Siła jej piękna (okładka  miękka, wyd. 03.2019)

Osiem polskich autorek stworzyło portret kobiecego piękna. Odważyły się pokazać oblicze kobiety, kobiety zmęczonej życiem, walczącej o swoją uznanie i pozycję, porzuconej i sponiewieranej przez mężczyzn. Obrazy wzruszające i przytłaczające z jednej strony, ale z drugiej pełne nadziei i optymizmu. Osiem krótkich opowiadań pozwala nam wczuć się w rolę i miejsce poszczególnych bohaterek. Żyć ich życiem i daną chwilą. Ich życie nie zawsze jest usłane różami i kolorowe. Często muszą zmagać się z problemami, które nie zawsze dotykają mężczyzn. Ale walczą, są odważne i wojownicze, ogarnięte duchem buntu przeciwko złu. „Oddaj mi skrzydła. To na nich mogłabym polecieć, gdyby dane mi było usłyszeć, że jestem mądra, piękna, że jesteś ze mnie dumny, że mogę osiągnąć wszystko. To byłaby miłość, która pozwoliłaby mi znaleźć partnera, a nie próbować przypodobać się każdemu mężczyźnie. To byłaby miłość, która pozwalałby mi walczyć o siebie, bo wierzyłabym w swoją siłę. To byłaby miłość, która dałaby mi wolność bycia sobą”. Nie będę opisywać poszczególnych opowiadań, gdyż zabrałabym czytelnikowi emocje dedykowane przez każdą historię. Każde z opowiadań porusza inne życiowe zagadnienie, każde jest inne, każde niesie swój indywidualny przekaz. Każdy powinien sam, w ciszy i spokoju delektować się tymi historiami. Ona są tak realne i prawdziwe, że czytając je, odnosimy wrażenie, że jesteśmy uczestnikami niektórych historii, że to się dzieje obok nas, w naszych najbliższym otoczeniu. Autorki poruszają bardzo bolesne i trudne zagadnienia: mobbing w pracy, alkoholizm, przemoc w rodzinie, trudne relacje rodzinne. Nienawiść, zazdrość, złość, przemoc psychiczna, znęcanie się fizyczne towarzyszą bohaterom opowiadań na co dzień. Walczą z nimi, ale często jest to walka słabszego z silniejszym, są na przegranej pozycji, nie mają siły przebicia. A inni potrafią to doskonale i z premedytacją wykorzystać. Bezwzględnie. Jednak tak naprawdę te kobiety są zwyciężczyniami, z determinacją i odwagą radzą sobie z problemami, dumnie z podniesioną głową mogą kroczyć do przodu, chwytać życie za rogi. Przeszły wiele złego, doznały wiele upokorzeń i przemocy, ale to tylko je wzmocniło i zahartowało. Teraz nie mogą o sobie powiedzieć nic złego, przeciwnie powinny czuć się jak prawdziwe bohaterki, dzięki swojej sile wygrały ze złem tego świata. „Krzywda nie znika, kiedy od niej uciekasz”. Ten pełen nadziei i wzruszeń zbiór opowiadań powinny przeczytać wszystkie kobiety. Czasami po to, aby zrobiło się im lżej na sercu, aby doznały olśnienia i potrafiły walczyć o swoje racje i dobro, by miały nadzieję, że nie zawsze musi być tak, jak jest, czyli źle. Ta lektura działa mobilizująco i prowokuje do działania, przełamania się i wyjścia z codziennego marazmu. Do odważnych świat należy, i takie właśnie są bohaterki. Wy również takie bądźcie, odważcie się walczyć z przeciwnościami losu i nie bójcie się innych. Pan jest przy was i zawsze będzie was wspierał w odważnych działaniach. „- Najważniejsze jest to, byście znalazły tam kogoś, kto tak jak wy ma w sobie ukrytą głęboko siłę. - Siłę i piękno, którymi możemy się z sobą dzielić tylko my. My, kobiety”. Tę antologię czyta się szybko, historie są krótkie i bardzo treściwe. Ale tak naprawdę emocje pojawiają się po przeczytaniu, wtedy ujawnia się cała paleta odczuć. Złość, gorycz, smutek, żal i niemoc ogarniają nas. Ale wkrótce – po chwili zadumy i refleksji – pojawia się nadzieją, odwaga, optymizm i uśmiech na twarzy. Nigdy nie jest aż tak źle, żeby nie było wyjścia i rozwiązania określonej sytuacji. Zawsze może być już lepiej, to co złe już było i mija bezpowrotnie. Polecam na letnie, ciepłe i długie wieczory. Wiatr niech smaga waszymi włosami, napięcie elektryzuje ciało, a piękna lektura wzrusza i ociepla wasze serca. Godna uwagi i poświęcenia jej kilku chwil, na zawsze pozostawia w nas swój ślad.

