Five Nights at Freddy's. Pięć koszmarnych nocy. Oficjalna książka filmowa (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Super książka polecam bardzo fajna!☆

Synowi się bardzo podobała

Kocham to ❤❤❤❤❗❗❗❗

Film był lepszy

Polecam 👍👍

Polecam

Super książka, polecam dla każdego fana FNaFa, idealny sposób na przeżycie filmu jeszcze raz

Czy też macie w domu fanów przerażających zabawek FNAF? Na własnej skórze postanowiłam przekonać się, co takiego mają w sobie te potworzaki, że zawojowały miliony dziecięcych serc, a jedno z nich należy do mojej córki 🙃. "Five Nights at Freddy's. Pięć koszmarnych nocy" to oficjalna książka na podstawie filmowego hitu. Scott Cawthon, twórca gry i świata FNAF, przedstawia przerażającą historię tajemniczego zaginięcia brata Mike'a, który objął właśnie posadę ochroniarza w starej Pizzerii Freddy'ego, a nie trafił tu przez przypadek 😏. Za tymi postaciami kryją się dramatyczne i straszne historie, a nie od dziś wiadomo, że uwielbiamy się bać. Jest więc bardzo mrocznie, momentami okrutnie, ale też przygnębiająco, zwłaszcza gdy złe rzeczy spotykają ludzi, którzy na to nie zasługują. Jako osobie dorosłej ciężko ocenić mi tę pozycję, bo nie należę do docelowej grupy wiekowej. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że czyta się dla frajdy, która płynie z lektury, a o wystawienie noty poprosiłam moją córkę, która kocha wszystkie opowieści spod bandery FNAF i pochłania je z wypiekami na twarzy. Tej dała radę w dwa dni! W jej ocenie to 10/10 i tego się trzymajmy 😉. W imieniu młodej dziękuję Wydawnictwu Feeria Young za egzemplarz.

Dziś przychodzę do Was z recenzją kolejnego horroru, który jest adaptacją filmu będącego z kolei ekranizacją gry. Mowa o „Five night at Freddy’s. Pięć koszmarnych nocy” Scotta Cawthona i Andrei Waggener. Książka ma niesamowity klimat. Przez cały czas czuć niepokój, grozę, dreszczyk emocji. Czytelnikowi podczas lektury towarzyszy stopniowo budowane napięcie. Na początku akcja jest raczej spokojna. Autorzy wprowadzają nas w historię. Później zaczynają się dziać różne niepokojące rzeczy, co wywołuje nutkę niepokoju, szczególnie jeśli czyta się po nocach jak ja. W końcu akcja przyspiesza, fabuła się rozwija, a czytelnik nie może oderwać się od lektury. Warto jednak zaznaczyć, że jest to przede wszystkim książka skierowana dla młodzieży. Wieloletni fani tego gatunku pewnie inaczej odbiorą tę historię. Mi jednak, osobie, która sporadycznie sięga po horrory, powieść momentami mroziła krew w żyłach. Podoba mi się również sam pomysł na fabułę. Książka z całą pewnością jest wciągająca i ciekawa. Pewne rzeczy można było co prawda przewidzieć, ale zdecydowana większość pozostała tajemnicą do końca. Autorzy ponadto nie zdradzaja czytelnikowi od razu zbyt wiele. Pewne kwestie wychodzą na jaw dopiero na sam koniec, co także mi się podobało. Jedyne co nieco mnie uwierało to fakt, że niektóre sprawy nie miały satysfakcjonującego mnie rozwinięcie. Chętnie dowiedziałabym się o pewnych rzeczach nieco więcej, ale autorzy nie poświęcili im zbyt dużej uwagi. Czasami wydawało mi się też, że w fabule pojawiały się pewne drobne nieścisłości. Poza tym niektóre rzeczy wyglądały na naciągane. Nie były to jednak jakieś wielkie potknięcia, które odbierałyby radość z czytania. Polubiłam Mike’a. Mężczyzna nie pogodził się z porwaniem brata, które doprowadziło do rozpadu jego rodziny i za pomocą niekonwencjonalnej metody, jaką jest teorią snów, próbuje w zakamarkach pamięci odnaleźć obraz porywacza. Jednocześnie samotnie wychowuje siostrę, walcząc z brakiem pieniędzy oraz ciotką, chcącą odebrać mu jedyną osobę, która pozostała mężczyźnie. Jest nieugięty i daje z siebie wszystko, mimo że okoliczności mu nie sprzyjają. Podziwiałam go za jego determinację i wielkie serce od samego początku. Jeśli zastanawiacie się, czy trzeba być fanem gier lub filmu, by zrozumieć i wczuć się w tę historię, to odpowiedź brzmi „nie”. Nigdy wcześniej nie słyszałam o tych produkcjach, a książka była moim pierwszym spotkaniem z tym uniwersum. Mimo to świetnie się bawiłam i nie miałam problemu ze zrozumieniem powieści. Mogę więc z czystym sumieniem polecić ją każdemu zainteresowanemu.

