Perfekcyjna kobieta to suka. Tom 2. Powrót (okładka  miękka, wyd. 06.2015)

Ciekawe, prawdziwe a przy tym zabawne:) ogromnie polecam każdej kobiecie i nie tylko

Nie jestem fanką. Ten zbiór niby błyskotliwych cytatów i wypowiedzi jest bez sensu

polecam dla odmóżdżenia jest idealna, relaks zapewniony, uśmiać też się można :)

Bardzo ciekawa i interesujący poradnik stworzony dla kobiet.

Książka wulgarna językowo ale co kto lubi. Mi się podobała.

Lubię książki napisane w ten sposób. Przyjemnie się czyta

Zaczynając swoją recenzję muszę w pierwszym zdaniu zaznaczyć, że książkę należy traktować z przymrużeniem oka. Nie zlecam sięgania po nią osobom bez poczucia humoru. Czytanie bez zrozumienia i dystansu do świata grozi pogorszeniem nastroju i zgryzotą. Ideałów jak wszyscy dobrze wiemy nie ma… ale jeśliby istniały byłyby to niewątpliwie suki.

Przyznam szczerze, że nie umiem powiedzieć, która część podobała mi się bardziej. Obie postrzegam raczej w kategorii całości. Może nie turlałam się ze śmiechu i nie spadłam z krzesła, ale parę razy uśmiechnęłam się myśląc „Jakie to prawdziwe”. Wielokrotnie podkreślałam, że nie lubię poradników (poza tymi dotyczącymi fotografii i książkami kulinarnymi), ale dla tej jednej serii jestem skłonna zrobić wyjątek. W końcu porad zawartych w jej wnętrzu nie należy brać w stu procentach na serio, choć do niektórych, typu: „Nie publikuj zdjęć codziennie. Brajan kończy dziś 467 dni, zupełnie nie zauważyłam, kiedy tak wyrósł”, każdy powinien się ustosunkować. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, ma niewiele ponad sto pięćdziesiąt stron i mało tekstu na poszczególnych kartkach. Godzina relaksu przy lampce wina. Groteskowe porównania, paradoksy i zabawne komentarze – właśnie to można znaleźć w poradniku. Ciekawa oprawa graficzna przyciąga wzrok i kusi do zajrzenia wewnątrz.

Ile razy spotykamy się z nieakceptacją własnej osoby i swej niedoskonałości. My kobiety wciąż dążymy do bycia ideałem, a przecież ideały nie istnieją. Choćbyśmy były nie wiadomo jak ładne, mądre i zaradne, zawsze znajdziemy w sobie coś co nam nie odpowiada. Karcimy się za swe lenistwo, za brak umiejętności krawieckich czy zepsuty obiad. Musimy jednak pamiętać, że nikt nie jest idealny we wszystkim co robi. Moim zdaniem, każdy ma w sobie jakiś talent. Ja na przykład jestem niezdarną, marudną, humorzastą, roztrzepaną, złośliwą, apodyktyczną, zagubioną, rozkojarzoną, posiadająca na swój sposób urok osobisty małą osobą o miękkim sercu i twardym tyłku. Poradnik pod tytułem „Perfekcyjna kobieta to suka 2” pozwala inaczej spojrzeć na życie i codziennie wykonywane czynności. Najważniejsze to nabrać dystansu zarówno do siebie jak i do całego świata.

Jestem pewna, że każda z czytelniczek znajdzie w tej krótkiej pozycji coś z siebie. Czasami zachowujemy się i myślimy absurdalnie, tylko nikt nam tego typu rzeczy nie rozkłada na czynniki pierwsze – tak jak to zrobiły autorki. To co chcę dodać od siebie to to byście kobitki nie dążyły do bycia ideałem, bądźcie po prostu sobą i zaakceptujcie swoje niedoskonałości. W przeciwnym razie nigdy nie będziecie szczęśliwe!

"Nie będziesz pokazywać środkowego palca w rękawiczce z jednym palcem."

Nawet nie wiecie jak bardzo się cieszę, że do księgarń zawitała kolejna książka niezastąpionego duetu sióstr Girard. Obie panie doskonale spisały się w pierwszym pseudo-poradniku i również w kontynuacji nie poskąpiły czytelnikom swojego osobistego uroku.