„Czy na tym to polega? Ta dorosłość? Robisz wszystko, żeby ktoś cię pokochał, zgadzasz się na wszystko, żeby zatrzymać czyjąś miłość, a potem musisz pilnować, żeby nie zbliżyć się zanadto do krawędzi?” Siła jej piękna to zbiór 8 opowiadań polskich autorek, który swoją premierę miał w dzień kobiet. Już wtedy rozważałam zapoznanie się z nim, głównie przez znajdujący się w nim „Drugi oddech Inanny” Marii Zdybskiej, jednak w tym samym dniu premierę miała „Harda Horda”, która ostatecznie przekonała mnie ciekawą i przede wszystkim twardą okładką oraz opowiadaniami Anny Kańtoch i Martyny Raduchowskiej. No właśnie, okładka... Wiem, że to nie po niej powinno się oceniać książkę, jednak w przypadku „Siły jej piękna” od Wydawnictwa Inanna, to ona najbardziej mnie odrzuciła. Co poradzić, jestem raczej wzrokowcem. Owszem jest estetyczna, kolorowa i myślę, że wygląda jak idealny prezent na dzień kobiet. I to mi w niej właśnie nie pasowało. Bałam się, że w książce znajdę ckliwe historyjki pełne miłości i optymizmu. Szczególnie, że w opisie można przeczytać, że opowiadania dotyczą „siły i piękna, które tkwią w każdej z nas”. Podchodziłam do niej bardzo sceptycznie i odwlekając jej przeczytanie wspomniałam kiedyś, że pewnie zrobię to w wakacje. O czym później zapomniałam. Jednak traf chciał, że w tym miesiącu książka w wersji elektronicznej trafiła w moje ręce. A obok tak ciekawego zbiegu okoliczności nie mogłabym przejść obojętnie. „Oddaj mi skrzydła. To na nich mogłabym polecieć, gdyby dane mi było usłyszeć, że jestem mądra, piękna, że jesteś ze mnie dumny, że mogę osiągnąć wszystko. To byłaby miłość, która pozwoliłaby mi znaleźć partnera, a nie próbować przypodobać się każdemu mężczyźnie. To byłaby miłość, która pozwalałby mi walczyć o siebie, bo wierzyłabym w swoją siłę. To byłaby miłość, która dałaby mi wolność bycia sobą.” Po przeczytaniu pierwszej historii byłam pewna, że mam już za sobą to co było najlepsze, że nic już mnie nie zachwyci, nie poruszy. A jednak myliłam się. Opowiadania okazały się bardzo zróżnicowane zarówno tematycznie jak i gatunkowo, przez co czasem nawet ciężko je porównywać. Obok fantastyki mamy dramaty i opowiadania obyczajowe. Nie wszystkie mi się podobały, ale ogólnie całość pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie było tu banalnych historyjek o miłości, był prosty i do bólu prawdziwy świat. Czasem piękny, a czasem okrutny. Do niektórych opowiadań z chęcią będę wracać pozostałe szybko ulecą z mojej pamięci. Najbardziej do gustu przypadły mi „Drugi oddech Inanny” i „Alex bez lustra”(oba już przeczytałam kilka razy), najmniej „Kariera jest kobietą”. Myślę, że każdy może znaleźć tu coś dla siebie, choć faktycznie bardziej poleciła bym tę lekturę kobietom. Dla części będzie to zwykła rozrywka, innych zapewne skłoni do przemyśleń. Kto wie, może któreś opowiadanie zmotywuje nawet jakąś czytelniczkę, do zmian w życiu na lepsze? Może ktoś odnajdzie dzięki niej swoją siłę? „Najważniejsze jest to, byście znalazły tam kogoś, kto tak jak wy ma w sobie ukrytą głęboko siłę. Siłę i piękno, którymi możemy się z sobą dzielić tylko my. My, kobiety.” Całość na: https://kacikksiazkowyirene.blogspot.com/

