Ich złamane życie (okładka  miękka, wyd. 06.2022)

Jako wielka fanka powieści obyczajowych nie mogłam przejść obojętnie obok "Ich złamane życie", szczególnie gdy poza intrygującym opisem skutecznie kusiła również piękna okładka. Nicole Baart debiutując na polskim rynku pozostawiła czytelnika niepewnym jej twórczości, ale świeżo po lekturze zapewniam, że autorce zdecydowanie warto dać szansę. Fabuła łączy w sobie elementy kilku gatunków, przewija się w tle bowiem odrobina sensacji, nawet jakiś subtelny klimat thrillera, choć cały czas mocno bazujemy na powieści obyczajowej odwołując się do demonów przeszłości. Tajemnica nieustannie wodzi nas za nos, zagadka zmusza do przewracania kolejnych stron a sama napięta atmosfera sprawia, że nieustannie analizujemy co też mogło wydarzyć się w życiu bohaterek, że znalazły się w takim punkcie swojego życia. Autorka bardzo sprawnie nakreśliła gęstą atmosferę niepewności pozwalając wyciągnąć własne wnioski, które niekoniecznie będą pokrywały się z pomysłowym finałem. Quinn i Nora to siostry, których więź już dawno została przerwana. Wzajemna wymiana uprzejmości przy corocznych świętach nie jest wstępem do poprawienia relacji. A jednak pewnego dnia Nora wymusza na Quinn zobowiązanie, prosząc siostrę o opiekę nad małą, zagubioną, tajemniczą dziewczynką. Warunek jest jednak jeden: nikt nie może się o tym dowiedzieć. Dziewczyna wpadła w poważne kłopoty i musi zniknąć a jej siostra, mimo wcześniejszych nieporozumień zrobi wszystko, by jej pomóc. Przebija się przez to szczera, bezinteresowna miłość, która wręcz w pewnych momentach chwyta za serce, ponieważ autorka w bardzo trafnych słowach oddaje siłę rodzinnej więzi. Baart pisze o trudnych relacjach, chowanych urazach, zapomnianych problemach oraz niedocenianiu przez bliskich. Czytamy o skrywaniu się za pozorami, dążeniu do perfekcji kosztem prawdziwej rodziny i zagubieniu w świecie własnych marzeń. Rodzina sióstr była bogata, lubiła demonstracyjnie machać przed nosem swoim statusem i jak najdalej uciekała od rys na ich idealnym szkle. A jednak wydarzyło się coś co wywróciło do góry nogami wszystkie wartości pokazując, że w życiu są ważniejsze problemy w które trzeba się zaangażować. To piękna historia, spokojna, niespieszna, miejscami nostalgiczna a jednocześnie niosąca ze sobą pewną konkretną, ważną lekcję. Nie spodziewałam się, że "Ich złamane życie" aż tak mnie pochłonie a jednak lektura dostarczyła mi mnóstwa wrażeń. Być może jej przekaz był taki szczery i wiarygodny, ponieważ autorka pisała z serca, opierając fabułę na prywatnych doświadczeniach. Mimo, że sama nie spotkałam się z podobną sytuacją to całość odebrałam bardzo osobiście i losy sióstr ani przez moment nie były mi obojętna. Nicole Baart pokazała, że rodzina jest najważniejsza, ale to my mamy wpływ na to jak silna będzie więź.

