Narcyz (okładka  miękka, wyd. 02.2023)

Książka podzielona jest na pięć części, a dwie pierwsze ujawniają nam życie głównych bohaterów- Antoniny i Adriana. Antoninę vel Tosię poznajemy jako nastoletnią mieszkankę wioski. Dziewczyna pochodzi z wielodzietnej rodziny, a kontakt z ojcem przypomina koszmar. Mężczyzna ma bardzo sztywne poglądy- uważa on bowiem, że kobieta nadaje się tylko do pracy w polu, dbania o dom, a dzieci rodzi tylko po to, by następne pokolenie mogło przejąć gospodarkę. Niestety, matka Antosi nie ma nic do powiedzenia- musi uchodzić niemal za służącą dla swojego męża, dlatego też nie może pomóc zarówno swojej córce, jak i licznemu rodzeństwu dziewczyny. Tosia nie godzi się na harówkę w polu, dlatego jak najszybciej pragnie zarabiać na swoje utrzymanie. Okazuje się, że ma ona talent do makijażu i malowania paznokci, szybko zyskuje klientki. Niestety, znowu na drodze staje jej ojciec- wyśmiewa on pracę córki, notorycznie krytykuje, nie cofa się nawet przed przemocą fizyczną i psychiczną. W końcu Tosia nie wytrzymuje- po zdaniu matury przeprowadza się do Radomia, a tam dzieli kawalerkę z Basią, jedyną przyjaciółką. Życie osobiste Antoniny może nie przebiega zgodnie z jej marzeniami, ale kto powiedział, że zawsze można otrzymać to, czego najbardziej się pragnie? Czas mija, a Tosia zaczyna pracę jako kelnerka. W lokalu bardzo często widuje szarmanckiego, eleganckiego Adriana. Mężczyzna jest 7 lat starzy od Tosi, a jego częste pojawianie się w lokalu związane jest z jego pracą. Pan Rekruter, jak o nim mówią Tosia i Basia, raczej nie wygląda na kogoś, kto mógłby zainteresować się wiejską dziewczyną, w dodatku niezbyt urodziwą. Może i Antonina nie jest brzydactwem, ale młoda dwudziestolatka z nadwagą i brakiem perspektyw raczej nie stanowi drugiej połówki jabłka dla Adriana… Czyżby? Sam Adrian to postać, która także nie miała lekko w życiu. Bycie synem bogatego i wpływowego chirurga wcale nie musi oznaczać bajkowego dzieciństwa. Apodyktyczny ojciec Adriana już od dawna zaplanował mu przyszłość, ale czy krnąbrny i wręcz wulgarny nastolatek posłucha ojca? Niestety, matka Adriana także nie może mu pomóc- dom państwa Nowickich jest piękny tylko dla osób trzecich. Za zamkniętymi drzwiami może dziać się wiele zła, prawda? Dlaczego zatem Adrian zainteresował się zahukaną, skromną i pulchną dwudziestolatką? Co go podkusiło, by przedstawiać ją rodzicom? Warto się o tym przekonać samemu. Szczególnie postawa Adriana nabiera rozpędu z końcem drugiej i początkiem trzeciej części powieści. Autorka w perfekcyjny sposób pokazała czytelnikom, jak bardzo wyrachowany i zmienny w swoich humorach potrafi być człowiek. Manipulacja gra tutaj pierwsze skrzypce. Jak bowiem uzależnić od siebie skromną dziewczynę, która nie ma w nikim oparcia i nigdy nie znała prawdziwego uczucia miłości? Jeśli odbiorcy pomyślą, że Adrian zachowa się niczym rycerz na białym koniu, ciągle będzie adorował swą wybrankę, to grubo się mylą. Niektóre sceny aż wbijają w fotel i zmuszają czytelnika do indywidualnych rozważań. Fabuła tej książki jest tak skonstruowana, że aż ciśnie mi się na usta bardzo znane powiedzenie związane z noszeniem różowych okularów. Antonina wręcz nie dowierza, że taki przystojny mężczyzna mógł się nią zainteresować. Jej okulary na pewno są różowe, ale mają raczej odcień intensywnie neonowy. Czy osobę ślepo zakochaną można jakoś ostrzec? Co zrobi Basia, jedyna przyjaciółka Antosi? Jak główna bohaterka zareaguje na jej niezbyt miłe sugestie? Zapraszam do lektury. Uważam, że cała książka jest bardzo wciągająca, fabuła daje do myślenia, a osobowość narcystyczna jest tu świetnie pokazana. Nie zdradzę, jak kończy się historia Tosi i Adriana, ale warto dotrzeć do ostatniej strony. Powieść tę można śmiało potraktować jak apel: UWAŻAJ, Z KIM WCHODZISZ W MIŁOSNĄ RELACJĘ. BARDZO SZYBKO MOŻESZ STAĆ SIĘ KUKIEŁKĄ W DOMOWYM TEATRZE. COFNIESZ SIĘ DO EPOKI ANTYKU, GDZIE, TAK JAK ÓWCZEŚNI AKTORZY, ZAŁOŻYSZ MASKĘ, BYLE DOSTOSOWAĆ SIĘ DO ŻĄDAŃ PANA I WŁADCY. NAPRAWDĘ TEGO CHCESZ?? MIEJ SIĘ NA BACZNOŚCI!! Polecam! Powieść spodoba się także typowym srokom, gdyż okładka jest prześliczna.

