Wszyscy pragnęliśmy miłości (okładka  miękka, wyd. 05.2021)

Jak zwykle u Pani Agnieszki Jeż, wzruszająca i piękna opowieść 🙂

Przepiękna powieść

Piękna książka

Super powieść

Najnowsza powieść Agnieszki Jeż to poruszająca historia miłosna. „Wszyscy pragnęliśmy miłości” to kolejna książka autorki, która zaspokoi oczekiwania miłośników literatury obyczajowej. Irena Sadowińska jest bohaterką, której serce przepełnione jest miłością oraz otwartością na niesienie pomocy drugiemu człowiekowi. Wrażliwa na ludzką krzywdę, młoda kobieta, która jest wierna swoim ideałom spotyka na swej drodze Emila Silversteina. Jej najbliżsi nie bez powodu nazywają ją „Irką od biednych”. Znajomość ta jest początkiem nie tylko wielkiej miłości, lecz zdarzeń, które dla jej rodziny odcisną dramatyczne piętno. Emil pochodzi z żydowskiej rodziny, a wydarzenia wiosny 1939 roku zmuszają go do ukrywania się przed agresorami. Irka nie waha się ani chwili, aby pomóc mężczyźnie w trudnych dla niego chwilach. Oczywiście decyzja Ireny nie spotyka się z uznaniem jej rodziny. Wbrew ich opinii postanawia uratować Emila. Historię zarysowaną przez Agnieszkę Jeż poznajemy z dwóch perspektyw czasowych. Pierwsza ukazuje losy bohaterów w czasach wojennych. Druga perspektywa opisuje historię Ireny, kiedy umiera w szpitalu. Wówczas autorka przybliża nam wydarzenia dotyczące jej najbliższych. Poznajemy również tajemnice z przeszłości Irki, która nie miała oparcia w rodzinie. Obawiali się jej „społecznej aktywności”. Rodzice więcej miłości przelewali na młodszą siostrę. Teraźniejsza perspektywa czasowa wiedzie nas przez odkrywanie tajemnic przez Krzysztofa, syna Ireny. Pewnego dnia trafia on na list z Niemiec, co uruchamia lawinę wstrząsających wydarzeń. „Wszyscy pragnęliśmy miłości” to powieść choć smutna, niesie również pozytywną nutę. Ukazuje nam kobietę, która w obliczu wojny nie złamała się i pozostała wierna swoim ideałom. Mimo przeciwności losu i sprzeciwu rodziny z całego serca niosła pomoc, często narażając siebie. Myślę, że taka postawa jest rzadkością we współczesnym życiu. Dzisiaj, gdy nie żyjemy w czasach wojny, nie często spotykamy ludzi tak otwartych na drugiego człowieka, jak Irka. Aż strach pomyśleć jak zachowalibyśmy się w wojennej rzeczywistości, skoro żyjąc w względnie bezpiecznym i dalekim od wojny społeczeństwie nie znajdujemy w sobie takiej empatii jak bohaterka powieści. Bohaterka, która żyła w znacznie trudniejszych czasach niż my teraz. „Wszyscy pragnęliśmy miłości” to powieść poruszająca, dająca do myślenia, skłaniająca nas do zastanowienia się nad samym sobą oraz tym, co wokół nas. Czy jesteśmy otwarci na pomoc drugiemu człowiekowi? Czy jesteśmy w stanie zareagować na krzywdę drugiego człowieka? Myślę, że uzależnione jest to nie tylko od kultury, wartości przekazywanych z pokolenia na pokolenie, lecz również warunków w jakich żyjemy. Agnieszka Jeż skłoniła mnie do wielu rozważań, które jeszcze długo będę analizował wspominając historię miłości, która daje wielką moc nadziei. „Wszyscy pragnęliśmy miłości” to książka, którą mogę zaproponować czytelnikom powieści obyczajowo-historycznych oraz tym, którzy w literaturze szukają życiowych refleksji. Zdecydowanie polecam. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Filia http://www.czyt-nik.pl/recenzje/nadzieja-plynaca-z-milosci/

