Komu zginął trup? (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Rewelacja! Polecam , bardzo fajna !

Jak zwykle cudowne doznania

Czekam na kontynuację

Polecam

Nietypowa para śledczych powraca w kolejnej sprawie kryminalnej. Jeremi głowi się nad prezentem urodzinowym dla przyjaciółki, bo nie ma pojęcia, co mogłoby ucieszyć dziewczynę. Niepokorna i pyskata dziewczyna będzie właśnie obchodzić swoje dwudzieste szóste urodziny. Problem z wyborem prezentu sam się rozwiązuje w chwili, gdy Jeremi wspomina o zamku Topacz i zlocie fanów zabytkowych pojazdów, w którym ma zamiar wziąć udział. Linda zakochana w starych samochodach, od razu podchwytuje ten pomysł i wybiera się tam wraz z nim. Organek jest niezwykle podekscytowany tym wyjazdem, martwi go jedynie nieprzewidywalność Lindy. Od chwili poznania tej niepokornej dziewczyny bardzo poszerzyły mu się horyzonty, ale ta znajomość ani na jotę nie przybliżyła go do lepszego poznania kobiet. Linda niepokorna, pyskata, spontaniczna i nieprzewidywalna, nie potrafi zamilknąć ani na chwilę, Organek zaś to dżentelmen w każdym calu, stoik z charakterem i milczek z zamiłowania, w jakimś stopniu przyzwyczaił się już do słowotoku dziewczyny. Przyjazd do zamku Topacz od początku nie przebiega tak, jak sobie to zaplanowali. Linda niespodziewanie dziedziczy po zmarłym byłym chłopaku zabytkowy samochód. Z powodu niespodziewanego spadku, dziewczyna jest przeszczęśliwa, natomiast Jeremi podchodzi do tego bardzo sceptycznie. Organek snuje spiskowe teorie, czym zadziwia Lindę, bo to tej pory to ona miała skłonność do wymyślania sensacyjnych scenariuszy. Rudzielec tak się cieszy, że nie docierają do niej słowa rozsądku przyjaciela, aż do chwili, gdy w bagażniku odziedziczonego samochodu znajduje trupa młodego mężczyzny, który według Jeremiego (w końcu się na tym zna) nie żyje od kilku dni. „No byłoby na tyle ze spokojnego weekendu bez zagadek i trupów” Spokój widocznie nie był im pisany. Nie mają wyjścia, muszą poinformować organy ścigania o nietypowym znalezisku. Oczywiście do akcji wkracza bystry i inteligentny komisarz Bączek, a dopiero potem nadinspektor Wilczyński, który po powrocie z urlopu ma fazę marudzenia i narzekania. Udział w tej sprawie Jeremiego i Lindy po Mokrzeszowie w ogóle policjanta nie dziwi, jednak podświadomie czuje, że rudzielec znów coś kręci i nie mówi całej prawdy. Śledztwo nabiera rumieńców, za sprawą pojawienia się przecudnej urody kobiety Salomei Murawskiej pani na włościach Pałacu Książęcego we Wleniu. Osoby, która potrafi oczarować i zmanipulować dosłownie każdego, ale nie Michała Bączka. Komisarz nie ufał pięknym kobietom i jego intuicja nakazywała mu zachować służbowy dystans. Tropy w tej sprawie prowadzą do tragicznych wydarzeń związanych z tym Pałacem, a mianowicie z brutalnym morderstwem dziedziczki Dorothei Rohrbeck, zastrzelonej w 1921 r. razem z młodszą, 12-letnią kuzynką Ursulą. Prym w śledztwie wiodą oczywiście Jeremi i Linda, którzy próbują dowiedzieć się, co łączy denata z bagażnika z potworną zbrodnią popełnioną sto lat wcześniej. Co śmierć młodego kopisty mogła mieć wspólnego z tragedią sprzed wieku? Kim jest Barokowa Wenus i co ukrywa? Jakie sekrety historii pałacu wyjdą na światło dzienne? Zanim uda się tej parze wyjaśnić wszystkie kwestie, to w międzyczasie przeżyją mnóstwo niecodziennych sytuacji i nieprawdopodobnych przygód. I na koniec finał, godny Małgorzaty Starosty. O ile wydarzenia z przeszłości faktycznie miały miejsce, to autorka wykorzystała ten wątek historyczny do stworzenia fikcyjnego czysto hipotetycznego przebiegu zdarzeń. Ciekawostką jest bowiem, że człowiek uznany za mordercę Peter Grupen nigdy nie przyznał się do winy, a jego kochanka - tej wiedzy dostarczają bohaterowie powieści - nagle znika i ślad po niej ginie. W prawdziwej historii jest za dużo domysłów i niedopowiedzeń, co dało Małgorzacie Staroście, jako autorce kryminałów, pole do popisu. „Komu zginął trup?”, to świetna komedia kryminalna napisana pięknym językiem, ze wspaniale wykreowanymi postaciami, pełna humoru z doskonale rozpisaną intrygą kryminalną. Zabawna, chwilami całkiem poważna, dynamiczna i spójna, a całość czyta się z wielkim zainteresowaniem i uśmiechem na twarzy. Niczego w niej nie można brać za pewnik, bo w każdej chwili wszystko może ulec zmianie i okazać się zupełnie inne niż mogłoby się wydawać. Małgorzata Starosta kolejny raz udowodniła, że nie ma sobie równych w tworzeniu nietuzinkowych historii kryminalnych. Autorka jak zawsze budzi mój podziw niewymuszonym świetnym humorem, tworzeniem zakręconych fabuł, gdzie z premedytacją pakuje w kłopoty swoich bohaterów, a wszystko uzupełnia skrzącymi się dowcipem i sarkazmem dialogami, które nie mają sobie równych, a zwłaszcza te w wykonaniu Lindy. Kolejna wspaniała przygoda czytelnicza z Jeremim i Lindą. Czy ostatnia? Kto to wie? Może się zdarzyć, że życzenie Lindy się spełni. Na koniec cytat, który zapadł mi w pamięć i spowodował, że kąciki moich ust powędrowały w górę.

