Cynamonowe gwiazdy (okładka  miękka, wyd. 09.2022)

Polecam na zimne wieczory, cynamon rozgrzewa!!

Bardzo fajna , znakomicie się czyta, polecam !

Nijaka

Kto nie ryzykuje, ten nie je najlepszych ciasteczek cynamonowych w tym układzie słonecznym Hejka, co planujecie robić na weekend ? My mamy zamiar przesiedzieć cały weekend i skupić się na książkach do recenzji, które nam zostały do przeczytania, a przy tym jeść przepyszne ciasteczka z jabłek. A skoro o ciasteczkach już mowa. To dzisiaj chciałybyśmy opowiedzieć wam trochę o pewnej historii związanej z cynamonowymi ciasteczkami. Zapewne domyślacie się o jaką historię chodzi, a jeżeli nie to zapraszamy serdecznie na recenzje książki pani Małgorzaty Starosty i Wydawnictwa Mięta "Cynamonowe gwiazdy". "Człowiek nie krowa i może zmienić zdanie, a moje aktualne zdanie jest takie,że kocham cynamonowe ciastka" Dominika właśnie straciła pracę i nie wie co ze sobą począć. Na dodatek do domu wraca jej matka, która postanowiła kiedyś wyjechać za granicę i już nie wróciła, a samą Dominikę wychowała babcia. Dziewczyna dostaje jednak szansę na udział w elitarnym obozie dla pisarzy na Teneryfie, ale z powodu utraty pracy nie stać ją na wyjazd. Jak potoczą się jej losy ? Czy odnajdzie swój cel w życiu ? Nie musimy wam chyba mówić,że kochamy twórczość pani Małgorzaty. Kochamy jej książki i chętnie śledzimy nowości. I niedawno wyszła nowa książka kompletnie inna niż te, które pojawiły się dotychczas. "Cynamonowe gwiazdy" to opowieść obyczajowa, która wywołała w nas bardzo dużo emocji. Podczas czytania pojawiło się w naszych głowach zdziwienie, zaskoczenie, czasem nawet znudzenie, a końcówka dała nam nieźle popalić. Jest to historii przede wszystkim bardzo prosta i tak jak wiele emocji wywołuje, tyle w sobie ich ma. To opowieść o dziewczynie, niezdecydowanej, z marzeniami, która jeszcze nie wie co w życiu chce robić, niby chce zostać pisarką, jednak nie jest to do końca pewne. W tej książce nic nie jest pewne, wszystko jest chwiejne i nic nie jest stabilne. Jednak jak dla nas warto poświęcić trzy wieczory na przeczytanie jej, gdy jest to doskonała lektura na zrelaksowanie się pod kocykiem i przy kawie, no i oczywiście przy ciachu. Książka ma według nas swoje plusy i minusy i zaraz wam o nich opowiemy. Zacznijmy od tego,że kochamy język jakim pisze autorka, jest to prostota w każdym calu, słowa chcą się czytać. I tak było również przy tej historii. Jednak nie wiem czy zauważyliście, ale pani Małgosia lubi zaskakiwać i co jakiś czas wstawia słowa, trudniejsze. Przyznamy się bez wstydu,że niektóre sprawdzaliśmy w internecie. I jest to ogromny plus, uwielbiamy takie połączenia. Kolejnym plusem jest to,że książkę czyta się bardzo szybko i nie chce się od niej odchodzić. Z tą historią chce się płynąć i czytać ją. Jest taka lekka, melodyjna. Historia o cynamonowych gwiazdach cudowna i przepiękna, bardzo nam się podobała, szkoda,że autorka nie pisze bajek dla dzieci, bo wyszłaby z tego fantastyczna historyjka. I musimy przyznać,że kochamy książki bez zbędnych opisów i tu tak jest. Jest prosta, cudowna historia i nie ma długich nudnych opisów. Uwielbiamy. Bardzo podoba nam się również okładka, jest taka pogodna, a nawet można powiedzieć,że smakowita 😂 A mówiąc już o tym to wiadomo,że książkach pani Gosi musi zagościć jedzenie i tutaj również się pojawia, dodatkowo jest słodkie 😋 Jest to chyba taki znak rozpoznawczy autorki, brakowało tylko przepisu 🙈 Przepraszamy i pewnie nas za to znienawidzicie, ale jakoś nie polubiłyśmy Dominiki. Dziewczyna jest niezdecydowana, nie wie co chce, czasem wydaje się nawet niemiła. Jest kompletnie inna niż pozostali bohaterowie książek pani Starosty. Jednak warto zapoznać się z jej historią, gdyż jest ona bardzo pouczająca i można z niej wiele wyciągnąć. I musimy to powiedzieć, ale brakowało nam tej szybkiej, dynamicznej akcji z innych książek autorki, wiemy,że jest to powieść obyczajowa, a one przeważnie są spokojne. Jednak w pewnym momencie zaczęłyśmy się prawdę mówiąc nudzić podczas czytania, mało się po prostu działo. Jednakże końcówka kompletnie nas zaskoczyła i to uratowało tą nudę. Oj jak byłyśmy zaskoczone. Musicie dotrwać to tego momentu. Historia ta to emocjonalna huśtawka, barwna opowieść o życiu Dominiki posypana odrobiną słodkiego cynamonu, a zarazem kwaśna jak cytryna. Dajcie się ponieść powieści,która nauczy was,że nie zawsze dostaje się to czego się pragnie. Miłego dnia :)

