Ciche kroki na schodach (okładka  miękka, wyd. 06.2022)

Polecam

Dzisiaj mam dla Was coś na ochłodę - skandynawski thriller. Powiało chłodem? Żeby było ciekawiej to zdradzę Wam pewien sekret. Znowu czytałam debiut. Zarówno skandynawskie książki jak i filmy są trudne w odbiorze i wymagają skupienia. Czy tym razem było warto? Przekonajcie się. Akcja powieści rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. Akranes – miasto na zachodnim wybrzeżu Islandii to tutaj po ponad dwudziestoletniej nieobecności wraca Elma. Do tej pory pracowała w Wydziale Śledczym w Reykjavíku. Zakończyła kilkuletni związek z Davidem i wróciła do rodzinnego miasteczka. Akranes wydawało się spokojnym miasteczkiem. Policja miała mało pracy przy drobnych wykroczeniach. Aż tu nagle pojawia się trup. Młodzi ludzie niedaleko starej latarni znaleźli zwłoki kobiety. Czyżby w grę wchodził samobójczy skok z latarni? A może ktoś jej pomógł? Po odkryciu tożsamości denatki w Arkanes następuje zmowa milczenia. Niby wszyscy znali Eli ale nie mają o niej nic do powiedzenia. Mąż Eli nic nie wiedział o jej przeszłości, rodzinie. W domu to był temat tabu. Kobieta nienawidziła Arkanes. Nigdy nie chciała wracać do rodzinnego miasta. Jak można znienawidzić całe miasto? Dlaczego się tam znalazła i zginęła? Jedno jest pewne w dzieciństwie przeżyła traumę. Jakaś sprawa z przeszłości jej ciążyła i dlatego stała się wycofana i samotna. Już jako dziecko była inna i odstawała od rówieśników. Wysyłała sygnały ale nikt z dorosłych nie zainterweniował w jej sprawie. Sama musiała się zmierzyć ze swoją rozpaczą. Eli dzieciństwo przypadało w takich czasach gdzie nawet jeżeli ktoś domyślał się, że dziecku dzieje się krzywda to nic z tym nie robił. Czy po tylu latach uda się rozwikłać co wydarzyło się Eli w dzieciństwie? To człowiek jest największym potworem na świecie. Autorka na tacy podaje nam winnego, sprawa wydaje się być zakończona ale nagle następuje zwrot o 360 stopni i szczęki opadają. Jak łatwo się pomylić w ocenie drugiego człowieka. Jak szybko można dokleić jemu łatkę takiego czy innego. Pozory mylą. Jeżeli chodzi o literaturę skandynawską to do lekkich ona nie należy. Nazwy własne, imiona, nazwiska to jest kosmos w tym języku. Dlatego czytając tę książkę nie zniechęcajcie się tym. Owszem trzeba czasu żeby się połapać kto jest kto ale warto. Debiut który zasługuje na uznanie. Autorka porusza ważne kwestie samotność,przemoc, trauma, hejt. Sami przyznajcie, że to trochę za dużo dla dziewięcioletniego dziecka. Niestety traumy z dzieciństwa mają to do siebie, że odbijają się na życiu dorosłych. Jeżeli nadal nie wierzycie, że czytanie tej powieści wywołuje skrajne emocje to czytajcie i sprawdźcie sami. Polecam! Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję Wydawnictwu Feeria.

Dawno nie czytałam żadnego skandynawskiego kryminału, a przecież jak wiadomo to właśnie te powieści pochwalić się mogą najlepszym klimatem. W morzu przeróżnych książek natrafiłam na szczęście na prozę Evy Björg Aegisdottír, która bardzo przypadła mi do gustu, zaintrygowała i miejscami porządnie zaskoczyła. Zaczyna się niespiesznie i właściwie akcja przez cały czas utrzymana jest w jednostajnym tempie, ale to dość charakterystyczna cecha tego gatunku a mi to w żaden sposób nie przeszkadza. Lektura od samego początku jest przemyślana, ciekawie poprowadzona i otwarta na interakcję z czytelnikiem, więc mimo mniejszego dynamizmu nie ma miejsca na nudę. Autorka posługuje się plastycznym językiem, idealnie oddaje szczegóły, pozwala by klimat jej historii przeniknął nam do krwi - to się czuje od początku a dzięki temu wydarzenia stają się bardziej realne. Elma chce w Akranes znaleźć równowagę i spokój ducha, bo ostatnie wydarzenia zburzyły jej prawidłowe spojrzenie na życie. Niedawno zakończyła związek i to okazało się dla niej punktem przełomowym. Niestety nie miała czasu na złapanie oddechu, ponieważ jako oficer śledczy już na starcie musiała się podjąć sprawy brutalnej zbrodni. Trudno oszacować czy kobieta sama targnęła się na życie, czy może ktoś jej pomógł, ale jedno jest pewne: chociaż znali ją wszyscy, nikt nie chce o niej mówić. Co zatem kryje się za tajemniczą śmiercią? I jakie sekrety odkryje Elma? Będzie tego całkiem sporo. Główna bohaterka bowiem lubi drążyć temat. Nie spocznie, dopóki nie dojdzie do sedna problemu a w tym celu będzie musiała poznać przeszłość zmarłej. Okaże się, że kobieta miała trudne dzieciństwo, naznaczone solidną porcją przemocy, ale sąsiedzi nigdy nie zareagowali, chociaż zdawali sobie sprawę z sytuacji. W dusznej, klaustrofobicznej, często mrocznej atmosferze autorka prowadzi nas przez sekrety zamknięte w małomiasteczkowej społeczności, która dużo widzi, ale mało mówi. Uwielbiam ten motyw a Eva Björg Aegisdottír poradziła sobie z klimatem idealnie, dzięki czemu przez lekturę przeszłam z rosnącym zainteresowaniem. "Ciche kroki na schodach" zatrzymuje przy sobie przede wszystkim klimatem. Bardzo gęsta atmosfera oblepia nas z każdej strony a czytelnik zanurza się w tym z rosnącą przyjemnością, bo odkrywanie tajemnicy tego małego miasteczka to czysta przyjemność. Eva Björg Aegisdottír pisze bardzo dobrze, nieustannie intryguje, zmusza do myślenia, pozwala wierzyć, że rozwiązanie zagadki jest na wyciągniecie ręki po czym zderzamy się z przemyślanym unikiem, który całkowicie zmienia spojrzenie na sytuację. Nie muszę więc nikogo zapewniać, że to kryminał, który wciąga od pierwszej do ostatniej strony.