Książka jest napisana w świetny sposób,dzięki temu czyta się ją niezwykle szybko i przyjemnie. Rozdziały z perspektywy Tosii i Adriana powodują,że mamy pełny obraz najskrytszych myśli oraz zamiarów bohaterów. Poznając życie Tosii współczułam jej a zarazem trzymałam kciuki,by wyrwała się z domu i zaczęła spełniać marzenia.Mieszkanie na wsi jest ciężkie.Brak wsparcia ze strony najbliższych i ciagla krytyka nie ułatwiała jej start w dorosłe życie.Nasza bohaterka uczy się na błędach.Nie słucha rad-nawet przyjaciółka wikła się w toksyczny związek pozbawiony zrozumienia i wsparcia.Konsekwencje swoich czynów będą nieuniknione… Adrian to typowy Narcyz,który nie poczuł miłości w swoim życiu.Przez brak tego stał się zapatrzonym w sobie mężczyzna dla którego liczą się tylko jego potrzeby. Powieść się przewodnikiem i przestroga dla osób,które tkwią w związkach z osobami zakochanymi w sobie samym.Opisana relacja postaci pokazuje,że brak szczerości i kłamstwa dla korzysci nie wróżą przyszłości. Zachęcam do przeczytania książki i poznania losów Tosi,która pokochała narcyza Adriana♥️Ta historie koniecznie musicie poznać.Polecam.

"𝘑𝘦𝘴𝘵𝘦𝘮 𝘸𝘳ę𝘤𝘻 𝘻𝘴𝘻𝘰𝘬𝘰𝘸𝘢𝘯𝘺 𝘵𝘺𝘮, 𝘫𝘢𝘬 𝘴𝘱𝘳𝘢𝘸𝘯𝘪𝘦 𝘮𝘪 𝘪𝘥𝘻𝘪𝘦. 𝘛𝘰𝘴𝘪𝘢 𝘫𝘦𝘴𝘵 𝘶𝘳𝘰𝘤𝘻𝘢. 𝘎𝘥𝘻𝘪𝘦 𝘫𝘢 𝘻𝘯𝘢𝘭𝘢𝘻ł𝘣𝘺𝘮 𝘵𝘢𝘬ą 𝘥𝘳𝘶𝘨ą 𝘯𝘢­𝘪𝘸𝘯ą, 𝘴𝘻𝘤𝘻𝘦𝘳ą 𝘪 𝘱𝘰𝘴ł𝘶𝘴𝘻𝘯ą 𝘨ł𝘶𝘱𝘪ą 𝘨ą𝘴𝘬ę? 𝘐𝘭𝘦𝘬𝘳𝘰ć 𝘴𝘪ę 𝘻 𝘯𝘪ą 𝘴𝘱𝘰𝘵𝘺𝘬𝘢𝘮, 𝘯𝘪𝘦 𝘮𝘰𝘨ę 𝘸𝘺𝘫ść 𝘻 𝘱𝘰𝘥𝘻𝘪𝘸𝘶, ż𝘦 𝘪𝘴𝘵𝘯𝘪𝘦𝘫ą 𝘵𝘢𝘬𝘪𝘦 𝘬𝘰𝘣𝘪𝘦𝘵𝘺 𝘫𝘢𝘬 𝘰𝘯𝘢”… Oto on boski Adrian, patrzący codziennie na swoją twarz, mówiący do niej, jak bardzo jest świetnym facetem, że cały świat leży u jego stóp, nic i nikt nie jest w stanie mu się sprzeciwić. Pochodzi z dobrej rodziny. Ojciec emocjonalny sadysta, szanowany w mieście chirurg, są pieniądze, jest i władza. Jest też alkohol! Adrian roztacza wokół siebie