Jeremi Organek ma nie lada zagwozdkę, wielkimi krokami zbliżają się urodziny Lindy Miller, a on nie ma pomysłu na prezent. Dodatkowo w tym samym czasie wypada wyczekiwany przez Jeremiego zlot fanów zabytkowej motoryzacji MotoClassis na zamku Topacz. Oczywiście Linda czuje się zaproszona do udziału w tymże zlocie, jako że, nie tylko uwielbia zabytkowe samochody, ale podejrzewa, że w zlocie będzie uczestniczył jej eks – Ajax Bartman. Wkrótce po przybyciu do zamku, Linda dowiaduje się, że została spadkobierczynią eksa i w spadku otrzymała chavroleta corvetę C3 z tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego ósmego. Jednak gdy chce objąć, dosłownie objąć, przytulić, wymiziać i wyściskać swoją spadkową corvetę, w bagażniku odkrywa trupa. Do wyjaśnienia sprawy nietypowej zawartości bagażnika zostaje wysłany odwołany z urlopu komisarz Michał Bączek. Mimo usilnych próśb, aby Linda i Jeremi nie „pomagali” w śledztwie, duet Organek-Miller zrobi wszystko, aby dowiedzieć się, kto „zbezcześcił” zabytkowy wóz i jaki ma to związek z eksem Lindy? Wszystko wskazuje, że „eks denat” jak nazywa teraz Linda swojego eksa, zostawił Lindzie wskazówki, mające na celu odkrycie tajemnicy śmierci mężczyzny, którego zwłoki znalazła w bagażniku i „eks denata”. „Komu zginął trup?” to drugi tom śledztw prowadzonych przez duet Organek-Miller, pieszczotliwie ochrzczonych przez bookstagram „Jeremindą”. Jeśli pierwszy tom był pełen ekspresyjnych wypowiedzi i zachowań Lindy skontrastowanych ze wstrzemięźliwym w zachowaniu i oszczędnym w słowach Jeremim, to w tym tomie ten kontrast jest jeszcze większy. Linda wzbija się na wyżyny swoich „umiejętności” w doprowadzaniu Organka i Bączka do rozstroju nerwowego. Podobnie jak w poprzednim tomie, biedny komisarz Bączek i jeszcze biedniejszy nadinspektor Wilczyński muszą nie tylko rozwiązać kryminalną zagadkę, ale zrobić to, zanim ubiegną ich Linda i Jeremi. Dobrze, że Małgorzata Starosta w tej powieści zlitowała się nad Bączkiem i do kompletu nie zrzuciła mu na głowę Pruskich bab, nawet dla niego byłoby to za dużo. Trzeba przyznać, że intryga kryminalna została poprowadzona bardzo ciekawie, zabierając bohaterów (i czytelników) do uroczego pałacu we Wleniu. Autorka postanowiła, podobnie jak w poprzednim tomie, wpleść we współczesne śledztwo wątki historyczne. Poprzednio był to owiany złą sławą program Lebensborn, a teraz nie mniej dramatyczne „Krwawe Walentynki”. Podoba mi się, że Starosta osadza akcje swoich powieści na Dolnym Śląsku i przedstawia kolejne architektoniczne perełki regionu, których opisy zachwycają, pobudzają wyobraźnię i nie nużą. Bawiłam się świetnie, czytając pełne humoru dialogi między Lindą i Jeremim jak i między Bączkiem i Wilczyńskim. Z zaciekawieniem śledziłam kolejne etapy śledztwa, w którym co chwila pojawiał się niespodziewany trop. Historia pałacu we Wleniu sprawiła, że muszę odwiedzić to miejsce najszybciej, jak będzie to możliwe. Podsumowując: w tej powieści znalazłam wszystko, czego szukam w lekkim kryminale/komedii kryminalnej: humor, wciągającą kryminalną intrygę, świetnie wykreowanych bohaterów, a w bonusie mroczną historię jednego z dolnośląskich pałaców. Czego chcieć więcej? Jeśli nie znacie jeszcze duetu Organek-Miller, to koniecznie musicie ich poznać.

