Broken Silence. Silence. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 05.2018)

Kocham tę serię. Może nie jest idealna, ale to pierwsza książka która porusza tak ważne tematy w tak łatwy sposób. Jest to skierowane do młodzieży i dorosłych i pokazuje siłę miłości - matki i córki, siostry i brata, dziewczyny i chłopaka. Autorka pokazuje, że wolno nam się bać, wolno nam uciekać, ale nie wolno nam się poddać. Musimy walczyć. Możemy to robić z drugiej strony kuli ziemskiej, ale musimy walczyć, a wtedy odnajdziemy swoją siłę.

Książka bardzo dobra. 4 gwiazdki z tego względu, że zawiera wulgaryzmy i temat, który porusza nie jest dla wszystkich odpowiedni, nie każdy może chcieć o tym czytać

Książka jest naprawdę super. Jeszcze lepsza niż pierwsza część tej książki. Wciąga i trzyma w napięciu. Naprawdę polecam.

😍

https://krytyk.com.pl/literatura/recenzja-ksiazki-broken-silence-ii-tomu-serii-silence-autorka-natasha-preston/ "„Broken Silence” nie wnosi do tej historii nic nowego. Chociaż zapowiada mierzenie się Oakley z przeszłością, to w rzeczywistości jest słabiutkim romansem z harlequinowym cieniem. Gwałt z młodości nie został w zasadzie w żaden sensowny sposób skomentowany. Czytelnik nie ma szansy zrozumieć ofiary ani wyciągnąć żadnych sensownych wniosków dla siebie (czy to, by zmierzyć się z własnymi traumami, czy też, by móc empatycznie wesprzeć kogoś z otoczenia). Osobiście bardzo krytycznie podchodzę do tekstów, które pobieżnie traktują tego typu problematykę i budują wokół niej nieprzystający w formie romansik. Podsumowanie miałkiej całości stanowi fatalne opowiadanie dołączone do powieści pod tytułem „Silent Night”, w którym czytelnik poznaje posthappyendowy wycinek z życia bohaterów. Melasa, miód, lukier i co tam jeszcze chcecie, leją się hektolitrami, aż się człowiekowi niedobrze robi".

Natasha Preston powraca z kontynuacją swojej zaskakującej serii o miłości, która zaskoczyła czytelników zupełnie nową definicją oraz o pragnieniach, które nie zawsze miały szczere podłoże. "Broken Silence" to długo wyczekiwana przeze mnie część druga przygód Oakley, dziewczyny której przeszłości absolutnie nie zazdroszczę. Główna bohaterka to centralny punkt powieści od samego początku. Jej milczenie, które świadomie podjęła od wielu lat było kokonem ochronnym przed wydarzeniami, które na stałe ją zmieniły. Poznałam ją jako zdeterminowaną osobę, która zdecydowała się być dziwadłem tylko dlatego, że bała się ujawnić prawdę. Wiedziała, że nikt jej nie uwierzy. Wszystko to wydarzyło się w pierwszej części serii, która w finale nie tylko mną wstrząsnęła, ale i pozytywnie zaskoczyła. Byłam ciekawa zatem jak potoczą się dalsze losy dziewczyny i zdecydowałam się na kontynuację bez mrugnięcia okiem: przeczuwałam, że dalej może być tylko lepiej. Styl autorki to opowieść przede wszystkim wypełniona emocjami. Spokojna narracja, prostota stylu, śmiała liczba opisów - wszystko to złożyło się na historię, której głównym celem było zaskoczenie treścią i wydarzeniami z przeszłości, na jakie narażona została Oakley. Teraz przyszedł czas na zmierzenie się z demonami przeszłości, gdy proces sądowy zbliża się wielkimi krokami. Tylko czy lawina emocji, która na powrót uderza w bohaterkę jest w stanie pomóc jej zamknąć napływ makabrycznych wspomnień? Chociaż Oakley jest silna i zdeterminowana a czytelnik szybko obdarza ją sympatią, jednocześnie trzymając kciuki za to, by wszystko powiodło się po jej myśli, historia nie jest dla niej łaskawa. To świadomy krok ze strony autorki, która po raz kolejny pokazała, że życie należy do najtrudniejszych wyzwań. Okrucieństwo ze strony drugiego człowieka zawsze będzie tematem trudnym do zrozumienia dla postronnego obserwatora. Chociaż Natasha Preston zrobiła co w jej mocy, by oddać wiarygodne wydarzenia dla jej tematu przewodniego, główną rolę odegrały tutaj przemyślenia bohaterki. To za sprawą Oakley, postaci z krwi i kości, która otrzymała naprawdę poważną rolę, zrozumiałam ogrom tragedii i podążałam tropem powrotu do trudnych wspomnień. Jednak tym razem otrzymałam historię w nowym klimacie - o ile pierwszy tom imponował wiszącym w powietrzu napięciem i tajemnicą, o tyle drugi przyciąga uwagę próbą odnalezienia się na nowo w podłym świecie i odzyskaniem utraconej miłości, która być może nigdy nie będzie już dostępna dla dziewczyny. Po raz kolejny otrzymałam opowieść, która prowadzona równym rytmem wplątała w życie codzienne trudne tematy, imponując realnością (oraz potwornością) scen, ważną tematyką oraz historią silnej dziewczyny, która mimo przeżywanego wciąż na nowo dramatu potrafiła się zrównoważyć i żyć na poziomie swoich rówieśników. "Broken Silence" to kontynuacja jakiej oczekiwałam. Napisana błyskotliwym stylem, z doskonale wykreowanymi bohaterami i historią pełną emocji. Tym razem przyspieszone bicie serca nie jest spowodowane samymi dramatami, ale i motywem miłosnym, który wychodzi dumnie na pierwszy plan i sprawia, że nie można przestać o nim myśleć, nawet długo po skończonej lekturze. Właśnie to robi z czytelnikiem Natasha Preston: trzyma przy sobą treścią, zaskakuje obrotem sytuacji i zjednuje wzajemną nicią porozumienia między bohaterami. A by ostatecznie przekonać Was do wybory lektury dodam tylko, że część druga posiada bonus dla wszystkich fanów - opowiadanie, które jest idealnym dopełnieniem wydarzeń. Zapraszam Was w podróż pełną emocji, o których szybko nie zapomnicie.

