Zwyczajne cuda (okładka  miękka, wyd. 10.2020)

Magiczna, klimatyczna, otulająca i ogrzewająca. Hmmm... W sumie jak każda powieść świąteczna.... prawda? Ale czy każda jest pisana z polotem, pomysłem i lekkością? Na pewno nie! Tutaj autorce się go udało, więc serdecznie polecam.

Super ,takie odbicie od rzeczywistości,która nas otacza

Przyjemna lektura świąteczna

Super. Dla żonę na 1 dzień

Fajna książka.

Super polecam

Polecam 💛

Marta pracuje w bibliotece i prowadzi klub czytelniczy. Podczas zbliżających się świąt postanawia zrobić coś szalonego i wywiesza ogłoszenie na tablicy ze swoim numerem telefonu. Liczy na to, że uda jej się poznać mężczyznę, którego wcześniej widziała na przystanku autobusowym. Ma nadzieję, że w te święta nastąpi cud. Krzysztof zaś ma stabilną i ciekawą pracę, czuje się w niej spełniony, a jednak ciągle ma wrażenie że czegoś mu brakuje. Dwójka obcych sobie ludzi, a poszukuje tego samego. Ich losy powoli się łączą, a świat okazuje się zaskakująco mały. Czy w te święta nastąpią u nich jakieś zmiany? Czy miłość wreszcie do nich zawita? Kolejna świąteczna pozycja, którą udało mi się przeczytać. Powieść, która nie jedną osobę zachwyci i da nadzieję. Dwójka nieznajomych, które chcą wreszcie jakiś zmian i stabilizacji. Dorośli, którzy zaczynają robić szalone rzeczy. Ogłoszenie, które zmieni niejedno życie i sprawi, że te święta będą inne niż poprzednie. Jeśli chodzi o bohaterów to, mimo że podczas lektury uważałam ich za ciekawych, po skończeniu jej wydali mi się tacy przeciętni. Marta jest kobietą kochającą książki, uwielbia o nich opowiadać i dyskutować. Stara się ze wszystkich sił sprostać codziennym wyzwaniom. Dodatkowo ma delikatne problemy rodzinne ponieważ jej rodzice są po rozwodzie i matka dalej nie może tego przeboleć. Kobieta chciałaby zacząć nowy rozdział i zakochać się tak, jak w jej ulubionych tytułach. Krzysztof zaś to wręcz pracoholik. Cały czas jest zajęty i przenosi pracę do domu, a potem zastanawia się, czemu nie ma kobiety. Postacie, które szczerze polubiłam to Asia, sekretarka to ciepła, serdeczna i zabawna osoba, która naprawdę jest cudna. No i Pan Mirek, ten starczy człowiek był genialny i taki szczery ♥ Fabuła nie jest jakoś zawrotna, pełna akcji i nieoczekiwanych niespodzianek. Wszystko da się na spokojnie przewidzieć. Zachowania, które dziwiły bohaterów dla mnie były oczywiste, a im zrozumienie o co chodzi zajmowało dwa rozdziały. W pewnym momencie miałam wrażenie, że autorka chciała nagle wszystkich bohaterów dobrać w pary i żeby wszędzie wylewała się miłość, cukierki i świąteczne iskierki. To było tak urocze, że czasami zęby bolały. Jednak nie powiem, że wątek czytelniczy, wybrane książki, przemyślenia na ich temat i takie życiowe mądrości, były bardzo interesujące i skłaniające do przemyśleń. Co do samego zakończenia to budowane jest wielkie napięcie, a na końcu wylewa się miłosna tęcza. Było to typowo komedio-romantyczne zakończenie, dosłownie jak w filmach, co bardzo mnie rozśmieszyło. Stylistycznie nie jest źle. Na początku trochę nie odpowiadał mi styl pisania, ponieważ jakoś nie mogłam się wgryźć w fabułę. Później jednak było już lepiej. Jednak mam jeden poważny zarzut, ponieważ było w niej naprawdę wiele błędów stylistycznych, literówek i pomylone rodzaje. Byłam w szoku jak w środku zdania zabrakło jakiegoś słowa lub gdy wypowiadała się kobieta i zamiast dopisku "powiedziała pani x" to było "powiedział pani x". Podsumowując, jeśli szukacie przyjemnej, romantycznej i uroczej powieści, która roztopi Wasze serduszka w tą nieprzyjemną pogodę to "Zwyczajne cuda" z pewnością Wam się spodobają. To powieść, którą szybko przeczytacie, przy której będzie się śmiać, zastanawiać i kibicować bohaterom. Na tą porę roku bardzo dobry tytuł. Tylko nastawcie się psychicznie, że możecie spotkać na drodze kilka błędów w druku.