Najpierw serię pokochały Francuzki, dopiero później dane było poznać ją nam. I musicie wiedzieć - warto było czekać! Oto druga część "biblii" dla kobiet, pseudo-poradnika łamiącego wszelkie normy i zasady. Jak same panie twierdzą - nie ma najmniejszego faktu czy czytaliście pierwszy tom (choć byłoby miło), bo odnajdziecie się w powrocie "suki" tak, jakby książka była pisana wyłącznie dla Was. I w pewnym stopniu tak właśnie jest. Wiele z zasad, opisywanych sytuacji i zagadek pokrywa się z normalnym trybem życia, sytuacjami, które przydarzają się każdej z nas i - takie odniosłam wrażenie - nawet z myślami, które kłębią się w głowie, ale są na tyle podstępne i zdradzieckie, że nie mamy ochoty ich nikomu wyjawiać. A siostry Girard weszły do naszych umysłów i odszyfrowały kłębiące się w nich myśli dodając do tego przemyślane - no, prawie - odpowiedzi.

"Nie będziesz mówić: "Jadłam tylko sałatkę", jeśli dopchnęłaś się dwiema pajdami chleba."

Siostry Girard piszą o swojej książce jedno: "celem książki jest przypuszczanie dalszych ataków na postać przez którą czujemy się jak zero - kobietę perfekcyjną." A zabawy przy tym jest co nie miara. Która z nas, dziewczyn, czuła się gorsza w towarzystwie tych perfekcyjnych kobiecych istot o idealnych włosach, wypielęgnowanych dłoniach i nogach długich do nieba? Autorki podeszły do sprawy kompleksów i braku dowartościowania w zabawny, prześmiewczy i podnoszący na duchu sposób. Pokazały, że doskonałość nie jest taka idealna jak nam się wydaje i najlepszy sposób na szczęście to akceptacja samej siebie.

Powrót "Perfekcyjnej kobiety" to gwarantowana świetna zabawa. Chociaż całość należy traktować z przymrużeniem oka, a ironia króluje na każdej stronie nie potrafię powiedzieć która część była lepsza. Obie wypadły równie dobrze - obowiązkowy, niekłamany uśmiech i niekontrolowane wybuchy śmiechu. We wszystko jest zamieszana jeszcze subtelna nuta zawstydzenia, kiedy w czasie czytania uświadamiałam sobie, że połowa z zawartych tutaj życiowych mądrości pasuje do mnie jak ulał. Pozycja idealna na długoterminową chandrę!

Oto długo oczekiwana druga część kultowej książki "Perfekcyjna kobieta to suka", którą pokochały Francuzki. Polki zresztą też!

Skąd pomysł na kontynuację?
A stąd, że suka nie umiera nigdy!

I wciąż zadręcza nas swoim idealnym postępowaniem. A my - normalne kobiety - nigdy nie nauczymy się być perfekcyjne. I bardzo dobrze, bo chyba żadna z nas nie chciałaby być suką?

Na pewno jednak możemy się nauczyć pokochać swoją nieperfekcyjność. W tej książce każda z nas odnajdzie część siebie i dzięki temu zaakceptuje swoje śmiesznostki i dziwactwa. A przy okazji dowie się, jak żyć w świecie pełnym suk...

* * * *

Autorki - podobnie jak w pierwszej części - z humorem kontynuują atak na tę, którą obwiniają o wszystko, co najgorsze, przez którą kobiety czują się jak zero...czyli perfekcyjną kobietę.

W przedmowie wspominają o tym, że napisały Perfekcyjną... po to, żeby rozbawić swoje własne koleżanki i odkryły, że mają o wiele więcej koleżanek, niż im się zdawało.
Z pewnością obiema pozycjami zyskały sobie wiele czytelniczek (swoją drogą ciekawe, czy któryś z mężczyzn widząc ten poradnik u swojej siostry/dziewczyny/żony, z ciekawości nie zajrzał i nie przeczytał kilku stron :D ).