Wspomnienie dzieciństwa często nieodłącznie wiąże się z jakimś zapachem, smakiem, charakterystyczną potrawą. Czymś, co nawet po wielu latach, przenosi nas do czasu beztroski, dziecięcej naiwności i magii. Niesie swego rodzaju ukojenie, niezbędne w każdym wieku, daje wytchnienie i ulgę niczym najbardziej opiekuńcze ramiona, które służyły w okresie dziecięcym. Lecz czy taka retrospekcja może przynieść jeszcze więcej, niż można by się spodziewać? Dominika jest doświadczoną przez los i życie kobietą po trzydziestce. Ma zaufaną, dzielnie trwającą u jej boku przyjaciółkę i ukochaną babcię i te dwie kobiety znaczą w jej życiu więcej niż jakiekolwiek miliony na koncie. Oczywiście tych milionów ona nie posiada, zwłaszcza, że gdy ją poznajemy- traci pracę. Dotąd zarabiała na życie dzięki sprawnie działającym trybikom korporacji, zresztą sama była jednym z nich. Lecz nadszedł moment zmian i jak się okaże, nie tylko w kwestiach zawodowych. Zawsze lubiła pisać i była w tym całkiem niezła, więc może w tym kierunku powinna zmierzać jej ścieżka kariery? Wbrew pozorom, nie jest to prosta decyzja. Dominika w życiu prywatnym też nie może się poszczycić szczęściem, po poprzednich relacjach z mężczyznami nie ma najlepszych wspomnień i sama wątpi, czy uda jej się jeszcze ułożyć życie. Dodatkowo tyle, ile ma w sobie miłości do babci, tyle gniewu i niezrozumienia żywi w stosunku do matki. I niespodziewanie, bez żadnego ostrzeżenia, cały ogrom codziennych spraw zaczyna piętrzyć się nad jej głową niczym gradowa chmura. Czy Dominika udźwignie przygotowane dla niej przez los niespodzianki? "Cynamonowe gwiazdy" to książka, która absolutnie i całkowicie mnie zaskoczyła- w kontekście jak najbardziej korzystnym! Zaczyna się lekko, humorystycznie, z brawurową narracją prowadzoną przez główną bohaterkę. Lekkość pióra Autorki, naturalny sarkazm wypowiedzi postaci, ich podejście z przymrużeniem oka do życia - to wszystko wpływa na znakomite, swobodne i dowcipne wprowadzenie do historii Dominiki. Lecz to, co z założenia miało być komedią romantyczną, wraz z upływem fabuły ewoluuje w doskonałą powieść obyczajową, pełną niespodzianek- zarówno o wydźwięku pozytywnym jak i negatywnym. I właśnie dzięki temu, ta książka jest po prostu życiowa, bazując na rodzinnych niedopowiedzeniach, tajemnicach, rozterkach zwykłych ludzi i kompletnie zadziwiających ścieżkach przeznaczenia. Autorka w znakomity sposób przybliżyła również realia wydawniczego światka i tego, jakim wyzwaniem jest próba poprowadzenia swojej kariery ścieżką pisarstwa. Po raz pierwszy spotkałam się z tak doskonałym, szczerym podsumowaniem rzeczywistości z jaką trzeba się mierzyć wkraczając w tę zbiorowość i nie obrażając nikogo ale i nie uogólniając, udało się Pani Małgosi wskazać to, co chyba boli wiele osób związanych w jakiś sposób z książkami. Moim zdaniem- czapki z głów, i za odwagę i za podejście do tematu. Ale oczywiście tym, co najważniejsze w książce są perypetie Dominiki i bliskich jej osób. Dominiki, która trochę próbuje uciec od swojego życia, trochę stara się znaleźć tą jedyną i niepowtarzalną miłość, trochę pogubiła się z planem na swoją przyszłość i wreszcie która bardzo potrzebuje wsparcia najważniejszych w jej życiu ludzi, podobnie jak domknięcia pewnych spraw, zrozumienia, akceptacji. I, co stanowi dla mnie ogromny plus, Autorka tworzy postać wiekowo całkiem dojrzałą, a wciąż nie do końca poukładaną, zagubioną, pielęgnującą w sobie wewnętrzne dziecko i łaknącą ciepła i opieki. Ale czy nie każdy z nas skrycie mierzy się z tym samym co główna bohaterka? Jestem pod ogromnym wrażeniem konstrukcji tej powieści, pomysłu na nią i poprowadzenia całej fabuły- także genialnego epilogu, który moim zdaniem podkreśla wyjątkowość ale i realizm tej historii. Ze swojej strony ogromnie polecam!