Akcja książki przedstawiona jest na dwóch płaszczyznach czasowych. Czas obecny, kiedy to główna bohaterka Irena, umiera w szpitalu, poznajemy jej najbliższych, którym przyjdzie ją pożegnać, a także czasy wojny, kiedy kobieta była młodziutką dziewczyną, i kiedy podjęła najtrudniejsze i najważniejsze decyzje w swoim życiu. Jesteśmy zatem obserwatorami jak "Irka od biednych", bo tak była nazywana przez bliskich, jest uważnym obserwatorem otoczenia, pomaga, komu się da, po raz pierwszy się zakochuje. To wtedy po raz pierwszy też spotyka Emila, żydowskiego dentystę, którego w późniejszym, trudniejszym czasie przyprowadzi do rodzinnego domu. Czas teraźniejszy to także odkrywanie tajemnic z przeszłości, bo jak się okaże, Irena to nie tylko żona, matka, babcia. To też zwyczajna kobieta ze swoimi błędami, marzeniami. Ta młoda dziewczyna nie miała zbytniego oparcia w rodzinie w swych młodzieńczych działaniach. Z wieloma sprawami musiała borykać się zupełnie sama. Z rodziną ponoć dobrze wychodzi się tylko na zdjęciu, ale i na zdjęciach potrafią pojawić się rysy, które mogą podzielić rodzinę na lata. Bardzo chciałam przeczytać tę książkę. Już sama okładka była impulsem, by ją dostać w swoje łapki. Pani Agnieszka Jeż ma szczęście do oprawy graficznej swoich powieści, szczególnie tych w odsłonie wojennej. Kiedy zaczęłam czytać i poznawać historię rodziny Sadowińskich, a później Srebrnych przepadłam, i nie mogłam się oderwać. Irkę, pokochałam od pierwszego "spotkania". Młoda, śliczna, pełna ideałów i gotowa ratować świat za wszelką cenę, nie miała łatwego życia. Rodzice bardziej hołubili jej młodszą, bardziej uporządkowaną siostrę, a jej działań zwyczajnie się bali. Nie napiszę, że byli złymi ludźmi, bo skłamałabym, jednak na pewno nie byli pełnym wsparciem dla tej dziewczyny. Spotkanie Emila zmieni jej losy na zawsze. Od teraz poświęciła mu całe swoje życie, które nie ukrywajmy, nie będzie takie, jak sobie wymarzyła. Czy była jednak nieszczęśliwa? Ciekawa jestem, jak to ocenicie. Autorka w bardzo obrazowy sposób przedstawia nam tę trudną w sumie relację. Przyznaję, że postać Emila nie jest mi specjalnie bliska, chociaż doskonale rozumiem, jak trudne było jego życie, jaki wpływ na niego miało pochodzenie, to co wyniósł z domu. Bardzo ciekawie potoczyła się fabuła części teraźniejszej. Tutaj tajemnica goni tajemnicę, i ostrzegam, ciężko przewidzieć, co autorka dla nas przygotowała. Odkrywanie tajemnic będzie bardzo bolesne dla jednego z synów Ireny- Krzysztofa. I tę postać męską z przyjemnością poznawałam. Jego empatia, chęć poznawania, wybaczania, relacje z ludźmi, wzbudziły moją sympatię od początku. Natomiast sam finał sprawi, że długo będziecie rozmyślać nad tą książką, próbować ocenić zachowania bohaterów. W moim odczuciu ta powieść jest ciepła, mądra, pouczająca. Po prostu trzeba ją przeczytać.

