Szóstka (okładka  miękka, wyd. 09.2023)

Uwielbiam tego autora. Pierwsza książka mnie wciągnęła od pierwszych stron. Ta również jest rewelacja. Polecam warto 🙂

Polecam

Polecam

Polecam

Extra

Po tym, jak „Kozioł” został bardzo dobrze przyjęty przez czytelników, autor postanowił kontynuować przygody niezłomnego milicjanta Ugne Galanta. Tym razem na tapet Przemysław Kowalewski wziął tragiczny w skutkach wypadek tramwajowy w Szczecinie, do którego doszło 7 grudnia 1967 roku, w którym zginęło 15 osób, a 140 odniosło rany. Snuto wtedy rozmaite teorie spiskowe, które jednak nigdy nie znalazły uzasadnienia, albo nie ujrzały światła dziennego. Przemysław Kowalewski wykorzystał te niedomówienia i na kanwie prawdziwej katastrofy, którą ze szczegółami opisuje w prologu, stworzył niezwykle ciekawą i wciągającą powieść kryminalną osadzoną w czasach PRL-u. W „Szóstce” wykorzystuje nie tylko prawdę, ale wszystkie teorie spiskowe, które nagromadziły się wokół tej sprawy. Doskonale połączył prawdę historyczną z fikcją literacką, stworzył niesamowicie dobry kryminał, w którym wodzi bohaterów książki i czytelnika po ciemnych zakamarkach ówczesnego Szczecina. „Szóstka” zaczyna się niczym horror albo powieść grozy, niestety opisana w prologu książki tragiczna w skutkach katastrofa tramwajowa to nie fikcja literacka, do tego wypadku doszło naprawdę 56 lat temu. Czy to, co się wtedy stało, było kwestią przypadku z powodu awarii hamulców elektrodynamicznych, czy celowe działanie ? Nie wiadomo. Sprawa katastrofy „szóstki” nigdy nie została wyjaśniona, nikt o wypadek nie został oskarżony, sprawę umorzono. W specjalnym pokoju w Teatrze Lalek „Pleciuga” zebrała się grupa śledczych pod dowództwem Joanny Krauze. Grupa oficjalnie nie istnieje, a dochodzenie, które mają prowadzić, jest ściśle tajne. Ministerstwo spraw wewnętrznych nie życzy sobie rozgłosu wokół tej sprawy. Tymczasem ktoś metodycznie likwiduje wszystkich świadków wypadku. Ekipa po przeanalizowaniu danych technicznych, już wie, że ktoś celowo doprowadził do awarii hamulców w tramwaju. Niewinni ludzie zginęli, bo komuś ewidentnie bardzo na tym zależało, a winą za tragedię obciążyć Żydów. Teraz zaciera wszystkie ślady i likwiduje niewygodnych świadków. Grupa śledczych powoli zaczyna zbliżać się do prawdy, czego dowodem jest list z ostrzeżeniem pozostawiony na drzwiach ich tajnej siedziby. Wtedy dociera do nich, że jest ktoś, kto zna ich każdy krok. Gdy w pomieszczeniu znajdują podsłuch, wiedzą, że nikomu nie mogą ufać i, że siedzą w tym gównie sami. Nadchodzi moment, gdy wydaje się, że agenci nie mogą wyjść z tej opresji cało, gdyż ludzie stojący za katastrofą tramwaju nie cofną się dosłownie przed niczym i nie przebierają w środkach, by zniechęcić ekipę do śledztwa. Świetnie napisany kryminał, w którym autor pokazuje obłudę i zakłamanie ówczesnych władz, uciszanie niewygodnych świadków, zmowę milczenia i fanatyzm, który prowadził prostą drogą ku katastrofie. Przemysław Kowalewski udowodnił kolejny raz, że jest znakomitym pisarzem i potrafi stworzyć świetną historię, w którą z łatwością uwierzy czytelnik. Na uwagę zasługuje wspaniale skomponowana fabuła, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, z momentami mrożącymi krew w żyłach. Historia stworzona przez Przemysława Kowalewskiego zawiera sporo informacji dotyczących wydarzeń, które faktycznie miały miejsce i dodatkowo ubarwił je tymi wymyślonymi przez siebie. Całość jest tak doskonale skomponowana, że nie wątpi się ani przez chwilę, że wszystko, o czym się czyta, mogło być prawdą. Autor bardzo rzetelnie oddał rzeczywistość końca lat sześćdziesiątych, który był okresem nasilonych konfliktów o podłożu antysemickim, a także machinacji w szeregach PZPR. Szary obywatel nie miał świadomości tego, co faktycznie się dzieje. Jestem pełna podziwu dla skrupulatnego i profesjonalnego researchu, jakiego dokonał autor, by zachować specyficzny klimat czasów PRL-u. Wspaniale przedstawił realia codzienności, nastroje polityczne, szczegóły dotyczące mody, muzyki, a także motoryzacji. 𝑆𝑧ó𝑠𝑡𝑘𝑎 może zawiera nieco mniej makabrycznych opisów od poprzedniej powieści, ale nadal jest to świetny miks gatunkowy, który łączy kryminał z elementami rasowej sensacji i wydarzeniami historycznymi w tle. Może Bractwo Sprawiedliwych nie istnieje i nigdy nie istniało, ale na koniec ode mnie mała dygresja, też mam swoją teorię spiskową. Gdzieś tam w cieniu, żyją ludzie zgromadzeni wokół tajnego bractwa, sekty, czy jeszcze innego tworu marzący o władzy absolutnej nad całym światem. Nikt nie wie kim naprawdę są i zakulisowo pociągają za sznurki, wzniecając pożary nienawiści, a sami chronią się za konfliktami, jak za tarczą ochronną. Chęć panowania nad innymi pod płaszczykiem dobrych idei, nawracania, tudzież podobnego fanatyzmu znany jest z historii.

