Diamentowa cisza. Tajemnice. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 11.2020)

Super książka, bardzo ciekawa.

„Diamentowa cisza” jest trzecim tomem cyklu Tajemnice autorstwa Sophie Davis. Pierwsza cześć „Złota dziewczyna” zrobiła na mnie dobre wrażenie, zaciekawiła mnie do tego stopnia, że kiedy pojawiła się możliwość sięgnięcia po drugi tom, musiałam to zrobić. Tak i oto pochłonęłam „Platynową dziewczynę” mając wiele pytań, na które nie otrzymałam odpowiedzi, ciągle coś mnie nurtowało i poszukiwałam prawdy, którą z pewnością przyniesie trzeci tom. Wprost nie mogłam się doczekać, aby poznać kolejne tropy pozostawione w sprawie dziewczyny, która zniknęła, zupełnie jakby rozpłynęła się w powietrzu. Co łączy Lark i Raven? Dlaczego to właśnie ona miała rozszyfrować tą zagadkę? Co to wszystko miało na celu? Czym nas jeszcze zaskoczy Sophie Davis? Główną bohaterką cyklu Tajemnice jest Raven Ferragamo, dziewczyna, która prze trzy tomy miała za zadanie odkryć sekret i rozwiązać tajemnicę, co tez stało się z Lark Kingsley, zaginioną dziedziczką diamentowego imperium. Raven jest coraz bliżej odkrycia prawdy, mimo wszystko rozwiązanie wymyka jej się z rąk, jednak, jak to zazwyczaj bywa nic nie jest oczywiste. Świat Kingsleyów nie jest pozbawiony wad, nie jest nieskazitelny i krystaliczny, nawet w takich rodzinach, a może przede wszystkim tam kryje się ciemność i mrok, a tajemnice, które ukrywają sprawiają, że włos jeży się na głowie. Nic nie jest takie, jakie wydawało się na początku. Czy Asherowi można ufać? To pytanie pojawiło mi się w głowie już jakiś czas temu, do końca nie byłam przekonana, że chociaż może się wydawać, że jest przyjacielem stara się być blisko Raven, ale jakie są jego intencje? Czy jest szczery? Co tak naprawdę stało się z Lark? W jaki sposób odkryje to Raven? Na te pytania nie uzyskacie ode mnie odpowiedzi, musicie poznać je samodzielnie. „Diamentowa cisza” jest książką, która mnie zaskoczyła, powiem szczerze, że nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Książkę, co prawda czyta się bardzo szybko, jednak przychodziły chwile, kiedy musiałam ją na chwilę odłożyć i zwyczajnie uporządkować myśli, aby się nie pogubić. Jeśli znacie cykl Tajemnice, czytaliście poprzednie książki i macie swoje przypuszczenia odnośnie tego, co się stało z Lark, to jestem pewna, że nie traficie. Ta historia jest o wiele bardziej skomplikowana i zagmatwana niż sądziliście. Po książkę zdecydowanie warto sięgnąć, aby przekonać się na własnej skórze, jak wszystkie tajemnice zostały wyjaśnione. Całość została ładnie pozamykana, jednak nie potrafiłam tak mocno się w nią wczuć, może to za sprawą przerwy, albo braku nastroju. Nie żałuję, że dokończyłam ten cykl, nadal uważam go za dobry, wywołujący odpowiednie emocje, ukazujący, że pozory potrafią mylić i powodować w głowie nie lada mętlik. Ja swój uporządkowałam, książkę przeczytałam, mam nadzieję, że będzie dla Was dobrym domknięciem historii Lark Kingsley i Raven Ferragano.

