Światło w oknie (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Jestem jak zawsze zadowolona z zakupu.

Książkę można uznać za atrakcyjną gdyż zaskakuje, wzbudza zainteresowanie i ciekawość, przekracza granice realności systemu "banalności zła", czyli tego co składało się na hitleryzm, nazizm, faszyzm i ludobójstwo, ponieważ jest w niej światełko nadziei człowieczeństwa.

Wciagnela mnie od pierwszej strony … Wow … wszystko jest na tak - historia, sposob opowiedzenia, bohaterowie. Jestem naprawde pod wrazeniem - przeczytalam w jeden wieczor

Rewelacyjnie się czyta . Bardzo wcierając. Napisana w sposób mogący widzieć to co. Czytamy . Jedynie zakończenie mogło być inne a

Świetna książka

Po raz pierwszy spodobała mi się książka, której akcja rozgrywa się w okresie ll wojny światowej, tak bardzo, że będę do niej często wracać. Przeważnie sięgam po taką lekturę jeden raz i staram się szybko o niej zapomnieć, gdyż nerwowo nie wyrabiam, przeżywając ogrom nieszczęścia i nazistowskiej brutalności. Ta pozycja okazała się dla mnie inna i tak mnie wciągnęła, że przepadłam. Margarete Rosenbaum jest Żydówką i pracuje u starszego niemieckiego oficera. Dom nazisty zostaje zbombardowany. Wszyscy jego mieszkańcy giną. Ocalała jedynie ona, która decyduje się na radykalny i niebezpieczny krok, podając się za córkę swego pracodawcy. Otrzymawszy dokumenty uznające ją za prawowitą Niemkę, dziewczyna wyjeżdża z Berlina i rozpoczyna pracę w bibliotece. Tam niestety odnajduje ją jej "brat" Wilhelm Huber, który od razu demaskuje oszustwo. Dziwne jest to, że mężczyzna zachowuje to dla siebie i proponuje swej fałszywej siostrze by wyjechała i zamieszkała z nim w Paryżu. Przerażona Żydówka zgadza się na ryzykowny krok i postanawia udawać jego siostrę. Dlaczego oficer SS zaproponował taki układ i jakie są jego motywy? Czy bycie Annegret stanie się dla niej wybawieniem? Czy zmiana tożsamości przyniesie jej ogrom nowych problemów i stanie się przysłowiowym gwoździem do trumny? Czy ta historia zakończy się happy endem? Moi drodzy, cóż to była za interesująca i niezwykle emocjonująca historia. Przez nią zjadłam doszczętnie moje paznokcie, uroniłam kilka łez i praktycznie drżałam z obawy, że oszustwo doprowadzi do śmierci bohaterki. Fabuła została bardzo ciekawie poprowadzona. Autorka naszpikowała ją wieloma zaskakującymi i pełnymi grozy wątkami oraz tak sterowała akcją, że czasem myślałam, iż serce wyskoczy mi z piersi. Zachwyciły mnie doskonale wykreowane postaci, które nadały temu dziełu realności i spowodowały, ze moje serce pokochało "Światło w oknie". Na kilka godzin czytania wraz z głównymi bohaterami przeniosłam się w tamte czasy, chodziłam zlękniona po brudnych uliczkach, obserwując nędzę głodujących ludzi, którzy żyli ciągłym strachem i niepewnością o jutro. Odczuwałam wszystkie lęki Margarete i ogarniające ją wątpliwości. Starałam się zrozumieć ją dlaczego robiła tak a nie inaczej, czym się kierowała i czy obrana przez nią droga była właściwa. Pochłaniając lekturę byłam zachwycona rodzącym się uczuciem między główną bohaterką a Wilhelmem, zmianami jakie w nim zachodziły i jego postrzeganiem ludzi. Na początku zaledwie go tolerowałam, ale później zaimponował mi i to bardzo. Mimo, że styl pisarki i jej kunszt jest cudowny to mam do niej jedno ale. Dlaczego takie, a nie inne zakończenie i czy realia wojny muszą przynosić tylko cierpienie? Rozumiem zamierzenia pani Kummerow, ale jakoś ciężko mi się z tym wszystkim pogodzić. Podsumowując treść, styl i wrażenia to oceniam książkę bardzo wysoko i uważam ją za godną uwagi. Czas jaki poświęciłam na jej przeczytanie uważam za wartościowy i nie żałuję, że poznałam tą niezwykłą historię. Dała mi ona dużo do myślenia.

