nowa, lecz ponownie wydana na rocznicę twórczości autora. Historia dla tych, którzy nie boją się czuć dreszczyku strachu i mają mocne nerwy. Krwawe fragmenty, zabójstwa i niesmaczne sytuacje pokazują jak wielką wiedzę posiadał autor Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Pełna wersja recenzji (razem z informacjami na temat egzorcyzmów) na https://toreador-nottoread.blogspot.com/2017/05/jak-rozpoznac-opetanie-na-czym-polega-i.html Egzorcyzm to liturgiczny obrzęd poświęcenia, którego celem jest wygnanie złego ducha z ciała człowieka, zwierzęcia czy fizycznego miejsca. Wykonywany jest przez biskupa albo przez księdza mającego pozwolenie do jego odprawiania. Modli się on o uwolnienie danej osoby i komunikuje się bezpośrednio ze złym duchem. Kieruje się przy tym Rytuałem Rzymskim, który dla jasności oprócz obrzędu egzorcyzmów zawiera także obrzęd pogrzebu czy chrztu. Jest też zasada, że ludzie świeccy nie mogą brać udziału w rytuale, nie nagrywa się go i nie upublicznia. Dlatego Hollywood zmuszone jest bazować na opisach i doświadczeniach, bo nie ma do dyspozycji wzorowania się prawdziwymi obrazami, co skutkuje wieloma przekłamaniami i ubarwianiem prawdy w produkcjach. Historię poznajemy za pośrednictwem trzecioosobowego narratora, ale za pomocą perspektyw różnych bohaterów. Jesteśmy świadkami samych początków opętania Regan, a obok tego widzimy jak wpływa to na jej bliskich. Mamy do czynienia też z osobnym wątkiem poświęconym ojcu Merrinowi i ojcu Karrasowi, który później splata się z losami Regan. Autor do samego końca nie określa, co tak naprawdę się wydarzyło, pozostawia większość pytań bez odpowiedzi i czytelnik musi sam się domyślić, o co chodziło i co mogło mieć miejsce. Egzorcysta to powieść, której fabuła jest powszechnie znana i zdecydowana większość potencjalnych odbiorców wie dokładnie, o czym jest. Ale tu nie chodzi o elementy zaskoczenia i wielką niewiadomą przy czytaniu, ale o poczucie grozy i doświadczenia jej na własnej skórze. Nie jestem w stanie zagwarantować, że każdy z was będzie przerażony przy lekturze, a później przez kolejne trzy noce nie zmruży oka. To wszystko zależy od wyobraźni i indywidualnej podatności na sugestie. Ale jeśli lubicie się bać, to gorąco polecam.

"Dom. Coś się działo w domu. Napięcie. Powietrze powoli gęstniało. Pulsowanie, jakby cały dom powoli brała w posiadanie tajemnicza moc." Myślę, że tej historii zbytnio przybliżać nie trzeba, wszak zapisała się już ona w kanonach kinematografii (film został wielokrotnie nagrodzony, otrzymał dwie statuetki Akademii Filmowej) i literatury dobre pięćdziesiąt lat temu. Autor stworzył nieśmiertelną opowieść o opętaniu dwunastoletniej dziewczynki przez siły nieczyste, która nie przestaje inspirować innych twórców. Co więcej, nie przestaje ona szokować, zadziwiać i straszyć. Sceny zawarte w tej książce są niesamowicie brutalne, niesmaczne, obleśne... Profanacje, czarne msze, ekskrementy, lewitacje, odrażające zdarzenia występujące w tej powieści grozy niejednokrotnie powodowały u mnie otępienie. Jak odróżnić opętanie od zaburzeń psychicznych, takich jak osobowość wieloraka, schizofrenia? Czy zwykła zabawa tabliczką ouija może zakończyć się przywołaniem demona? Klasyka w najlepszej postaci. Musicie to przeczytać. #starealejare 💀

Mnie horrory nie straszą, a na pewno nie tak, żebym w trakcie lektury podskakiwała na każdy szmer czy stuknięcie w głębi mieszkania. Jednak "Egzorcysta" nie jest typowym horrorem. Owszem, ma rewelacyjny klimat, przypominający nieco "Omen" – duszny, mroczny, z wyczuwalnym poczuciem zbliżającego się zła. Jednak nie to w czasie lektury przeraża najbardziej. Kiedy coś tak brudnego, plugawego przemawia przez ciało drobnej, niewinnej dziewczynki, kiedy potrafi boleśnie uderzyć w najczulszy punkt każdego, kto próbuje z tym walczyć, a to wszystko w atmosferze rozpaczy i bezradności, nie sposób żeby czytelnik pozostał obojętny. Ja obojętna nie pozostałam i przez dwa dni nie mogłam oderwać się od lektury. Jeżeli do tej pory nie czytaliście powieści Blatty’ego, to gorąco Wam polecam – po raz kolejny słowo pisane wygrało z ekranizacją, która niestety zdążyła się zestarzeć.

Książka bardzo mnie zainteresowała dlatego przeczytałam ją w przeciągu 2dni. Trzeba się skupić na treści ponieważ informacje zawarte w pierwszych rozdziałach pomagają nam identyfikacje postaci w dalszych rozdziałach. Po przeczytaniu książki oglądnęłam film i szczere mówić, niektóre fragmenty w książce które niezbyt wydały mi się ciekawe w filmie są bardzo interesująco przedstawione i na odwrót to co ciekawe w książce to beznadziejne w filmie. Oglądając film miałam pod ręką książkę i śledziłam dane fragmenty, podsumowując książka ma więcej informacji i jest o wiele ciekawsza :) Polecam

Jako fanka tego gatunku, muszę przyznać, że William Peter Blatty to mistrz horroru. Ta jakże kultowa powieść trzyma w objęciach grozy i mroku od początku do końca. Książka dla cierpliwych czytelników, którzy uwielbiają się bać. Polecam!