Magia wyklęta. Demony Welesa. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 02.2022)

OCENA: 4,5 ⭐️ Nie spodziewałem się, że seria Demony Welesa aż tak mi się spodoba. Zarówno „Droga do Wyraju”, jak i „Magia wyklęta” pomimo wcześniejszych wątpliwości zabrały mnie w podróż pełną tajemnic, magii i zaskoczeń. ✨ Fabuła pierwszego tomu opiera się na „liście zadań do zrobienia”. Kontynuacja również jest powieścią drogi, natomiast atmosfera się zagęszcza, a niebezpieczeństwo wydaje się coraz bliższe. W serii nie brakuje charyzmatycznych bohaterów, których dzięki podzielonej narracji w drugim tomie mamy okazję lepiej poznać. Obie książki Kamili Szczubełek okazały się zgrabnie napisaną fantastyką prezentującą wysoki poziom i fajny, słowiański klimat. Już nie mogę doczekać się finałowego tomu, a Was zachęcam, aby wyruszyć w drogę do Wyraju! 🗺

Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się, że historia potoczy się w tym kierunku. Druga część "Demonów Welesa" oparta jest w znacznej mierze na przepowiedni, która sprawia, że zostaje zakazana magia nieokiełznana. Zaczyna się polowanie na wszystkich pałających się magią inna niż czarodziejska. Niestety dotyka to również Doradę. W przeciwieństwie do Elgana, który nadal stara się rozszyfrować swoją przeszłość, Mirosław próbuje stawić czoło swojej przyszłości, której kierunek został mu narzucony i niekoniecznie podoba się chłopakowi. Czy bohaterowie odnajdą się w zaistniałej sytuacji? ~ Pierwszy tom serii ("Droga do Wyraju") naprawdę mi się podobał, a w tej części dostałam dużo więcej. W książce dzieje się naprawdę sporo, choć przyznam, że momentami dla mnie było tego aż za dużo. Historia wciąga już od samego początku i sprawia, że ciężko się od niej oderwać. Po "Magii Wyklętej" na pewno nie spodziewałam się takiego obrotu wydarzeń i bardzo mnie to zaskoczyło. Największym minusem był dla mnie brak Elgana przez sporą część historii. Jest to moja ulubiona postać i strasznie mi jej brakowało. Na szczęście wąpierz w końcu się pojawia i skrada całą uwagę. Chętnie zobaczyłabym też trochę więcej Dorady. Jest to dla mnie ogromnie interesującą bohaterka. W tej części widzimy również jak dziewczyna się odmiania i rozwija. Choć byłam fanką poprzedniej Dorady, to tę polubiłam jeszcze bardziej. Trochę mniej lubię Mirosława, któremu została przeznaczona sporą część książki. Nadal interesują mnie jego losy, a w szczególności te, które nastąpią po zakończeniu "Magii Wyklętej", ale jednak chętniej zamieniłabym część poświęconego mu czasu na czas dla Elgana lub Dorady. Poza naszą podstawową trójką, dostajemy tu również kilka naprawdę ciekawych postaci, które z chęcią poznawałam. Największym plusem książki jest wszechobecna mitologia słowiańska, którą osobiście niezwykle kocham. Ta książka jest nią wręcz przesiąknięta, dzięki czemu czytelnik może całkowicie zanurzyć się w tym cudownym klimacie. Sama akcja, choć momentami mnie przytłaczała, to bardzo mi się podobała. Moje serce całkowicie skradło ostatnie 100 stron, ale pozostała część jest również bardzo ciekawa. Jestem fanką początku książki, który jest nieco tajemniczy i zachęca do czytania. Nigdy nie wiedziałam też czego tak właściwie mam się spodziewać, ponieważ autorka ciągle mnie zaskakiwała, co jest jak najbardziej na plus. Do tego zaserwowała nam genialne i pełne napięcia zakończenie, które zachęca do dalszego poznawania losów bohaterów. Ponadto podobało mi się, że dostajemy połączone ze sobą historie. Choć obserwujemy różne grupy bohaterów, to ich losy są ze sobą w pewien sposób powiązane. Bardzo ciekawie i realistycznie pokazane zostały również skutki przepowiedni. Widzimy tu strach przed magią oraz działania, które przez to są podejmowane. "Magia Wyklęta" jest dużo bardziej mroczna i rozbudowana niż "Droga do Wyraju". Widać spory postęp autorki w kwestii kreacji świata, samego rozwijania wątków i postaci oraz stylu, który tu podobał mi się zdecydowanie bardziej. Książka jest naprawdę dobrą kontynuacją i uważam, że zdecydowanie warto ją przeczytać. Jest to (według mnie) jedna z najlepszych historii w polskiej fantastyce.