Berlin 1941. Margarete Rosenbaum jest służącą, a właściwie niewolnicą w domu Hubertów. Herr Hubert SS-Standartenführera, jest wysoko postawiony w nazistowskim aparacie władzy. Bombardowanie RAF niszczy dom Hubertów, zabijając zarówno właścicieli domu jak i ich córkę, niewiele starszą od Margarete Annegret. Dla Żydówki Margaret, która miała zostać wysłana do obozu pracy, taka sytuacja jest niemal zbawieniem. Dziewczyna zamienia dokumenty i wychodzi spod gruzów zawalonego domu jako Annegret Hubert, wzorowa Nazistka, siostra Wilhelma stacjonującego w Paryżu SS-Oberscharführera i Reinera SS-Oberstrurmführera „podręcznikowego przykładu gorliwego, posłusznego i pełnego werwy esesmana”. Margarete ucieka z Berlina do Lipska, gdzie podejmuje pracę jako bibliotekarka w Bibliotheca Albertina. Tam też znajduje ją „brat”, który odkrywa mistyfikację. Margarete musi uciekać, Niemcy nie są bezpiecznym krajem dla Żydów. Młoda kobieta z pomocą ciotki i nieporozumienia z szefem gestapo ucieka do Francji. Tam trafia prosto na „brata” Wilhelma, który składa jej propozycję nie do odrzucenia – będzie nadal udawała jego siostrę Annegret, aby Wilhelm mógł przejąć spadek po ojcu. Czy niezwykły „sojusz” Żydówki i oficera SS może się powieść? Jak daleko posunie się Margarete, aby ocalić życie? „Światło w oknie” to powieść obyczajowa osadzona w czasie II Wojny Światowej. Młoda dziewczyna, której jedyną winą była wyznawana religia oraz zagorzali Naziści. Autorka przedstawiła w niezwykle obrazowy sposób myślenia nazistowskich władz, kobieta ma być posłuszna mężowi, idealną Niemkę interesuje tylko KKK – Kirche, Küche und Kinder (kościół, kuchnia i dzieci), natomiast mężczyzna ku chwale Führera może mieć kochanki. Traktowanie żony przez Reinera było wręcz z naszego współczesnego punktu widzenia nieakceptowalne, natomiast była to powszechnie akceptowana postawa w III Rzeszy. Na przykładzie Wilhelma widzimy jak bardzo bliższe poznanie Żydówki burzy jego światopogląd „Muszę przyznać, że nigdy nie uważałem cię za …kogoś. W domu moich rodziców byłaś tylko służącą, która troszczy się o ich potrzeby, jednocześnie sama nie będąc osobą.” Wilhelm stopniowo zaczyna zdawać sobie sprawę, że Żydzi są takimi samymi ludźmi jak Niemcy, wbrew propagandzie „że jej pobratymcy byli źródłem wszystkich problemów Niemiec, że za wielki kryzys z poprzedniej dekady należało winić spisek międzynarodowego żydostwa, nie wspominając o tym, że to Żydzi mieli być odpowiedzialni za hiperinflację w Republice Weimarskiej, bezrobocie czy nawet porażkę w czasie poprzedniej wojny.” Natomiast Reiner jest wręcz przeszczęśliwy, że może razem z Heydrichem tworzyć program „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”. Program przedstawiony przez Huberta na spotkaniu w Paryżu sprawił „że wszyscy poza najbardziej zatwardziałymi zwolennikami Hitlera czuli mdłości na myśl o konsekwencjach, które niosły za sobą słowa Reinera. (…) ale… to, o czym mówił jego brat… mordowanie na skalę przemysłową… było tak nieludzkie”. Dwaj bracia, dwa jednakowo skażone ideologią umysły, przy czym jeden pod wpływem miłości, zakazanej miłości zaczyna się „budzić” i zadawać sobie pytania, jak to możliwe, że podludzie jednak umieją te same rzeczy co rasa panów. Moralne konflikty obu głównych bohaterów powieści Margarete/Annegret i Wilhelma były wręcz fascynujące. Każde z nich w postawiło w tej rozgrywce na szali swoje życie i swoje wartości. Każde musiało wyrzec się swojej tożsamości i ideałów, w które wierzyli. „Światło w oknie” to bajkowa wręcz opowieść o nawróconym Naziście i kobiecie walczącej o przeżycie. Jak każda bajka tak i ta opowieść ma swój morał, ale czy jak każda bajka skończy się happy endem? Tego dowiedzcie się sami. Serdecznie polecam nie tylko miłośnikom powieści z tłem historycznym i powieści obyczajowych.

