Dopóki starczy sił. Siostry z ulicy Wiśniowej. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 02.2022)

Polecam! Czekam na 3 tom.

Jeśli wypuścisz jedną miłość, na stratę drugiej nie możesz sobie pozwolić. Kiedy przeczytałam tom pierwszy Już nie ucieknę, wiedziałam, że muszę poznać pozostałe siostry. W tej części poznajemy drugą z trojaczek i przyznam szczerze, że ta siostra chyba bardziej przypadła mi do gustu i polubiłam ją znacznie mocniej od jej poprzedniczki. W tej części autorka porusza trudny i bolesny dla wielu kobiet temat toksycznej miłości i przemocy w rodzinie. To jest temat, który chyba zawsze bardzo emocjonalnie działa na czytelnika, a kiedy jednymi z postaci są dzieci, to… wiadomo ☹ Główna bohaterka jest młodą kobietą o bardzo empatycznej osobowości, która często najpierw działa potem myśli. Jej odwaga w niektórych sprawach bywa bardzo heroiczna i może być również bardzo bolesna dla niej. Autorka powoli buduje napięcie przedstawiając czytelnikom podejście do pewnej sprawy, do której podchodzi zwykły człowiek, zwykła kobieta, odbierająca tę sprawę bardzo uczuciowo i do której podchodzi policjant, którego emocje być może są na tym samym poziomie, ale ograniczają go w działaniu przepisy prawa, często tak absurdalne, że nie wiadomo jak zadziałać. Przemoc stosowana w rodzinie, a szczególnie przemoc, na którą patrzą lub której doświadczają dzieci, zawsze powoduje w człowieku odruch niesienia pomocy z jednej strony i nienawiści do oprawcy z drugiej strony. Niestety wiele kobiet przebywających w takich toksycznych związkach, zwłaszcza takich, które nie znają innego życia, bo ich matki i babki doświadczały przemocy z pokolenia na pokolenie, nie potrafi wyrwać się z takiego związku. Subtelnie przedstawione dwa romanse, jeden zapoczątkowany dość odważnym i spontanicznym zdarzeniem a drugi przypadkowym spotkaniem, dodają fabule pewnego rodzaju smaczków, są jakby „przyprawami” dodanymi do głównego wątku fabuły odnoszącego się do dramatu pewnej młodej kobiety i jej córek jak również do dramatu jaki rozegrał się w życiu innej kobiety. Czasami po jakimś związku, który skończył się dla jednej ze stron tragicznie, trudno jest uwierzyć w kolejną miłość. I często tak się zdarza, że serce walczy z rozumem i nie potrafią się ze sobą dogadać. Kiedy umiera ukochana osoba, chociaż fizycznie jej już nie ma, to cały czas pozostaje w sercu. Moim zdaniem świetnie wykreowane osobowościowo postacie głównych bohaterów są pewnego rodzaju dopełnieniem fabuły, a ja muszę przyznać, że bardzo ich polubiłam. To książka pełna ciepła i nadziei mimo bolesnego wątku przemocy jaki został w niej przedstawiony i poruszony. To książka o uczuciach, które czasami potrzebują bardzo dużo czasu, aby osiągnąć swój cel, a czasami poddają się iskrze, która zabłyśnie niespodziewanie. POLECAM tę lekturę nie tylko paniom, intrygująca fabuła, w którą wplecione zostały wątki romantyczne z pewnością przyciągnie również panów, wszak jednym z głównych bohaterów jest policjant.