zapach pożądania i pragnienia. Ta woń ciągnie się za nim, wabiąc rozmydlone oczy zauroczonych kobiet. Pedantyczny, idealnie ułożony, pomocny, grzeczny i uśmiechnięty. Do tego przystojny i zawsze elegancko ubrany. Komplementami nie grzeszy, no facet marzenie! Tosia wpatruje się w niego zza lady w kawiarni i marzy…chce być w jego ramionach, chce czuć się kochana i ważna. Pragnie, aby ktoś zaakceptował jej pochodzenie i wygląd, pragnął i pożądał taką, jaka jest. A Tosia ma trudną przeszłość. Pochodzi ze wsi, gdzie ojciec trzymał mocno rękę na wszystkim. Trzymał, a i często tej ręki używał… Tosia nie ma wakacji, bo musi pracować na gospodarstwie, Tosia nie usłyszy dobrego słowa, tylko wieczne wyzwiska i obelgi. Ona nie widzi żadnej przyszłości dla siebie, jeżeli nie wyrwie się z tego kieratu i nie ucieknie od ojca sadysty. Z maksymalnie niskim poczuciem swojej wartości, nie umie odnaleźć się we współczesnym świecie. Znajduje pracę w kawiarni i wzdycha do często przychodzącego tam Adriana. Kiedy on zarzuca swoją sieć na Tosię, na początku wszystko wydaje się takie idealne. Ona tonie w jego ramionach. Ogłuszona słowami, zauroczona, zapatrzona, ślepo podąża za nim, samodzielne myślenie odleciało w dal. On jej szepcze słowa, które chce usłyszeć. Pomalutku, małymi krokami, Adrian manipuluje nią, patrząc z pogardą na swoją zdobycz. A to wszystko w jednym celu… Adrian dostaje od ojca propozycję nie do odrzucenia. Jak sam kiedyś stwierdził "…𝘸ł𝘢ś𝘤𝘪𝘸𝘪𝘦 𝘪𝘴𝘵𝘯𝘪𝘦𝘫𝘦 𝘫𝘦𝘥𝘯𝘢 𝘳𝘻𝘦𝘤𝘻, 𝘬𝘵ó𝘳𝘢 łą𝘤𝘻𝘺 𝘯𝘢𝘴𝘻ą 𝘵𝘳ó𝘫𝘬ę. 