Eksponująca jaskrawy dylemat moralny, który prowokuje do głębokich refleksji. Przenikająca z czułością nakreślone oblicze zakazanej miłości. Dobitnie obrazująca czeluść nagłych wyrzeczeń. Koniecznych, by przetrwać. „Światło w oknie” to powieść eksplorowana bezlitosnym rysem wojennej zawieruchy – zmuszającej do decyzji jawnie łamiących serce, do zapomnienia o fundamentalnych wartościach. Także zdystansowania się od usilnie wyrywającego się ku uczuciu serca. Meandrująca między permanentną obawą o niepewne jutro a namiastką poczucia bezpieczeństwa, jawiącą się z emfazą, ale równie złudną. To fabularna przestrzeń wypełniona wizją bezdusznej, berlińskiej surowości i zachwycającego pięknem Paryża, wyraziście kontrastującego z przeżartym strachem portretem społecznych nastrojów. Na tle klimatycznej Francji właśnie do życia budzą się emocje, które nie mają prawa istnieć. Tak naturalnie kiełkujące między politycznie mianowanymi oprawcą i ofiarą, tak niebezpieczne i zuchwałe. I wreszcie tak druzgocące w finalnym kształcie, realnie toczące łzy rozpaczy po policzku. Z szacunkiem dla ludzkich historii wojennych, Marion Kummerow tworzy malunek spontanicznej rezygnacji z własnej tożsamości w imię wolności i szansy na ucieczkę z otchłani piekła. I jednocześnie szkicuje podszyte lękiem zaufanie, jakim zmuszona jest obdarzyć młodego oficera SS Margarete, żydówka, która ze śmiałością walczy o swoją egzystencję. Nakładając na swój nieskazitelny wizerunek dobrego człowieka maskę chimeryczności, zalotności oraz solidnie zakorzenionego poczucia uprzywilejowania. Realnie poświęcając swoje zasady i ideały, by z precyzją wcielić się w poplecznika krzywdy. To swoisty spektakl walki między definicją dobra i zła, ważenia ludzkiego życia na szali istotności, a przy tym bolesna bitwa między pragnieniami serca a wyższymi celami, które nie sposób jednoznacznie skrystalizować. Jednocześnie zatrważająca kompilacja kłamstwa i skrywanej na dnie duszy raniącej prawdy. Nakreślona na kartach powieści wzbroniona ideologiami miłości ewidentnie stroni od schematycznego ujęcia – emanuje delikatnością, otula się wręcz rozwagą, neguje nieokiełznane szaleństwo i egoistyczne tony. I właśnie dlatego ta odsłona tak dogłębnie odbiorcą wstrząsa! Trwale zapisuje się pod powiekami poruszającym wydźwiękiem, z pewnością nieprzewidywalnym w momencie pierwszego zatracenia się w naznaczonej tragicznym bombardowaniem treści. To fabuła doskonale wizualizująca, z jaką intensywnością na umysł oddziałuje propaganda, jak szczelnie zakotwicza nasączone złem słowa w przekonaniach. Niezauważalnie, ale jednak triumfując nad szczerymi impresjami. I niezaprzeczalnie melancholijna, piękna i spowita głośno artykułowaną moralnością mieszanina literackiej fikcji i historycznego zaplecza, która zdziera powłokę ze stereotypowych, wręcz sugestywnych określeń. Autorka przepełnia swoją powieść goryczą, ale rozświetla również tytułowym światłem w oknie, niosącym esencjonalną nadzieję. Z prostotą relacjonuje szarą rzeczywistość, ale zarazem emocjonalnie zanurza w oceanie egzystencjonalnych pytań bez prawidłowych odpowiedzi. Doświadcza osnowę nieobliczalnymi incydentami i przeszywa ją smutkiem, paralelnie obiecując, że to niewątpliwie nie koniec podróży pod utkanym z realizmem całunem przejętej osobowości. To książka w wymowie ewidentnie dramatyczna i osadzona na zgliszczach empatii i człowieczeństwa. W dalszej perspektywie jednak odbudowująca wiarę w drugiego człowieka.