Bohaterami tej powieści zostają zwyczajni, prości ludzie. Takich, których możemy spotkać na ulicy – na co dzień. Tacy, jak my. Marta, bibliotekarka, relaksuje się przy rozmowach w klubie czytelniczym, z kolei ciśnienie skutecznie podnoszą jej spotkania z matką – wiecznie czyniącą jej wyrzuty kobietą, która zdaje się winę za swoje niepowodzenia zrzucać na barki córki. Marta nie oczekuje od życia zbyt wiele. Chciałaby miłości, z wymarzonym Hugh Grantem, który potrafiłby ją rozumieć. Chociaż coraz bardziej wątpi, bo każdy kolejny mężczyzna zdaje się przynosić porcję rozczarowania. Z kolei Krzysztof nie może uwierzyć, jak szybko płynie czas. Dopiero co odebrał dyplom, a tu czterdziestka na karku. Oczarowany przypadkowo spotkaną Igą, a właściwie jej łóżkowymi zdolnościami, chciałby jednak od życia czegoś więcej: ciepła, uczuć na stałe – nieskupionych wyłącznie na seksie. Myślę, że autorka wprowadziła w karty powieści takie postaci, w których każdy z nas może dojrzeć cząstkę siebie. Agnieszka Jeż stworzyła ciepłą, ale niosącą ze sobą także i gorycz historię pełną ludzkich rozterek, oczekiwań, nadziei i problemów. To nie jest jedna z tych uroczych, ckliwych i słodkich, a przy tym mało życiowych książek. Tutaj czytelnik spotyka się z namacalną samotnością, z wartościami będącymi ponad to, co materialne. Jest miłość, ale nie ta idealna, której na próżno szukać w naszym otoczeniu, są randki – mniej czy bardziej trafione, rodzinne więzi, skrywane zazdrości, są wzloty i upadki. A wszystko to dekorowane wątkiem książek, rozmowami na ich temat – w końcu główna bohaterka to bibliotekarka z powołania. W tle przewija się klimat świąt. Z jednej strony nieco tonowany brakiem początkowego zapału bohaterów, z drugiej zdolny do tego, by ostatecznie się przebić. Działalność fundacji prężnie działających w tym czasie, przygotowania prezentów, planowane odwiedziny bliskich i pojedyncze płatki białego puchu, których tak wyczekujemy w tym szczególnych, grudniowych dniach. Z magią codzienności, ukrytą nie w szklanej kuli czy pod magiczną różdżką, a w postaci ogłoszenia, które może wiele zmienić, pozornie niewinną pomyłką i ukradkowym spojrzeniem mówiącym wszystko! Powieść obyczajowa, słodko-gorzka, o miłości – a właściwie poszukiwaniach tego uczucia, bez wielkiej namiętności, pełna oczekiwań, ciepła, finalnie rozpalająca serce i niosąca nadzieję. Na święta, z magią ukrytą w rzeczach codziennych. Są rodzinne niesnaski, jest doskwierająca samotność, jest motywacja do działania. Nie znajdziecie tutaj sztuczności. Prawdziwa lektura, z akcją raczej wolno posuwającą się do przodu – docelowo, niezanudzającą i przemycającą w życie czytelnika emocje. Polecam na wyciszenie. http://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2020/10/zwyczajne-cuda-agnieszka-jez-samotni-w.html

Marta jest bibliotekarką i prowadzi Klub Czytelniczy. Jest singielką, która zbiera od swej matki wszystkie niepowodzenia. Teresa obarcza ją swoimi problemami, najzwyczajniej w świecie ją przytłaczając. Pewnego dnia Marta daje ogłoszenie na osiedlową tablicę. Szuka mężczyzny widzianego raz w typie Hung Granta. Na jej ogłoszenia odpowiadają totalnie różni mężczyźni w różnym wieku. Drugim głównym bohaterem jest Krzysztof, właściciel LabMed. Przypadkowo poznaje Igę, którą jest oczarowany pod względem łóżkowym. Jednak on zaczyna odczuwać brak takiej prawdziwej miłości i tych wszystkich emocji. Czy na ogłoszenie w końcu odpowie ten, którego szuka główna bohaterka? Czy Krzysztof znajdzie szczęście? Czy warto wierzyć z cuda? To moje kolejne spotkanie z autorką. Lubię tę naturalność historii i lekkość przekazu. Niezwykle subtelna romantyczność z ogromną ilością nadziei. Tym razem autorka stworzyła historię o dwójce ludzi, którzy marzą o miłości. Ogłoszenie na tablicy osiedlowej? Z jednej strony nietypowe a z drugiej takie słodkie, urocze i bardzo odważne. Poszukiwania miłości tej prawdziwej są wymagające i czasochłonne. Pełne nadziei, co było bardzo dobrze podkreślane na każdym kroku. Bardzo fajnie i zgrabnie zostały wykreowane postacie. Marta to samotna, kochająca książki młoda kobieta. Uprzejma, kulturalna i empatyczna. Niczym ten piorunochron zbiera całą złą energię swojej matki, która uważa, ze może córkę aż do tego stopnia obarczać swoimi problemami. Marta i miłość od pierwszego wejrzenia? Odważna z niej ryzykanta. Dając bowiem ogłoszenie można trafić na całkiem różne osoby, których intencji nigdy nie można być pewnych. Ale ma nadzieję i wierzy w powodzenie planu. Wierzy w cuda. Tak jak Krzysztof, drugi bohater. Spełniony zawodowo a jednak nieszczęśliwy. Nie jest draniem i nie jest agresorem. To taki zwykły mężczyzna. Jak nasz sąsiad czy kolega. Życie bohaterów to taka sielskość. Zwyczajność, która biegnie swoim rytmem. Niczym nie popędzana, bez wymysłów. Bez zbędnych wątków, które mąciłyby obraz. Miałam wrażenie podczas czytania, że czytam autentyczną historię. Było ciekawie, intrygująco i tajemniczo. Autorka jak zwykle nie zawiodła. Choć nie powiem, myślałam, ze finisz będzie inny. Jednak nie ma nic lepszego niż zaskoczenie. Świąteczna lektura z mnóstwem nadziei i ciepła. Emocjonalna i nawet wzruszająca. Niezwykle realistyczna pod względem zarówno bohaterów, jak i fabuły oraz wszystkich kolejno następujących po sobie wydarzeń. Rozpala serca i krzepi. Daje otuchę. Idealna lektura na ten zbliżający się powoli świąteczny czas. Czas pełen wiary i nadziei. Polecam