Zielone oczy driady (okładka  miękka, wyd. 04.2022)

Ta i wszystkie części są super

Bardzo fajna książka

Rewelacja polecam

Super.Polecam

Rewelacja.

Świetna

Super

Główna bohaterka Livia mieszka w chatce na klifie w wietrznej Irlandii. Czuje się tam bezpiecznie i próbuje odnaleźć dalszy sens życia. Kobieta ma za sobą bolesne zdarzenie, które zraniło jej ufne serce oraz które sprawiło, że jej poukładany świat runął jak domek z kart. Livia zostawiła za sobą całą przeszłość i leczy złamane serce w samotności. Pewnego dnia jej nowy świat znów zostaje zachwiany i nie mając za wielkiego wyboru Livia wyjeżdża na Podlasie. Idealnie złożyło to się z propozycją pracy nad renowacją tajemniczego freski zielonookiej Noelle. Livia jest bardzo dobra w tym co robi, ma ogromny talent do nadawania rzeczom, obrazom nowej świetności, dlatego z ogromną radością sięga po pędzel malarski. Patrząc na fresk Noelle nasza bohaterka odczuwa pewien niepokój, a z drugiej strony przyciąganie. Livia podejrzewa, że coś ją łączy z kobietą z fresku, a dodatkowo w jej ręce trafia dziennik sprzed wielu, wielu lat. Kryje się za tym wielka tajemnica, ale jaka? Tego już nie zdradzę. "Dziewczynki po raz ostatni spojrzały w najdalszy punkt oceanu, z którego zaczęło wyłaniać się słońce. Wiedziały, że pora wracać. Wspięły się po skałach i znajomą ścieżką ruszyły do zamku. Biegły tak szybko, że nie zauważyły stojącego pod świętą jabłonią starego druida, który, o czym nie miały pojęcia, od dnia ich narodzin w najdrobniejszych szczegółach zaplanował los dziewczynek." Czy wiesz co to driada? Do tej pory nie wiedziałam, ale jak dostałam pdf z wydawnictwa to pierwsze co zrobiłam sprawdziłam to słówko. Oznacza ono w mitologii greckiej nimfy drzew. Trochę mnie zdziwił ten tytuł i nie ukrywam, że nie wiedziałam, czy książka przypadnie mi do gustu. Raczej nie sięgam po literaturę, gdzie pojawia się magia czy czary. Och! Jak ja się myliłam!!! "Zielone oczy driady" zachwyciły mnie od pierwszego rozdziału. Jak dla mnie autorka jest mistrzynią w tym co robi i jak operuje słowem. Czytając zapominasz o całym świecie. Bardzo utkwiły mi w pamięci sceny, jaki rozgrywały się w Irlandii. Żeby przenieść czytelnika w świat z książki aż tak, że czujesz prawie powiew wiatru - to umie tylko Dorota Gąsiorowska. Pochodzę z Podlasia i mam ogromny sentyment do tamtych okolic, tym bardziej jest mi miło, że to kolejna książka o tamtych urokliwych regionach. Ogromnym plusem książki jest wplatanie przez autorkę różnych legend i wierzeń słowiańskich. Dzięki temu, oprócz przyjemności z lektury, czytelnik ma szansę dowiedzieć się czegoś nowego. Mam wrażenie, że autorka otworzyła w moim sercu taką puszkę Pandory, bo już kilka razy zdarzało mi się szukać w Internecie artykułów o legendach słowiańskich. Spytacie - o czym jest ta książka? Według mnie jest to historia pokazująca to, że każdy z nas ma swoją własną drogę i że warto ją odnaleźć. Tajemnice z przeszłości są po to, żeby je rozwiązać i wskazać nam właściwą drogę. Książka z jednej strony jest namacalnie prawdziwa, a z drugiej wchodzimy w fantastyczny i magiczny świat, gdzie można spotkać driady.... Ponadto autorka przepięknie dotyka tematu miłości i złamanego serca. "Zielone oczy driady" zachwycają, otulają tajemnicą i magią i sprawiają, że czytelnik zatraca się w tym fantastycznym świecie, jaki stworzyła autorka. A to wszystko dzieje się powoli, z namysłem i delikatnością. "Dla kochającego serca nie istnieje żadna odległość." Zaciekawieni? Mam nadzieję, że tak. W książce znajdziecie moją rekomendację: "Czy zastanawialiście się kiedyś, ile prawdy kryje się w słowiańskich legendach? Dorota Gąsiorowska po raz kolejny udowadnia, że ludowe podania nie mają dla niej tajemnic. Z całego serca polecam tę książka, która na pewno znajdzie się na mojej topliscie 2022."