68/100/2021 Twórczości Pani Agnieszki Jeż pokochałam odkąd sięgnęłam po "Miłość warta wszystkiego". Jak widzicie na swoim czytelniczym koncie mam już trzy jej książki i o tej ostatniej- "Wszyscy pragnęliśmy miłości" chciałabym dzisiaj z Wami porozmawiać. Nie jest to łatwa lektura. Obrazuje trudny i codzienne zmagania ludzi żyjących w czasie II Wojny Światowej. Jakie wybory musieli podejmować, ile musieli nieść na swoich barkach i jak wysoką cenę mogli za to przypłacić. Irena Sadowińska odkąd ujrzała Emila Silversteina nie może o nim zapomnieć. Boi się o niego, bowiem przyszło im żyć w tak okropnych czasach, szczególnie dla Żydów. Stworzone nieopodal getto Żydowskie mieści co raz więcej ludzi. Są oni wyprowadzani z domów i zmuszani do egzystowania w opłakanych warunkach. Irena drży na myśl o nieszczęściu, jakie spotkało niewinnych ludzi, a szczególnie bliskiemu jej sercu dentyście. Idąc ulicą spotyka go, lecz on nie wygląda jak przedtem. Teraz stoi przed nią wrak człowieka. Pod wpływem emocji, nagiego impulsu postanawia dać mu schronienie w domu, na przekór swojej rodzinie. Chroniąc Emila, ryzykuje życie czwórki domowników. Dla niej najważniejsza jest miłość, która właśnie rozkwita w sercach tej dwójki. Życie niestety lubi płatać figle. Przed "Irenką od biednych" trudny wybór między ukochanym a rodziną. Czy pójdzie za głosem serca? Jak ta decyzja wpłynie na losy przyszłych pokoleń? Książka została napisana z dwóch perspektyw: w czasie wojny i współcześnie. Razem z Krzysztofem, żyjącym w czasie teraźniejszym, poznamy tajemnice sprzed lat, rozwikłamy niejedną zagadkę. Natomiast z Ireną przeżywamy trudny wojny, jej wybory, przemyślenia i strach o najbliższych. Właśnie to podoba mi się w niej najbardziej. Dwie perspektywy. Pomieszanie czasów. Dzięki powieściom historycznym pamięć o czasach II wojny światowej i jej bohaterach będzie wciąż żywa. Czytając je ma się wrażenie być ma miejscu tych okrutnych zdarzeń, co bardzo chwyta za serce. Niektóre zdarzenia bywają mocno podkoloryzowane, dzięki czemu lektura staje się przyjemniejsza, niż przy czytaniu wspomnień powstańców, czy reportaży. Polecam Wam wszystkie książki autorki, tę w szczególności!!

"Miłość-to była ich broń i nadzieja" Życie często mocno doświadcza, każe wybierać między rozsądkiem a najważniejszym uczuciem - miłością. Wszyscy marzymy o czułości, dobrym słowie, przytulaniu, relacji "podszytej" dobrem dla drugiego człowieka. To właśnie miłość jest sensem naszej egzystencji - wszyscy jej pragniemy. Miłość to piękne uczucie, ale źle ulokowane, potrafi czasami  doprowadzić do wielu przykrych sytuacji. Tak było w przypadku Ireny, która zakochała się w Emilu Silversteinie, mężczyźnie żydowskiego pochodzenia. Stawiając się woli rodziców, szczególnie matki, by ocalić jego życie, ukrywała go w rodzinnym domu, narażając  najbliższe jej osoby na śmierć. Zawsze uczuciowa, czuła, wrażliwa na każde nieszczęście, zwana "Irką od biednych". Za to jej losem nie przejmował się nikt, a za swoje dobre uczynki przyszło jej słono zapłacić.  "Przetrwaliście wojnę, uratowaliście inne życie, a potem wszystko zepsuliście. Co takiego okazało się ważniejsze niż wasza miłość, rodzinne więzy?"  Nie wszystko czasami jest takie, jak się na pierwszy rzut oka wydaje. Irena żyje z tajemnicą, która uwierała ją całe życie i którą zabiera ze sobą do grobu. Tylko przypadek sprawia, że jej syn, Krzysztof, staje na drodze jej odkrycia. W jego ręce bowiem wpadają rodzinne pamiątki, a wśród nich list od Niemca, Josefa Stamma.  Czy odkryje Krzysztof i czy wpłynie to jakoś na jego losy? Łatwo jest oceniać, ciężko zaś przebaczać. Ta wzruszająca książka to wspaniała lekcja historii oraz moralności. Autorka czasowo przeplata rozdziały, gdzie w czasach wojennych przypatrujemy się losom Irki, zaś w obecnych - jej syna Krzysztofa. To powieść mocno poruszająca, przepiękna, utkana z cierpienia, bólu, miłości i poświęcenia. Opowiada o trudnych wyborach, przebaczeniu i sile miłości. Bardzo polecam!