Recenzja pochodzi z bloga http://whothatgirl.blogspot.com/ Jak wiemy, poprzedni tom kończy się, kiedy Oakley wraz z mamą i bratem wyjeżdża do Australii. Od tego momentu minęły cztery lata. Dziewczyna po prostu zostawiła Cole'a. Było jej z tym ciężko, ale nie chciała, by Cole poświęcał dla niej swojego życia, wymarzonych studiów, czy pracy. Jednak przez ten czas, kiedy przebywała w Australii, ciągle myślała o swojej miłości do niego. Próbowała pozbyć się uczuć, zapomnieć, ale nie potrafiła tego zrobić. Każdy najmniejszy szczegół przypominał jej o chłopaku. W między czasie radziła sobie z przeszłością. Chodziła na terapię, a mama i brat ją wspierali. Teraz zbliżał się proces. Wszyscy liczą, że ojciec dziewczyny wraz z jego znajomym dostaną najwyższy wyrok sądu. Znalazły się też inne dziewczyny, a raczej już kobiety, którym ojciec Oaekley robił dokładnie to samo. Dziewczyna wie, że musi wrócić i stawić temu czoła. Chce w końcu zamknąć ten rozdział i żyć szczęśliwe. Czy Cole na jej widok będzie się cieszył? Jak zakończy się proces? Powiem szczerze, że czekałam na tę część z niecierpliwością. Byłam bardzo ciekawa, jak zakończą się losy tej dwójki i czy aby przypadkiem drugi tom nie jest na siłę. Myliłam się, tom drugi jest bardzo dobry. Oakley w końcu mówi. Czasami ma dość tego, że jej brat i matka obchodzą się z nią jak z jajkiem. Cierpi, bo tęskni za Cole'm. Na początku utrzymywała z nim kontakt, ale potem go urwała, bo uważała, że tak będzie dla nich najlepiej. Ale uważać, a czuć, to co innego. Oczywiście, że za nim tęskni. W dodatku wszystko o nim jej przypomina. W Australii chodzi na terapię, która jej pomaga. Decyduje się też zeznawać w sądzie, bo czuje, że tego właśnie potrzebuje. Wraca do miasteczka i tam zastaje Cole'a z...koleżanką! Ale sprawa szybko się wyjaśnia i wydaje się, że wszystko jest ok. Cole też próbował sobie ułożyć życie pod nieobecność ukochanej. Był na kilku randkach, ale to nic nie dało. Wciąż myślał o Oakley. Skończył studia, znalazł sobie pracę, a kiedy jej miłość wraca... Na początku jest zły i wygarnął jej to, że go zostawiła. I to mi się bardzo w nim podobało. Powiedział, co myślał. Potem wspierał ją w trakcie procesu i myślę, że śmiało mogę stwierdzić, że na nowo budowali swój związek. Brat Oakley źle znosił całą tą sytuację. Chodzi mi o to, co zrobił jego siostrze. W końcu ojciec był jego autorytetem, a okazało się, że był potworem. Ich matka za to stara sobie ułożyć na nowo życie, choć uważa, że nie zasługuje na to. A obok stoi mężczyzna, który jest nią zainteresowany... Jeśli chodzi o cały proces przeciwko ojcu dziewczyny, nie zdradzę jak się skończył. Ale gwarantuję, że kiedy przeczytacie wszystkie postawione mu zarzuty, to się przerazicie... Tyle lat mu to uchodziło na sucho... Ale jestem dumna z Oakley, naprawdę. Oprócz tego mamy mały bonus, opowiadanie jak się wiedzie naszym bohaterom w przyszłości. Miło wiedzieć, że są szczęśliwi i Oakley jakoś się z tego pozbierała. Autorka stworzyła naprawdę dobrą historię. Posługuje się prostym językiem, bardzo dobrze oddaje uczucia bohaterów i to, co się dzieje w ich głowach. Szybko się czyta, książka nas pochłania. Naprawdę Wam polecam. Broken Silence pokazuje, że po burzy pojawia się słońce. Po tych najgorszych wydarzeniach warto pozwolić sobie na szczęście, bo każdy na nie zasługuje.

