Wężowy ołtarz (okładka  miękka, wyd. 10.2022)

Super, trzymająca w napięciu, miłość, zazdrość i legeny

Niezawodne klimaty

"Wężowy ołtarz" to najnowsza powieść Haliny Kowalczuk, która swoją premierę miała już jakiś czas temu. To książka tworząca razem z tytułami: "Wilcza polana", "Rysi jar" i "Czarcia dolina" luźno związany ze sobą cykl, którego głównym wyróżnikiem są Tatry, podania i legendy związane z tym miejscem oraz obecność zjawisk paranormalnych. Te powieści zabierają nas do świata, w którym wszystko jest możliwe, a dobro zawsze zwycięża nad złem. "Wyjedziesz na miesiąc w góry na coś w rodzaju kursu, szkolenia, które pomoże Ci odzyskać dawny (...) wigor zawodowy." Bohaterką tej części cyklu jest Joanna Waśko, od wielu lat pracującab w firmie zajmującej się reklamą. To niedoceniony pracownik, któremu już dawno należał się awans. Niestety, w korporacji pojawia się nowa osoba, która dyskredytuje opinię Waśko w oczach szefa, pozbawiając jej tym samym możliwości rozwoju kariery. Joanna zostaje zmuszona do podkulenia ogona i skorzystania z kursu dla wypalonych pracowników, organizowanego w Białej Kamiennej. Jakie konsekwencje będzie miał dla niej ten wyjazd? "Wtem mężczyzna pobladł (...) - Niech się Pani nie rusza... - szepnął. - Wąż..." Już na drodze wjazdowej do miejscowości staje się świadkiem dziwnego wydarzenia. Oczom kobiety ukazuje się ogromny wąż! Choć nie jest to zjawisko tak rzadko spotykane, jak mogłoby się wydawać, staje się ono preludium dalszych wypadków wymykających się zdroworozsądkowej logice. Dodatkowo, aurę niesamowitości budują miejscowe legendy, z których część przenika do rzeczywistego świata. Co jest prawdą, a co fikcją? A może każda z opowiedzianych historii ma swoje źródło w realnych wydarzeniach? "Wokół panowała tak bloga cisza, nie było słychać odgłosów samochodów, tramwajów, prac remontowych, a jedynie świergot ptaków wśród gałęzi drzew i brzęczenie owadów." W swojej najnowszej powieści Halina Kowalczuk po raz kolejny kreśli przed nami wzbudzające zachwyt krajobrazy, które tym bardziej są dla nas interesujące, że z ich historią wiążą się fantastyczne opowieści. Dawniej, gdy dostęp do elektryczności był ograniczony, takie historie powstawały na porządku dziennym. Miały na celu umilanie ludziom czasu, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym, gdy długie wieczory wymagały wypełnienia. Tworzone opowieści bardzo często bazowały na prawdziwych wydarzeniach, uzupełniając je o barwne elementy, czesto odrealnione. Od zawsze lubiłam takie historie, a ich obecność w literaturze mocno podnosiła dla mnie jej wartość. "Było to bardzo... bardzo dawno temu, jeszcze w czasach pogańskich." Choć fabuła "Wężowego ołtarza" na pierwszy rzut oka wydaje się schematyczna i mało oryginalna, to dzięki obecności wymykającej się logicznemu rozumowaniu warstwie, książka wyróżnia się na tle innych powieści obyczajowych. Wprowadzone elementy fantastyki są subtelne, dzięki czemu nie dziwi ich obecność w realnym życiu. Czytelnik zaczyna się mimochodem zastanawiać nad prawdopodobnością ich istnienia poza kartami książki. "Wszystko jest dla ludzi, ale trzeba pamiętać o umiarze." Poza warstwą fabularną "Wężowy ołtarz" niesie ze sobą też wiele złotych myśli i prawd życiowych, które z powodzeniem moglibyśmy zastosować u siebie. Ta historia jest niczym bajka, która uświadamia nam pewne, wydawałoby się oczywiste kwestie i wskazuje właściwe rozwiązania. Z prawdziwą przyjemnością mogę Wam polecić tę powieść. Moja ocena 8/10.