Dziś przychodzę do Was z recenzją kolejnego horroru, który jest adaptacją filmu będącego z kolei ekranizacją gry. Mowa o „Five night at Freddy’s. Pięć koszmarnych nocy” Scotta Cawthona i Andrei Waggener. Książka ma niesamowity klimat. Przez cały czas czuć niepokój, grozę, dreszczyk emocji. Czytelnikowi podczas lektury towarzyszy stopniowo budowane napięcie. Na początku akcja jest raczej spokojna. Autorzy wprowadzają nas w historię. Później zaczynają się dziać różne niepokojące rzeczy, co wywołuje nutkę niepokoju, szczególnie jeśli czyta się po nocach jak ja. W końcu akcja przyspiesza, fabuła się rozwija, a czytelnik nie może oderwać się od lektury. Warto jednak zaznaczyć, że jest to przede wszystkim książka skierowana dla młodzieży. Wieloletni fani tego gatunku pewnie inaczej odbiorą tę historię. Mi jednak, osobie, która sporadycznie sięga po horrory, powieść momentami mroziła krew w żyłach. Podoba mi się również sam pomysł na fabułę. Książka z całą pewnością jest wciągająca i ciekawa. Pewne rzeczy można było co prawda przewidzieć, ale zdecydowana większość pozostała tajemnicą do końca. Autorzy ponadto nie zdradzaja czytelnikowi od razu zbyt wiele. Pewne kwestie wychodzą na jaw dopiero na sam koniec, co także mi się podobało. Jedyne co nieco mnie uwierało to fakt, że niektóre sprawy nie miały satysfakcjonującego mnie rozwinięcie. Chętnie dowiedziałabym się o pewnych rzeczach nieco więcej, ale autorzy nie poświęcili im zbyt dużej uwagi. Czasami wydawało mi się też, że w fabule pojawiały się pewne drobne nieścisłości. Poza tym niektóre rzeczy wyglądały na naciągane. Nie były to jednak jakieś wielkie potknięcia, które odbierałyby radość z czytania. Polubiłam Mike’a. Mężczyzna nie pogodził się z porwaniem brata, które doprowadziło do rozpadu jego rodziny i za pomocą niekonwencjonalnej metody, jaką jest teorią snów, próbuje w zakamarkach pamięci odnaleźć obraz porywacza. Jednocześnie samotnie wychowuje siostrę, walcząc z brakiem pieniędzy oraz ciotką, chcącą odebrać mu jedyną osobę, która pozostała mężczyźnie. Jest nieugięty i daje z siebie wszystko, mimo że okoliczności mu nie sprzyjają. Podziwiałam go za jego determinację i wielkie serce od samego początku. Jeśli zastanawiacie się, czy trzeba być fanem gier lub filmu, by zrozumieć i wczuć się w tę historię, to odpowiedź brzmi „nie”. Nigdy wcześniej nie słyszałam o tych produkcjach, a książka była moim pierwszym spotkaniem z tym uniwersum. Mimo to świetnie się bawiłam i nie miałam problemu ze zrozumieniem powieści. Mogę więc z czystym sumieniem polecić ją każdemu zainteresowanemu.