Małgorzata Starosta, autorka komedii kryminalnych, tą książką sprawiła nielichą niespodziankę swoim fanom - bo jest to książka obyczajowa! "To miała być ko­me­dia. Farsa nawet; do­sta­łam za za­da­nie ob­śmia­nie za­kła­ma­nia i przy oka­zji opo­wie­dze­nie ja­kiejś miłej hi­sto­rii z happy endem. Bar­dzo prze­pra­szam, bo chyba nie wy­szło… Nie­mniej wcale nie ża­łu­ję, bo wy­szła mi książ­ka o emo­cjach, a te lubię naj­bar­dziej ..." No owszem, nie do końca tak wyszło ... 😁 Bo ta książka to na pewno, w moim pojęciu, nie jest ani komedią, ani farsą. Jest opowieścią, w której główną rolę grają emocje - pulsują, czasem cichną, czasem wybuchają jak wulkan, ale są, są cały czas, nawet przy odcedzaniu pierogów. I są prawdziwe. A czy opowiedziana hi­sto­ria jest miła i ma happy end to już zależy od czytelnika, jego rozumienia słów "miła" i "happy end" ... Oto Dominika - osoba w miarę pewna siebie, zdolna i ambitna. Żyje według swoich zasad, uważa, że świat jest taki, jakim jej się wydaje i że o sobie wie wszystko. Jest nieidealna i rzeczywista, ma swoje kompleksy i traumę z przeszłości. Ma lat 36, aktualnie singielka. Ma też skarby, które bardzo sobie ceni: kochającą i kochaną babcię oraz Prawdziwą Przyjaciółkę. Niezawodną. Doprowadzona do ostateczności przez nielubianą szefową, po 12 latach odchodzi z pracy w korporacji, określonej jako Mordor, z hukiem i trzaskiem, dosłownie (drzwi od pokoju) i w przenośni (wymiana pożegnalnych słów z szefostwem). I nie bardzo wie co dalej, a przede wszystkim - jak zarobić na życie ... Przyroda nie znosi pustki - skoro zabrakło pochłaniającej czas pracy, to musi pojawić się w to miejsce coś, co zapełni powstałą lukę ... I już od następnego dnia na głowę Dominiki zaczęły się sypać kolejne niespodziewane niespodzianki, które postawiły na głowie jej dotychczasowe życie i pojęcie o świecie ... Wciąż nie wiem, czy książka mi się spodobała ... Ani nie zachwyciłam się treścią, że och i ach, ani się nad nią nie spłakałam, choć ze dwa razy łzy mi w oczach stanęły, ani się nie uśmiałam do łez. Ale też nie znudziłam! Doceniłam emocje, empatię i przesłanie w tej książce zawarte. I dużo jej we mnie zostanie. I ta przepiękna historia o cynamonowych gwiazdach ... Czy polecam? Tak, zdecydowanie, choć wiem, że nie przypadnie wszystkim do gustu. Bo to nie tylko lektura łatwa i przyjemna, ale, moim zdaniem, wymaga umiejętności spojrzenia w głąb treści. To książka, która delikatnie, mimochodem, bez walenia po głowie, bez dydaktycznego smrodku, przekazuje dużo życiowych mądrości, tych oczywistych i nieoczywistych. Malutka próbka: "I znów czu­łam się jak dzie­ciak, któ­re­go za wszel­ką cenę chce się uchro­nić przed ży­ciem, za­miast na­uczyć go sta­wiać mu czoła" "Naj­więk­szym do­wo­dem doj­rza­ło­ści imą­dro­ści jest przy­zna­nie się do wła­snych ogra­ni­czeń." I ostatni cytat: "Tak się skła­da, że tej książ­ki nie na­le­ży oce­niać po okład­ce, nomen omen, bo w środ­ku jest dużo dobra." Wprawdzie w książce słowa te określają pewnego pana, ale też idealnie pasują właśnie do "Cynamonowych gwiazd" - pod okładką (prawdziwie piękną!) zawarte jest dużo dobra.