„Przemoc, zarówno psychiczna jak i fizyczna, jest niewybaczalna, zwłaszcza jeżeli używa się jej przeciwko komuś słabszemu.” W poprzedniej części poznaliśmy historię Ady, teraz przenosimy się do trudnego świata Sary. Sara spełnia się zawodowo, w wolnym czasie pracuje jako wolontariuszka w domu samotnej matki. Kobieta zbyt mocno, emocjonalnie angażuje się, nie potrafi inaczej. Zło jakiego doświadczyły podopieczne ośrodka przeraża, a bezsilność i niemoc bardzo bolą. Poznaje Kasię – młodą matkę dwóch córek - ofiarę przemocy domowej. Sara próbuje jej pomóc, jednak kobieta zaślepiona miłością do swego oprawcy jest głucha na wszelkie argumenty. Aby odreagować nadmiar stresu, Sara umawia się ze znajomymi, poznaje Oskara – policjanta, z którym od razu łapie dobry kontakt. Dają się ponieść chwili i lądują w łóżku. Kolejny dzień przynosi zniesmaczenie swoim zachowaniem, ale trudno jej wymazać Oskara z pamięci. Jej życie już niebawem przewróci się do góry nogami. Z przyjemnością i ciekawością przeniosłam się to świata stworzonego przez Autorkę. Obok historii Sary i jej relacji z Oskarem, śledzimy losy Kasi i losy siostry Oskara. Narracja toczy się z kilku perspektyw, mamy możliwość szerszego, wnikliwego spojrzenia na rozwój wydarzeń. Ciekawie, realnie ukazani bohaterowie, to ludzie jakich mijamy w naszej codzienności, pełni wad i zalet. Dobre i złe osobowości, samo życie. Zaczynając czytać, kompletnie nie spodziewałam się tego, że dostanę tak bardzo bolesną, realną, życiową opowieść. Samotność, strata bliskiej osoby, żałoba, samotne macierzyństwo. Poszukiwanie swojej drugiej połówki, frustrujące naciski rodziny, wewnętrzna walka z samym sobą. Niedopowiedzenia, brak szczerych rozmów, ucieczka. Przerażający obraz kobiet, których codzienność naznaczona jest fizyczną i psychiczna przemocą. Przekonanie o własnej niemocy, niezaradności, całkowite uzależnienie od oprawcy. Ile potrzeba wewnętrznej siły i samozaparcia, aby uciec od tyrana? Czy potrafimy odpowiednio zareagować? Poruszająca, życiowa, autentyczna opowieść o trudnej walce z przeciwnościami losu, przemocy domowej, potrzebie kochania i bycia kochanym. Niesie ogromne skrajne emocje. Już z niecierpliwość czekam na kolejny tom. Serdecznie polecam, Tatiasza i jej książki :)

Powieść zaczyna się tym samym rozdziałem, który znamy z tomu pierwszego. Główna bohaterka jest jedną z tytułowych sióstr-trojaczek, a we wstępie przypominamy sobie krótką historię jej rodzicielki. Kobieta z dnia na dzień opuściła męża razem z dziećmi przekonana o zdradzie małżonka z młodszą pracownicą. Pełna goryczy i złości na byłego partnera, wychowuje dziewczynki w przekonaniu, że miłość przynosi więcej bólu niż radości, a tym samym niejako skazuje dzieci na rodzinną klątwę. Książki pokazują, w jaki sposób każda z sióstr radzi sobie z miłosnym pechem i wszelkimi przeciwnościami losu. "Dopóki starczy sił" to historia Sary, która pracuje jako wolontariuszka w domu samotnej matki. Podczas wieczornego wyjścia poznaje Oskara, z którym szybko się dogaduje... również w łóżku. Para ewidentnie wpadła sobie w oko, ale przez krępujący początek znajomości woleli szybko o sobie zapomnieć. Nie jest im to jednak dane, bo Oskar jest policjantem, na którego Sara, w związku ze swoim zajęciem, zaczyna się coraz częściej natykać. To ten główny wątek był dla mnie najciekawszy w całej książce. Od początku bohaterowie wydawali mi się dla siebie stworzeni. Poprowadzone są jeszcze równolegle historie m.in. siostry Oskara oraz losy jednej z kobiet, której w domu samotnej matki pomaga Sara. Ten ostatni wątek był wyjątkowo irytujący (kobieta, która mimo tłumaczenia nie chce opuścić maltretującego ją męża), ale wydaje mi się, że właśnie dlatego dobrze nakreślony. Pomimo poruszenia trudnego tematu społecznego, czyta się lekko i przyjemnie. Można się wyłączyć, odpocząć i spokojnie śledzić akcję. Jeżeli ktoś nie zna pierwszego tomu "Już nie ucieknę", to lepiej zacząć trylogię od niego, bo przewijają się tutaj informacje, które mogą być spoilerem. A jak ktoś czytał, polubił taką prozę i czekał na drugi tom, to na pewno się nie zawiedzie. Miło było obserwować, jak pogłębia się znany nam świat. Polecam czytelnikom, którzy lubią powieści obyczajowe z nutą romansu. Egzemplarz do recenzji otrzymałam od wydawnictwa.