„Diamentowa cisza” autorstwa Sophie Davis, czyli dwóch przyjaciółek piszących pod tym pseudonimem jest trzecim i ostatnim tomem z serii „Tajemnice”. Dwie poprzednie książki bardzo mi się podobały i z niecierpliwością czekałam na rozwiązanie tej historii. Wiedziałam, że ta książka zgrabnie podsumuje wszystkie pytania i ujawni skrywane tajemnice. I do pewnego stopnia tak się stało, jednak liczyłam na coś bardziej spektakularnego. Jestem rozczarowana tym, w jakim kierunku podążyła fabuła. Kompletnie się tego nie spodziewałam i nie do końca mi to pasowało. Będąc szczerą muszę również powiedzieć, że przez mniej więcej połowę książki byłam całkowicie zdezorientowana, tym, co się tam działo. Nawet w małej części nie przewidziałam tego co łączy Lark i Raven. Raven jest coraz bliższa odkrycia prawdy na temat zaginięcia Lark. Dziewczyna z przerażeniem odkrywa, że zaginięcie Lark bezpośrednio związane jest z jej osobą. Okazuje się, że dziewczyny łączy więcej, niż Raven mogła sobie wyobrazić, a pomocny sąsiad nie jest tym za kogo go uważała. Kiedy coraz więcej faktów wychodzi na jaw, a elementy układanki zaczynają się ze sobą łączyć, w grę wchodzi już nie tylko bezpieczeństwo, ale i życie Raven. Czy dziewczyna zdoła dojść do prawdy i odkryć wszystkie tajemnice? Z jednej strony „Diamentowa cisza” mi się podobała, natomiast z drugiej męczyłam się czytając ją. Książka według mnie niestety nie dorównała swoim poprzedniczkom, jednak miała w sobie elementy, które zaskakiwały i trzymały w napięciu. Intryga stworzona przez autorki była naprawdę nieprawdopodobna i bardzo zawiła. Z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej zaskakiwana, co akurat mi się podobało. Cała seria była ciekawa, ekscytująca i trzymająca w napięciu, mimo, że zepsuta przez ostatni tom. To zdecydowanie taka seria, która pozwoli Ci zgadywać i wysuwać własne teorie, a gdy elementy układanki zaczną układać się na swoim miejscu, dowiesz się, że nic nie jest tym, czym wydawało się na początku. Nie do końca podobało mi się to, jak autorki połączyły ze sobą losy bohaterek. Zagadki zostały ujawnione, otrzymaliśmy wiele odpowiedzi na pytania, odkryte zostały kłamstwa, wyprostowane zwroty akcji, ale to z pewnością nie zakończenie, którego się spodziewałam. Jeśli szukacie dobrze napisanej, opowiedzianej trylogii, intrygującej, trzymającej w napięciu, to myślę, że nie będziecie rozczarowani. Dwie pierwsze części uwielbiam, trzecią trochę mniej, ale jako całość tworzą dobrą i ciekawą serię.

Raven Ferragamo nie ustaje w poszukiwaniach Lark. Dziedziczki rodu Kingsley, która specjalizuje się w wydobyciu diamentów. Główna bohaterka ma wsparcie kilku mężczyzn ale jej pomocny sąsiad nie jest do końca tym, za kogo się udaje. Każdy kolejny trop w tej zagadce to nowy puzzel wyjątkowej historii. Historii, która swe rozwiązanie ma w przeszłości. Czy Raven udźwignie to, co odkryje? Czy diamenty dają szczęście? Co się stało z Lake i dlaczego? Jak zakończy się ta niewiarygodna lektura? Trzeci tom serii ponownie przeniósł mnie do świata tajemnic i zagadek. Jako, że jest to trzeci i zarazem ostatni tom trylogii to konieczna, w moim odczuciu jest znajomość początku i wszystkich wcześniejszych wydarzeń. W trzecim tomie jest finał wydarzeń, do których nakierowują poprzednie dwa tomy. Autorka świetnie pociągnęła historię. Trafiłam na ten sam, tak dobrze mi znany mrok i niepewność. Ale tym razem doszły elementy, które mnie zszokowały. Historia jest mocna, pełna tajemnic i kłamstw. I ja to łykam. Lubię takie fabuły. Niby proste a niezwykle zawirowane z drugim dnem. I wcale nie brakowało mi tutaj opisów scen uniesień. Miałam się skupić na prywatnym i niezwykle ryzykownym prywatnym śledztwie i tak było. Dostałam historię, która przeraża pomysłowością tych, którzy za wszelką cenę powinni chronić i dbać. To było wręcz niewiarygodne. Główna bohaterka jest postacią intrygującą, ciekawą, pełną niewiadomych. Niezwykle uparta, konsekwentna i dociekliwa. Podobała mi się, choć w miarę odkrywania kolejnych kart na mej twarzy malowało się coraz większe niedowierzanie i szok. To takich finiszowych wydarzeń się nie spodziewałam. Wiedziałam, że prawda będzie szokująca ale to co napisała autorka wbiło mnie w fotel. Aczkolwiek uważam, że ten tom w moim odczuciu nie jest tak dobry jak poprzedni. Autorka poruszyła w tej historii wiele zagadnień, które mrożą krew w żyłach. Napisała historię po części wiarygodną a po części wręcz niewyobrażalną jeśli chodzi o decyzje innych bohaterów. Było mrocznie, było niebezpiecznie, było wciągająco. Cała seria była dla mnie warta przeczytania. Jeśli szukacie czegoś mocnego, zagadkowego i wstrząsającego to jest to zarówno książka, jak i seria dla Was. Polecam

