Zakątek nadziei (okładka  miękka, wyd. 08.2023)

Książka tak wciąga, że nie można się od niej oderwać zarówno fizycznie jak i mentalnie

Niniejsza powieść była moim pierwszym spotkaniem z piórem tej autorki. W „Zakątku nadziei”, bo taki właśnie tytuł nosi historia, poznajemy Liwię, która po dotkliwym pobiciu przez narzeczonego, czego konsekwencją było również poronienie, budzi się w szpitalu, gdzie dochodzi do siebie pod troskliwą opieką koleżanki z pracy – Agaty. Gdy fizycznie wraca do zdrowia na tyle, że może opuścić szpital, Agata na kilka dni zabiera ją pod swój dach, a ponieważ oprawca Liwii wciąż pozostaje na wolności, koleżanka proponuje jej wyjazd na Pomorze do ośrodka dla weteranów prowadzonego przez jej brata – Daniela. Mężczyzna godzi się przyjąć kobietę pod swój dach w zamian za pomoc w utrzymaniu czystości w ośrodku. Początkowo nie zna jednak całej prawdy o burzliwych losach kobiety – wie jedynie, że uległa ona wypadkowi w związku z czym potrzebuje czasu i spokoju, by móc całkowicie dojść do formy, a klimatyczny, ukryty wśród lasów zakątek wydaje się być ku temu idealnym miejscem. Dzięki lekkiemu, a zarazem wciągającemu stylowi autorki stopniowo poznajemy losy Liwii, a także Daniela, który jak się okazuje również przeszedł już niemało… Śledzimy stopniowo rozwijającą się relację tej dwójki i pojawiającą się między nimi zażyłość, której każde z pewnych względów się obawia. Książka ta niesie w sobie całą gamę różnorodnych emocji. Kibicujemy bohaterom w przeżywanych przez nich radościach i smutkach. Trzymamy za nich kciuki, by wyszli ze swych kłopotów i traum silniejsi i otworzyli się na nowe życie, które jak się okazuje powoli, lecz sukcesywnie staje przed nimi otworem. Paulina Kozłowska poruszyła w swej powieści bardzo trudne tematy, takie jak np. przemoc w związku, strata dziecka, uszczerbek na zdrowiu podczas policyjnej akcji, który odciska się piętnem na dalszym życiu bohatera oraz toksyczne uczucie, które prowadzi do skrajnych zachowań. Nie jest to jednak pozycja przygnębiająca czy trudna w odbiorze. Dzięki umiejętnemu prowadzeniu opowieści przez autorkę czytelnik zachowuje balans pomiędzy tym, co trudne i posępne a tym, co radosne i budujące w perypetiach postaci. A wszystko to osadzone w pięknych okolicznościach przyrody, w otoczeniu życzliwych ludzi i w towarzystwie przesympatycznych czworonogów. Jak widzicie, powieść tę czytało mi się w gruncie rzeczy bardzo sympatycznie i niewykluczone, że kiedyś jeszcze sięgnę po inne pozycje tej pisarki. A Wy – zajrzycie na karty „Zakątka nadziei”? Mam nadzieję, że tak właśnie się stanie, a czas spędzony na lekturze tej historii będzie dla Was satysfakcjonujący. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2023/12/odwiedzcie-wraz-ze-mna-zakatek-nadziei.html

Nie ukrywam, że uwielbiam takie sielskie, przyjemne okładki, a dom i otoczenie zieleni to już dla mnie po prostu strzał w dziesiątkę. Nie pozostałam również obojętna na tytuł, bo czy „Zakątek nadziei” nie brzmi jak marzenie? Nie spodziewałam się jednak, że tym razem pod tą bajkową oprawą kryje się tak okrutna historia. Liwia jest ofiarą przemocy domowej. Kobietę poznajemy, gdy po jednym z najdotkliwszych aktów przemocy ze strony swojego narzeczonego, budzi się w szpitalu. Po ostatnim pobiciu Liwia ledwie uszła z życiem i gdyby nie reakcja sąsiada, prawdopodobnie tym razem by tego nie przeżyła. Zupełnie słaba i bezbronna, w szpitalu przyjmuje pomoc ze strony swojej koleżanki z pracy - Wiktorii - a między kobietami szybko rodzi się nić porozumienia. Nowa przyjaciółka obiecuje być wsparciem dla Liwii przez cały okres jej rekonwalescencji, a gdy do szpitala dociera bukiet kwiatów z kolejną groźbą od oprawcy, Wiktoria proponuje kobiecie