𝘑𝘦𝘴𝘵 𝘵𝘰 𝘸𝘺𝘳𝘢𝘤𝘩𝘰𝘸𝘢𝘯𝘪𝘦”... Deal życia postanawia wprowadzić i realizować. Maszyna ruszyła, nabiera rozpędu…kiedy zaczyna wymykać się jemu spod kontroli, Adrian ściąga maskę i Tosia poznaje jego prawdziwe oblicze…. Narcyz” to historia o dwojgu ludzi, których skrzywdziło życie. Adrian za dzieciaka żyjący pod dyktando ojca, gdzie sprzeciw nie był akceptowany. Miał od początku postawioną wysoko poprzeczkę. Nauczył się techniki manipulacji i doskonale wcielał ją w życie. Liczył się tylko on, jego ja… Tosia chce być kochana… Los skrzyżował ich drogi… "𝘖𝘥𝘬ą𝘥 𝘻𝘸𝘪ą𝘻𝘢ł𝘢𝘮 𝘴𝘪ę 𝘻 𝘈𝘥𝘳𝘪𝘢𝘯𝘦𝘮, 𝘤𝘢ł𝘦 𝘮𝘰𝘫𝘦 ż𝘺𝘤𝘪𝘦 𝘱𝘰𝘥𝘱𝘰𝘳𝘻ą𝘥𝘬𝘰𝘸𝘢ł𝘢𝘮 𝘵𝘺𝘭𝘬𝘰 𝘫𝘦𝘮𝘶. 𝘋𝘭𝘢 𝘯𝘪𝘦𝘨𝘰 𝘤𝘩𝘶𝘥𝘯ę, ć𝘸𝘪𝘤𝘻ę 𝘯𝘢 𝘴𝘪ł𝘰𝘸𝘯𝘪, 𝘴𝘻𝘶𝘬𝘢𝘮 𝘯𝘰𝘸𝘦𝘫 𝘱𝘳𝘢𝘤𝘺, 𝘴𝘱𝘳𝘻ą𝘵𝘢𝘮, 𝘨𝘰𝘵𝘶𝘫ę, 𝘳𝘰𝘣𝘪ę 𝘻𝘢𝘬𝘶𝘱𝘺. 𝘚𝘢𝘮𝘢 𝘯𝘪𝘦 𝘸𝘪𝘦𝘮, 𝘬𝘪𝘦𝘥𝘺 𝘴𝘵𝘢ł𝘢𝘮 𝘴𝘪ę 𝘱𝘦ł𝘯𝘰𝘦𝘵𝘢𝘵𝘰𝘸ą 𝘬𝘶𝘳ą 𝘥𝘰𝘮𝘰𝘸ą, 𝘮𝘪𝘮𝘰 ż𝘦 𝘯𝘪𝘦 𝘫𝘦𝘴𝘵𝘦ś𝘮𝘺 𝘫𝘦𝘴𝘻𝘤𝘻𝘦 𝘮𝘢łż𝘦ń𝘴𝘵𝘸𝘦𝘮”. Izabela M.Krasińska przedstawiła w książce obraz osoby z osobowością narcystyczną. Pokazała nam mechanizmy i działanie. Oczywiście jest to temat złożony, na taką osobowość składa się wiele cech. Ukazała obraz, który może szokować i wzbudzić niedowierzanie. Opisane historie mogą pobudzić łzy i smutek. Emocje wywołują mocne zaciskanie pięści. Niecenzuralne słowa chcą wydobyć się z naszego gardła. I, mimo że to wszystko fikcja literacka, takie rzeczy się dzieją, tacy ludzie istnieją. Warto o tym mówić, warto o tym pisać. Dlatego przeczytaj tę książkę, a potem rozejrzyj się, zastanów. Spróbuj pogłębić swoją wiedzę na ten temat. I jeżeli czujesz, że jest ktoś taki w twoim otoczeniu, albo jesteś w układzie z takim człowiekiem… działaj.. Kobieta też może być „słodkim” narcyzem... "𝘑𝘦𝘴𝘵𝘦𝘮 𝘻 𝘯𝘪𝘮 𝘱𝘳𝘢𝘸𝘪𝘦 𝘱ół 𝘳𝘰𝘬𝘶, 𝘢 𝘫𝘦𝘥𝘯𝘢𝘬 𝘤𝘪ą𝘨𝘭𝘦 𝘵𝘳𝘻𝘺𝘮𝘢𝘮 𝘴𝘪ę 𝘯𝘢 𝘥𝘺𝘴𝘵𝘢𝘯𝘴 𝘪 𝘳𝘰𝘣𝘪ę 𝘵𝘺𝘭𝘬𝘰 𝘵𝘰, 𝘯𝘢 𝘤𝘰 𝘥𝘰𝘴𝘵𝘢𝘫ę 𝘱𝘳𝘻𝘺𝘻𝘸𝘰𝘭𝘦𝘯𝘪𝘦. 𝘎𝘥𝘺 𝘫𝘦𝘴𝘵 𝘸𝘰𝘣𝘦𝘤 𝘮𝘯𝘪𝘦 𝘤𝘻𝘶ł𝘺 𝘪 𝘴𝘦𝘳𝘥𝘦𝘤𝘻𝘯𝘺, 𝘮𝘢𝘮 𝘰𝘤𝘩𝘰𝘵ę 𝘱ł𝘢𝘬𝘢ć 𝘻 𝘳𝘢𝘥𝘰ś𝘤𝘪. 𝘒𝘪𝘦𝘥𝘺 𝘪𝘨𝘯𝘰𝘳𝘶𝘫𝘦 𝘮𝘯𝘪𝘦 𝘪 𝘵𝘳𝘢𝘬𝘵𝘶𝘫𝘦 𝘫𝘢𝘬 𝘱𝘳𝘻𝘦𝘥𝘮𝘪𝘰𝘵, 𝘮𝘪𝘦𝘸𝘢𝘮 𝘮𝘺ś𝘭𝘪 𝘴𝘢𝘮𝘰𝘣ó𝘫𝘤𝘻𝘦. 𝘞 𝘵𝘢𝘬𝘪𝘤𝘩 𝘤𝘩𝘸𝘪𝘭𝘢𝘤𝘩 𝘯𝘢𝘱𝘳𝘢𝘸𝘥ę 𝘳𝘰𝘻𝘸𝘢ż𝘢𝘮 𝘰𝘥𝘦𝘣𝘳𝘢𝘯𝘪𝘦 𝘴𝘰𝘣𝘪𝘦 ż𝘺𝘤𝘪𝘢”.