Kilka miesięcy temu na początku roku wydawnictwo Feeria Young wydało "Silence" Natashy Preston. Była to dla mnie lektura z jednej strony bolesna, z jednej znakomita, na dodatek zakończona niezłym cliffhangerem. Z jego powodu od razu sięgnęłam po drugi tom po angielsku, który wreszcie pojawi się w Polsce! Oto "Broken Silence"! Od razu powiem, że wymagana jest znajomość pierwszej części, dlatego jeśli jeszcze jej nie czytaliście, to proponuję się z nią najpierw zapoznać :) Oba tytuły serii są niezwykle wymowne. "Silence" odnosiło się do milczenia głównej bohaterki, natomiast "Broken Silence" do jej przełamania lęku i odezwania się. Te niby sugerujące tytuły stanowią bardzo ważny element obu powieści i mają naprawdę duże znaczenie. A dlaczego? Ponieważ w tej części w o wiele większym stopniu zajmujemy się kwestią przeszłości Oakley oraz wydarzeniami związanymi z udziałem jej ojca. Po upływie czterech lat dziewczyna podejmuje niesamowicie trudną decyzję i postanawia zeznawać osobiście w sądzie. Wiąże się to ze stanięciem twarzą w twarz z kiedyś najbliższym jej człowiekiem, a obecnie najbardziej znienawidzonym. Jednak powrót do Anglii to nie tylko rozprawa, ale również wspomnienia związane z rodzinnym miasteczkiem - zarówno te dobre, jak i złe. Stawienie czoła przeszłości oznacza w tym przypadku także spotkanie Cole'a, którego pomimo upływu czasu dziewczyna nigdy nie przestała kochać. Powrót do bohaterów i tej historii był odświeżający i warty zapamiętania. Gdy skończyłam czytać ten tytuł po angielsku, wreszcie poczułam spokój ducha. A gdy czytałam go po polsku, to miałam wrażenie, jakbym po wielu latach rozłąki ponownie spotkała dobrych przyjaciół. Historia Oakley była dla mnie historią bardzo poruszającą, trudną, ale i pełną siły i odwagi. Ciężko nazwać ją opowieścią z morałem, ponieważ nie brzmi to dobrze, ale taka właśnie jest. Ucząca, pokazująca zepsucie tego świata, ogrom bólu nie tylko osoby, która została zraniona, lecz także jej bliskich. Ale to także historia o wybaczeniu, drugiej szansie. I uwierzcie mi, gdy mówię, że nie mam tu na myśli tylko kwestii wątku miłosnego. Nie. Mowa tu o życiu, budowaniu swojego fundamentu, uleczaniu duszy oraz zbieraniu się po ciężkich doświadczeniach. Natasha Preston w znakomity sposób udziela swoim czytelnikom lekcji, którą młodzi mam nadzieję przyswoją i zapamiętają - walczcie w swoim imieniu! "Broken Silence" to zdecydowanie tytuł, do którego będę wracać. Jest on pełen ciepła, miłości oraz wsparcia, a z drugiej strony bólu, cierpienia oraz żalu. Autorka lekkim stylem dociera do czytelnika i jednocześnie przekazuje mu wszystkie emocje oraz uczucia. Świetna kreacja bohaterów czyni ich niezwykle rzeczywistymi, a poruszana tematyka budzi trwogę i przemyślenia. Nie zdziwi więc was chyba, że powiem, iż jest to lektura obowiązkowa dla tych, którzy dają się ponieść przez książkę emocjom oraz tym, którzy chcą odnaleźć swoją wewnętrzną siłę. Ja już nie mogę się doczekać, aż przeczytam kolejny tom serii, tym razem poświęcony starszemu bratu Oakley. Życzę wam miłej lektury! PS. Na koniec wspomnę tylko o tym, że wydawnictwo ku mojej uciesze połączyło ten tom z krótkim opowiadaniem świątecznym, które pozwala dłużej czerpać przyjemność z towarzystwa naszych bohaterów i przez chwilę jeszcze uśmiechnąć się razem z nimi!