wyjazd do „Zakątka weteranów” prowadzonego przez jej brata w jednej z nadmorskich miejscowości. W tak odległym miejscu, w otoczeniu przyrody, Liwia może w spokoju się zregenerować i zastanowić nad przyszłością. Daniel nie zna historii Liwii, mimo to otacza ją opieką i wsparciem. Kobieta czuje się dobrze w nowym miejscu, do czasu, gdy na teren zakątka nie włamuje się tajemnicza postać. Nagle pojawia się obawa, że jej były partner zdołał ją odnaleźć. Okazuje się jednak, że jest więcej osób, którym obecność Liwii w zakątku jest nie na rękę… „Zakątek nadziei” jest jedną z tych książek, przez które się po prostu płynie. Wartka akcja i wciągająca historia sprawiają, że czyta się ją bardzo szybko. Przyjemnością było dla mnie przeniesienie się do tak malowniczego miejsca akcji i poczucie sielskiego klimatu Zakątka. Za ogromny plus uznaję poruszenie niezwykle ważnego tematu jakim jest przemoc domowa. Być może wśród czytelniczek znajdzie się choć jedna osoba, w której ta historia obudzi nadzieję na wyjście z trudnej sytuacji. Bardzo lubię, gdy w książce pojawia się wątek tajemnicy, w który sama mogę się zaangażować. Tym razem (prawdopodobnie przez niewielką ilość bohaterów) zagadka nie była za nadto zagmatwana, przez co szybko domyśliłam się jej rozwiązania. Nie przeszkadzało mi to jednak w odbiorze całości, bo mimo wszystko chciałam zweryfikować, czy moje przypuszczenia są słuszne. Polecam i zachęcam do lektury!

Kiedy weźmiesz do ręki tę książkę, musisz wiedzieć, że nie jest to lekka i banalna historia. Ten elegancki domek na okładce, wśród zieleni może oznaczać nadzieję na coś nowego, ale może też w swoich ścianach skrywać historię, która nie powinna ujrzeć światła dziennego. Przemoc fizyczna, psychiczna czy ekonomiczna potrafi zniszczyć w człowieku najbardziej delikatną tkankę. Doprowadza psychikę do takiego stanu, że patrząc na małe, sprytne mróweczki myślisz, że to one mają lepszy żywot, niż człowiek gnębiony. Liwia mimo młodego wieku już to wszystko doświadcza. Rany na ciele nie bolą tak, jak rany psychiczne, które zakotwiczą się w jej umyśle na długi czas. Jak to zranione zwierzę, wyje i piszczy, w skrytości błagając, aby to wszystko już się skończyło. Wierzy, że jest w stanie jeszcze ochronić, to co w niej kiełkuje, co da w przyszłości radość i pocieszenie. Niestety wraz z ostatnim ciosem, ta iskierka gaśnie. Liwia nie widzi dla siebie przyszłości. Jednak pomocna ręka koleżanki z pracy, która okazuje się aniołem w ludzkiej skórze, pokaże jej, że jest w stanie wygrać z demonami przeszłości. Wysyła ją nad morze, do uroczego „Zakątka weteranów”, który prowadzi jej brat Daniel, były policjant. Tam w otoczeniu lasów, śpiewu ptaków i czujnego oka Daniela, Liwia próbuje zapomnieć o tym, co było. Mała mieszanka testosteronu rozbawia i rozwiewa ciemne chmury, dając Liwii lekki powiew wiatru. Kiedy zaczyna odczuwać ukojenie, niestety burza zmienia kierunek i nadchodzi nad uroczy zakątek. Wraz z nią pojawi się kobieca postać, która nie ma pokojowych zamiarów. Ta książka porusza bardzo ważny temat szkodliwego działania jednego człowieka, na drugiego. Każda przemoc, każde złe słowo zostawiają blizny, które czasami goją się latami. Jednak autorka pokazała, że mimo wszystko ludzka psychika jest silna, potrafi walczyć o swoje, jest uwrażliwiona i otwarta na pomoc. Liwia mimo wstydu otwiera się na drugiego człowieka, chce żyć i patrzeć na swoją przyszłość z nadzieją. Ma wokół, siebie przychylnych ludzi, którzy wyciągają pomocna dłoń, a nawet dają jej klucz, aby mogła otworzyć czyjeś zamknięte serce. To też przesłanie dla nas, aby być czujnym obserwatorem, czy gdzieś obok, za ścianą, a może w bliskim otoczeniu, jakieś pełne lęku oczy, nie potrzebują naszego wsparcia.