Mam wrażenie, że narcyzm to ostatnio popularny temat. Zaburzenie osobowości, które zdaje się szczególnie toksyczne dla osób z najbliższego otoczenia, bo przecież sam narcyz nie ma sobie nic do zarzucenia. Może nim być dziecko, rodzic, kolega z pracy, czy partner. Jak go rozpoznać? A co ważniejsze, jak się przed nim bronić? Zagadnienie uważam za ważne i ciekawe, więc nie zastanawiałam się długo, gdy zobaczyłam "Narcyza" autorstwa Izabeli M.Krasińskiej. Byłam ciekawa, jak koleżanka po piórze podeszła do tematu, jakich wykreowała bohaterów i od której strony przedstawiła całą historię. Szybko się przekonałam, że zrobiła to ciekawie i jasno, przy dogłębnej analizie tematu na podstawie przykładu, czyli historii Tosi i Adriana. Tosia jest młodą kobietą pełną marzeń. Śni o zdrowym związku i miłości, której nie zaznała w domu rodzinnym. Ma za sobą trudne dzieciństwo, jest dosyć naiwna i po prostu dobra. Gdy spotyka przystojnego Adriana, nie spodziewa się, że ten zwróci na nią uwagę. Po cichu się w nim podkochuje, kelnerując w restauracji, w której mężczyzna prowadzi rekrutację. Pewnego dnia Adrian czeka na Tosię po pracy z wielkim bukietem róż. Właśnie tak zaczyna się bajka, która szybko okazuje się prawdziwym koszmarem. Adrian potrafi oczarować ludzi. Problem w tym, że robi to tylko i wyłącznie we własnym interesie. Nie dba o nikogo poza sobą, nie bierze odpowiedzialności za uczucia innych, całkiem brak mu empatii. Pragnie wzbudzać podziw, nie znosi sprzeciwu. Ludzie służą mu jedynie za narzędzia do osiągania celów. Jego ofiary często są bezbronne, bo jest doskonałym manipulatorem. Gdy ujawnia swoje prawdziwe oblicze, jest już zbyt późno. Wypisz, wymaluj – narcyz. Cała historia pokazana jest z perspektywy i Tosi, i Adriana. Każdy z nich opowiada swoje losy od wczesnego dzieciństwa. Dzięki temu czytelnikowi lepiej jest zrozumieć ich sposób myślenia i motywację. Wchodzimy do głowy ofiary i oprawcy, poznajemy ich od środka. Uważam to za wspaniały zabieg, dzięki któremu powieść jest jeszcze ciekawsza i wartościowa. „Narcyz” Izabeli M.Krasińskiej to wspaniała rozrywka, a przy tym przestroga dla niejednej osoby. Opowieść o tym, jak destrukcyjna potrafi być relacja z socjopatą i jak dostrzec pierwsze oznaki zaburzenia narcystycznego u potencjalnego partnera, a nawet u osób z naszego otoczenia. Uważam ją za bardzo cenną pozycję, którą ze szczerego serca polecam do przeczytania.

