Hryciowie. Cukiernia pod Amorem. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 03.2022)

Poznajemy dalsze losy osób z rodu Zajezierskich oraz ich krewnych, w czasie okupacji i po niej. Tomasz zostaje w swoim dobytku, Gina Weylen wyrusza w dramatyczną podróż po okupowanej Europie. W dalszej kolejności Celina wciąż czeka na Adama, jednak kiedy w jej rodzinie przydarzają się pewne sytuacje postanawia wyjść na Hrycia i po pewnym czasie małżonkowie stają się właścicielami Cukierni pod Amorem. We współczesności Iga w dalszym ciągu próbuje rozwikłać tajemnicę rodzinną. Czy się jej to w końcu uda? Jak finalnie potoczyły się losy bohaterów? To już trzeci i ostatni tom sagi o Gutowie i moim zdaniem każdy kolejny był coraz lepszy, a opowieść dotycząca Hryciów była w moim odczuciu najlepsza! Może dlatego, że ja zdecydowanie lepiej odnajdywałam się w koligacjach rodzinnych bohaterów, a może dlatego, że była tutaj poruszaną tematyką II Wojny Światowej, która bardzo mnie ciekawi. Poraz kolejny akcja powieści toczy się dwutorowo, mamy dalsze losy Zajezierskich w czasie okupacji i po niej oraz losy Igi Hryć oraz jej bliskich w 1995 roku. Autorka w bardzo realistyczny sposób oddała, to co działo się na ziemiach polskich i nie tylko w trakcie trwania wojny. Muszę przyznać, że z takim samym zainteresowaniem i zaangażowaniem śledziłam obie historię, byłam ogromnie ciekawa jak finalnie potoczyły się losy bohaterów, ale chyba w szczególności intrygowała mnie historia miłosna Celiny i Adama. Iga również będzie przeżywała w tej części wiele rodzinnych zawirowań, które były w sumie taką odskocznią od trudnych o brutalnych wydarzeń wojennych. Ta saga dostarczyła mi nie lada emocji, a ja chłonęłam je wszystko poznając historię Zajezierskich oraz rodziny Igi. "Cukiernia pod Amorem" to barwna, intrygującą, emocjonującą i wciągającą saga o ludziach, którzy w swoim życiu naprawdę wiele przeszli, by zaznać szczęścia i znaleźć upragnione miejsce w życiu. Ja jestem zachwycona i bardzo chciałabym poznać dalsze losy Igi, Celiny oraz ich bliskich. Polecam! Moja ocena to 8/10.

"Dopiero bowiem kiedy człowiek dotknie dna, umie docenić radość rzeczy małych.'' __________ Trzeci tom sagi o Gutowie skupia się na okresie II wojny światowej, a w szczególności na losach Giny Weylen podczas okupowanej Europy. Śledzimy jej życie od wybuchu wojny aż do czasów po jej zakończeniu. Jest to życie pełne cierpienia, smutku, ale też namiętności i mierzenia się z przeciwnościami. Nadal Gina pozostaje moją ulubioną postacią. Została świetnie wykreowana, a jej historię obserwuje się z ogromnym zainteresowaniem. Przykre jest dla mnie natomiast to, że prawie każdy bohater książki kogoś zdradza, oszukuje, jest z kimś z przyzwyczajenia. Może tak to dawniej wyglądało, ale nie spodziewałam się, że aż na taką skalę. Jeżeli chodzi o wątek cukierni, autorka trzyma nas w niepewności praktycznie do ostatnich stron. Ale warto czekać, bo historia samej cukierni oraz okoliczności, w jakich trafiła w ręce rodziny Hryciów, jest bardzo interesująca. Ja polecam całą trylogię, chociaż raczej nie polecam czytać ich jedna po drugiej. Przyznaję, że trochę mnie to przytłoczyło, ale ze względu na trudną tematykę, bo styl pisania autorki bardzo mi się podoba, a historia tworzy logiczną całość. Wszystko jest przemyślane i nie mamy odczucia, że książka jest za długa lub pisana na siłę.