Owiana tajemniczością. Utkana emocjami. Obnażająca gorycz dnia powszedniego. Ukazująca siłę prawdziwej przyjaźni i miłości. Napawająca nadzieją, że po burzy zawsze świeci słońce. Każdy z nas wie, że przemoc jest zła. A mimo to rzadko kto na nią reaguje. Bo nie chce się wtrącać. Bo się boi. Bo to nie jego sprawa. Tymczasem za zamkniętymi drzwiami, być może ktoś, walczy o życie... Gdyby nie interwencja sąsiada, Liwia nie miałaby szansy na przeżycie. Bita i poniżana przez swojego wpływowego i znanego narzeczonego, przeżywa piekło na ziemi. Teraz, z licznymi ranami na ciele i duszy, budzi się w szpitalu. Nie przypuszczała, że sprawy zajdą tak daleko, a mężczyzna, któremu oddała serce, omal nie zakatował jej na śmierć. Aby nieco ochłonąć i odpocząć, za namową przyjaciółki, postanawia wyjechać na Pomorze do "Zakątka weteranów". Tutaj poznaje właściciela nieruchomości - Daniela, oraz jego czterech czterożnych przyjaciół. Liwia szybko zadomawia się w nowym miejscu i przyzwyczaja do obecności Daniela. Chociaż nie mówi mu prawdy o swojej przyszłości, ta szybko wychodzi na jaw. Liwia jest przerażona, gdy pewnej nocy, zauważa na posesji zakapturzoną postać. Jest pewna, że jej narzeczony ją znalazł, wszak ma układy i jest zdolny do wszystkiego. Lecz prawda okazuje się zupełnie inna... "Zakątek nadziei" to niezwykle ważna powieść. Autorka ukazuje w niej, że czasem należy pokonać własny wstyd i wołać głośno o pomoc. Niestety większość z nas ma z tym problem. Zastaszona, przerażona, zawstydzona boi się odezwać. A przecież zawsze znajdzie się ktoś, kto wyciagnie pomocną dłoń. Kto nie oceni, nie wyśmieje, a wesprze i pocieszy. "Zakątek nadziei" napawa optymizmem. Ukazuje, że nieważne, jak trudną i bolesną drogę masz za sobą, bo tuż za rogiem, czeka na ciebie coś pięknego. Nieważne ile razy upadniesz, ważne, że z każdego upadku podnosisz się silniejsza. I nieważne ile razy dosięgniesz piekła, ważne, że potrafisz z niego się odbić i mocno chwycić za dłoń swojego prywatnego anioła. Bo anioły istnieją. Trzeba tylko umieć je dostrzec. Dziękuję Wydawnictwu Replika za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej powieści. Takie książki jak "Zakątek nadziei" są potrzebne. Otwierają oczy i serca. Serdecznie polecam

Czy na codzień zastanawiamy się co dzieje się za zamkniętymi drzwiami domów i mieszkań? Zapewne nie. A tam często nie panuje miłość i sielanka, ale przemoc i terror. Liwia pewnego dnia obudziła się w szpitalu, po tym jak skatował ją narzeczony. Osoba, która powinna być najbliższą okazała się oprawcą. Gdyby nie starszy pan, sąsiad, który w końcu odważył się interweniować, Liwia tego razu mogłaby nie przeżyć. W takich sytuacjach ważne jest, aby mieć kogoś kto wyciągnie do nas pomocną dłoń. Aniołem dla Liwii okazała się koleżanka z pracy. Znalazła Liwii spokojny azyl u swojego brata- Daniela, który prowadzi ośrodek dla żołnierzy zmagających się z traumami po powrocie z misji. Ale czy Zakątek Weteranów stanie się miejscem, gdzie Liwii na pewno nic nie zagrozi? Sielska okładka, sympatyczny tytuł- to wszytko mogłoby sugerować, że mamy do czynienia z lekką letnią historią o błogim życiu na wsi. Jednak już początek powieści Pauliny Kozłowskiej mocno sprowadza czytelnika na ziemię. Okazuje się, że główna