Nie macie pojęcia jak długo czekałam na to, aż pojawi się drugi tom cyklu Demony Welesa. „Droga do Wyraju” była debiutancką powieścią Kamilii Szczubełek i pierwszym tomem wspomnianego cyklu. Kiedy sięgnęłam po książkę zwyczajowo przepadłam w świecie, w który był wypełniony niemalże po brzegi niesamowitymi, magicznymi stworzeniami. Po zakończeniu książki, co jakiś czas starałam się „trzymać rękę na pulsie”, aby wypatrywać kolejnego tomu. W końcu znajdują się w niej elementy mitologii słowiańskiej, takiej rodzimej, równie niezwykłej i ciekawej, jak wiele innych. Cieszyłam się bardzo, że autorka o tym nie zapomniała i pobudziła swoją fantazję do pracy. Głównym bohaterek książki „Magia wyklęta” autorstwa Kamilli Szczubełek jest wypierz o imieniu Elgan. Prowadził życie spokojne, kierując się własnymi zasadami starając się nikomu nie wadzić. Wszystko jednak się zmieniło, a ku temu wystarczyło jedno demoniczne spotkanie. Od tego wszystko się zaczęło, a dalej było tylko lepiej. Co słychać u bohaterów? Widmo spełniającej się przepowiedni wisi nad nimi, co zwiastuje nieuchronną zagładę, nadejdzie od tych, którzy władają magią. Wszyscy, którzy to potrafią usłyszeli zakaz stosowania magii pod groźbą śmierci. Czy ktoś złamie to postanowienie? Czy królestwu naprawdę pisana jest zagłada? Elgana przepełnia chęć zemsty, Mirosław poszukuje nowych informacji, które pomogą mu dojść ze sobą do ładu, a Dorada próbuje sobie poradzić z przeszłością i nową mocą, która ją przeraża. Czyja magia może okazać się zgubną? „Magia wyklęta” jest niesamowitym połączeniem humoru, przygód, fantastycznego świata i wizji niebezpieczeństwa. Nie dajcie się zwieźć tym słowom, ponieważ znajdziecie w niej także mrok, który wiąże się z prześladowaniami czarownic, istot, które pałają się magią. Jeśli lubicie słowiańską mitologię, jej klimat i ciekawych bohaterów, którzy nie mają lekko to „Magia Wyklęta” jest powieścią dla Was. Pierwszy tom zapowiadał się delikatnie, magicznie, jednak to właśnie tutaj spadają na bohaterów prawdziwe problemy. Zdecydowanie mogę powiedzieć, że drugi tom Demonów Welesa to majstersztyk. Kamila Szczubełek dojrzała, jej styl stał się bardziej dopracowany, przyjemny w odbiorze, intrygujący czytelnika, by jeszcze szybciej przewracać strony i je pochłaniać. Jestem zauroczona światem, bohaterami, każdą intrygą, niepokojem i zamysłem, który tutaj wprowadziła. „Magia wyklęta” jest pozwoliła nam rozwiązać kilka zagadek, jednak Kamila Szczubełek postawiła przed nami kolejne. Nie musicie się obawiać klątwy drugiego tomu, „Magia Wyklęta” jest od tego daleka, z niecierpliwością czekam na dalszy ciąg.