"Siła jej piękna" to zbiór ośmiu opowiadań naszych polskich autorek, które spróbowałam streścić na blogu (zapraszam na całą recenzję tu: https://maitiribooks.wordpress.com/). Tutaj napiszę tylko, że we wszystkich chodzi o siłę, która drzemie w każdej z nas i którą musimy odkryć, aby żyć pełnią życia i w zgodzie ze sobą 💞 Nie lubię opowiadań z powodu ich krótkiej formy. Po tę antologię chciałam jednak sięgnąć. Po pierwsze dlatego, że zauroczyła mnie klimatyczna i intrygująca okładka. Po drugie byłam bardzo ciekawa opowiadania Marii Zdybskiej, bo przeczytana ostatnio książka autorki bardzo mi się podobała. I to właśnie opowiadanie „Drugi oddech Inanny” zachęciło mnie do przeczytania kolejnych siedmiu opowiadań. Najbardziej do mojego serducha trafiło właśnie ono. Wiedziałam, że tak będzie, więc tu nie ma niespodzianek. Ta historia wzbudziła we mnie naprawdę silne emocje i jeszcze długo będę ją wspominać. Doceniłam fakt, że w tak krótkiej formie, jaką jest opowiadanie udało się autorce zmieścić zarówno zbrodnię, jak i karę, a także chęć zemsty, odrzucenie, samotność i wiele więcej ❤️ Plus cały wachlarz emocji. Opowiadaniem, które bardzo mnie zaskoczyło było „Kroczek po kroczku” Alicji Wlazło. Niby dla młodzieży, a jednak to historia z ważnym i uniwersalnym przesłaniem. Nie wolno poddawać się w walce o inną osobę, nie warto pogrążać się w smutku i rozpaczy. Warto mieć nadzieję, do końca. Spodobała mi się w tej opowieści kobieca postać, wytrwała, konsekwentna, dążąca do celu z niezwykłą determinacją i oddaniem. Podobnie oczarowała mnie bohaterka opowiadania „Dziewczyna z mojej piwnicy” - Ryen. Tajemnicza, odpowiedzialna, konsekwentna. Opowiadanie „Skrzydła” również zrobiło na mnie ogromne wrażenie. Jest dość mocne w przekazie. Pokazuje obraz dorosłej osoby zmagającej się z problemami z dzieciństwa. Mówi o tym, jak trudno zaakceptować nam siebie i swoje słabości, kiedy ktoś w dzieciństwie stale podcina nam skrzydła. Bohaterka po śmierci matki, jedynej bliskiej dla niej osoby próbuje zmierzyć się z demonami z tego wczesnego okresu. Musi to zrobić, musi pogodzić się ze sobą, musi spróbować wybaczyć. Inaczej nie ruszy dalej. Mądra i wartościowa historia. Daje pozytywnego kopa. Dużo oczekiwałam od opowiadania Małgorzaty Falkowskiej "Kariera jest kobietą" i nie zawiodłam się. Chociaż zachowanie bohaterki nie zawsze było takie, jakiego od niej oczekiwałam, ta historia mnie przekonała i skłoniła do przemyśleń. Wszystkie opowiadania są o nas, kobietach. O naszych pragnieniach, wzlotach i upadkach. O sile, jaką każda z nas ma w sobie. O tym, że każda z nas jest ważna, o tym, że powinnyśmy znać swoją wartość i w każdej sytuacji walczyć przede wszystkim o siebie. Uczy zdrowego egoizmu i daje nadzieję, że nie wszystko jeszcze stracone. Zachęcam do przeczytania😊 Dziękuję Wydawnictwu Inanna za możliwość przeczytania książki 😘