"Dopóki starczy sił" to drugi tom cyklu o siostrach z ulicy Wiśniowej. Na pewno pamiętacie Adę z "Już nie ucieknę". Teraz, szczęśliwa w związku z Adamem, szykuje się do ślubu, podczas gdy serca jej starszych sióstr - o ile można tak powiedzieć o trojaczkach - nadal poszukują swoich wybranków. W drugiej części sagi poznajemy Sarę, która, zupełnie nietypowo jak na siebie, decyduje się na jednonocną przygodę z Oskarem. Mężczyzna ją zauroczył, lecz następnego ranka po upojnej nocy kobieta jest zagubiona w uczuciach. Sama nie wie co ma o tym myśleć. Czy da się zakochać tak szybko i czy powinna łączyć przyszłość z ledwie poznanym policjantem? Jagna namawia Sarę na wolontariat w domu samotnej matki. Tam kobieta poznaje Kasię i jej dwie córeczki. Matka Ewy i Zuzi pozostaje w związku z Darkiem, który gdy wypije wyładowuje swoją złość na partnerce. Ta jednak, zamiast podjąć jedyną sensowną decyzję, trwa przy nim. Próbuje odejść lecz ciągle wraca. Sara bardzo angażuje się w pomoc Kasi. To pośrednio dzięki niej ponownie ma szansę spotkać Oskara. Mężczyzna odwzajemnia jej fascynację. Jak dalej potoczy się ta relacja zależy tylko od nich. Jednocześnie poznajemy młodo owdowiałą siostrę Oskara, Alicję, z córką Mariką. I ona zyska szansę na powrót do życia po stracie, kiedy los postawi na jej drodze nowego sąsiada. Przypadkowe spotkania i szczęśliwe trafy plączą ścieżki bohaterów. A może nie ma przypadków? Czy kolejnej z sióstr uda się przełamać rodzinną klątwę, rzuconą przed laty przez matkę trojaczek? (tak się odmienia w przypadku dziewczynek? Drugi tom podobał mi się zdecydowanie bardziej niż pierwszy. Widać, że autorka rozwija swój warsztat. Jej powieści są bardzo życiowe, wbrew sielskiej wiosennej okładce, nie jest jedynie różowo i cukierkowo. Poukładani bohaterowie dają się lubić a ich rozterki są w pełni zrozumiałe. Poznajmy całe tło obyczajowe, które ich ukształtowało: ich historie rodzinne, pasje i ambicje.

