Zostaliśmy na lodzie (okładka  miękka)

"Zostaliśmy na lodzie" Klaudii Bianek jest książką z gatunku tych, które jedni czytelnicy będą kochać, a drudzy nienawidzić. A jak było w moim przypadku? Być może ktoś zarzuci mi, że już po raz kolejny to powtarzam, ale nic nie poradzę na to, że ponownie mam mieszane uczucia w stosunku do książki, którą właśnie skończyłam czytać. Dlaczego? Cóż... Pewnie jest to spowodowane tym, iż spodziewałam się sportowej historii z miłością w tle... I z przykrością muszę stwierdzić, że niestety, łyżwiarstwa, które jest pięknym i widowiskowym, ale zarazem bardzo wymagającym sportem, było w tej książce jak na lekarstwo. Dlatego, jestem z tego powodu trochę zawiedziona i rozczarowana. Sama trenuję jedną z dyscyplin sportu od ponad dwudziestu lat, więc strasznie zgrzytały mi niektóre kwestie. A mianowicie to nagłe oderwanie od codziennej treningowej rutyny, bez jakiegokolwiek roztrenowania. Jest to dla mnie wysoce niezrozumiałe. I wręcz trochę niepoważne. Jestem pewna, że trenerzy, którzy również przebywali na Słowacji, nawet w obliczu zaistniałej sytuacji, nie pozwoliliby na to, żeby sportowcy - a mówimy tu przecież o kadrze narodowej, całkowicie porzucili jakiekolwiek formy aktywności fizycznej. Szczególnie w tej kwestii zawiodła mnie Zuzanna - główna bohaterka, która już na samym początku pokazała się nam jako ambitna zawodniczka, pełna pasji i determinacji. Dziewczyna jest nastawiona na sukces i nie widzi świata poza lodowiskiem, więc trochę szybko zrezygnowała z wszelkich form treningu, a z początkowych rozdziałów wiemy, że oprócz jeżdżenia na łyżwach, w ramach samodoskonalenia zajmuje się również gimnastyką i baletem. Rozumiem, że autorka chciała pokazać jej przemianę. To, jak wychodzi ze swojej skorupy i otwiera się na drugiego człowieka, zawiera przyjaźnie i znajduje miłość. Jednak odebrałam to trochę, jak skok na głęboką wodę, a to nie zawsze jest dobre. Ogólnie rzecz biorąc, mogę uznać, że książka mi się podobała. Czyta się ją dość szybko, a relacje między bohaterami są wręcz urocze, a miejscami wręcz rozczulające. Historia ma miejsce w okresie przedświątecznym, więc myślę, że jej niepowtarzalny zimowy klimat oraz piękne krajobrazy, idealnie wprowadzą czytelnika w świąteczny nastrój. Pozwolą na chwilę zatrzymać się, by przypomnieć sobie, że czas przygotowania do świąt, to również idealna pora na przemyślenia.

Uwielbiam świąteczne książki Klaudii i z utęsknieniem czekam na nie co zimę,ale gdy czytałam ”zostaliśmy na lodzie” nie mogłam wyjść z szoku,że tę książę i wszystkie poprzednie moje ulubione świąteczne historie napisała jedna i ta sama autorka.Od samego początku nie mogłam się wgryźć w tę powieść,akcja wydawała mi się za bardzo przegadana i rozwleczona,bo tak naprawdę od początku do końca nic ciekawego się w tej książce nie wydarzyło.Główna bohaterka-Zuza była strasznie denerwująca i irytująca,i to już od pierwszych stron,jak tylko pojawiła się na sali treningowej i tak naprawdę jedynym bohaterem,który ratuje tę historię jest Franek,bo był tak totalnie słodki i uroczy,a to,co robił dla Zuzy i jak bardzo się starał było przekochane.Tylko że cała relacja między tą dwójką też nie zachwycała,bo z jednej strony była słodka,a z drugiej strony naprawdę nudna-rozwijała się bardzo powoli i nie dawała żadnej satysfakcji ze śledzenia jej postępów.I gdyby nie cały zimowo-świąteczny klimat tej historii,byłabym bardzo zawiedziona,bo oprócz tego klimatu i ważnego tematu,jakim jest brak tolerancji w rodzinie to ta książka nie miałaby nic wspólnego ze wszystkimi poprzednimi książkami autorki.

Kupiłam tę książkę z myślą o świątecznym/zimowym klimacie. W książce dostajemy i zimę i święta, jednak nie jest to coś, co mnie urzekło czy wprowadziło w świąteczny nastrój. Nie uważam też, żeby książka należała do obyczajówek- zdecydowanie bliżej jej do literatury młodzieżowej. Jak na powieść o tematyce łyżwiarstwa i mistrzostw jest tego bardzo mało. Pierwsza miłość, pierwsze przyjaźnie spotyka 20-letnią kobietę- być może to nie kwalifikuje książki do młodzieżowej literatury? Jak dla mnie cała historia jest nijaka i nie przebija się na tle innych powieści o takiej tematyce (jeśli interesuje was tematyka łyżwiarstwa, to zdecydowanie polecam „Od Lukova z miłością”). Zdecydowanie nie polecam tej książki bez względu na to czy sięgacie po nią ze względu na święta, czy lodowisko. Warto zaznaczyć, że bohaterowie są Polakami, a akcja częściowo rozgrywa się w Polsce, co może być minusem dla osób, które wolą czytać książki z akcją osadzoną za granicą. Bookstagram: book.nisia

To była jedna z moich ulubionych książek jaką czytałam.Zuzia czyli główna bohaterka była tak super opisana i Franek No nie wytrzymam najlepsza książka a jeśli chodzi o zakończenie to było super tylko szkoda,że nie napisali dokładnie co stało się z bratam Zuzi

Spodziewałam się innego zakończenia, nie trzymała praktycznie w ogóle w napięciu. Pierwsza połowa książki bardzo obiecująca, jednak drugą czytałam niestety ze znudzeniem :(

Bardzo ciekawa ksiazka, ale koniec mnie zawiódł ponieważ moim zdaniem fajnie by było gdyby był opisany och ślub albo jak zostali parą.

Cudowna książka pięknie opowiada o relacją miedzylucjich. Oraz o tym że sport jest bardzo trudny.

Dobre, ale myślałam ze romans będzie bardziej spicy i będzie więcej wątku o łyżwiarstwie

Książka przyszła piękna a w środku niej piękna zakładka zimowa .

Ulubiona dyscyplina sportowa. Fajnie napisana. Polecam