"Siła jej piękna" to zbiór opowieści o dziewczynach i kobietach napisany przez polskie autorki: Alicja Wlazło, Agnieszka Zakrzewska, Maria Zdybska, Agnieszka Sudomir, Daria Skiba, Anna Karnicka, Agnieszka Opolska, Małgorzata Falkowska. Historie opublikowane w antologii są bardzo różnorodne, od fantasy po typowo młodzieżowe i obyczajowe, właściwie są tak różne, jak różne są ich autorki. Opowiadań w antologii jest 8. Pierwsza z nich: "Drugi oddech Inanny" to fantasy, mówiące o sile sióstr, które, wbrew przeszłym wydarzeniom wciąż łączy siostrzana więź. Mamy tu również poruszony temat gwałtu, i kary na którą zasługuje gwałciciel. Druga to "Ulotne chwile", opowiadająca o wartości rodziny i najbliższych. Trzecia, "Skrzydła", konfrontuje i rozlicza bohaterkę z traumatyczną przeszłością. Kolejna, "Kroczek po kroczku", mówi o sile przyjaźni i ogromnej determinacji w walce o odzyskanie najbliższej osoby, jak też o pragnieniu akceptacji w grupie rówieśniczej. Następna opowieść, "Kariera jest kobietą" wpisuje się w najpopularniejszy w Polsce nurt feminizmu korporacyjnego, mówiąc o tym, że z każdej porażki można się podnieść, założyć biznes i żyć pełnią życia. Kolejna, szósta już, pt. "Dziewczyna w mojej piwnicy" to science fiction, opowiada o kobiecej inteligencji i wpływie na innych. Przedostatnia, siódma historia o tytule "Mój strach nosi Twoje imię" to opowiadanie o kobiecej walce, o siebie, z innymi, o niskim poczuciu własnej wartości, i mobbingu w pracy, o podjęciu próby wygrania z sobą i własnym strachem. Ostatnia, "Alex bez lustra" to opowieść na granicy schizofrenii, o sobie, miłości, lustrzanym odbiciu w sobie i innych. Wszystkie opowieści bez wyjątku czytało mi się interesująco, z jednymi utożsamiam się bardziej, z drugimi mniej. Cieszy mnie poruszanie niełatwych tematów, walki o własne życie, niepodawania się pomimo niepowodzeń, lesbijskiego związku, przemocy domowej, gwałtu czy mobbingu, na które trzeba reagować. Najbardziej zapadły mi w pamięć "Skrzydła" i nieoczywiste "Alex bez lustra". Nie sposób nie zwrócić uwagi na przepiękną okładkę książki, której nie da się wyrzucić z pamięci po pierwszym jej zobaczeniu. Z minusów, taki konkretny jest jeden: w jednym z opowiadań zachowanie bohaterki podchodzi pod stalking, nie wie, kiedy odpuścić, więc pomimo, że osiąga swój cel, uważam, że promuje toksyczne zachowania wobec innych. Opowieści zawarte w antologii "Siła jej piękna" są tak różne jak różne jest pojmowanie kobiecości. I choć ja w żadnym z nich nie odnalazłam tego, czego szukałam, będzie to dobra lektura na zbliżające się jesienne wieczory. Niestety po lekturze mam smutny wniosek: w czasach, gdy walczymy o prawa kobiet w Polsce, tematy te wciąż nie przebijają się do literatury popularnej. To przygnębiające.