💙 „Nie wiem, jak dalej potoczy się moje życie, ale w tej chwili czuję się tak, jakbym zdjęła z siebie ciężkie kajdany. Mam dziewiętnaście lat i wreszcie jestem wolna.” 💙 „Narcyz” to książka, która na długo zapadnie w mojej pamięci i bardzo się z tego powodu cieszę, ponieważ to jedna z tych pozycji, która otwiera oczy i niesie za sobą lekcje, o której warto pamiętać. Bohaterowie, których stworzyła Izabela będą budzić wśród czytelników różne emocje, jestem przekonana, że nawet momentami sprzeczne. Jedni będą rozumieć ich postępowanie, szukając początku ich problemów jeszcze w dzieciństwie, inni od samego początku do końca będą pewne schematy potępiać. Tosia to dziewczyna ze wsi, może nawet trochę takiej stereotypowej, jednak marzy o tym, co większość kobiet: o związku, w którym będzie szczęśliwa, spełniona i będzie jej dane odetchnąć po trudnym dzieciństwie. Bardzo ją polubiłam od pierwszego rozdziału i mocno jej kibicowałam, jednak momentami miałam ochotę potrząsnąć nią, aby spojrzała na swoje życie z innej perspektywy. Gdy spotyka na swojej drodze Adriana, nie może uwierzyć w swoje szczęście. Pochodzący z bogatego domu chłopak zasypuje dziewczynę prezentami, a w pewnym momencie droga, którą mają wspólnie zmierzać nabiera coraz częściej ostrych zakrętów. „Narcyz” to powieść, która pokazuje nam ciemną stronę człowieka: popełnione błędy, podstępy i ukryte działa na niekorzyść innych, dla swojego zysku, które niszczą nie tylko tą jedną konkretną osobę, ale wszystkich wokół. Ta książka ma pouczać, otwierać oczy, a także dawać nadzieję na to, że jeszcze nie wszystko do końca stracone. Izabela M. Krasińska napisała fantastyczną książkę, którą przeczytałam w jeden wieczór. Uwielbiam jej pióro i wiem, że zawsze gdy sięgam po jej książki, znajdę tam to czego oczekuję. Komu poleciałbym „Narcyza”? Absolutnie każdemu. Mam wrażenie, że każdy odbierze go w inny sposób i każda z tych interpretacji będzie dobra. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko zachęcić was do sięgnięcia po powieść Izabeli.

RECENZJA 😊📚 TYTUŁ: Narcyz AUTORKA: Izabela M. Krasińska WYDAWNICTWO: Lucky LICZBA STRON: 368 DATA PREMIERY: 28.02.2023 r. WSPÓŁPRACA: @luckywydawnictwo OCENA: ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5 "Narcyz zawsze będzie kochał, ale tylko siebie samego. Rozejrzyj się uważnie dookoła. Może szuka kolejnej ofiary i patrzy właśnie na ciebie?" Twórczość Izabeli M. Krasińskiej poznałam od serii Matki i Córki. I od razu zaważyłam, że Autorka w swoich powieściach traktuje o ważnych społecznie kwestiach i mimo lekkości w pisaniu, potrafi wciągnąć Czytelnika w losy bohaterów. Nie inaczej jest w przypadku Narcyza. Główna bohaterka, Tosia, już od dzieciństwa mierzyła się trudnościami jakie stawiał przed nią los . Trudne dzieciństwo, nadwaga wpędzają ją w kompleksy, a później brak miłości, który tak bardzo jej doskwiera. Kiedy na swojej drodze spotyka Adriana, dostrzega cień szansy na miłość, a gdy mężczyzna także wykazuje zainteresowanie jej osobą, Tosia czuje jakyby wygrała los na loterii. Choć Adrian pochodzi z innej rodziny niż Tosia, nie zważa ona na jego pieniądze czy mieszkanie. Liczą się dla niej uczucia. Mija kilka miesięcy a związek tych dwojga zdaje się kwitnąć, ale z czasem na tym lustrze pojawiają się pierwsze rysy. Adrian ma pewne zamiary wobec Tosi, ale są one podyktowane jedynie chęcią zysku i przypodobania się ojcu, z którym nie miał on łatwej relacji. Czy Tosia odważy się postawić na siebie? Czy zostanie w klatce bez wyjścia? Podczas lektury wielokrotnie narastała we mnie złość i frustracja. Adrian mający dwa oblicza jednym słowem potrafił niszczyć uczucia Tosi, która szczerze go pokochała. Oboje mieli trudne relacje z rodzicami, ale nic nie dawało Adrianowi prawa do tego, by wyżywać się na Tosi. Książka napisana jest lekko i szybko się czyta, ale nie jest przy tym pozbawiona emocji i refleksji, płynących z zachowania bohaterów. Dziękuję Autorce za tę historię, a Wydawnictwu Lucky za współpracę. #recenzja #izabelamkrasińska #wydawnictwolucky #narcyz #ważnapowieść #emocje #refleksja #życie

