Sąsiedzi. Osiedle Sielanka (okładka  miękka, wyd. 10.2021)

Nie mogłam się doczekać , kiedy będę mogła sięgnąć po kolejny tom tej cudnej , pełnej humoru opowieści. Nie zawiodłam się. W dzisiejszych czasach często brakuje uśmiechu. Czytając kolejny tom można ubawić się do łez. Każdy z nas znajdzie w swoim otoczeniu bohaterów bardzo podobnych do tych z Sielanki. Możemy przejrzeć się w tej społeczności , jak w krzywym zwierciadle. Autorka jest świetną obserwatorką. Mimo z pozoru lekkiej formy przemyca tez sporo problemów , które spotykamy w życiu codziennym. Uwielbiam wszystkich bohaterów, nawet tych niezbyt kryształowych, ale Zuzia skradła moje serce. Polecam!!!!!

Super książka! Polecam na długie jesienne wieczory.

Każda książka pani Małgorzaty jest świetna.

Bardzo fajna do czytania w zimowe wieczory.

Miło i przyjemnie.Typowy relaks.

Ciekawa książka. Polecam.

książka jest dobra

Polecam

Na małym osiedlu jak na wsi – wszyscy się znają. No może prawie wszyscy. Niemniej najbliżsi sąsiedzi wiedzą o sobie dużo. Dlatego, kiedy na ich oazę spokoju, względnego spokoju, zacznie czyhać deweloper, który postanowi zniszczyć pobliski las w celu budowy kolejnych bloków, między kilkoma z nich zawiąże się porozumienie, któremu będzie przyświecała wspólna idea: walka o Sielankę! Gdybym miała opisać jednym słowem fabułę nowej powieści Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk, to użyłabym określenia: galimatias. Bo akcja naprawdę zmienia się w kalejdoskopie, podobnie jak bohaterowie, których plejada jest bardzo imponująca. Tutaj każdy jest ważny, każdy stanowi nieodłączny element „sielankowej” społeczności, ale muszę przyznać, że całe show kradnie jednak Zuzia, rezolutna dziewczynka, która walczy o środowisko oraz… pozycję w przedszkolu. Operatywna, sprytna, wnikliwa obserwatorka świata dorosłych, zadziwiająca otoczenie na czele z własną matką. I to właśnie sceny z jej udziałem wywoływały u mnie największą wesołość. Co więcej, uważam, że autorka świetnie uchwyciła w tej bohaterce cechy reprezentantów dzisiejszego najmłodszego pokolenia, którzy w wielu przypadkach są osóbkami kutymi na przysłowiowe cztery łapy, przewyższającymi sprytem swoich rodziców. Zresztą powieść autorki przepełniona jest jej trafnymi spostrzeżeniami wynikającymi z obserwacji ludzkich zachowań. Z dużym dystansem i wszechobecnym humorem punktuje ona społeczne przywary, uwypukla negatywne cechy czy poglądy, jak chociażby te dotyczące dyskryminacji imigrantów. Nie sposób nie zgodzić się z kreacją postaci „Osiedle Sielanka”, na którym autorka zgromadziła reprezentantów najbardziej karykaturalnych przedstawicieli naszego rodzimego społeczeństwa. Podobał mi się ogromnie jej cięty język i fakt, że tak sprytnie przemyciła ich cechy w swojej powieści, a zrobiła to z dużym przymrużeniem oka. Pozornie zabawna komedia pomyłek stała się satyrą na społeczeństwo, czasem wywołującą uśmiech, a czasem politowanie. To powieść z serii: w krzywym zwierciadle, choć jeśli się dobrze przyjrzeć, to wiele opisanych w niej sytuacji niekoniecznie odbiega od tych, spotykanych na co dzień w najbliższym otoczeniu. Podsumowując: „Osiedle Sielanka. Sąsiedzi” to powieść, która daje do myślenia. Nad zachowaniem własnym, ale też kierunkiem, w jakim zmierzamy my, jako społeczeństwo. Autorka pod przykrywką zabawnej, lekkiej opowieści, obnaża ludzkie przywary, zwłaszcza te dotyczące małej społeczności. Korupcja, szemrane interesy, brak solidarności, egoizm i wieczna pogoń za pieniędzmi – to tylko niektóre z tematów, które „rozgościły się” na „sielankowym” osiedlu, któremu bądź co bądź daleko do sielanki, jaką znamy z definicji. Trafne riposty i wszystkowidzące oko autorki gwarantują dobrą zabawę, bo przecież o to też w życiu chodzi, żeby potrafić śmiać się z samych siebie. Byleby wyciągnąć z takiego pstryczka w nos jakieś wnioski.

Twórczość Małgorzaty Gutowskiej – Adamczyk od wielu lat cieszy się wśród czytelników niesłabnącą popularnością. Jej najnowsza książka to druga odsłona losów podwarszawskiego „Osiedla Sielanka”, a podtytuł tego tomu brzmi Sąsiedzi. Śledzimy dalsze losy mieszkańców w/w osiedla, którzy wciąż walczą z zachłannym deweloperem chcącym maksymalnie zabudować okoliczne tereny. Aby nieco wzmocnić głos mieszkańców reaktywowana zostaje rada osiedla, jednak jak się okazuje jej działania są trudnym orzechem do zgryzienia dla samych osób do niej wybranych. Oprócz tego czytelnik świetnie bawi się czytając o perypetiach Arlety i Numeru Czwartego, którzy usilnie poszukują niani dla swoich pociech, gdyż opieka nad dziećmi całkowicie ich przerasta powodując domowy armagedon. Czy znajdą w końcu kogoś, kto zapanuje nad wszechobecnym domowym chaosem tak, by państwo Gołębiowie mogli wrócić do swoich dotychczasowych zajęć? - Tego dowiecie się z kart książki. Niekontrolowane wybuchy śmiechu u czytającego wywołuje również przedszkolny spór Zuzi Zając z Dżeskiką Zioło. Zuzia, która niewątpliwie wiedzie tutaj prym nakreślona została przez autorkę w niezwykle kreatywny, a zarazem przekomiczny w pozytywnym znaczeniu tego słowa sposób. W opowieści tej, podobnie jak w pierwszej jej części, znajdziemy pełen przekrój osiedlowej społeczności, która jest mocno nieufna i zdystansowana do nowo przybyłych. Walka lokalnych oficjeli o jak największą władzę przeplata się z korupcją. A ogromną solidarność miejscowych ludzi wobec siebie nawzajem pokazuje panująca wśród nich zażyłość. Historia jest w gruncie rzeczy lekka i przyjemna w odbiorze, a jej dodatkowym atutem są spersonalizowane ilustracje wykonane przez panią Joannę Klimaszewską. Aby ułatwić czytelnikom orientację w kwestii postaci autorka na początku drugiego tomu umieściła ich spis, co z pewnością odświeża odbiorcy sylwetki bohaterów oraz ich wzajemne powiązania. Powieść ta jest pełna humoru, traktuje o relacjach międzyludzkich i przywiązaniu jednostki do swojej małej ojczyzny, którą jest miejsce zamieszkania, gdzie latami zapuszcza się korzenie i tworzy misterną mozaikę wspomnień. Jeśli lubicie styl literacki autorki to i tym razem się nie zawiedziecie. Zapraszam Was do ponownego odwiedzenia tego niewielkiego lecz niezwykle barwnego osiedla i spędzenia odrobiny czasu wraz z jego różnorodnymi i bardzo nietuzinkowymi mieszkańcami. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2021/12/druga-wizyta-u-mieszkancow-osiedla.html