Kto pokochał Elgana z "Drogi do Wyraju" autorstwa Kamili Szczubełek i ciekawy jest jego dalszych losów? Ja byłam niesamowicie ciekawa tego co autorka nam przygotowała w drugim tomie serii "Demony Welesa" czyli w powieści "Magia wyklęta", a teraz jestem ciekawa co będzie dalej! Powieść zawiera świetnie wykreowany świat fantastyczny w oparciu o mitologię słowiańską i została wydana nakładem wydawnictwa Papierowy Księżyc. Pewna przepowiednia wpędza w niepokój osoby, które ją poznają i wszelka magia po za magią czarodziejów, czyli okiełznaną, zostaje zakazana. Ci, którzy parają się dziką magią mają sprowadzić zagładę na królestwo. Tak też rozpoczyna się polowanie na wiedźmy, szamanów i szeptuchy. Ci, którzy niewyrzekaną się magii stracą życie. Dorada zmaga się ze swoją nową naturą i ucieka, gdyż jest uznawana za wiedźmę. Mirosław próbuje stawić czoła temu co czeka na niego w przyszłości. Zaś Elgan... on nadal pragnie odzyskać swoją pamięć, choć na chwilę o tym zapomina by podążać za zemstą. Czy czarodziejom uda się poskromić władających dziką magią? Jaka przyszłość czeka na całe królestwo? Kim stała się Dorada i czy uda jej się zapanować nad sobą? Te oraz więcej pytań stawia przed nami książka i stara się na nie odpowiedzieć. Jeśli ciekawi Was co się wydarzy w tej części serii to nie zwlekajcie i sięgnijcie po nią. Po lekturze mam dość mieszane uczucia. Zacznijmy od narzekania... za mało Elgana! Koniec narzekania. Teraz przejdźmy do tego co zdecydowanie mi się spodobało, czyli przebieg akcji. Bardzo fajnie poprowadzona fabuła i wydarzenia w powieści, ciekawie zaprezentowany strach przed magią i przepowiednią, która niekoniecznie musi być dobrze odczytaną. Bardzo podoba mi się świat wykreowany przez autorkę oraz nawiązania do mitologii słowiańskiej. Ci, którzy po pierwszym tomie mieli ochotę bardziej poznać Mirosława i Doradę mają ku temu teraz świetną okazję bo większość akcji ma miejsce w ich obecności. Jednakże mogą się okazać już kimś zupełnie innym. Co do zachwytów, to niesamowicie podoba mi się okładka i szata graficzna książki. Mapa zdecydowanie przydaje się podczas podróży z bohaterami. Mogę Wam powieść z czystym sumieniem polecić i zachęcić do lektury. Był to naprawdę dobrze spędzony czas, pełny magii i demonów. Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu.

„Tak właśnie rodzi się zło- pomyślał bóg, upiwszy łyk ciemnego napoju. W chaosie, strachu i słowach, które każdy może zrozumieć na swój sposób”. „Magia wyklęta” autorstwa Kamili Szczubełek to kontynuacja książki „Droga do wyraju”. Jest to świetna fantastyka młodzieżowa w klimacie słowiańskich legend. Magiczne istoty, zaklęcia, demony i bogowie. Wszystko to w poprzednim tomie mocno mnie zafascynowało i tym razem nie było inaczej. Można by pomyśleć dlaczego? Przecież nie są to jakieś odkrywcze motywy fabularne, a jednak ja poczułam się całkowicie pochłonięta. Autorce bowiem udało się z powodzeniem wpleść swój styl i swoją idę do tego wszystkie co już i tak jest lubiane, a w konsekwencji czego stworzyła świat o niepodrabianym klimacie. Ta książka jest inna i to czuć. Wyróżnia się kreacją świata, jak i bohaterów. Elgan, Dorada, Mirosław i jeszcze inni. Każda z tych postaci jest na swój sposób wyjątkowa i tajemnicza. Jednak oczywiście to Elgan jak na głównego bohatera przystało, został moim ulubieńcem i to rozdziały z jego perspektywy czytało mi się najlepiej. Jeśli chodzi, zaś o przebieg fabuły to warto wspomnieć, iż do starych wątków zostały wplecione nowe, które również były owiane mgiełką tajemnicy. Akcja więc nie przestawała intrygować, nawet jeśli nie gnała, w zawrotnym tępię. Oczywiście wciąż najbardziej wyczekiwanym przeze mnie wątkiem był temat utraconych wspomnień Elgana. Czekałam z zapartym tchem, czy w końcu dowiem się, o co tak naprawdę chodzi i kim był bohaterem, zanim stał się Vampirzem. Co prawda dużo istotnych szczegółów wyszło, na jaw jednak ostatecznie nie wiemy jeszcze nic, a ja jedynie stałam się ciekawsza. Nie mogę uwierzyć, że znów będę musiała poczekać na kontynuację. Trochę mnie to boli i sprawia, że mam ochotę krzyczeć. Ale to dobrze. To znak, że książka mnie w pełni zadowoliła i wzmogła moje pragnienie na więcej. Muszę więc uzbroić się w cierpliwość i poczekać, a póki, co mogę wam jedynie polecić tę serię.