Dwa kryminały autora Przemysława Kowalewskiego wystarczyły, bym tegoż pisarza wpisała na listę swoich najbardziej lubianych twórców! Nadrobienie „Kozła” – pierwszej części cyklu o Ugne Galancie było strzałem w dziesiątkę i choć autor tym debiutem zawiesił sobie poprzeczkę bardzo wysoko, to „Szóstka” okazała się lekturą nie tylko na szóstkę, ale i ten skok nad poprzeczką był pełen gracji, lekkości i przede wszystkim zaskoczył fabułą trzymającą w napięciu. Nie miałam jeszcze okazji, by zawitać do Szczecina i niestety okazało się, jak mało jeszcze wiem o przeszłości powojennej, więc z ogromnym zainteresowaniem zaczytywałam się w kolejnych rozdziałach i chłonęłam i widzę i próbowałam odgadnąć, czym też jeszcze autor mnie zaskoczy! A niespodzianek w treści było sporo! Przemysław Kowalewski zaczyna „Szóstkę” makabrą. Wykorzystuje prawdziwy wypadek, katastrofę tramwajową, która miała miejsce w Szczecinie zimą 1967 roku. Podróż tytułowym tramwajem szóstką będzie ostatnią drogą dla kilkunastu osób, a kilkaset pasażerów z wieloma obrażeniami trafi do szpitali. Dzień po tragedii media podadzą informację, która wzbudzi wątpliwości, czy był to zwykły wypadek, czy może komuś zależało na wykolejeniu? Kulisy tego wydarzenia ma zbadać powołany przez ministra spraw zewnętrznych zespół Ugne Galanta. Czy i tym razem śledczy zdołają dojść do prawdy? Pierwsze myśli o „Szóstce” po dotarciu do ostatniej fabularnej kropki – „wow, jakie to było dobre”. I właściwie przez całą fabułę co jakiś czas z moich ust wylatywały pełne pochwały słowa! Mam wrażenie, że w „Szóstce” mimo początkowej makabry ogólnie mniej było przyprawiających o zawał i obrzydzenie fragmentów zbrodni, ale właściwie nie był to żaden minus. Mocne opisy zbrodni zastąpione zostały rzetelnym śledztwem! Śledczy pod przywództwem Ugne Galanta nie będą mieli lekko i łatwo, do zespołu trafi nowa osoba Joanna i wraz z lwowiakiem, Basią i Młodym wszyscy milicjanci nastąpią na odcisk pewnemu religijnemu bractwu. Ich śladem oczywiście podążać będą także pracownicy UB, autor bardzo rzetelnie oddał rzeczywistość tamtych lat, w których nadal panować będzie inwigilacja i terror. Na celowniku znajdą się także i Żydzi, ale dlaczego i w jakich okolicznościach? Na to pytanie znajdźcie już sami odpowiedź. Rzeczywistość Szczecina z lat 60. wypada bardzo realistycznie i bez problemu czytelnik przeniesie się w tamte lata i będzie śledził wciągającą historię. Nie miałam pojęcia, jak zakończy się to śledztwo, miałam tylko nadzieję, że autor oszczędzi Galanta, doświadczonego porucznika MO, któremu do głowy najlepsze pomysły przychodzą podczas zagrożenia. Trzeba tu się przygotować na sceny pościgów, walk i stawania oko w oko z największym niebezpieczeństwem a ciekawość, w jaki sposób autor połączy wszystkie wątki, będzie coraz większa! Kowalewski nie epatuje wulgaryzmami, plastyczne opisy pozwalają na wejście w ten fabularny świat właściwie z przyjemnością i autor zasługuje też na pochwałę ze względu na reaserch. Cóż tu więcej dodać – po prostu przeczytajcie „Szóstkę”!