🌼 RECENZJA 🌼 Tytuł: "Narcyz" Autor: Izabela M. Krasińska Wydawnictwo: @luckywydawnictwo #współpracareklamowa Z całego serca dziękuję @luckywydawnictwo za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej książki ❤️ Tosia to zakompleksiona dziewczyny, która od dziecka była źle traktowana przez ojca. Słyszała tylko nakazy i zakazy. Marzyła o tym by mieć szczęśliwe życie. Wychowywała się w bardzo dziwnej rodzinie. Byli to ludzie pozbawieni uczuć. Swoje dzieci traktowali jak niewolników. Tosia wyrosła na kobietę pełna kompleksów i pozbawioną poczucia własnej wartości. W restauracji w której pracuje poznaje Adriana w którym zakochuje się bez pamięci.Marzy jej się zdrowy partnerski związek,pełen miłości. Wprost nie może uwierzyć że taki przystojny,bogaty i szarmancki mężczyzna zainteresował się taką szarą myszką jak ona. Adrian to typowy Narcyz, który nigdy nie zaznał prawdziwej miłości od bliskich. Przez ojca stał się zapatrzonym w siebie mężczyzną dla którego liczą się tylko jego potrzeby. CZY ADRIAN BĘDZIE W STANIE DAĆ TOSI TO CZEGO ONA PRAGNIE- MIŁOŚĆ, BLISKOŚĆ I PRAWDZIWE RODZINNE CIEPŁO? CZY TEZ ZAMKNIE JĄ W ZŁOTEJ KLATCE BEZ WYJŚCIA? Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki.Ta historia mocno mną wstrząsnęła. Nie mogłam się od niej oderwać.To opowieść o manipulacji,wyrachowaniu, przemocy psychicznej która może dopaść każdego z nas. Relacja z takim człowiekiem to powolne umieranie za życia,w dodatku na oczach innych.Takich ludzi piekielnie trudno rozpoznać,bo są mistrzami kamuflażu i bardzo trudno się od nich uwolnić. To książka którą naprawdę warto przeczytać 📚❤️ Polecam ❤️

Tosia od zawsze marzyła o szczęśliwym życiu u boki ukochanego partnera, który obdarzy ją prawdziwym uczuciem, szacunkiem i zrozumieniem. Trudne dzieciństwo na wsi i kompleksy z nadwagą sprawiły, że było jej bardzo ciężko, znaleźć drugą połowę. Młoda kobieta nie może uwierzyć w swoje szczęście, gdy poznaje szarmanckiego, przystojnego Adriana. Na każdym kroku rozpieszcza i dba o dziewczynę. Tosia z czasem zauważa, że życie u boku mężczyzny nie jest kolorowe i usłane różami, a jej uśmiech gaśnie. Genialna książka, która zatraci bez reszty. Przyznam szczerze, że nie mogłam się od niej oderwać. Historia ukazuje, jak wygląda życie u boku osoby, która tak naprawdę kocha tylko siebie. Jego planem jest podporządkowania sobie Tosi, aby mu ufała, kochała i była bezgranicznie oddana. Czytając tę książkę widziałam siebie jeszcze kilka lat temu. Wiele emocji do mnie wróciło i nieraz rozpłakałam się jak dziecko. Przez narracja pierwszoosobową, książka uderza w nas z podwójną mocą. Autorka ukazuje jak nieodpowiednie decyzje i wychowanie własnych dzieci może odbić się na nich dorosłym życiu. Jest to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, ale czas nadrobić zaległości.

Fantastyczna! Jestem pod wrażeniem książki p. Krasińskiej. Nie mogłam się oderwać. Historia związku Tosi i Adriana, to opowieść o manipulacji, wyrachowaniu, przemocy psychicznej, która może dotknąć nie jednego z nas. Ta historia mocno mną wstrząsnęła. Polecam!