Lubicie wątki słowiańskie w literaturze? Co powiecie na serię "Demony Welesa", której drugi tom niedawno się ukazał? Jak Wam pewnie wiadomo, ja bardzo lubię książki, w których wierzenia słowiańskie są ważnym elementem. W tej serii od nich aż kipi ☺️ Drugi tom kontynuuje historię Elgana- wąpierza, który nie pamięta nic ze swego ludzkiego życia. Jednak zanim będziemy mogli cieszyć się z obecności tej świetnej postaci, musimy zaznajomić się trochę bardziej ze światem, który stworzyła autorka oraz tym, co zaserwowała innym bohaterom tej serii. W Villperunie, dotychczas sprzyjającej wszelkim osobom parającym się magią, zostaje ujawniona stara przepowiednia, z której uczeni wywnioskowali, że przez dziką, nieokiełznaną magię może dojść do zagłady. Stwierdzili, że gdy tylko zakażą jej, a wszystkie osoby mające z nią do czynienia wygnają lub zabiją, to na pewno unikną tragedii. Zaczyna się nagonka na wszelkie szeptuchy, wiedźmy i szamanów. W zadaniu tym mają pomóc czarodzieje i czarownicy (obojga płci), których magia jest uporządkowana. Czy jednak to rozumowanie jest dobre? 🤔 Czy rzeczywiście znikające dzieci to sprawka wiedźm i im podobnym? Ta część w znacznej mierze skupiona jest na kilku osobach, których poznaliśmy w poprzedniej części. Bohaterowie przez większość czasu podróżują po świecie, a akcja przenosi się pomiędzy nimi. Pozwoliło to poznać lepiej ten świat, jednak były też momenty, które trochę przemęczyłam czekając na rozwój akcji. Najlepsze autorka zostawiła na koniec, co skutecznie zaostrzyło mój apetyt na kolejny tom. Mam nadzieję, że będzie utrzymany właśnie w takim samym klimacie jak ostatnie sto stron książki, które mnie zachwyciły, a sam Elgan będzie częściej obecny na kartkach powieści.

Czy ktoś się spodziewał, że właśnie w takim kierunku podąży ta opowieść? Kochani, zapnijcie pasy, już nie jesteśmy w Kansas. Skończyły się żarty, zaczęło być poważnie, niebezpiecznie i mrocznie. Uważajcie na siebie, bo tutaj ludzie mogą łatwo zginąć! Pojawiają się nowi bohaterowie, nowe wątki, wszystko śledziłam z niesłabnącym zainteresowaniem. Jestem pod wrażeniem rozbudowania świata przedstawionego, czuć powiew świeżości, czuć magię. W takim świecie chciałoby się żyć, nawet pomimo panującego w nim zagrożenia. Jeśli momentami jest spokojnie i możemy odnieść mylne wrażenie znużenia, to lepiej bądźcie czujni, bo to tylko cisza przed burzą. Dorada już nie jest tą samą naiwną dziewczyną, którą poznaliśmy w pierwszej części, a Elgan... gdzie jest Elgan?! Na pochwałę zasługuje piękne wydanie. Okładka prezentuje się cudownie, tekst wewnątrz również jest estetycznie upiększony słowiańskimi motywami. Ile bym dała, żeby wszystkie książki zostały tak dobrze potraktowane przez wydające je wydawnictwa... Lektura była przyjemna, dostarczyła rozrywki. Nie było żadnych głupotek ani łapania się za głowę. Na niczym się nie zawiodłam, a wymagania po pierwszym tomie miałam wysokie. Nie ma co się zastanawiać, lepiej samemu zabrać się do czytania! Zdecydowanie warto dać szansę tej serii. Jeżeli ktoś podczas lektury "Drogi do Wyraju" miał jeszcze świadomość z tyłu głowy, że to debiut pisarski, to przy drugim tomie zyskujemy pewność, że autorka została stworzona do pisania (z naciskiem na słowiańską fantastykę!). Polecam gorąco, a sama czekam na ciąg dalszy!

„Magia wyklęta” to druga część serii „Demony Welesa”. Pierwsza część bardzo mi się podobała, dlatego z niecierpliwością czekałam na ciąg dalszy przygód wąpierza Elgana. Niestety kontynuacja mnie trochę zawiodła. Było zdecydowanie za mało Elgana, a kiedy się już pojawił to według mnie uratował historię. Do tego to zakończenie! No po prostu świetne! Teraz z niecierpliwością czekam na trzecią część! Przez ostatnie kilkadziesiąt stron ta historia najbardziej mi się podobała. Myślę, że mogli mieć na to wpływ bohaterowie. Jak już można zauważyć, Elgana pokochałam całym sercem, bardzo lubię też Mirosława. Jednak Dorady jak nie trawiłam, tak dalej nie trawię, a do tego doszła Zorzanna, która również mi działa na nerwy. Czytanie o nich było dla mnie męczące. Miałam ich dość, a niestety to z ich perspektywy była opowiedziana większość historii. Z tego powodu ciężko mi ocenić „Magię wyklętą”. Z jednej strony momentami dobrze się czytało, a pod koniec nie mogłam się oderwać. Z drugiej, denerwowały mnie bohaterki i jakoś nie zawsze mogłam się wciągnąć. Nie zmienia faktu, że myślę, że to ciekawa seria i zdecydowanie warta lektury. Pozostaje liczyć, że trzecia część będzie lepsza (a sądząc po zakończeniu – jeju! Ale ono było dobre! – będzie!).