Jeśli ktoś sądził, że Przemysław Kowalewski nie powtórzy sukcesu swojego debiutu "Kozioł" to się myli. "Szóstka" jest równie dobra i równie mocno miażdży czytelnika. Sztos👍 Kanwą, wokół której autor buduje fabułę jest największa katastrofa tramwajowa w historii Polski. Wypadek wydarzył się 7 grudnia 1967 roku w Szczecinie. Tramway linii 6 w kierunku Gocławia, którym kierowała Krystyna Presseinen wyskoczył z szyn. W katastrofie zginęło 15 osób, wielu zostało rannych. Prasa niewiele pisała o wypadku, i mimo że ustalono przyczynę katastrofy, wokół wydarzenia pojawiły się teorie spiskowe o sabotażu. I tu wkracza autor, który już w poprzedniej odsłonie udowodnił, że nie ogranicza go wyobraźnia, a tajne, chore i mroczne stowarzyszenia i organizacje są jego małą obsesją😉. Swoją fikcyjną intrygę osadza w określonych realiach. Po dziesięciu latach od wydarzeń na Wzgórzu Kupały po raz kolejny zostaje utworzony tajny zespół mający dotrzeć do sedna sprawy. W składzie nastąpiły pewne roszady wynikające z dramatycznych przebiegów, które rozegrały się w 1957 r. (Myślę, że tę historię można czytać niezależnie, jednak warto poznać fabułę "Kozła".) W każdym razie śledczy Ugne Galant gra pierwsze skrzypce. A to bohater nietuzinkowy z traumatyczną wojenną historią, która mocno odcisnęła piętno na jego osobie. Kreacja tej postaci jest znakomita, utkana z małych niedopowiedzeń, czytelnik w swojej wyobraźni sam ją buduje. Pozostali bohaterowie również nadają mocnego charakteru i kolorytu tej opowieści. I nie jest to obraz malowany pastelami, o nie, zdecydowanie nie. Lubię ich wszystkich, żałuję każdego. Autor działa mocno i bez skrupułów. A, że akcja powieści osadzona jest w podłych czasach, to podle się dzieje i nie ma taryfy ulgowej. Koniec lat sześćdziesiątych był okresem nasilonych konfliktów o podłożu antysemickim, a także pełen przepychanek w środowiskach frakcyjnych w PZPR. Władza ludowa, milicja, SB też pogrywali sobie jak chcieli z szarym obywatelem, w szarej Polsce Ludowej. W każdym razie tamte realia są doskonałym podłożem do zbudowania fabuły, która zmrozi krwi w żyłach. I Przemysławowi Kowalewskiemu to się udaje. Kręcą mnie takie historie😈. Po raz kolejny jestem zachwycona wiedzą i znajomością Szczecina, szczególnie tego dawnego. Autor fantastycznie wykorzystuje swoją pasję, tworząc perfekcyjną scenerię do swojej mrocznej, surowej i sensacyjnej powieści. Podziały kulturowe, religijne, społeczne i polityczne rozpalają małe ogniska, które czasem przeradzają się w wielkie pożary. Ktoś sprytny, inteligentny, pałający chorymi żądzami może zrobić z tego użytek, skrywając się, działając i wykorzystując te konflikty jako tarczę ochronną. "Szóstka" to świetna lektura. Inteligentnie zbudowana literatura rozrywkowa to moja alternatywa dla filmów i seriali. Częściej przynosi mi więcej emocji, ponieważ obrazy, które tworzę w swojej wyobraźni pozostają ze mną na dłużej. Ja ze swojej strony jestem bardzo ukontentowana tą lekturą i polecam obie książki autora👍.