Rzeczywiście znajdziemy w poradniku wiele ciekawych i śmiesznych porad, zasad, teorii jak np. Jak rozpoznać mężczyznę idealnego, jak chciałabyś być rozumiana przez facetów, Internet - czyli jak poznać psychopatę, facet po trzech piwach...

Nie wszystkie zaprezentowane zasady przypadły mi do gustu. Niektóre wydały mi się mało śmieszne, inne wręcz żenujące lub po prostu głupie. Zapewne zależy to od spojrzenia poszczególnych osób na świat. Mimo wszystko poradnik przetrwania dla normalnych kobiet traktuję jak coś do poczytania, co nie pozostanie w naszej głowie na długo. Zdecydowanie jednak wolę poradniki oparte na wiedzy naukowej, które uświadomią mnie, dlaczego coś dzieje się tak, a nie inaczej, przedstawiają fakty... Oczywiście z samego założenia Perfekcyjna... miała być "dla zabawy", więc wiadomo, że nie można oczekiwać czegoś naukowego :D

Poradnik ten niesie za sobą jasne przesłanie.
Nikt nie jest perfekcyjny, a jeżeli już, to jest także suką.
Trzeba pokochać swoją nieperfekcyjność i uświadomić sobie, że bycie sobą jest najważniejsze, a nasze dziwactwa czynią nas takimi jakimi jesteśmy, czyli wyjątkowymi.

http://books-culture.blogspot.com/2015/07/perfekcyjna-kobieta-to-suka-2-m-girard.html

Znów to samo, przypadkowym, bądź nieprzypadkowym zrządzeniem losu trafiła do mnie kontynuacja. Na samym początku zastanawiałam się, czy zwracając uwagę na ten jakże energiczny i jednoznaczny tytuł, będę w stanie zrozumieć treść tej książki, bez wcześniejszego nie zaznajomienia się z tomem pierwszym. Okazało się, że książka do mojego mózgu trafiła całkowicie bezboleśnie, a jednocześnie chwilami wywołała uśmiech na ustach.

Czasem zdarzają się takie pozycje, które musimy przełknąć, jednocześnie przymrużając oczy. Ponieważ ta lektura, wielu osobom może się wydać niepotrzebna i dosyć dziwna. Jednak właśnie przy takich tekstach się odprężam i lubię z nich wynieść te sentencje, bądź zapamiętać te zdania, które mają odzwierciedlenie i w moim życiu.

Humor, czy to ten śmieszny, bądź i czarny, zawsze wywołuje we mnie uśmiech. Bo czasem jest tak, że poruszając się codziennie w swoim jestestwie, nie dostrzegamy tych małych drobin, które powodują, że dziękujemy różnym bogom, że nie jesteśmy perfekcyjne. Bo uwaga, może to was zadziwić, żadna z was nie chce być perfekcyjna. Bo i po co tak naprawdę? Dwie kobiety postarały się w tym „poradniku” ukazać dziwne sytuacje z życia wzięte, bo tak, kilka z sytuacji przedstawionych w tej książce odczuwam i na własnej skórze.

Można by przytaczać fragmenty i pomysły, które się tutaj znalazły, jednak chyba nie ma to większego sensu. W mojej głowie zachował się jednak jeden tekst, który mniej więcej brzmiał tak: to ja gotuję cały dzień, uwijam się w ukropie, po to, by mój chłopak wylał na talerz pół litra ketchupu. No u mnie sprawdza się to za każdym razem. Czasem się wkurzam, gdy tak robi. Chociaż musze przyznać, że jego pomysł na kanapki z jajkiem i ketchupem jest genialny i nie wyobrażam sobie tego, by zjeść jajka bez ketchupu.

Krótka pozycja wiąże się w tym przypadku z krótką recenzją, ale kto by się tym przejął, przecież recenzje też nie muszą być idealne. Jeżeli macie w sobie odrobinę dystansu, to sięgajcie po tę pozycję raz dwa. I zdecydowanie nie zgadzam się ze stwierdzeniem z książki, że gdy zauważy się jakiś artykuł bez ceny, to mówienie tekstu w stylu, iż zapewne jest za darmo jest jakimś obciachem. Sama tak mówię… Czas na lincz.