bohaterka od lat jest ofiarą przemocy domowej i to jedną z tych, które nie widzą dla siebie innej drogi i miejsce na ziemi niż to u boku oprawcy. Dziewczyna regularnie bita, poniewierana i poniżana traci kontrolę nad swoim życiem ale nie widzi wyjścia z tej sytuacji. Wbrew pozorom otarcie się o śmierć powoduje, że Liwia ma szansę na nowe życie. Nie ma nawet ułamka powodu, który usprawiedliwiałby przemoc wobec drugiego człowieka. Jednak agresja i tyrania ze strony bliskich jest często pojawiającym się motywem w wielu domach, a ofiary nie są w stanie przeciwstawić się takiemu traktowaniu. Dobrze, że są autorzy, którzy nie boją się poruszać tak trudnych tematów na kartach swoich powieści, bo jeśli choć jedna osoba otrząsnie się z marazmu i dzięki lekturze spojrzy trzeźwo na problem, to już będzie ogromny sukces. Ale "Zakątek nadziei" to nie tylko smutek i traua. Znajdziecie w niej dużo ciepła, pozytywnych wibracji, pięknych emocji. Na kartach tej powieści odnajdziecie apoteozę przyjaźni, która jest ogromną wartością, często niestety niedocenianą. Dlatego bardzo mocno polecam lekturę najnowszej powieści Pauliny Kozłowskiej, od której nie mogłam się oderwać.

Potrzebujemy jej wszyscy. Nadaje sens będąc nieodzowną częścią życia. Odważna towarzyszka naszej codzienności. Wspiera i pozwala przetrwać trudne chwile. Dzięki niej patrzymy przychylnie w przyszłość. Źródło duchowej siły. Nadzieja. Z perspektywy wszechświata człowiek jest istotą bezradną, a życie jego to zaledwie moment, który szybko przemija. Bezustannie wstrząsają nami wydarzenia, nad którymi trudno panować. Nadzieja bywa czasami pułapką, ułudą, fałszem. Zamiast wspierać naszą rzeczywistość okazuje się oszustwem. Zaślepia człowieka i sprawia, że trwa przy sprawach beznadziejnych, żyjąc złudzeniami. Ale zawsze trzeba wierzyć, ze ten piękny czas nadejdzie. Gdy jedno się kończy zaczyna się drugie. Życie płynie. Nadzieja zawsze spodziewa się czegoś od jutra. Liwia chciała mieć tylko szczęśliwe życie i spełniać marzenia u boku ukochanego. Życie z niej zadrwiło, a ten który miał być do końca dni okazał się potworem. Ucieka przed oprawcą. Znajduje bezpieczne schronienie u brata przyjaciółki. Z daleka od zła. "Musiałam przeczołgać się po dnie piekła, aby wydostać się na powierzchnię i chwycić dłoń swojego anioła". Ależ mi było potrzeba takiej powieści. Jest w niej obietnica i nadzieja. Na lepszy czas, na lepsze jutro. Lekki, przyjemny w odbiorze styl autorki poprowadzi Was na wybrzeże, gdzie bohaterka odnajdzie siebie i swoje szczęście. Autorka maluje rzeczywistość najprawdziwszą, odkrywając zakamarki ludzkich pragnień. Pomocna dłoń i otaczający spokój znaczą tak wiele w chwilach zwątpienia, a niespodziewana przyjaźń potrafi zdziałać cuda. Są momenty, gdy stajemy na rozstaju dróg, pełni wątpliwości i obaw. Z lękiem wypatrujemy światła w tunelu. Za rogiem może kryć się nieprzewidywalne i zaprowadzić do miejsc, o których nawet nie marzyliśmy. Każdy z nas ma swoją prawdę, której nikt inny w pełni zrozumieć nie może, bo nie przeszedł naszej drogi życia. To co zrobimy dzisiaj, doprowadzi nas do tego, co będziemy robić jutro. Życie jest pełne zagadek i pomimo wszystko warto je przeżyć. Życiowa, pełna niespieszności i mądrości historia dająca nadzieję. Polecam.