IG: @zaczytana_archiwistka „Czy zbrodnia może zostać usprawiedliwiona?” „Szóstka” to już druga książka Przemysława Kowalewskiego, którego mogliście mieć okazję poznać w trakcie lektury jego debiutu („Kozioł”), który swoją drogą Wam polecam. Przyznam, że po dość dobrym debiucie, autor postawił sobie wysoką poprzeczkę - czy udało mu się sprostać moim oczekiwaniom? Tak, moje wymagania, co do tej książki były bardzo wygórowane, a Kowalewski bez problemu spełnił je w pełni. Aż boję się pomyśleć, czym jeszcze ten autor mnie zaskoczy... Grudzień 1967 roku. Szczecinem wstrząsa potężna katastrofa tramwajowa. Pod kołami popularnej szóstki ginie kilkanaście osób, a kilkaset trafia do lokalnych szpitali. Dzień po wydarzeniu w mediach pojawia się informacja, wskazująca na trop, że nie był to zwykły wypadek. Cenzura blokuje przekaz. Minister spraw wewnętrznych powołuje tajną grupę, która ma zbadać kulisy wypadku. Zespół tworzą śledczy, którzy dziesięć lat wcześniej przyczynili się do rozwiązania sprawy sekty ze Wzgórza Kupały. Ugne Galant z grupą śledczych poszukuje osób ratujących pasażerów po wypadku, którzy byli świadkami niecodziennych zdarzeń podczas akcji ratunkowej. O krok przed nimi są ludzie, którzy zrobią wszystko, by prawda nie ujrzała światła dziennego. Pamiętam, że zaczęłam czytać ten tytuł w piątek wieczorem, kiedy to byłam bardzo zmęczona po tygodniu pracy - wzięłam szybki prysznic, zaparzyłam ulubioną herbatę i zasiadłam do lektury... i wiecie co? Całe zmęczenie minęło i skończyłam ten tytuł o 1 w nocy! Po raz kolejny Przemysław Kowalewski przygotował dla nas zawiłą intrygę, która wciąga do tego stopnia, że „Szóstka” staje się wprost nieodkładana. Słowo, nie próbujcie się od niej oderwać - to po prostu niewykonalne. Autor serwuje nam dość mocny początek - katastrofa kolejowa, o której wcześniej nie miałam pojęcia, ale wracajmy do fabuły... sposób opisania tego wydarzenia zadziałał w pełni na moją wyobraźnię. Ale spokojnie, w „Szóstce” czeka na Was więcej scen, których brutalność spowoduje ciarki na plecach i nie tylko. Mam wrażenie, że tempo fabuły nieco zwolniło w porównaniu z debiutem tego autora, jednak nie jest to wada. Coś czuję, że gdyby akcja była szybsza, miałabym pewne kłopoty z łączeniem kluczowych elementów ze sobą. Musicie wiedzieć, że „Szóstka” to jedna z tych pozycji, w której im dalej w las, tym cała intryga wydaje się jeszcze bardziej zawiła, pomimo że na samym początku na taką nie wyglądała. Po raz kolejny jestem godna podziwu za research, który wykonał autor do napisania tej książki. Mało który pisarz poświęca się tak bardzo dla swojego czytelnika - to głównie ten element wyróżnia Kowalewskiego spośród innych autorów tego gatunku. Czy książkę polecam? Jeszcze pytacie? Z ręką na sercu polecam Wam ten tytuł. „Szóstka” to świetny kryminał (jeden z lepszych tego roku), który powinien poznać każdy fan tego gatunku.

