Kochając syna (okładka  miękka, wyd. 04.2023)

Wciągająca i wzruszająca opowieść o tym co w życiu jest najważniejsze.

Mam dziecko z autyzmem, diagnozowane 3 lata temu. Sama nie wiedziałam, co poczuć. Wiedziałam, że dziecko jest inne i będzie miało duże problemy w odnalezieniu się w otoczeniu "normalnych ludzi", ale wiedziałam, że nie porzucę dziecka z powodu tego że dostało diagnozę taką jaką dostało. Lisa Genova napisała przepiękną książkę o autyźmie, historię dwóch kobiet, których ich dzieci mają autyzm. Razem łatwiej im jest odpowiedzieć na pytania, które ich nurtują. Poruszająca książka. O autyźmie jak i Zespole Aspergera powinno się częściej mówić. Mam nadzieję że kiedyś Lisa Genova wyda powieść w którym bohater czy bohaterka ma Zespół Aspergera, i to będzie kolejna poruszająca powieść...Książka niezwykła w swoim rodzaju. Lisa Genova to mistrzyni jeśli chodzi o powieści gdzie rozmawia się o problemach i diagnozach oraz trudnych chorobach.

Takie książki jak TA powinny być częściej wydawane. Wydaje się że nic nie wiemy o autyźmie, a w mediach ostatnio czytałam że wokalistka Sia przyznała się, że ma autyzm. Trzeba uświadamiać innym, że ludzie z autyzmem też chcą żyć, pomimo napotykanych przez nich trudności. Pouczająca i wzruszająca powieść. To powinna być lektura szkolna!

@recenzje_ksiazek_niezwyklych_ 🌸 "Kochając syna" autorstwa Lisy Genova to emocjonująca lektura, która jest naprawdę godna uwagi. 🌸Jak to jest, kiedy synek nigdy nie patrzy Ci w oczy? Jeśli nie przytula się tak jak inne dzieci, i nieprzytomnie krzyczy, kiedy chcesz, aby już wracał do domu i zszedł z huśtawki? Jak to jest, kiedy tracisz dziecko? Jak to jest, kiedy kochany mąż odchodzi do innej kobiety? Jak to jest, kiedy gubisz gdzieś po drodze, między śniadaniem a odbieraniem dzieci ze szkoły, swoje marzenia? Jak to się dzieje? Dlaczego? Po co? Dwie kobiety, różne problemy, wielka samotność. Wyspa Nantucket, smagana wiatrem, zapomniana. W tym surowym krajobrazie obie stawiają czoło swoim demonom. Los sprawia, że się spotkają, ich przyjaźń zdarza się jak bezcenny dar. Dzięki sobie nawzajem, trochę przypadkiem, poznają odpowiedzi na stawiane nieprzerwanie pytania. Niesamowita, wzruszająca i mądra powieść. O tym, czym jest autyzm, o samotności i odnajdywaniu sensu w życiu. Na końcu świata, na skraju wytrzymałości, mimo wszystko. 🌸 Moja córka również ma autyzm, także byłam bardzo ciekawa tej książki. Choć ma ona lekki stopień autyzmu i mówi nawet w dwóch językach, to przeszliśmy naprawdę długą i bolesną drogę, a w dodatku ma również artretyzm, także ciągłe wizyty w szpitalu oraz leki również mają duży wpływ na jej zachowanie. Dlatego wiem jak ciężko jest być matką takiego dziecka, i nie raz miałam dni zwątpienia, także doskonale rozumiem rodziców, którzy sami zmagają się z podobnymi problemami. Tylko miłość dziecka jest w stanie to wszystko wynagrodzić, także gdy moja córka mnie przytula, czy się do mnie uśmiecha to zapominam o wszystkich trudnościach. Jest to naprawdę wartościowa książka, która porusza i czytałam ją z zainteresowaniem, i nie raz łezka mi się w oku zakręciła. Takie książki są bardzo potrzebne, także jeśli interesuje was temat autyzmu, to polecam przeczytać.

Książka "Kochając syna" to smutna, ale bardzo przemyślana historia matki, która straciła dziecko chore na autyzm. Opowieść ta chwyta za serce, a zarazem uczy o samej chorobie. Łatwiej jest zrozumieć inność takich dzieci i sposób podejścia rodzica do takiego dziecka. Ile razy widzieliśmy dziecko, które płacze, krzyczy, macha rączkami? My sądzimy, że jest rozpuszczone. Tym bardziej widząc, że rodzic nie reaguje, lub robi to w niewielki sposób. Ta choroba jest bezlitosna i tylko spokój i opanowanie rodzica może pomóc. Takie zachowanie nie świadczy o tym, że ma to go w nosie i ma dosyć rozwrzeszczanego dziecka... Autorka w piękny sposób pokazuje, jak wygląda świat takiego dziecka i jego rodziców. Zobaczymy, co czują, myślą i co potrzebują do szczęścia. Zrozumiemy, czego się boją, co ich boli, a z czym sobie nie radzą i dlaczego. Pozwoli nam wejść w jego świat i zobaczyć świat jego oczami... Wszystkie ważne aspekty tej ciężkiej choroby pisarka ubiera w piękną historię, która wzrusza i czasami raduje. Pokazuje czyste dobro i zło, z jakim takie osoby się stykają. Stworzyła przepiękną opowieść, która zostaje w mojej pamięci na zawsze, bo dzięki niej bliżej poznałam tę chorobę. Wiem o niej teraz znacznie więcej niż tylko samą jej nazwę. Bardzo tę książkę polecam, spędzicie przy niej niesamowite chwile, pełne przemyśleń, a kończąc ją poczujecie się mądrzejsi o nowe doświadczenie.