Cześć Kochani 😍🩷 Miasto ,czy wieś ?co jest bliższe Waszemu sercu 🩷 Dziś dzięki uprzejmości @wydawnictworeplika współpraca ,zapraszam Was na recenzję książki autorstwa @paulinakozlowska_autorka "Zakątek nadziei" Recenzja premierowa!!!🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 Liwia ,która nie miała łatwego dzieciństwa zostaje pobita przez swojego narzeczonego Pawła ,dziewczyna w ciężkim stanie trafia do szpitala , jedyną osobą ,która wyciąga do niej pomocną dłoń jest Wiktoria ,koleżanka z pracy.Postanawia wysłać ją do swojego brata ,który prowadzi malowniczy Zakątek weteranów.Od tego momentu życzę Liwii nabiera nieco innych barw ,a jej pocharatane serce po mału zaczyna się goić ,wszystko dzięki Danielowi... Zakątek nadziei to piękna powieść otulająca nasze serca ,Przepełniona pięknymi malowniczymi widokami.Autorka ma piękny,delikatny styl dzięki temu książkę czyta się z przyjemnością,ciężko się od niej oderwać.Postać głównej bohaterki to oaza spokoju ,bardzo polubiłam jej postać ,współczułam jej tego wszystkiego co przeżyła.Autorka w swojej książce porusza bardzo ważny temat jakim jest znęcanie fizyczne jak i psychicznie.Rozdziały podzielone są na odczucia Liwii i Daniela.Jest to lekka historia idealna na letni wieczór.Książka obdarzona jest pięknymi opisami poszczególnych miejsc ,malowniczego morza.Profil psychologiczny głównych bohaterów dobrze skonstruowany,jeśli chodzi o zakończenie książki jak dla mnie troszkę przerysowane ,ale nie zmienia to faktu ,że lektura bardzo przypadła mi do gustu i pochłonęłam ją jednym tchem. Zakątek nadziei to miejsce ,w którym sama z przyjemnością bym zamieszkała ,oczarowało mnie to miejsce ,a moja wyobraźnia pracowała na pełnych obrotach.Z przyjemnością spędziłabym tam swoje życie 😍 Macie w planach ? #bookmorning#polskibookstagram#bookstagramyrazem#bookstagram#booksmylife#books#book#bookphotography#czytampolskichautorów#czytambokocham#czytambolubie#zakąteknadziei#wydawnictworeplika#czytamirecenzuję#czytamyksiążki#czytaniemojapasja#photobook#photography#książka#ksiązki#ktoczytażyjepodwójnie#likesforlike#like#bookblogger

Lubię, jak książka porusza ważne i trudne problemy. Lubię, jak otula ciepłem i nadzieją. Paulinie Kozłowskiej udało się to połączyć w taki sposób, by od pierwszych stron zaangażować czytelnika w historię Liwii i Daniela. Od początku do końca, ta historia niesie w sobie prawdę o życiu i jego odcieniach. "Zakątek nadziei" to słodko gorzka opowieść o życiu, które poraża brutalnością i o ludziach, którzy bezinteresownie przychodzą z pomocą. Ta książka podbudowała moją wiarę w ludzi i dobro, które w nich wciąż się tli. Choć to trudna historia, to czytałam ją z przyjemnością, przepełniona nadzieją, że bohaterowie odnajdą szczęście. Czy tak się stało? Odpowiedź znajdziecie, sięgając po tę wyjątkową książkę. Jestem pod wrażeniem zręczności, z jaką Paulina posługuje się słowem. Niewymuszony i lekki styl zachęca do czytania i sprawia, że bez problemu można wyobrazić sobie wydarzenia, miejsca i relacje, tych w tej