Wczesny poranek, ludzie zaspani jadą do pracy. Tramwaj zatłoczony do granic i w pewnym momencie wszystko jest nie tak. Zgrzyt, pisk hamulców, zakręt i huk. Tramwaj wypada z torów i sunie po jezdni. Kilkadziesiąt ton stali, której nikt ani nic nie jest w stanie zatrzymać. Cisza, którą po chwili zagłusza krzyk rannych i cisza tych, którzy już nigdy nic nie powiedzą. Ta tragedia wydarzyła się w 1967 roku 7 grudnia w Szczecinie. To właśnie tę historię, autor wybrał na tło swojej książki, która oprócz tego wydarzenia, pozostaje fikcją literacką. Śledztwo prowadzi specjalna ekipa, powołana przez władze. Ich poczynania są tajne. Do grupy zostają dołączeni Ugne Galant, który po śmierci swojego przyjaciela, dalej nie może dojść do siebie, a także Barbara, która również wiele wycierpiała przez poprzednie dochodzenie. Oboje muszą stawić czoła, nie tylko wielkiej tragedii, w której zginęło kilkanaście osób, a kilkadziesiąt zostało rannych, ale przede wszystkim, osobistym demonom. Od początku im nie idzie, mają wrażenie, iż są inwigilowani (co oczywiście w latach sześćdziesiątych było normą). Cenzura blokuje wszelkie artykuły na temat wypadku, a wszyscy jakby nabrali wody w usta. Galant wraz z ekipą, próbują dotrzeć do osób, które były świadkami tego wydarzenia, niestety nie mają możliwości z nimi porozmawiać, gdyż wszyscy oni giną w tajemniczych okolicznościach. Dla pracujących nad tą sprawą, wiadome jest, iż ktoś bardzo nie chce, aby prawda ujrzała światło dzienne. Dla Galanta jest to tym większy sygnał, iż koniecznie musi dokopać się do prawdy, nawet jeśli miałby poświęcić swoje życie. Co najbardziej lubię w książkach Przemysława Kowalewskiego. Po pierwsze poznaję historię Szczecina. Na podstawie faktycznych wydarzeń, autor tworzy fantastyczne kryminały, które nie dość, że trzymają w napięciu od początku do końca, to jeszcze pokazują prawdziwą twarz lat powojennych (lata pięćdziesiąte i sześćdziesiąte, kiedy w Polsce rządziła komuna i każdy mógł, a właściwie był sprawdzany i kontrolowany, jeśli ktokolwiek wychwycił podejrzane zachowania. A kapusi nie brakowało. Oj nie) Akcja z chwili na chwilę staje się coraz bardziej napięta, a my nie wiemy, kto kłamie, kto spiskuje i kto stał za wydarzeniami. A osób wytypowanych jest wiele, od rządzących, po osoby działające w imieniu Boga... Na pozór nic nie powinno mieć wspólnego mianownika, a jednak poznając historię, zagłębiając się w nią, poznajemy te niesamowite zawiłości, dla wielu tak niezrozumiałe dzisiaj. Szanuję bardzo autora, za tę wnikliwość i przemycanie historii Polski w swoich kryminałach. Połączyć te dwie rzeczy, to naprawdę sztuka, a autorowi udaje się ona przez wielkie SZ.