„[…] jak to zwykle bywa w baśniach i różnych przypowieściach, zwyciężyło w niej dobro”. W naszym życiu tak ciężko uwierzyć w magię. Codzienność daleka jest od tej znanej z opowieści z dzieciństwa. Zwłaszcza kiedy los rzuca pod nogi kolejne kłody, z dnia na dzień odbierając nam to, co najcenniejsze. Strata najbardziej boli, gdy cios wymierzony jest w samo serce. Kiedy wszystkie plany na przyszłość, marzenia, a przede wszystkim miłość i cała wizja naszego życia rozpływają się niczym senna mara. Wówczas nic już nie jest takie samo... Czasem potrzebujemy ucieczki, zmiany otoczenia, aby w ciszy uleczyć zranione uczucia i spróbować wznieść nowy fundament naszego życia. Odbudować go na zgliszczach oczekiwań, które w jednej chwili stały się ulotną mrzonką. Podobne doświadczenia spotykały Livię – główną bohaterkę nowej powieści Doroty Gąsiorowskiej, która musiała uciec od przeszłości, aby móc przetrwać bolesne wydarzenia ze swojego życia. Zostawiła za sobą wiele, zerwała ważne dla niej relacje, aby w pięknych okolicznościach irlandzkiej przyrody, leczyć złamane serce. Na szczęście miała swoją wielką pasję i talent, który pozwalał jej oderwać się od szarej rzeczywistości i przenosić się w inny wymiar. To ona, niczym wróżka, nadawała nowy wygląd starym przedmiotom, próbując przywrócić im dawną świetność i piękno. I choć jej życie upływało spokojnie, przeszłość postanowiła dać o sobie znać. Kobieta wyruszyła na Podlasie, aby rozpocząć pracę nad renowacją starego fresku. Wyjątkowy dar widzenia tego, co niedostrzegalne oraz szczególna intuicja uzmysłowiły jej, że oto ma przed sobą fragment tajemniczej układanki, w której ważną rolę odgrywa dziewczyna o nietuzinkowym imieniu - Noelle. Tutaj rozpoczyna się pełna sekretów historia, która wciąga czytelnika do świata balansującego na granicy magii i rzeczywistości. Dorota Gąsiorowska nie tyle barwnie opisuje miejsca, w których toczy się akcja, ile ponownie zagląda do serc i wyobraźni czytelników, i zupełnie jak bohaterka jej powieści, która przez przyjaciół nazywana jest Wróżką, czaruje go i zachwyca nakreśloną przez siebie opowieścią. Wplata w nią motywy legend i wierzeń słowiańskich, które nadają fabule nutki tajemniczości. Sprawia, że chcemy wierzyć, że możliwym jest to, co niewidoczne dla oczu, a odbieranie i odczuwanie świata sercem, jest wartością największą, dostarcza bowiem człowiekowi niezwykłych doznań. „Zielone oczy driady” to także opowieść o miłości. Miłości, która niczym zraniony w przeszłości ptak, chce ponownie dojść do głosu, aby wyjaśnić to, co niewyjaśnione. Aby dać szansę zabliźnić się starym ranom i oczyścić tych, którzy wówczas popełnili błędy z poczucia winy. Ale to także historia miłości, która przychodzi niczym nieproszony gość, aby delikatnie zakołatać do drzwi zamkniętych na to uczucie. Aby stać się szansą na nowy start i na pogodzenie się z tym, co minęło. Podsumowując: Powieści Doroty Gąsiorowskiej niezmiennie mnie zachwycają. Ona jak nikt inny potrafi zaczarować czytelnika swoją historią. Z jednej strony dając szansę na wyłuskanie z losów bohaterów własnych emocji i przeżyć, a z drugiej, upojenie się subtelną magią, której tak bardzo potrzebujemy na co dzień. „Zielone oczy driady” to opowieści pełna tajemnic, okraszona słowiańskimi wierzeniami. A to wszystko skomponowane w taki sposób, że oczami wyobraźni widzimy poszczególne sceny i mamy ochotę, choć za sprawą lektury, znaleźć się na miejscu bohaterów Doroty Gąsiorowskiej. To powieść, która otula nas swoim pięknem, wycisza i jest jednocześnie swoistego rodzaju mistycznym tête-à-tête ze światem w niej przedstawionym. Polecam!