Trzecia część, w której wszystko się wyjaśnia. Czyli kolej na to, aby dowiedzieć się, czy Lark się odnajdzie, czy dziewczyna jeszcze żyje i czy Raven rozwiąże tą skomplikowaną zagadkę. Kim jest Blake i Asher. Co ich łączy ? Czy Raven będzie widziała komu może zaufać ? „Jedna droga naprzód prowadzi w głąb.” Bardzo chciałam poznać kontynuację, a zarazem historię dziewczyny, która zaangażowała się w to, aby odnaleźć pewną dziewczynę. Jednak ta część rozwiązuje nie tak od razu wszystkie zagadki. Są one powoli dozowane dla czytelnika. Jednak zdecydowanie w tej części jest szybsza akcja, i tak naprawdę cała przygoda jaka była w dwóch poprzednich częściach gdzieś się skończyła. Brakowało mi tego, bo liczyłam, że będziemy trzymani troszkę dłużej w niepewności. „Po to tu jestem: by cię chronić. By być twoją siłą, gdy czujesz się słaba.” Choć nie powiem, zaskoczyło mnie to, jak autorka zabawiła się nami czytelnikami i tak naprawdę wodziła nas przez całą serię za nos. Nie powiem, fajnie było przeczytać serię, gdzie chodzi bardziej o rozwiązanie zagadki, aniżeli o miłość i zbliżenia. Właśnie jest to seria, którą za to cenię. Zdecydowanie po natłoku mafii, szefunciów i innych wariatów można zagłębić się w coś dobrze napisanego, z tajemnicą, zagadkami i dobrze wykreowanymi przez autorkę postaciami. Można było zrobić lepsze okładki, ale nawet pomimo to polecam całą serię.

Autor: Sophie Davis Tytuł: Diamentowa cisza Raven z przerażeniem odkrywa, że rozwiązanie tajemnicy zniknięcia Lark miała cały czas pod nosem. Dziewczyny łączy więcej, niż jest gotowa przyznać, a pomocny sąsiad wcale nie jest kimś, komu można ufać. Kiedy nowe fakty wychodzą na jaw, Raven musi połączyć wszystkie wskazówki, bo w grę wchodzi nie tylko jej bezpieczeństwo, lecz także życie. Stawka w tej grze właśnie znacznie wzrosła. Czy Raven uda się rozwiązać zagadkę? Spodobała mi się ta książka. Wciągnęła mnie od razu i nie wypuściła, dopóki się nie skończyła. Jestem zadowolona po przeczytaniu. Niestety nie znałam poprzednich tomów, ale mimo wszystko starałam się zrozumieć co zostało zawarte w poprzednich. Okładka intryguje i jest piękna, dlatego chcemy ją przeczytać jeszcze szybciej. To było oje pierwsze spotkanie z autorką, ale na pewno nie ostatnie. Ocena 9/10

"Diamentowa cisza" to dla mnie książka nieporozumienie. Pierwsza część cyklu "Tajemnice" była lekturą jeszcze strawną - taka tam banalna młodzieżówka. Druga właściwie nic nie wniosła, a trzecia... no cóż...miałabym ochotę wziąć i zakopać ją głęboko pod ziemią! Pusty śmiech mnie ogarnia na myśl, że autorka może wymyślić aż tak wydumaną, idiotyczną intrygę, która się nie trzyma się kupy. Co za pierdoły?! Szkoda czasu na spędzanie czasu akurat z taką książką, gdzie nawet główna bohaterka jest tak naiwna, że ma się ochotę nią mocno potrząsnąć. Muszę przyznać że jest to mój numer 1 na liście gniotów roku. Przestrzegam przed lekturą!