Widzicie piękną wiosenną okładkę, a na niej uśmiechniętą dziewczynę. Co myślicie? Kolejna obyczajówka, łatwa lekka i przyjemna. Zaczynacie czytać i szybko okazuje się, że owszem obyczajówka ale tematyka tak naprawdę cięższego kalibru, która zmusza do myślenia, wzbudza emocje i porusza serce... "Dopóki starczy sił" autorstwa @joanna_nowak_autor to druga część serii o trojaczkach, noszącej tytuł "Siostry z ulicy Wisniowej ". Tym razem główną bohaterką jest druga z dziewczyn, czyli Sara, będąca wolontariuszką w domu samotnej matki. Szybko się przekonuje, że nie jest to łatwe zajęcie dla kogoś kto bardzo emocjonalnie podchodzi do powierzonych obowiązków. Tym samym Sara angażuje się w pomoc Kasi i jej córeczkom które uciekają przed przemocą zaznaną z rąk partnera Kasi. Jednak w tej powieści tak naprawdę możemy znaleźć trzy główne wątki, bowiem oprócz historii Katarzyny możemy śledzić rozwój znajomości i relacji Sary z policjantem Oskarem, a także losy siostry Oskara. Ta z kolei jest młodą wdową wychowującą córkę.Kobieta jest przekonana o tym, że twraz już nic jej się dobrego od życia nie należy. Nie chcę już więcej zdradzać z fabuły tej książki, bo lepiej gdybyście same sięgnęły po lekturę. Mogę jednak z całą odpowiedzialnością polecić tę serię. Pierwszy tom bardzo mi się podobał i czekałam na dalsze losy sióstr. I to co otrzymałam w drugiej części utwierdziło mnie w przekonaniu że było warto. Wydaje mi się nawet, że drugi tom jest wręcz ciekawszy i bardziej wciąga niż pierwszy. Dużo się tu dzieje, autorka wypełniła każdą stronę akcją bez czasu na nudę. Kilka wątków wzajemnie się przenikających nadaje książce fajnego tempa. Dodatkowo problemy poruszone przez Joannę Nowak są niesamowicie autentyczne, życiowe i poruszające wrażliwą stronę czytelnika. Teraz nie pozostaje nic innego jak tylko czekać na tom trzeci... byle nie za długo.

Druga część serii "Siostry z ulicy Wiśniowej" nosi tytuł: "Dopóki starczy sił" i opowiada o losach kolejnej z sióstr Janowskich. W pierwszym tomie prym wiodła Ada. Tym razem przyglądamy się życiu Sary. Trojaczki - Ada, Jagna i Sara, nie mają szczęścia w miłości. Kiedy ich matkę porzucił, dla młodszej, ojciec, Maria bardzo chciała oszczędzić córkom rozczarowań i przykazała im, by nie szukały szczęścia u boku mężczyzn. Dobra wróżba matki, chcącej chronić swoje ukochane córki, przerodziła się jednak w klątwę, którą jako pierwsza zdjęła Ada.  Sara jest  wolonturiuszką w Domu Samotnej Matki. Pewnego dnia do DSM-u trafia Kasia z dwoma córkami: Zuzią i Ewą. Okazuje się, że Kasia to ofiara przemocy domowej. Jej sprawę prowadzi Oskar, policjant, z którym Sara przespała się po jednej z imprez. Znajomość głównej bohaterki i Lipińskiego miała być tylko przelotna, a raczej na jedną noc, jednak zrządzenie losu doprowadza do ich ponownego spotkania. Kobieta coraz bardziej myśli o przystojnym stróżu prawa i ma ochotę na bliższą relację. Czy uda im się stworzyć związek, czy jednak klątwa wygra z miłością? W powieści ukazany jest także wątek siostry Oskara- Alicji i jej dziesięcioletniej córki. Obie muszą radzić sobie z targającymi je uczuciami: straty i zaufania.  "Dopóki starczy sił" to rewelacyjna powieść o miłości, przeznaczeniu i wsparciu. Autorka, w każdym tomie, porusza inny, bardzo ważny temat. W pierwszej części była to pomoc zwierzętom, w drugiej samotnym, maltretowanym kobietom. Uświadamia, że ludzki odruch na krzywdę innych jest bardzo ważny i należy działać, a nie przyglądać się z boku. Ponadto książka jest wciągająca, ciekawa i napisana naprawdę dobrym i lekkim stylem. Całość dopełnia piękna, wiosenna okładka.