Uczucia nie wybierają momentu, w którym się pojawiają. Człowiek nie jest w stanie przewidzieć swoich emocji na kilka dni czy kilka minut w przyszłość. Tak samo główna bohaterka "Światła w oknie" nie była w stanie przewidzieć tego, jak straszny los ją spotka ani tego, co zdarzy się w późniejszym czasie. Margarete Rosenbaum to cudowna kobieta. Niestety jej przekleństwem jest pochodzenie, ponieważ jest Żydówką, która żyła podczas drugiej wojny światowej. Jej wybawieniem okazuje się bombardowanie Berlina, ponieważ dom, w którym pracowała został doszczętnie zniszczony, a właściciele oraz ich córka nie mieli tyle szczęścia i zginęli. Skrada dokumenty nieżyjącej już Annegret i postanawia udawać, że jest Niemką. Ucieka do Lipska, by tam pod fałszywymi danymi pracować w bibliotece, a także by uciec przed resztą rodziny Huber, która miała to szczęście i przeżyła - teraz jej największym strachem jest to, aby Wilhelm oraz Reiner nie dowiedzieli się, gdzie dziewczyna przebywa, bo na pewno odkryją jej tajemnicę. Wilhelm nie za bardzo angażuje się w swoją służbę - robi to, bo musi. Jest totalnym przeciwieństwem swojego brata oraz ojca. Jego interesuje sztuka, antyki oraz dobra zabawa. Gdy odkrywa, że Annegret to tak naprawdę Margarete, czyli pokojówka, która pracowała w jego rodzinnym domu. Postanawia uprzykrzyć dziewczynie życie oraz nie pozwala uciec jej z Paryża. Chce wykorzystać dziewczynę do przejęcia pieniędzy po rodzicach, ma do tego świetnie ułożony plan, ale nic nie kończy się tak, jakby każdy chciał. Przez większość książki byłam niemal wykończona tym, jak wiele niepowodzeń doświadcza Margaret. Miałam wręcz ochotę, aby powyrywać te strony, tak by historia w końcu się odwróciła, a bohaterkę spotykały same pozytywne wydarzenia, a przyjemniej takie, które pokrywałby się z jej planami. Wilhelm swoim bezczelnym zachowaniem tak mnie irytował, że musiałam kilka razy odkładać książkę by ochłonąć. To, w jaki sposób odnosił się do Margarete czasami było ponad moje możliwości akceptacji. Niestety jestem w stanie wyobrazić sobie, że to jak on zachowywał się względem bohaterki to jeszcze nic w porównaniu do tego, jak mogło być w rzeczywistości podczas drugiej wojny światowej. Tak jak napisałam na samym początku uczucia rządzą się swoimi prawami - Wilhelma i Margarete zaczyna łączyć coś niezwykłego, do czego nie mogą się przyznać. Coś, co dla wszystkich poza nimi musi pozostać tajemnicą. "Światło w oknie" to historia pełna wielu wątków oraz kłamstw, którą trzeba czytać uważnie, bo czytelnik sam może pomylić się w tej zawiłości. Podobało mi się to, że ta historia ciągle trzymała mnie w napięciu, bo nie wiedziałam czy za dwie strony plany Margarete się powiodą czy jednak nie. Ta książka to na pewno dobre wprowadzenie do całej serii, bo widziałam, że są kolejne tomy oraz mam nadzieje, że również będą dotyczyć życia Margarete/Annegret. Jestem bardzo ciekawa co zdarzy się dalej, bo końcówka za wiele nie mówi. Zdarzyła się jedna rzecz, ale coś czuję, że w drugiej części moje przypuszczenia mogą okazać się mylne. Według mnie to dobra historia i dobre wprowadzenie.