"Komu zginał trup?" to kolejna część zakręconych przygód Jeremiego i Lindy, dwójki intrygujących i ciekawych bohaterów, którzy tym razem muszą dowiedzieć się co łączy całkiem świeżego trupa ze zbrodnią popełnioną prawie sto lat temu. Zanim dojdą do sedna sprawy spotka ich wiele dziwacznych przygód i zwariowanych sytuacji. Kolejny raz Małgorzata Starosta pokazała, że nie ma sobie równych jeżeli chodzi o komediową stronę tego kryminału. Nic nie można w tej książce brać na poważnie i nigdy nie można brać niczego za pewnik. Każdy rozdział zaskakuję i bawi. Równocześnie wydaje mi się, że nowa część serii jest bardziej konkretna i zwięzła przez co czyta się szybciej i po prostu lepiej. Obie książki polecam fanom dobrych kryminałów z ciekawą intrygą i chętnych na wciągająca czytelniczą zabawę.

Kiedy siadam do czytania książek pani Starosty zawsze wiem, że będzie to wspaniała przygoda. Z kolejną częścią przygód Jeremiego Organka i Lindy Miller nie było inaczej - szczegółowo rozpisana intryga wciąga od samego początku, pełno zwrotów akcji, dzięki którym nie ma nawet chwili na nudę. Po prostu nie sposób się oderwać!

"Komu zginał trup?" to perfekcyjne połączenie komedii sytuacyjnej z kryminałem w stylu Agathy Christie. Powieść jest pełna przygód, zaskoczeń i ciekawych rozwiązań. Autorka stworzyła mocne charaktery oby głównych postaci, przez co dialogi ożywiają tę książkę jeszcze bardziej. Ogromna szkoda tylko, że tak szybko się kończy!

"Komu zginał trup" to cudowna powieść od Małgorzaty Starosty która ponownie zabiera w zabawną przygodę czytelnika z Jeremim i Lindą. Kontynuacja ich przygód to pełna zabawnych sytuacji, ciekawych tajemnic powieść, od której nie sposób się oderwać. Z niecierpliwością czekam na kolejne pozycję od tej autorki!