Sara jest wolontariuszką w domu samotnej matki, w którym pomaga krzywdzonym kobietom i dzieciom, po ciężkim dniu postanawia wyjść z przyjaciółmi na miasto. Tak poznaje Oskara, który jest policjantem. Sara ponownie wpada na Oskara, jednak w mniej romantycznych okolicznościach. Jak wolontariat wpłynie na życie Sary? Czy bohaterowie dadzą sobie szansę na szczęście? Jakiś czas temu czytałam pierwszy tom sagi #siostryzulicywiśniowej "Już nie ucieknę" i książka bardzo mi się podobała. Bardzo czekałam na historię kolejnej z trojaczek - Sary i w moim odczuciu ta książka była jeszcze lepsza niż jej poprzedniczka! Tak naprawdę na kartach tej powieści mamy zarysowane trzy historie: Sary, która jest wolontariuszką w domu samotnej matki i Oskara, który jest policjantem. Kasi, która wraz ze swoimi córeczkami jest ofiarą przemocy domowej oraz Alicji, siostry Oskara, która jest wdową i wychowuje samotnie córkę Marikę. To kolejna bardzo życiowa powieść autorki, która po prostu skradła mi serce. Pani Joanna postawiła na pełnokrwistych bohaterów, którzy każdego dnia zmagają się z problemami dnia codziennego, z którymi wielu z nas z pewnością mogłoby się utożsamić. Autorka w "Dopóki starczy sił" porusza wiele ważnych tematów: przemoc fizyczna i psychiczna, manipulacja, żałoba, dostarczając tym samym czytelnikowi wielu emocji. Ta historia pokazuje, że nie należy przechodzić obojętnie obok krzywdy drugiej osoby, a spróbować pomoc, choćby słowa, które mamy zamiar wypowiedzieć miały być bolesne, należy postępować zgodnie z własnym sumieniem. "Dopóki starczy sił" to opowieść o przeznaczeniu, drugich szansach i ogromnej sile miłości. Nie mogę się już doczekać historii Jagny, bo bardzo intryguje mnie ostatnia z sióstr Janowskich. Moja ocena to 9/10.

Druga część cyklu „Siostry z ulicy Wiśniowej” zachwyca nie tylko piękną okładką, ale również wzruszającą chwytającą za serce historią drugiej z trojaczków, dwudziestosiedmioletniej Sary. Podobnie jak w przypadku części pierwszej tak i tym razem prócz wątku osobistego bohaterki autorka porusza ważny problem społeczny. Sara, działając w wolontariacie w domu samotnej matki angażuje się całą sobą, by pomóc doświadczonym przez los i ludzką niegodziwość osobom. Widząc ogrom ludzkiej tragedii nie jest w stanie odciąć się emocjonalnie. W pracy na jej drodze staje Oskar, policjant, którego nie spodziewała się już spotkać, szczególnie biorąc pod uwagę dość niespodziewany i zaskakujący dla obojga początek ich znajomości. Czy drugiej z sióstr uda się odczarować rodzinną klątwę? Tym razem w moim odczuciu ponad wątek osobisty bohaterki wybija się problem przemocy domowej. To poruszająca opowieść o bezsilności wobec krzywdy, o tym, że nie zawsze najważniejsze są sztywne przepisy, że warto zamiast spraw i słupków w statystykach dostrzegać ludzi i ich tragedie. Wykazać się zwykłą ludzką przyzwoitością. Lecz czy z drugiej strony angażować się w problemy innych całym sobą? Czy cena utraty własnego bezpieczeństwa nie jest zbyt wysoka? A może trzeba to wyważyć, kierując się sercem, nie wyłączając rozumu? Kiedy warto poddać się przeznaczeniu, a kiedy zawalczyć o siebie i swoją rodzinę? Ta piękna i wartościowa opowieść o sile miłości, ale też olbrzymiej empatii i wsparciu, bez którego czasem trudno odnaleźć właściwą drogę łapie za serce i pozostaje w nim na długo!

"Dopóki starczy sił" to druga część przygód sióstr z ulicy Wiśniowej. "Jeśli wypuścisz jedną miłość, na stratę drugiej nie możesz sobie pozwolić". Sara jest wolontariuszką w domu samotnej matki. Los innych kobiet nie jest jej obojętny. Szczególnie poruszyła ją historia Kasi, kobiety bitej i zastraszanej przez partnera. Sara podczas wieczornego wyjścia poznaje policjanta Oskara. Spędzają razem noc po czym ich drogi się rozchodzą, ale nie na długo. Poznamy również historię Alicji, która po stracie męża boi się ponownie zakochać. Piękna opowieść o tym, jak ważna w życiu jest miłość i wparcie osób, którym nasz los nie jest obojętny. Ta historia uczy empatii i z pewnością długo zagości w naszym sercu.