Czasami brakuje nam słów, aby wypowiedzieć się, w jakimś temacie. Ja właśnie się tak czuję. Gdy recenzowałam dla Was pierwszy tom serii Silence nie wiedziałam od czego mam zacząć. Ponownie nie wiem, co powiedzieć. Czytając zakończenie „Silence” nie godziłam się na taki koniec, byłam zdruzgotana tym, że Oakley postanowiła wraz z mamą i bratem wyjechać z Anglii i tym samym zostawić Cole'a, który kochał ją całym sercem. Oczywiście jej wyjazd był podyktowany tym, że chciała zacząć swoje życie od nowa w innym miejscu, by zapomnieć o tym, co zrobił jej ojciec i jego wieloletni przyjaciel. Wraz z wyjazdem dziewczyny do Australii jej związek przestaje istnieć. Czas mija szybko i w końcu po czterech latach ma dojść do procesu, w którym mają zostać skazani zwyrodnialcy, którzy sprawili, że Oakley zamilkła i bała się mówić o tym, co ją spotkało. Jej powrót po czterech latach do Anglii wiąże się też z ponownym spotkaniem z miłością jej życia i gdy w końcu ta dwójka się spotyka ich uczucia okazują się być jeszcze bardziej silne niż w dniu, kiedy dziewczyna zadecydowała o swoim wyjeździe. Jak ułoży się ich ponowne wspólne życie? Czy Oakley poradzi sobie, gdy stanie oko w oko ze swoją przeszłością? I czy ponownie zawalczy z Cole'em o ich miłość? Kocham tę opowieść całym sercem i nie mogłabym powiedzieć niczego innego, ponieważ już pierwszy tom sprawił, że jest to opowieść godna uwagi. Bałam się zmian, jakie znajdę w „Broken Silence”, ale moje obawy sprawiły, że czytałam tę książkę z wielkim zaciekawieniem. Mocno ściskałam kciuki też za tę dwójkę bohaterów, ponieważ byli sobie pisani i nie wyobrażałam sobie innego zakończenia, tylko w którym wzięliby ślub i byli szczęśliwi. Jeśli chodzi o bohaterów to poznajemy ich cztery lata później. Cole skończył studia i ma dobrą pracę, o której zawsze marzył i chce kupić dom. Wciąż kocha Oakley, która też się zmieniła, ponieważ jest dojrzalsza i to ona zadecydowała, że ma w sobie na tyle odwagi i siły, by zeznawać w procesie przeciwko swojemu ojcu. Jej determinacja była pełna podziwu. Podziwiałam ją nie tylko w tej sprawie, ale i w tym, że dała szansę miłości. Oczywiście w drugim tomie nie zabraknie też jej denerwującego brata, który wcale się nie zmienił - jest bardzo nadopiekuńczy, jej mamy, Kerry oraz Bena. Styl, jakim została napisana książka jest napisany z perspektywy dwóch bohaterów - Oakley oraz Cole'a. To bardzo dobra narracja, ponieważ świetnie się uzupełnia. Brak luk w fabule. Autorka skupiła się także na opisaniu koszmaru przez, co przeszła główna bohaterka, dzięki czemu łatwiej nam jest się utożsamić z jej osobistą tragedią. Oczywiście tak jak w przypadku pierwszego tomu - okładka drugiego jest piękna i naprawdę cieszy oko, więc czy polecam Wam tę książkę. Oczywiście. Świetna seria. Ponadto dla fanów serii w książce znajduje się też bonus w postaci „Silent Night” - specjalne opowiadanie o dalszych losach głównych bohaterów. To deser, na który warto się skusić, ponieważ mnie rozczulił i z pewnością zapamiętam serię Silence na długo. https://majkabloguje.blogspot.com/2018/05/jej-miosc-do-colea-nigdy-nie-zgasa.html