książce nie brakuje. Opisy nie przytłaczają fabuły, a jedynie podnoszą jej walory. Bohaterowie budzą sympatię i pozytywne uczucia, oczywiście nie wszyscy, bo są tu i czarne charaktery. Najbardziej zapadła mi w pamięć kreacja Daniela, byłego policjanta, który jest idealnym facetem: wrażliwym, czułym, opiekuńczym, pełnym empatii. Nie sądziłam, że to napiszę, ale to właśnie on skradł moje serce i zaintrygował najbardziej. Sięgnęłam po tę powieść, ponieważ urzekła mnie okładka. Taki sielski widok od razu wzbudził we mnie falę pozytywnych emocji. Jednak już po pierwszych zdaniach zrozumiałam, że to nie będzie lekka historia, która mnie rozbawi. Ta książka jest miejscem, gdzie kumuluje się wiele emocji. Od smutku i złości po sympatię, miłość i uśmiech. Ja to doceniam! Podziwiam i szanuję. Takie powieści chcę czytać i ogromnie się cieszę, że poznałam talent kolejnej polskiej autorki, która w niebanalny sposób porusza trudne tematy i nie boi się o nich pisać. Wpadnijcie do Zakątka weteranów, poczujcie klimat tego miejsca i poznajcie ludzi, którzy bez wątpienia na to zasługują. Czytajcie i dajcie się porwać emocjom!

"Dobrze jest mieć choć jeden adres, pod który zawsze można pójść i mieć pewność, że zostanie się przyjętym. Dobrze jest mieć choć jeden numer telefonu, pod którym zawsze ktoś się odezwie, bez względu na porę, bez względu na wszystko" Powyższy cytat przyszedł mi na myśl po lekturze książki " Zakątek nadziei " Pauliny Kozłowskiej. Poznajcie Liwię, kobietę tak ciepłą i budzącą zaufanie, że nie da jej się nie lubić. Zaglądając w jej przeszłość i teraźniejszość nie mogłam uwierzyć jak wiele w życiu spotkało ją złego i gdzie jest przysłowiowa granica bólu i cierpienia przeznaczona dla jednego człowieka? Kiedy kobieta trafia do szpitala pobita przez kogoś, kto powinien otoczyć ją miłością i dać poczucie bezpieczeństwa jest tylko jedna osoba, która w tej tragicznej sytuacji ofiaruje jej pomoc. To koleżanka z pracy, dzięki której Liwia zmienia otoczenie i nabiera sił u brata wspomnianej wyżej kobiety. To najlepsze co mogło jej się w owych okolicznościach przydarzyć - pomyślałam czytając. Czy moja intuicja mnie nie zawiodła? Czy Liwia odnajdzie spokój w Zakątku Nadziei, który prowadzi Daniel? Kochani " Zakątek nadziei " autorstwa Pauliny Kozłowskiej to powieść poruszająca, pełna skrajnych emocji. Traktująca o przemocy fizycznej jak i psychicznej, dlatego dziwnie mi jest napisać, że książkę czytało się przyjemnie. Byłam wzburzona czytając o tym, jak narzeczony odnosi się i jak gnębi Liwię, ale gdy ona zamieszkała w Zakątku książka nabrała zupełnie innych barw. Czytało się ją przyjemnie, piękne opisy miejsc, przyrody dodawały uroku powieści, a to jak Liwia na nowo budzi się do życia napawało radością i nadzieją. Myślę, że książka zainteresuje czytelniczki, które lubią powieści obyczajowe. W mojej opinii to dobry wybór na zbliżające się wrześniowe wieczory choć z zakończeniem powiem Wam szczerze, że nie poczułam flow. 🍀Kto już czytał, a kto planuje sięgnąć po tę pozycję?🍀