Antologia „Siła jej piękna” to zbiór opowiadań napisanych przez osiem utalentowanych polskich autorek. Każda historia zwarta w książce przedstawia losy innych bohaterów, zmagających się z różnymi problemami. Każda historia zawarta w książce czegoś uczy, skłania do refleksji, pokazuje, co w życiu jest naprawdę ważne... Maria Zdybska przedstawiła obfitującą w magię mitologiczną powieść o siostrzanej miłości, cienkiej granicy między zemstą a szaleństwem oraz o działaniach, których zdolna jest podjąć się bliska osoba, patrząca na nasze cierpienie. Historia Lidii i Adama napisana przez Darię Skiba opowiada o tym, co w życiu jest naprawdę ważne. Warto na chwilę zatrzymać się, rozejrzeć się wokoło i docenić to, co zostało nam dane, zanim będzie za późno. Opowiadanie „Skrzydła" Agnieszki Opolskiej ukazuje, jak trudne i traumatyczne dzieciństwo wpływa na przyszłość człowieka. Pokazuje, jak ważne jest dowartościowanie drugiej osoby. Każdy z nas jest piękny i zasługuje na szczęście. Alicja Wlazło przedstawiła powieść o bólu, stracie i nadziei. Historia Austina i Zoe pokazuje, że nawet w najcięższych sytuacjach nie warto i nie wolno się poddawać. Trzeba walczyć do samego końca. Szczególnie, gdy chodzi o drugą osobę. Małgorzata Falkowska w swojej historii opowiada o sile, pięknie i determinacji, którą posiadają kobiety. Pokazuje, że nawet największa porażka życiowa, może stać się początkiem nowego, lepszego życia. Anna Karnicka napisała wstrząsającą opowieść o tym, ile jest w stanie poświęcić człowiek, by zyskać nieśmiertelność. Agnieszka Zakrzewska przedstawiła opowieść, która mogłaby wydarzyć się naprawdę. Historia Barbary opowiada o braku wiary siebie, mobbingu w pracy, lękach i słabościach. Powieść ta uświadamia, że zawsze jest jakieś wyjście z sytuacji i tylko od nas zależy, jak przejdziemy przez życie. „Alex bez lustra” autorstwa Agnieszki Sudomir to przesiąknięta mrokiem opowieść o walce z własnymi demonami. Książka „Siła jej piękna” zawiera osiem różnorakich opowiadań, napisanych przez osiem różnych autorek, co za tym idzie wszystkie historie są mieszanką stylów, gatunków i emocji. Ponadto, jak to bywa w takich zbiorach powieści, jedne historie wypadają lepiej, drugie nieco gorzej. Mimo wszystko uważam, że każdy znajdzie coś dla siebie i odnajdzie się w którejś z powieści zawartej w antologii „Siła jej piękna”. Gorąco polecam sięgnąć po tę książkę! Za egzemplarz dziękuję pięknie Wydawnictwu Inanna.