Planowała od dawnych spraw trzymać się z daleka. To dlatego wyjechała do Australii i zostawiła za sobą całą przeszłość. Łącznie z Colem, którego nadal nie przestała kochać. Mijają cztery lata. Jak wiele mogło się zmienić? Czy ten, który skradł jej serce, odwzajemnia jej uczucia? Oakley wraca do Anglii, by stawić czoła nie tylko wrogom i wymierzyć im sprawiedliwość, ale też by w końcu skonfrontować się z człowiekiem, o którym nie potrafi przestać myśleć. Czy dla ich miłości jest jeszcze jakaś szansa? Trochę nie jestem w stanie pojąć tego, jak dwoje bardzo, bardzo kochających się ludzi irracjonalnie decyduje się na rozłąkę. Na lata pełnych tęsknoty wspomnień, na porażkę. Bo jak inaczej można nazwać życie pochłonięte bolesną samotnością? Owszem, główna bohaterka sporo przeszła i jak wspomina, marzy o wolności. Jakim jednak kosztem? Pewnie dałoby się rozwiązać to jakoś inaczej. No ale… Gdyby nie to, nie byłoby konfrontacji wielkiej miłości i nie byłoby tego tomu. A patrzenie jak Oakley i Cole próbują wejść na jedną, wspólną ścieżkę sprawiało mi przyjemność. Oboje dość szybko przejmują się o tym, że pomimo upływu czasu wcale tak wiele się nie zmieniło. Pozostaje jednak jeszcze inna kwestia. Rozprawa w sądzie, wzbudzająca wiele skrajnych emocji. Bohaterka musi stanąć oko w oko z bolesnymi doświadczeniami. Wpierw nie planowała tego robić bezpośrednio, jednakże odnajdując w sobie pokłady motywacji, zmienia zdanie. Jej postawa uczy wytrwałości, determinacji, akceptacji tego, co chociaż maksymalnie przykre i złe, stanowi część naszego życia. Poboczny wątek, czyli właśnie ten dotyczący procesu, uaktywnia się dopiero w drugiej połowie książki i dla mnie to właśnie ona okazała się ciekawsza aniżeli ta pierwsza. Doceniam pierwszoosobową, naprzemiennie przejmowaną przez głównych bohaterów narrację. To moja ulubiona, bo demaskująca myśli i odsłaniająca uczucia na równi wszystkich tych, którzy dla powieści mają największe znaczenie. Oakley dojrzewa, staje się odważniejsza, przede wszystkim mówi. Cole nadal pozostaje opiekuńczym, przyjacielskim, uczynnym chłopakiem z sąsiedztwa. Na drugim planie nie brak pokręconego brata dziewczyny i jej matki. Bohaterowie wypadają więc wiarygodne, ale nie czuję, żebym miała zaprzyjaźnić się z nimi na dłużej. Czytelniczki tego tomu otrzymują w bonusie specjalne opowiadanie o dalszych losach głównych bohaterów, zatytułowane „Silent Night”. Czyli kilka stron historii z Bożym Narodzeniem w tle. Książka okazała się dobrą, choć nieporywającą kontynuacją. Dla tych, których pokochali bohaterów w pierwszym tomie, będzie to oczywiście nie lada gratka, ponieważ lekkie pióro autorki i jej warsztat sprawiają, że historię czyta się szybko. Nie odnalazłam tutaj jednak żadnych rewelacji, które nakłoniłyby mnie do zachłannego przewracania kolejnych stron. Ot co, kontynuacja utrzymana na podobnym poziomie, co poprzednia część. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/05/broken-silence-natasha-preston-czy-po.html#more