‘Cynamonowe Gwiazdy’ to historia, która zachwyciła mnie okładką, zaskoczyła treścią i wywołała dużo emocji. Nigdy nie pomyślałabym, że tak niepozorna opowieść z gatunku literatury obyczajowej wyciśnie ze mnie łzy. Co ja mówię łzy, bardziej niepohamowane napady szlochania. Dlatego ostrzegam, sięgając po tę książkę, zaopatrzcie się w dużą ilość chusteczek, będą bardzo potrzebne. Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i jeśli każda książka jest napisana na takim poziomie jak ta, to ja sięgam po nie w ciemno. Wspaniały styl pisania, przemyślana fabuła, która stopniowo odkrywa przed czytelnikiem wszystkie smaczki oraz duża dawka emocji. Tutaj ciekawostka, emocje nie atakują znienacka, lecz powoli i stopniowo wkradają się do jego serca i zanim się człowiek obejrzy to przeżywa wszystko całym sobą. Coś wspaniałego i genialnego, bardzo mi się to spodobało. Zwróćmy uwagę na okładkę i nazwę, które mogą sugerować, że ta historia ma coś wspólnego ze świątecznymi czy też grudniowymi opowiadaniami. Nic bardziej mylnego. Czegoś takiego tu nie znajdziemy. Zamiast tego autorka serwuje nam cudowną, głęboką historię pełną uczuć, tajemnic, z dawką dobrego humoru oraz przekazem, który daje dużo do myślenia. Historia Dominiki potrafi nakłonić do refleksji i przemyśleń, gdyż jej życie nie jest opisane w samych superlatywach. Ma momenty cudowne, ale też i ciężkie, a to jak sobie z nimi radzi, jakie rady otrzymuje naprawdę dają do myślenia. Skoro jesteśmy przy bohaterach to mam o nich do powiedzenia tylko jedno - są cudowni. Mamy tu do czynienia z gronem dość złożonych postaci, ale też przedstawionych bardzo realistycznie. Lubię takie podejście do bohaterów, gdy autorka nie gloryfikuje ich, ale pokazuje, że mogą się wahać, obawiać czy mieć pod górkę. Moje serce skradła nie tylko Dominika, ale też jej babcia. Nie będę się tu rozpisywać, by nie psuć zabawy tylko odeślę Was do książki, abyście sami mogli poznać te cudowne kobiety. Zostaję kwestia zakończenia, które jest wyjątkowe. Bardzo przeżyłam końcówkę tej historii. Łzy ciekły mi po policzkach a ja nie mogłam się opanować. Takie zakończenie, jakie zaserwowała nam autorka udowadnia, jak cudowna jest ta historia. Jak samo życie tak i ta opowieść jest taka słodko-gorzka. Czasem głaszcze nas po główce a czasem kopie – no wiadomo gdzie. Są w życiu takie momenty, że jedno i drugie trafia nas w tym samym czasie i takie właśnie jest zakończenie tej książki. ‘Cynamonowe Gwiazdy’ to historia, o której nie tylko nie zapomnę, ale też z wielką chęcią będę do niej wracać. Piękna, wciągająca i poruszająca. Z całego serca mogę polecić Wam tę historię. 10/10

Utrata przez Dominikę nielubianej pracy staje się początkiem licznych zmian w jej poukładanym życiu. Niemal w tym samym momencie do Polski wraca jej matka, która przez wiele lat mieszkała w Stanach Zjednoczonych. Kobieta ma dla bliskich niespodziankę. Mało tego, Dominika spotyka na swojej drodze ,,Pana Idealnego’’ i zostaje zakwalifikowana do kursu pisarskiego, który może otworzyć jej drzwi do kariery pisarskiej. To wszystko sprawi, że będzie musiała przewartościować swoje życie i odpowiedzieć na pytanie dotyczące swojej przyszłości. Najpierw zauroczyła mnie okładka, ale przecież śliczna okładka nie gwarantuje udanej lektury. Tymczasem tym razem okazało się, że cudowna okładka zawiera w sobie interesującą treść dzięki, której mamy nie tylko możliwość śmiać się do rozpuki, ale przy