Zawsze będę obok. Siostry z ulicy Wiśniowej (okładka  miękka)

Biorąc do ręki kolejną część Sióstr z ulicy Wiśniowej bardzo byłam ciekawa jak potoczą się losy ostatniej z nich. Wtrącanie się rodziny w sprawy innych nie zawsze jest dobre, a wręcz można powiedzieć, że często jest zbyt szkodliwe, zwłaszcza dla „ofiary” takich wtrąceń, o czym przekonali się bohaterowie tej części sagi. Patrząc na okładkę, możemy pomyśleć, że książka jest lekką, łatwą i przyjemną lekturą na wakacje, ale czy taka jest faktycznie? Chociaż fabuła momentami może sugerować, że w książce znajdziemy wątki, przy których się uśmiechniemy, to można w niej znaleźć sporo wątków wręcz dramatycznych, a jednym z nich jest na przykład wątek relacji matka-córka, odnoszący się do jednej z bohaterek pochodzącej z niezamożnej wielodzietnej rodziny, gdzie pieniądz jest ważniejszy od uczuć, gdzie bardziej od emocji liczą się dobra materialne zdobyte czasem w nielegalny sposób. Mamy dziewczynę, która można by powiedzieć, że „złapała Pana Boga za nogi”, poznając mężczyznę nie dość, że przystojnego to jeszcze bardzo zamożnego, uczuciowego, romantycznego i… nie mogąc znieść samotności na którą ją skazywał będąc całymi dniami w pracy (ponieważ był bardzo zaangażowanych w swoje obowiązki pracownikiem) rzuciła się w romans z kimś, kto tylko „był” chociaż niczego nie miał. Nie mogłam potępić tej dziewczyny, bo wiem co to jest samotność, kiedy musisz całymi dniami spędzać czas tylko we własnym towarzystwie, wówczas taka kobieta nie myśli o dobrach materialnych, bo tęsknoty za odrobiną czułości nie da się zastąpić żadnymi pieniędzmi. Ciekawie pokazany widocznym okiem ludzi starszego, ale i średniego pokolenia status singielki czy singla, którzy w wieku około 30 lat już w zasadzie zaszufladkowani zostają do określenia „stara panna” czy „stary kawaler”. Niektórym osobom w głowie się nie mieści, że taki młody człowiek zanim zakopie się w obowiązki małżeńskie chciałby odrobinę skorzystać z życia, wyszaleć się, poczuć tę niezobowiązującą do niczego wolność. Wśród dzieci moich znajomych mam wiele takich osób, którym nie spieszy się do legalizowania związków. Są szczęśliwi mogąc być na takim etapie życia na jakim są i nikogo nie dziwi, że młoda kobieta w wieku 30+ nie ma ochoty jeszcze na macierzyństwo i stabilizację życiową. Wiem, że każda mama marzy o wnukach, ale czasami zbyt szybkie podejmowanie takich decyzji może się zakończyć dramatem, jak w przypadku Krystiana. Czasami strach przed rozczarowaniem może być takim spowalniaczem w zawieraniu znajomości, bo przecież nikt nikomu nie zagwarantuje, że ta śliczna dziewczyna, którą poznał w klubie czy pubie okaże się tym aniołem, który będzie trwał przy boku do końca życia. Bohaterowie tej książki też początkowo nie planowali poważnego zaangażowania, chociaż, gdzieś tam z tyłu głowy świtała im taka myśl, szczególnie wtedy gdy byli jedynie znajomymi korespondencyjnymi, bo wiadomo real często bywa okrutniejszy od wyidealizowanej wizji tajemniczej postaci. Polecam tę książkę osobom lubiącym powieści obyczajowe z nutką romansu. Książka jak dla mnie jest z tych, lekka, łatwa i przyjemna i przyznam, że czytało mi się ją bardzo szybko. Nie powiem, żeby Jagna została moją faworytką wybraną z trojaczek, ale polubiłam ją. Życie czasami potrafi zaskakiwać, sprawdźcie, jak zaskoczyło Jagnę.

Jagna jako jedyna z trojaczek nie znalazła jeszcze partnera, babcia dziewczyny robi wszystko żeby ta w końcu zmieniła zdanie i się z kimś związała, nie wie jednak, że Jagna od jakiegoś czasu koresponduje z mężczyzną poznanym przez internet. Okazuje się, że internetowym znajomym Jagny jest Krystian Walczak, jej przełożony, z którym dziewczyna ma na pieńku. Oboje mieli w planie zaproponować temu drugiemu udawany związek, by w końcu ich bliscy odpuścili. Po jakimś czasie wszystko zaczyna wymykać się spod kontroli. Jak potoczą się losy bohaterów? Czy podążą za głosem serca? Książka "Zawsze będę obok" jest trzecim i ostatnim tomem cyklu #siostryzulicywiśniowej, każda z książek opowiada historię innej z trojaczek, jednak zalecała bym czytanie w odpowiedniej kolejności. Czytałam oczywiście poprzednie powieści z tej serii i ogromnie mi się podobały, dlatego nie mogłam się doczekać kiedy w końcu będę mogła poznać historię Jagny. Autorka ma bardzo lekkie i przyjemne pióro, co sprawiło, że książkę wręcz pochłonęłam w jedno popołudnie. Pani Joanna poraz kolejny postawiła na bardzo realne postaci, zmagające się z problemami dnia codziennego, z którymi z powodzeniem większość z Nas mogłaby się utożsamić. Na kartach powieści mamy tak naprawdę ukazane losy Jagny, Krystiana oraz Emilii - byłej partnerki Krystiana. Każda z postaci każdego dnia zmuszona jest mierzyć się z natręctwem ze strony swoich rodzin, wścibskimi pytaniami, które często okazywały się bardzo krzywdzące. Autorka w swojej powieści udowadnia, że kłamstwo ma krótkie nogi, a prawda prędzej czy później i tak wychodzi na jaw. Muszę przyznać, że miło było obserwować rodzące się pomiędzy bohaterami uczucie, jeśli chodzi o tą sferę to wszystko toczyło się swoim niespiesznym rytmem, co ogromnie mi się podobało. Nie zabraknie poruszających i emocjonujących momentów, a całość okraszona jest poczuciem humoru, ale i skłania do refleksji. Cieszę się, że mogłam również się dowiedzieć co słychać u Ady i Sary. Naprawdę miło spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści autorki. Moja ocena 9/10.

