Ziele Marianny (okładka  miękka, wyd. 07.2020)

Dobrze się czyta, ale spodziewałam się czegoś innego.

Saga rodziny żyjacej na Mazurach

Już czekam na kolejny tom!

"Ziele Marianny" Katarzyna Enerlich Wbrew woli rodziny 17-letnia już Marianna wyrusza do klasztoru w Eckersdorfie, by odnaleźć swoją matkę. Tymczasem w Europie rozpoczynają się pierwsze działania wojenne. Polska upada. Dziewczyna trafia do leśnej chaty Galiny i jej męża, gdzie przeczekuje wojenną zawieruchę. Dziewczyna w zaszytej w leśnej głuszy chatce odkrywa w sobie smykałkę do zielarstwa. Jak potoczą się jej losy? Czy odnajdzie matkę? "Ziele Marianny" to kolejny tom świetnej serii autorstwa Katarzyny Enerlich. W tej powieści autorka skupia się głównie na latach powojennych i trudnościach spotykających ludzi żyjących właśnie w tym okresie. Jak dobrze wiemy, był to czas stalinizmu w Polsce, więc jeden z najcięższych dla ówczesnych mieszkańców. Wszystko było ograniczane, podlegało kontroli, a jeden donos mógł zaprzepaścić wszystko, co do tej pory udało się z wielkim wysiłkiem osiągnąć. Myślę, że ta książka może się sprawdzić u osoby, która nie zna zbyt dobrze historii powojennej Polski, gdyż nie pokazuje rozgrywających się wydarzeń sztywno i podręcznikowo, ale autorka wszystko zaplanowała tak, że poznajemy realia życia naszych rodziców, dziadków w tamtych czasach. Katarzyna Enerlich po raz kolejny w swojej powieści oddała niezapomniany, sielski klimat Mazur. Po tym jak autorka opisuje miejsca akcji, można poznać, że pała niezmierzoną miłością do tego regionu. Ogromnym atutem "Ziela Marianny" jest to, że autorka skonstruowała powieść na podstawie wielu dokumentów, fotografii, wspomnień. Niektóre postacie występujące w książce miały swoje odzwierciedlenie "w realu". Świetnie, że Enerlich postanowiła dotrzeć do archiwów, by wiernie odtworzyć historię Mrągowa od zakończenia wojny, i muszę przyznać, że udało jej się to w stu procentach. Zarówno w "Zielu Marianny" jak i "Akuszerce z Sensburga" kluczową rolę odgrywają kobiety pełne wewnętrznej siły, woli walki, miłości i życiowej pasji. Plusem jest to, że żadna z bohaterek nie jest idealna, gdyż musi zmagać się ze swoimi rozterkami i problemami, ma swoje wady i zalety. Katarzyna Enerlich znowu oczarowała mnie swoją książką, którą ogromnie wam polecam! ⭐8/10 Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu MG

,,Ziele Marianny" to kontynuacja losów bohaterów z ,,Akuszerki z Sensburga". Galina porzuca habit mniszki wyznania staroobrzędowego i staje się inną kobietą. Żyje na własnych zasadach, odcięta od ludzi w domu ukrytym w głębokim lesie, ma nadzieję na niezależność. W 1937 roku zostaje żoną Marcina Gramsa, właściciela małego gospodarstwa. W czasie wojennej zawieruchy Marianna, córka Stasi, akuszerki z Sensburga ukryta na wozie pełnym ziemniaków przedostaje się do Prus Wschodnich, by szukać matki, której nie widziała już kilka lat... Katarzyna Enerlich bardzo dobrze oddaje klimat wojennych i powojennych lat na Mazurach. Choć poczynania bohaterów są fikcyjne, to autorka częściowo przywołuje fakty i ważne dla Mrągowa postacie jak choćby doktora Bogdana Nowickiego. Pokazuje jak zmieniały się Mazury na przestrzeni lat, z jakimi traumami musieli zmierzyć się mieszkańcy w czasie II wojny światowej i jak próbowali układać sobie życie na nowo w powojennym czasie, gdy szerzył się socjalizm oraz propaganda lat pięćdziesiątych XX wieku. Autorka prawdziwie i pięknie opisuje różne oblicza miłości. Spokojną miłość wykluwającą się w czasie wspólnie spędzonych lat między Galiną i Marcinem. Miłość od pierwszego wejrzenia Marianny i Janka, a także miłość zrodzoną z wdzięczności, przyjaźni, a także tą z rozsądku. Galina i Marcin są samowystarczalni, żyją odcięci od świata. Ich codzienność wypełniona jest ciężką pracą, ale kobieta znajduje spokój w obcowaniu z przyrodą. Poprzednie życie w klasztorze zmęczyło ją i nie chce wracać do tamtych czasów. Z Gramsem czuje się szczęśliwa. Ma dom, jedzenia pod dostatkiem, wolność i męża, który mówi jej, że jest mądra i dobra. Marianna i Janek zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, szaleją za sobą, kochają pierwszą, młodzieńczą miłością i wydaje im się, że nic ich nie rozdzieli... ,,Ziele Marianny" to powieść, która przenosi nas do serca Mazur, krainy zaczarowanej, dzikiej, pięknej i pachnącej ziołami, w której kobiety walczą o życie na własnych zasadach, o godność i miłość. Wspaniała opowieść, która będzie miała ciąg dalszy w ,,Domu na Wygonie". Z niecierpliwością czekam na kontynuację:)

Historia młodzieńczej miłości Marianny i Janka, której tłem są przepiękne Mazury. Tych dwoje nie doczekało się szczęśliwej wspólnej przyszłości, jednak w ich sercach na zawsze pozostał ślad tego pierwszego, wyjątkowego uczucia . Jednak "Ziele Marianny" nie skupia się tylko na wątku uczuciowym, jest to opowieść o życiu ludzi, którzy zetknęli się z wojną, po której wszystko musieli zbudować od nowa, w przenośni i dosłownie. Marianna przetrwała wojenną zawieruchę z dala od ludzi, w chacie w puszczy, lecz nie wszyscy mogli w ten sposób przeczekać ten straszny czas. Gdy w końcu opuszcza swoją bezpieczną przystań, musi znaleźć swoje miejsce w tym nowym świecie, radzi sobie całkiem dobrze, obserwujemy jak rozwija się, zaczyna pracę, potem przejmuje prowadzenie nad własną działalnością, wychodzi za mąż, zostaje matką i mierzy się z codziennymi trudnościami. W powieści ukazana została także powojenna rzeczywistość, kiedy ludzie z wielkim mozołem, usiłowali odnaleźć się w tej obcej sytuacji i znów zacząć żyć, z ogromnym bagażem dramatycznych doświadczeń, w kraju, gdzie nie ma już wojny, lecz zaczyna panoszyć się komunizm. Mazury czarują swym pięknem, a wydarzenia zapisane na kartach książki sprawiają, że przenosimy się w przeszłości do tych dramatycznych czasów. Wspaniała lekcja trudnej historii! Co więcej "Ziele Marianny" ma doczekać się kontynuacji, co ogromnie mnie cieszy.

Książka godna polecenia, zachęcam do przeczytania wszystkich części. Polecam każdą książkę tej autorki.