okazji poznać kilka życiowych mądrości przemyconych przez autorkę i poznać ciemną stronę rynku wydawniczego. Zupełnie nie mogę zrozumieć jak autorce udało się zebrać to wszystko w ponad trzystu stronnicowej książce i dopasować w taki sposób, że idealnie zrównoważyła tematy poważne i zabawce sceny. Tych ostatnich nie brakowało, bo bohaterowie regularnie raczyli nas humorystycznymi tekstami i sarkazmem. I to moim zdaniem kolejna, ale nie ostatnia zaleta książki. Kolejne punkty zdobyła autorka przyjemnym warsztatem, z którym spotkałam się po raz pierwszy i ciekawie wykreowanymi postaciami. Polubiłam ich sarkazm i niekonwencjonalny styl bycia. Kibicowałam im by w końcu mogły wyjaśnić sobie wszystkie niedomówienia i szczerze współczułam kiedy spadały na nich kolejne ciosy od losu. Tych niestety nie brakowało… Cynamonowe gwiazdy to słodko-gorzka historia zawierająca w sobie sporą dawkę humoru. Co chwilę czytelnik natrafia na przezabawne sytuacje, przy których ciężko jest zachować powagę. A czasami wypadałoby, bo Cynamonowe gwiazdy zawierają w sobie także poważne tematy. Mnie najbardziej poruszył wątek ciemnej strony rynku wydawniczego. Nie jestem naiwna i wiem, że każde środowisko ma swoją jasną i ciemną stronę. Zresztą słyszałam o kilku aferach ze świata pisarskiego a tymczasem autorka bez ogródek przedstawiła z czym można spotkać się gdy lepiej pozna się świat wielbicieli słowa pisanego. Moim zdaniem Cynamonowe gwiazdy powinny być pozycją obowiązkową dla tych, którzy pragną wydać własną książkę. Dzięki niniejszej książce być może uniknie się wielu rozczarowań, które zniechęcą do zrealizowania swojego marzenia. Świetnie się ją czyta ! Nie sądziłam, że tak bardzo przypadnie mi do gustu. Mam cichą nadzieję, że inni czytelnicy ciepło przyjmą Cynamonowe gwiazdy i będą mieli podobne odczucia.

Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam okładkę „Cynamonowych gwiazd”, zaświeciły mi się oczy. Pomyślałam, że to będzie wyjątkowa historia i wcale się nie pomyliłam! Najnowsza książka Małgorzaty Starosty jest cudowna. Pachnie cynamonem i orzeźwiającą miętą. Nie jest komedią kryminalną, ale pełną emocji powieścią obyczajową, z domieszką ironii i dobrego humoru. To powieść o sile kobiet, marzeniach, poszukiwaniu własnej drogi, uczuciach, tajemnicach rodzinnych, skomplikowanych relacjach i ciemnej stronie wydawniczego świata. To się czyta rewelacyjnie, a nawet pochłania, jak cynamonowe bułeczki. Moi drodzy! Poznałam sekret cynamonowych gwiazd i się wzruszyłam, To tak piękna historia...aż mi się łezka w oku zakręciła. Uwierzcie, że o wiele łatwiej mnie rozbawić niż wzruszyć, ale jak się okazało, pani Małgosia potrafi obudzić drzemiące we mnie pokłady wrażliwości. Pani Małgosia zadbała, by jej bohaterki były wyjątkowe. Dominika, najmłodsza z pań z rodu Cynamon, już na początku wkupiła się w moje łaski. Urzekł mnie styl, w jakim rozstała się z pracą w korpo (może nawet kiedyś to zastosuję). Do Lucyny, mamy Dominiki, początkowo podchodziłam z dystansem. Jednak gdy odkryłam, z jakim poświęceniem walczyła o rodzinę, natychmiast zmieniłam zdanie. Natomiast najstarszą z pań Cynamon pokochałam od razu. Babcia Eleonora jest po prostu cudowna! A i jest jeszcze Aśka, potocznie zwana Jo. Sympatyczna i błyskotliwa przyjaciółka Dominika, która idealnie pasuje osobowością do pozostałych pań. Mądre, odważne, rozbrajające i bardzo autentyczne. Pod płaszczykiem lekkiej i zabawnej