Dzisiaj przybliżę Wam nieco trzeci tom magicznej w swoim klimacie serii Dni Mocy autorstwa Doroty Gąsiorowskiej. Najnowsza część nosi tytuł „Zielone oczy driady”. W tym tomie śledzimy losy Livii, która pośród irlandzkich klifów próbuje dojść do siebie po życiowych zawirowaniach. Jednak na skutek pewnych wydarzeń miejsce, w którym dotąd mieszkała przestaje być dla niej azylem, a na horyzoncie pojawia się perspektywa podjęcia pracy w Mokoszówce na Podlasiu. Młoda kobieta waha się co począć z tą propozycją zwłaszcza, że w swoim dotychczasowym miejscu pobytu podjęła się renowacji pewnej bardzo starej polichromii znajdującej się na zabytkowej szafce, która ewidentnie ją od siebie odpycha, nie dając nad sobą pracować a tak nie działo się nigdy wcześniej. Skonfundowana kobieta mimo wszystko decyduje się pozostawić na jakiś czas pracę na miejscu i wyrusza na Podlasie, by tam w zastępstwie za koleżankę przez pewien czas zająć się renowacją fresku w lokalnym kościółku. Jakież jest jej zdziwienie, gdy okazuje się, iż na owym fresku znajduje się postać bardzo podobna do tej znajdującej się na wspomnianej wcześniej szafce… Kościelne malowidło wręcz przyciąga Livię do siebie. Tak oto zaczyna się wielowątkowa historia z nieoczywistymi bohaterami i finezyjnie splecionymi ze sobą wątkami. Jeśli lubicie opowieści z odrobiną magii, w których przeszłość w pewien sposób przenika się z teraźniejszością, a dzieje opisywanych bohaterów są mocno niejednoznaczne, przez co czytelnik śledzi je z zapartym tchem to „Zielone oczy driady” będą dla Was fascynującą lekturą. Powieść ta przepełniona jest emocjami, uczuciami oraz wieloma życiowymi rozterkami barwnych i pełnokrwistych postaci. Na jej kartach tajemnica goni tajemnicę. A perypetiom wyraziście wykreowanych postaci nie sposób nie dać się porwać podczas lektury. Jest to opowieść o poszukiwaniu siebie i odnajdywaniu własnego spokoju i szczęścia na nowo, a także o tym, jak istotne i niezbędne dla wewnętrznej harmonii są dla człowieka relacje rodzinne – co doskonale ukazuje wątek Livii i Liama, lecz nie tylko ich. Mowa w niej również o tym, że każdy chce (i potrzebuje) kochać i być kochanym, choć droga do szczęścia i wewnętrznego błogostanu często bywa trudna, wyboista, a niekiedy także bolesna i okraszona wieloma łzami. Za oknami pełnia lata, dajcie się więc pochłonąć tej niezwykłej, barwnej i pełnej różnorodnych uczuć opowieści. Dorota Gąsiorowska jak nikt inny potrafi łączyć realizm ludzkich przeżyć z magią, która również nas otacza. W „Zielonych oczach driady” po raz kolejny dokonała tej niesamowitej literackiej sztuki. Zapraszam Was do przeczytania tej subtelnej, chwilami refleksyjnej, a także niekiedy mocno zaskakującej czytelnika historii, jaka kryje się na kartach „Zielonych oczu driady”. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2022/06/trzecie-spotkanie-z-seria-dni-mocy.html