Jak często się zdarza, że kolejny tom z serii jest lepszy od pierwszego? Z mojego doświadczenia wynika, że nieczęsto. Jednak, tym razem tak jest. III tom serii „Cukiernia pod Amorem” „Hryciowie” taki właśnie jest. Akcja powieści dzieje się podczas II wojny światowej i w roku 1995. Tym razem bohaterowie muszą zmierzyć się z dramatycznymi wydarzenia, które zgotowała im wojna. Tajemnice wychodzą na jaw, a skrywane sekrety nie są już sekretami. W 1995, Iga nadal próbuje rozwikłać zagadkę pierścienia, Waldek wikła się w romans, a Celina dochodzi do siebie po udarze. W tym samym czasie do Gutowa przyjeżdża Adam, miłość Celiny z czasów wojny. Natomiast w czasach wojennych Gina zostaje zwerbowana do tajnych misji, a Adam jako młody człowiek działa w podziemiu. Saga dobiega finału. Autorka do samego końca utrzymuje czytelnika w napięciu, nie zdarza do ostatnich stron jak wszystko się ułoży. Nie mogłam się oderwać. Najlepsza część całej serii. Można powiedzieć wisienka na torcie, choć miałam obawy czy nie będę znużona. Nie była i nie zawiodłam się. Bardzo ciekawie poprowadzona fabuła, ciekawi nowi bohaterowie, czyli wszystko co powinno się znaleźć w dobrej powieści.

Trzeci tom sagi skupia się wokół wydarzeń II wojny światowej. Po względnym spokoju i stabilizacji rodzinnej, kolejny raz przyjdzie im zmierzyć się z zawieruchą i rodowym konfliktem. Czas niepokoju, poszukiwań, ale też sekretów rodzinnych, które w końcu powoli zaczną wypływać na życiową powierzchnię. Zaprezentowana przez autorkę akcja toczy się swoim tempem nadając wyrazistości całej historii, ale jednocześnie nie pozbawiając jej subtelności i delikatności. Na próżno można szukać tutaj zbędnych słów czy opisów. Wszystkie emocje są doskonale wywarzone i odpowiednio nakierowane na ich odbiór przez czytelnika. Autorka ma niezwykły dar skupiania uwagi czytelnika i przenoszenia go do wydarzeń opisanych w książce. Może to za sprawą barwnego i niesamowicie obrazowego języka?? A może opisywanych wydarzeń historycznych, które są tłem dla całej sagi rodzinnej?? Niewiarygodne jak bardzo ta historia potrafi wpłynąć na czytelnika, jak wysoce skłania do refleksji i jak mocno zapada w pamięć. Niezmiennie polecam i zachęcam do odkrycia wszystkich tajemnic przeszłości „Cukierni pod Amorem”. A ja po cichu czekam na ciąg dalszy wznowienia tej serii…

Pierwsze wydanie tej serii miało miejsce ponad dziesięć lat temu, ale dla mnie to było pierwsze spotkanie z tą powieścią i autorką. Dostałam historię kilku pokoleń kobiet, pełną zawirowań, radości, dramatów.  Współczesność cudownie przeplata się z historią a miłość z rozpaczą, nienawiścią. Losy rodziny są pełne wzlotów i upadków, a coś spowodowało koniec tego bogatego mazowieckiego rodu. Autorka pisze w piękny, lekki sposób. Słowa płyną i otulają jak kocyk a historia wciąga i nie chce wypuścić czytelnika z rąk. Razem z Igą chce się odkryć rodzinną tajemnicę sprzed lat. Po tej lekturze można z całą pewnością stwierdzić, że siła jest kobietą!!! Przyznam, że było to niezwykle przyjemne doświadczenie. Ta całkiem nowa przygoda literacka jest dla mnie napędem do odkrywania innych książek Autorki. Polecam