Początki II wojny światowej Wszyscy pragniemy miłości. Miłości dla siebie, ale także, a może przede wszystkim, dla innych pragnie również młoda Irena Sadowińska, która podczas przypadkowego spotkania Emila jest oczarowana młodym mężczyzną. Nie potrafi być obojętna, gdy Emil potrzebuje pomocy. Mężczyzna jest bowiem Żydem, a wiadomo, co spotkałoby go ze strony Niemców w czasie II wojny światowej. Irena, jak została nazwana "ta od biednych", sprzeciwia się woli rodziny i postanawia ukrywać Emila w swoim domu. Jak decyzja podjęta przez Irenę wpłynie na jej życie? Czasy współczesne Poznajemy Irenę jako sędziwą staruszkę. W szpitalu czuwają nad nią mąż Emil oraz dwaj synowie, Krzysztof i Andrzej. Po śmierci Ireny starszy syn, przy pomocy kuzynki Magdy, postanawia poznać przeszłość matki. Jak bolesna okaże się prawda i jak wpłynie na jego życie? Książki o tej tematyce zawsze wywołują u mnie wiele emocji. Ja takie książki uwielbiam. Choć, jak już kiedyś o tym wspominałam, trudno powiedzieć, że taka literatura może się podobać, bo przywołuje tragiczne wydarzenia, ale jest mi ona bliska i chętnie sięgam po tego typu książki. To kolejna pozycja, która zrobiła na mnie duże wrażenie. Jest to piękna, pełna emocji, wzruszeń i bólu książka. Pokazuje, jak jedna decyzja może zmienić życie wielu osób. Podobało mi się również, że autorka podjęła tutaj bardzo ważne tematy takie jak, relacje rodzinne czy trudne decyzje i wybory, z którymi trzeba się zmierzyć. Zwłaszcza w czasie wojny było to niezwykle ciężkie. Pięknie napisana książka, od której trudno się oderwać. Z jednej strony pełna goryczy, a z drugiej dająca nadzieję książka. Bardzo polecam!

Warszawa rok 1939.Wystarczyła tylko chwila, kiedy Irena u krawcowej zobaczyła Emila, młodego Żyda i przepadła. Najbardziej zapamiętała jego oczy. Te same, które rozpoznała po pewnym czasie w odmienionym wojną i prześladowaniem ciele Emila. Postanowiła ukryć mężczyznę na przekór wszystkiemu, wbrew rodzinie, poświęcając całą siebie. Warszawa obecnie... Emil planuje podróż sentymentalną do korzeni, do Izraela. W tym czasie schorowana Irena umiera. Pozostają jednak pewne tajemnice, które próbuje odkryć Krzysztof, syn tej pary, która połączyła miłość, wojna i poświęcenie... "Wszyscy pragnęliśmy miłości" to kolejna książka Agnieszki Jeż po którą sięgnęłam i której akcja rozgrywa się w czasie wojny. Tak naprawdę to chyba dzięki tej autorce przekonałam się do powieści o tematyce wojennej. Ponownie @agnieszka_jez_pisarka prowadzi narrację dwutorowo, w różnych momentach historycznych. Dzięki temu zabiegowi możemy śledzić obecne dążenie do rozwikłania zagadek sprzed lat, a jednocześnie dowiadujemy się dlaczego akurat w ten a nie inny sposób potoczyły się losy bohaterów. Jakie zbiegi okoliczności pociągnęły za sobą pewne decyzje. W swojej powieści autorka zwraca ogrom uwagi na uczucia, relacje społeczne zarówno w latach okupacji ja i współcześnie. Na to, jak bardzo otaczające wydarzenia odcisnęły piętno na losach Irki, Emila i ich najbliższych. A prawda jaka płynie z tej opowieści jest taka, że ludzie poszukują miłości i są w stanie zrobić dla niej wiele niezależnie od czasów w jakich przyszło im żyć. Nie spodziewajcie się po rej książce wartkiej akcji. Tu raczej znajdziecie ogrom emocji i wartości, które warto przemyśleć.