Rodzeństwo w dzieciństwie się kłóci i rywalizuje. Momentami jedno drugie ma chęć udusić gołymi rękami. W sytuacjach kryzysowych gotowi są za sobą wskoczyć w ogień. Niezależnie od tego, czy utrzymujemy ze sobą kontakt, czy nie – brat i siostra są częścią nas. Rodzeństwo jest po to, żebyśmy się nauczyli dzielić, żebyśmy mogli uniezależnić się od rodziców. Dzięki rodzeństwu szybko wybijamy sobie z głowy, że jesteśmy najważniejsi na świecie, że wszystko nam się należy. Rodzeństwo daje nam lekcję dzielenia się tym, co dla nas najważniejsze – czyli miłością i troską rodziców. Kiedy pojawia się brat czy siostra, to starsze dziecko nagle odkrywa, że inne dziecko staje się dla rodziców tak samo ważne, a nawet czasami ważniejsze. Ma trudniej niż to młodsze, które nie urodziło się jedynakiem, bo musi ustąpić z tronu. Trudniej nie znaczy gorzej. Nora i Quinn to dwie dorosłe siostry, które nigdy nie były sobie bliskie. Rzadko się odwiedzają, jedyny kontakt, jaki ze sobą mają to telefony i sms-y. Nagle jak gdyby nigdy nic Nora przysyła Quinn zdawkowego sms-a: "Mam coś dla ciebie". Quinn od razu zapala się czerwona lampka-ciekawe co Nora wykombinowała albo w co się wpakowała? "Taki wpływ miała na nią Nora. Nie były sobie bliskie już od lat. W sumie to nigdy. Mimo to wystarczyło jedno słowo jej siostry i Quinn od razu była gotowa jechać". Dziewczyny wspólnie ustalają, gdzie się spotkają i docierają na miejsce. Nora ma tylko małą prośbę, a mianowicie chce, aby jej siostra zajęła się małą dziewczynką. Ma ją ukryć przed światem i nikomu o niej nie mówić. Zagadkowa prośba szokuje Quinn. Nora znika, a jej siostra zostaje z problemem. Okazuje się, że prawdziwe kłopoty dopiero się zaczną... Bogata rodzina i perfekcyjna pani domu dbająca o idealny wizerunek. Na tej wspaniałej fasadzie pojawia się rysa. Na światło dzienne wychodzi tajemnica dotycząca rodziny. Pytanie tylko, czy połączy, czy podzieli trzy kobiety? "A panie Sanford były zawzięte i zdeterminowane, nieustępliwe i nieustraszone. To taki typ kobiet, który nigdy się nie poddawał. Który wiedział, że to, co najpiękniejsze, jest potłuczone, rozbite. I pośród wszystkich tych rozbitych rzeczy odnajdowały siłę". "Ich złamane życie" to debiut. Autorka napisała historię na podstawie własnych doświadczeń. Stworzyła opowieść o dziewczynce szukającej domu i o kobiecie, stającej się matką w kruchy, ale piękny sposób. Ciekawie ukazane więzy rodzinne, dylematy, z jakimi trzeba się zmierzyć, by chronić tych, których się kocha. Polecam! Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Feeria.

Subtelnie podkreślająca nieprawdopodobną moc miłości, czarująca pięknie skomponowanymi słowami, w lekki sposób utkana, jak dmuchawce kołysane wiatrem, z ulotnych i naznaczonych kruchością elementów tworzących nieprawdopodobną siłę, która w takich rozmiarach płynie tylko z samej głębi serca. „Ich złamane życie” to mocno poruszająca struny wrażliwości powieść obyczajowa spleciona mocnym węzłem z dramatem rodzinnym, który dobitnie obrazuje zawiłe stosunki rodzinne osób, które powinny być sobie najbliższe, zabarwiony pokaźną kroplą thrillera o mocno rozbudowanej warstwie psychologicznej. Niespieszny bieg wydarzeń otulający emocjonalnym, a momentami wręcz rozczulającym portrecie bezwarunkowych uczuć, jednocześnie poprzetykany obrazami jawnie drażniącego niezrozumienia, roztacza przed czytelnikiem unoszącą się nad fabułą mgłę tajemnic, których wyostrzenie się w blasku światła piętnuje krzywdą nie tylko tych, których ona dotyczy. W tej historii niewątpliwie wyraźnie podkreślono oblicze kobiet, które skrywają w sobie pokłady nieokreślonej intensywności – schowanej na dnie duszy, ale cały czas gotowej do natychmiastowego działania. Tym samym, na fundamencie nietuzinkowych, okrytych całunem ekspresywności kreacji postaci, nakreślono miłość, która za nic ma wszystkie ograniczenia i zdolna jest do największych poświęceń. Jak odłamki szła posklejane w uprzednią taflę lustra, których widoczne miejsca łączenia nie uniemożliwiają przejrzenie się w odbiciu, tak zaistniałe relacje, pełne nieporozumień i skaz świadomie tkwiących w pamięci, nie zatracają swojej istoty i wartości z nich płynących. Z kolei skrupulatnie budowana przez lata powierzchowna doskonałość w zetknięciu z wytęsknionymi emocjami zostaje przez autorkę obnażona poprzez zdmuchnięcie starannie konstruowane półprawd jak domek z kart. To historia, która zostaje w odbiorcy, nie sprowadza się do czystej literackiej rozrywki, ale koncentruje się w dużej mierze na przedstawieniu problematyki, która nadal wzbudza kontrowersje i napawa niepokojem. Wyjątkowość nie jest synonimem idealności, ona nierozerwalnie spleciona jest ze słabościami, które wynikają z troski i z mankamentami na idealnym malunku, a to składa się na samo szczęście.

Ciekawa obyczajówka o sekretach rodzinnych. Jest to jednak jedna z tych książek, która nie pozostanie na długo w mej pamięci. Myślę, że jeśli autorka pokusiłaby się o większy dynamizm wydarzeń, to powieść ta tylko by zyskała.

Polecam