historii, kryje się opowieść naszpikowana emocjami. Są uśmiechy, łzy, zawiść, rozczarowanie. Jest słodko – gorzko, dokładnie tak jak w życiu. Książka jest napisana w rewelacyjnym stylu, nic tu nie zgrzyta, wszystko ma swoje miejsce i czas, Choć fabuła jest dynamiczna, to poprowadzona w taki sposób, by trzymać czytelnika w niepewności i skutecznie pobudzać jego ciekawość. Niezaprzeczalnie atutem tej książki są dialogi. Wciąż jestem pod ich wrażeniem. Słowne pyskówki i przekomarzania są znakiem rozpoznawczym pani Małgosi! Małgorzata Starosta, kobieta o szczerym uśmiechu, emanująca pozytywną energią tak bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie swoją najnowszą powieścią. Nie wiem, jak ona to robi, ale mam wrażenie, że wszystko, czego dotknie, swym magicznym piórem zamienia się w bestseller! Mam ochotę na więcej Małgosi w takim wydaniu! I wszystkich, ale to wszystkich namawiam do przeczytania „Cynamonowych gwiazd”. To co? Jesteście gotowi poczuć zapach cynamonu i przeczytać najbardziej wzruszającą komedię?

„Cynamonowe gwiazdy” to książka z zupełnie innej półki, zwykle przeze mnie nieodwiedzanej. Zamówiłam ją jednak w Klubie Recenzenta serwisu nakanapie.pl, bo Małgorzatę Starostę poznałam wcześniej jako autorkę pogodnych komedii z wątkiem kryminalnym, a właśnie czegoś pogodnego było mi trzeba pod koniec tego ponurego roku. W tym przypadku nie ma żadnej sensacji, to jest powieść obyczajowa, a jej lektura pozostawia nas w atmosferze ciepłych uczuć, karmi nas żartobliwymi sytuacjami, pozwala na rozluźnienie i uśmiech. Choć Małgorzata Starosta porusza w tej książce tematy poważne, wikła bohaterów również w bardzo trudne sytuacje, stawia przed dramatycznymi wyborami – to opis tych perypetii okraszony jest sporą dawką humoru. To nie jest książka złożona z samych gagów oraz dialogów, które mają wzbudzić salwy śmiechu. Na to nie liczcie. Zakończenie też na pewno daje do myślenia. Najciekawszym dla mnie wątkiem był ten opisujący światek wydawniczy. Widać, że autorka ma dużo własnych przemyśleń i gorzkich uwag na ten temat, którymi przy okazji przygód i doświadczeń głównej bohaterki chciała się z nami podzielić. À propos głównej bohaterki-Dominiki, to miałam pewien kłopot, żeby ją polubić, czy może raczej zrozumieć. Podobnie było przez większość książki z jej matką – Lucyną. Łapałam się na tym, że ich relacja (szczególnie niektóre dialogi) nie przekonują mnie. Ciekawiej robiło się, gdy do akcji wkraczała Babcia Eleonora. Tak, tę postać Autorka bardzo dopracowała i wręcz czekałam na sceny z babcią. Mimo tych niedużych raf podczas lektury bardzo cenię styl i sposób pisania Małgorzaty Starosty i cieszę się, że spotkałam się z tą książką. Dobrze jest czasami poczytać o trudnych relacjach z najbliższymi, szczególnie gdy temat podany jest zgrabnie, lekko, a jednocześnie nie płytko – tak, jak potrafi pisać Małgorzata Starosta. Tak, jak pisałam wcześniej, nieczęsto sięgam po literaturę stricte obyczajową, ale tę akurat książkę przeczytałam z dużą przyjemnością. Ciasteczka z cynamonem kojarzą nam się z czasem Świąt i wbrew temu, co piszą inni recenzenci, uważam tę książkę za odpowiednią na przedświąteczny czas. Bo kiedy, jak nie w czasie kilku wolnych dni zdobędziemy się na chwilę refleksji, zastanowienia się nad własnymi trudnymi decyzjami, przed którymi stawia nas życie. A ta lektura pobudza do takiej refleksji. Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.