Joanna o wielu lat pracuje w korporacji, gdzie projektuje reklamy i jest naprawdę dobra w tym, co robi, nigdy wcześniej nie zawiodła. Pewnego dnia, oddaje projekt, nad którym pracowała, poświęcając wiele godzin. Jednak jej bezpośrednia przełożona Beata, nie tylko go nie akceptuje, ale wręcz jest wściekła, twierdząc, że to, co oddała, do niczego się nie nadaje. Prawda okazuje się inna, projekt jest bardzo dobry, ona go sobie przywłaszcza, a na dodatek dzięki niemu dostaje awans. Joanna początkowo jest załamana, nie rozumie, jak można coś takiego zrobić, tym bardziej, jak okazuje się, że ma wyjechać na szkolenie dla wypalonych pracowników. Przecież ona nie jest ani trochę wypalona. Ma jednak dowody, że to ona stworzyła projekt i za namową współpracowników idzie do szefa wydziału, udowadniając, że projekt był jej. Ten jest mocno zmieszany, że doszło do takiej sytuacji, a jednocześnie nie wie jak z tego wybrnąć. Nad nim stoi właściciel, który na podstawie projektu zabrał Beatę do głównej siedziby w Warszawie. Boi się, że jeśli prawda wyjdzie na jaw, jemu się oberwie, prosi Joannę, aby tego nie „ruszała”. Kobieta, pomimo że jest wściekła, zgadza się zarówno na to, jak i na wyjazd, którego tak naprawdę wcale nie potrzebuje. Tak trafia do malowniczej Białej Kamiennej u podnóża Tatr. Miejsce okazuje się naprawdę piękne, wręcz magiczne. Joanna poznaje mieszkańców, a także legendy, które coraz bardziej zaczynają ją fascynować, tym bardziej, kiedy spotyka tajemniczą staruszkę z wężem. Przed nią wiele zmian, a poznanie pewnego mężczyzny i propozycja pracy to dopiero początek. Jak bardzo zmieni się życie Joanny? Co takiego stanie się na szkoleniu? Kogo tam pozna? Czy decyzja o wyjeździe na kurs, była dobra? Przywłaszczenie sobie czyjejś pracy, niesprawiedliwe potraktowanie, przyjaźń, miłość, legendy – to tylko mała namiastka tego, co znalazłam w książce. To jedna z tych pozycji, w których naprawdę dużo się dzieje, a to sprawia, że po prostu nie dało się nudzić. Mnie bardzo się podobała, wciągnęła mnie praktyczna od pierwszych stron i nie pozwoliła się oderwać, aż nie dotarłam do zakończenia. Akcja sprawnie poprowadzona, ze zwrotami, które potrafiły zaskoczyć. Główną bohaterką jest Joanna, kobieta pracująca w korporacji. Jest kobietą z jedną strony sumienną, kiedy coś robi, dba o najmniejsze szczegóły, jest dobrą znajomą, przyjaciółką, z drugiej momentami bywa trochę naiwna. Ogólnie ją polubiłam i mocno jej kibicowałam. „Wężowy ołtarz” to książka, która bardzo mi się podobała, wywołała we mnie wiele emocji, doskonale się z nią bawiłam i z przyjemnością polecam. Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

🐍Bohaterka poznaje przepiękne widoki górskiego krajobrazu wraz z legendami przekazywanymi z pokolenia na pokolenie.Odwiedzi cmentarz żydowski i pozna tajemniczą Bogumiłę z wężem Esmą. Szczegóły legendy o wężowym ołtarzu,śpiących rycerzach pod Giewontem,dziewczętach i chłopcach zamienionych w głazy,wzgórzu Czarownic i wiele innych legend są niesamowite. Dopiero po przeczytaniu całej powieści w pełni zrozumiemy tytuł powieści oraz wydarzeń dziejących się w książce. Pragnienie awansu,bogactwa i zdobycia mężczyzny intrygami oraz kłamstwami spowodują,że „czarny charakter” będzie chciał zniszczyć życie Joannie.Żądza zemsty sprawią,że niebezpieczeństwo będzie coraz bliżej.Jaka role odegrają w tym węże? Lektura jest ciepła i bardzo przyjemną historią,która pokazuje,że nie warto iść po trupach do celu.Szczerość,dobroć to klucz do sukcesu.Warto wierzyć,że na szczęście trzeba poczekać,a zło zostanie ukarane…potrzeba do tego czasu i cierpliwości. Joanne polubiłam od samego początku.Jest dojrzała kobietą w której jest mnóstwo ciepła i dobroci.Ze swoją córka tworzą niezwykły team potrafiąc rozmawiać o wszystkim. Jestem wzruszona przeczytana historia z którą spędziłam bardzo miłe chwile.Jeśli szukacie książki,która zawładnie waszym serce to koniecznie przeczytajcie „Wężowy ołtarz” Ja polecam!!!