„Miłość rodzi się w głowie, a motyle w brzuchu czasem muszą ustąpić ćmom.” Siostry Jagny znalazły swoje połówki, kochają i są kochane. Jagna jakoś do tej pory nie trafiła na kogoś kto skradłby jej serce. Dziewczyna po cichu przeżywa swoją samotność, ma nadzieję, że w końcu i ona będzie szczęśliwa. Jakby tego było mało jej wścibska babcia, która bardzo chciałaby doczekać prawnuków, ingeruje w życie uczuciowe wnuczki. Kobieta nie ma pojęcia, że Jagna od jakiegoś czasu prowadzi bardzo intensywną wymianę mailową z pewnym panem. Niebawem wychodzi na jaw, że ów mężczyzna to jej szef, którego bardzo nie lubi. Gdy dociera do nich prawda, oboje są bardzo zaskoczeni – przecież tak dobrze im się pisało, rozumieli się, wspierali, dawali dobre rady. W celu uciszenia bliskich postanawiają udawać związek. Jednak nie wszystko idzie po ich myśli… Rodzina, której wścibskość nie zna granic. Natrętne, krzywdzące pytania o to, dlaczego w dalszym ciągu jest sama, kiedy pojawi się u jej bogu mężczyzna, czas przecież pomyśleć o dzieciach. Nie każdy ma w sobie dość siły, aby znosić te napastliwe pytania, słuchać niewybrednych, krzywdzących komentarzy. Tak łatwo skrzywdzić innych swoją ciekawością, dociekliwością. Jagna z takim zachowaniem mierzy się od dawna, nie jest jej łatwo. Jej pomysł by utrzeć bliskim nosa bardzo mi się spodobał. Poruszająca, życiowa, emocjonalna, napisana z humorem, skłaniająca do refleksji opowieść. Czyta się szybko i przyjemnie. Ukazuje siłę miłość, kłamstwo, które zawsze ma krótkie nogi i to do czego może doprowadzić ingerencja rodziny w osobiste życie singli. Serdecznie polecam całą serię. Tatiasza i jej książki.

Do czego może doprowadzić wtrącanie się rodziny w życie osobiste dwojga singli? Przekonacie się z tej budzącej uśmiech, ale jakże prawdziwej życiowo opowieści o klątwie i sile miłości. W „Zawsze będę obok” poznajemy losy trzeciej z trojaczek, Jagny. Czy udane związki jej sióstr są dla niej dobrym omenem, czy może tylko na niej skupi się klątwa rzucona przez ich matkę zranioną przez męża? Z pewnością pytania zadawane przez wścibską rodzinę mogą uprzykrzyć życie, którego nie ułatwia również kiełkująca zazdrość o szczęście sióstr. Również w pracy Jagna nie odczuwa satysfakcji, a niesprawiedliwość, jakiej zaznała ze strony szefa budzi frustrację. Jedyną odskocznią okazuje się internetowa korespondencja z tajemniczym mężczyzną, który zdaje się ją dobrze rozumieć. Tymczasem jej szef, Krystian, po bolesnym rozstaniu również boryka się z naciskami bliskich. Do czego okaże się zdolna para singli, by uciszyć męczące pytania ze strony rodziny o ich życie osobiste? Jak zawsze okazuje się, że świat jest mniejszy niż się wydaje, a kłamstwo ma krótkie nogi. Choć fabuła może sugerować, że znajdziecie w niej sporo powodów do uśmiechu, to tych do refleksji jest równie dużo. W mojej ocenie jest to jednak najlżejsza z części trylogii stanowiąca znakomitą rozrywkę, pełną optymizmu i ciepła. Dla „Sióstr z ulicy Wiśniowej” warto zrobić miejsce w walizce, z pewnością uprzyjemni Wasz wakacyjny wyjazd.

Ostatnia część przygód sióstr z ulicy Wiśniowej była naprawdę wciągającą lekturą. Poznaliśmy w niej losy Jagny, średniej siostry. Najstarsza i najmłodsza siostra znalazły swoje szczęście u boku wspaniałych mężczyzn. Perypetie Jagny mogą być trochę podobne do perypetii wielu z nas i wiele z nas mogłoby utożsamić się z Jagną. Bo która z nas po przekroczeniu pewnego wieku, kiedy nie ma aktualnie partnera nie jest pytana przez rodzinę kiedy w końcu go znajdzie? Jagna czeka na tego właściwego, bo nie chce być kolejną omamioną osobą. Pomysł Jagny i Krystiana o udawanym związku przeradza się w coś więcej i nie mogę oprzeć się wrażeniu, że może niektóre z nas chciałyby przeżyć historię miłosną, która wywraca nasze życie do góry nogami (oczywiście w ten pozytywny sposób). Na pewno w tej książce można odnaleźć cząstkę siebie.