"Siła jej piękna" to przepiękna i bez wątpienia wyjątkowa antologia, do której opowiadania napisało osiem cudownych autorek. To opowiadania napisane przez kobiety, o kobietach i dla kobiet, choć myślę, że niejeden mężczyzna powinien je także przeczytać. Wszystkie historie są piękne, emocjonujące i bardzo prawdziwe. Z wieloma bohaterkami będzie łatwo się Wam utożsamić i odnajdziecie w nich cząstkę siebie. Historie kobiet naprawdę dostarczą Wam wielu emocji, nie raz będziecie walczyć ze łzami wzruszenia, a innym razem uśmiech będzie gościł na Waszych twarzach. Nietrudno sobie wyobrazić, że te historie napisało prawdziwe życie, że wydarzyły się naprawdę, bo każda autorka swojej opowieści oddała serce i przelała na papier mnóstwo uczuć oraz emocji. Mówi się, że kobiety to słaba płeć, ale to nieprawda. My kobiety jesteśmy może słabe fizycznie, ale naszej sile psychicznej nie dorówna żaden mężczyzna. Jesteśmy silne i piękne, nigdy o tym nie zapominajcie. Nie będę opisywać Wam wszystkich opowiadań, które znalazły się w antologii. Napiszę tylko troszkę o jednym z nich, do którego pisałam rekomendację i które naprawdę bardzo mnie poruszyło i dało do myślenia. Mam na myśli opowiadanie Agnieszki Zakrzewskiej „Mój strach nosi twoje imię”. To jedna z tych historii, która mogłaby wydarzyć się naprawdę. Autorka na kilkunastu stronach zawarła całą paletę emocji, smutek, strach, lęk, obawy i na całe szczęście na końcu radość. To historia o strachu, o braku wiary w siebie, o toksycznych relacjach z matką, o obcych ludziach, którzy są w stanie odmienić nasze życie, a także o wyzysku w pracy. Historia smutna, ale bardzo prawdziwa. Razem z Barbarą przeżywałam jej historię i trzymałam kciuki za jej przyszłość. Agnieszka Zakrzewska w opowiadaniu „Mój strach nosi twoje imię” serwuje nam solidną dawkę prawdziwego życia. Historia Barbary uświadamia, że w każdej chwili możemy odmienić swój los i z uśmiechem na twarzy spojrzeć z przyszłość. "Siła jej piękna" to zbiór ośmiu wspaniałych opowiadań, które uświadamiają nam, jak ogromna siła drzemie w każdej kobiecie. Każde opowiadanie jest inne i wyjątkowe. Myślę, że każdy z Was znajdzie w tej antologii historię, która najbardziej mu się spodoba i trafi do serca.

https://nie-oceniam-po-okladkach.blogspot.com/2019/03/337-sia-jej-piekna-recenzja-patronacka.html __ "Siła jej piękna" to kolejna wyjątkowa antologia, która trafiła w moje dłonie. Osiem opowiadań, osiem różnych autorek, mieszanka stylów i emocji oraz jedna tematyka - kobieca siła i piękno! Każda z autorek udowodniła, iż jest w stanie na kilkunastu stronach stworzyć opowieść, która poruszy i zaangażuje czytelnika do tego stopnia, iż będzie miał ochotę na jeszcze więcej! Tym razem chciałabym pochylić się ku jednemu opowiadaniu, które w szczególności zapadło mi w pamięci. Kariera jest kobietą autorstwa Małgorzaty Falkowskiej to niezwykła historia nie tylko o zdradzie i bólu, jaki po niej pozostaje. To przede wszystkim opowieść o determinacji i walce o siebie, swoje pragnienia i marzenia. Historia Pauliny udowadnia, że choć czasami coś się kończy, coś co dotychczas było dla nas pewne, to mimo wszystko nie powinnyśmy obwiniać się o to. Powinnyśmy pokazać, iż jesteśmy niezależne, że nie zasługujemy na złe traktowanie, kłamstwa i oszustwa. Kariera jest kobietą to również historia o pięknej kobiecej przyjaźń, o kobietach wolnych, silnych, zjednoczonych, zdeterminowanych i solidarnych. Jestem zachwycona! Ujęło mnie również opowiadanie spod pióra Agnieszki Zakrzewskiej, Mój strach nosi twoje imię, które opowiada o mobbing, strachu i braku wiary w siebie i swoje możliwości, macierzyństwie w pojedynkę oraz toksycznej relacji z matką. Autorka stworzyła historię, która bez wątpienia mogłaby wydarzyć się naprawdę, tuż obok nas. Za sprawą swojej bohaterki, Barbary pokazała, iż nigdy nie powinniśmy tracić wiary i nadziei na lepsze jutro. "Pamiętaj. Zawsze jest jakieś wyjście. Nie zawsze oznakowane i oświetlone. Ale ono tam jest". REASUMUJĄC: "Siła jej piękna" to zbiór ośmiu inspirujących opowiadań, które wyraziście pokazują odbiorcy, jak ogromna siła kryje się w każdej kobiecie. Każde z opowiadań zawarte w niniejszej antologii jest inne i wyróżnia się na tle pozostałych. Jedne zapadają w pamięci bardziej, inne nieco mniej. Jednak jestem pewna, iż każdy czytelnik odnajdzie swoją ulubioną opowieść. Serdecznie polecam!

