Motyl (okładka  miękka, wyd. 04.2023)

Przepiękna i bardzo smutna

Czyta się jednym tchem.

Piękna historia .

Daje do myślenia

Piękna książka

Genialna

Polecam

Super

Książkę"Motyl" nie idzie inaczej ocenić jak tylko najwyższą możliwą oceną 10/10. Bardzo się cieszę, że za Waszą namową i dzięki wznowieniu Wydawnictwa Filia po nią sięgnęłam. Książkę z czystym sumieniem mogę zaliczyć do najlepszych przeczytanych przeze mnie w tym roku. Porusza taki temat, który chwycił mnie za serce. Choć po części przygotowaliście mnie, na chwile wzruszeń, ale nie zdawałam sobie sprawy, że będzie ich tak wiele. Ostatnie 100 kartek całe przepłakałam, siedząc obok męża, który pukał się po czole. Wstydziłam się tego, ale nie była w stanie przestać płakać. Wy też nie będziecie mogli... Co tak wzrusza? Napiszę Wam tylko ogólny zarys, a całą gamę emocji zostawię dla Was. Odkryjecie je, jak po tę książkę sięgniecie. Książka opowiada dzieje bardzo uzdolnionej rodziny. Dojrzałe małżeństwo z trójką dorosłych dzieci. Główna bohaterka Alice Howland jest bardzo docenianą przez studentów profesorką na Harvardzie. Ma wielką wiedzę i jeździ na wiele zjazdów naukowych, na których bierze czynny udział. Mimo wieku pięćdziesięciu lat jest bardzo aktywna fizycznie i nałogowo biega długie dystanse, uprawia Jogę itp. Czuje się spełniona. W jej życiu prywatnym zaczynają zachodzić zmiany. Alice dostrzega, że ciągle o czymś zapomina, choć początkowo, daje na karb zmęczenia i stresu. Niestety następuje taki moment, że zaczyna się tego bać i czuje, że coś jest z nią nie tak. Niestety diagnoza lekarska jest dramatyczna. Alzheimer we wczesnym stadium. Książka w doskonały sposób pokazuje, jak osoby dotknięte tą chorobą tracą wszystko. Mój opis nic nie wniesie, a materiał z życia Alice i jej walka o każde wspomnienie i każdą chwilę bycia sobą rozdziera serce. Kobieta wie, że w szybkim czasie straci wszystko. Straci swoją tożsamość. Zapomni o tym, kim jest, co lubi, kogo kocha, a co nienawidzi. Zapomni swojego męża i dzieci, którym dała życie. Największy ból jest tego świadomość. Zobaczymy jej walkę, starania o to, by zachować wiedzę jak najdłużej. Listy, które tworzy na komputerze, cały dom w naklejonych kartkach, żeby pamiętać...puki jeszcze umie czytać... Zobaczymy walkę całej rodziny o pamięć żony i matki. Zgranie i współpraca rodzinna nad matką, która gubi się już we własnym domu, nie mogąc znaleźć np. łazienki. Ostatnie chwile, są ciężkie do opisania i nie jestem w wstanie tego zrobić. To jest zbyt ciężkie albo ja jestem zbyt wrażliwa. Książka cudowna, bardzo mądra z morałem. Dzięki niej czuję się mądrzejsza i dała mi inne spojrzenie na ludzi chorych. Taką książkę moim zdaniem powinien każdy przeczytać, bez względu na to, jakie lubi gatunki, bo książka ta podnosi ludzkie wartości! Zdecydowanie tak!

Ta książka mnie zachwyciła. W zasadzie zachwyca i wzrusza do tej pory. "Motyl" Lisy Genovy to historia z rodzaju tych, o których trudno będzie zapomnieć. Autorka zabiera czytelnika wprost do świata osoby cierpiącej na chorobę Alzheimera. Do rodziny Alice, w miejsce jej pracy, do jej domu, a przede wszystkim zaś do jej umysłu. A jest to umysł wybitny – Alice jest ponadprzeciętnie inteligentna i ma tego świadomość. Z każdym dniem jednak jej mózg ulega degradacji, a bohaterka traci to, co o niej stanowiło. Czytelnik będzie świadkiem sytuacji, w których Alice nie potrafi wyrazić swoich emocji, straci orientację, zapomni, jak wykonuje się podstawowe czynności oraz kim są jej mąż i dzieci. Wszystko to widzimy z perspektywy samej bohaterki. To, jak Alzheimer każdego dnia odbierał Alice cząstkę tego, co dla niej ważne, było niezwykle poruszające. Opisy tego, co się w niej działo były bardzo precyzyjne, przez to wyjątkowo emocjonalne i trudno też nie odnosić tego do własnych doświadczeń. Warto wspomnieć, że Lisa Genova jest doktorem nauk medycznych w dziedzinie neurobiologii, a opowieść o Alice jest poparta wiedzą naukową. To sprawia, że tym bardziej jest wiarygodna, przez do trafia do serca i umysłu czytelnika. Z czym Alice ostatecznie zostanie? "Motyl" Lisy Genovy to nie tylko opowieść o chorobie Alzheimera, ale też o tym, żeby korzystać z czasu, jaki mamy. To też opowieść o uczuciach i relacjach panujących w rodzinie, swoim miejscu pośród jej członków, o własnych priorytetach. To powieść bardzo dojrzała, wiarygodna i życiowa. Trafia na półkę “Polecam, jak nie wiem co!”.