Literatury nawiązującej do tragedii Żydów nigdy za wiele, szczególnie napisanej w tak cudowny sposób, w jaki zrobiła to Marion Kummerow. Autorka bowiem odrzuciła fakty historyczne na drugi plan skupiając się przede wszystkim na wykreowaniu losów bohaterów i mimo fikcji literackiej przedstawiła indywidualne dzieje wybranej jednostki w sposób z którym bez problemu potrafimy się utożsamić. Przeszłość odgrywa kluczową rolę w tej historii, ale największą zaletą jest bez wątpienia styl autorki. Pisze ona w bardzo życiowy i jednocześnie obrazowy sposób, więc bez problemu potrafimy utożsamić się z postaciami oraz wyobrazić sobie to co dzieje się dookoła. A jest tego naprawdę dużo, ponieważ akcja rozwija się wraz z kolejnymi stronami i o ile na początku spokojnie możemy wgryźć się w temat, tak później intensywność działań oraz emocji wydaje się być nastawiona na najwyższy poziom. Przenosimy się do Berlina 1941 roku i obserwujemy losy Żydówki Margarete Rosenbaum. Pracuje jako pokojówka u nazistowskiego oficera a pewnego dnia tylko ona cało uchodzi ze zbombardowanego domu. Decyduje się na zaskakujący krok i podaje się jako córka zmarłego chociaż o jej prawdziwej tożsamości wie oficer SS, Wilhelm Huber. Nie demaskuje jednak dziewczyny a składa jej pewną zaskakującą propozycję, która jak się okaże, zaprowadzi ich w stronę prawdziwego niebezpieczeństwa. Przyznaję, że z zapartym tchem przewracałam kolejne strony. Chociaż temat jest ważny, przeszłość konieczna do pamiętania a podobne opowieści istotne dla przyszłych pokoleń to jest ich już tak dużo, że nie łatwo wyłapać te najlepsze. A jednak twórczość Kummerow wyróżnia się spośród tłumu, zachwyca przedstawieniem postaci, sytuacji a także bardzo trafnymi przemyśleniami, ponieważ Margarete nie należy do naiwnych dziewcząt i doskonale rozumie w jakiej znalazła się sytuacji. Nie ma wyjścia, musi zaufać Wilhelmowi, ale doskonale rozumiałam jej obawy i wahania. Raz, że zostały one rewelacyjnie przedstawione, dwa, że wszystko otoczone było solidną porcją prawdy i wiarygodności. "Światło w oknie" to fascynująca podróż w głąb przeszłości, która ściska za serce i budzi wiele skrajnych emocji. Nie spodziewałam się, że ta powieść aż tak mocno mnie dotknie, a jednak styl Marion Kummerow jest wyjątkowy i to on odegrał tutaj najważniejszą rolę. To historia zaufania, przyjaźni a może i miłości, opowieść o strachu, obawie o swoje życie, wszechobecnym niebezpieczeństwie a także o nadziei palącej się malutkim ogniem. Cudowna, zapadająca w pamięć książka, do której - jestem tego pewna - jeszcze kiedyś wrócę.