Dziś przedstawię wam kolejną antologię, która mnie skusiła nazwiskami ulubionych autorek. Osiem nazwisk, osiem opowiadań, każde z nich zupełnie inne tak jak ich bohaterki. Przyznaję, nie wszystkie opowiadania mnie usatysfakcjonowały, ale oprę się na tych, które czytałam z wyjątkową przyjemnością. Tak było ze "Skrzydłami" Agnieszki Opolskiej. Historia trudna, gdzie autorka pisze o wszystkim wprost, obnaża brzydką prawdę, jaką jest. Nie znajdziecie tutaj lukru, a rozliczenie z trudną przeszłością. To opowiadanie udowadnia, że mimo traum wciąż jesteśmy silne i możemy zwyciężyć. Opowiadaniem, które mnie bardzo pozytywnie zaskoczyło, było "Mój strach nosi twoje imię". Dotąd nie czytałam jeszcze nic, autorstwa Agnieszki Zakrzewskiej, i widzę, że czas to zmienić. Jej krótka forma literacka w "Sile jej piękna", to genialny przypominacz o tym, co może nam dać siłę w codziennym życiu. Czasem wystarczy się wokół siebie rozejrzeć, przypomnieć, co dla nas jest najważniejsze. Bohaterka tego opowiadania pogubiła się w pewnym momencie swojego życia, jej codziennością zawładnęły leki, dzięki którym łatwiej znosi stresujące sytuacje. A przecież ma dla kogo żyć, walczyć. Na szczęście los postawił kogoś na jej drodze, kto jej to uświadomi. Natomiast historia Lidii i Adama otuliła mnie pięknem ich związku, bliskości. Jak wiele małżeństw, rodzin, mają też swoje problemy, sytuacje, które doprowadzają do sprzeczek, a u nich takim punktem "zapalnym" jest temat pracy. Bardzo spodobały mi się tutaj dialogi, i wzruszyło sedno- że warto wsłuchać się w pragnienia drugiego człowieka, słuchać co się do nas mówi, warto zwolnić tempo życia, poświęcić czas tym, których kochamy, bo nasz czas nie jest nam dany na zawsze. "Siła jej piękna" to osiem historii o kobietach, aczkolwiek bohaterek znajdziemy tu więcej. To historie o nas, naszych koleżankach, o naszej sile, zagubieniu i pięknie, które nam samym, czasem ciężko w sobie dostrzec. Warto przeczytać. Więcej na https://papierowestrony.blogspot.com/2019/08/sia-jej-piekna-antologia-awlazo.html

Osiem opowiadań, osiem różnych historii, każda ukazująca indywidualne spojrzenie autorek na kobiecą siłę... Miłość, rozterki, dramaty, poświęcenie, pragnienie zemsty wszystkie te elementy przeplatają się ze sobą budując portret kobiecej siły. [...] Ta książka to ogromny ładunek różnorodnych emocji - wzrusza, porusza, skłania do refleksji. Sądzę, że sięgając po tę książkę każda z kobiet odnajdzie tam cząstkę siebie. Serdecznie polecam ! Zapraszam na całą recenzję na bloga https://ksiazkimojapasja4.blogspot.com/2019/08/sia-jej-piekna-antologia-napisana-przez.html

"Siła jej piękna" to antologia, która zdecydowanie przemówi do kobiet. Odnajdą w niej siebie, odnajdą swoje siostry, matki, przyjaciółki, może nawet córki. Mam szczerą nadzieję, że odnajdą też w sobie potrzebną siłę do pewnych zmian, do dostrzeżenia w samych sobie mocy jaką mają. Ten, kto mówi o kobietach słaba płeć jest w wielkim błędzie. Kobiety mają w sobie siłę. Mamy w sobie siłę. Prawda? Polecam gorąco.