Perswazje (okładka  twarda)

Piękna okładka, idealny pomysł na prezent. Treść powieści jest ponadczasowa i odpowiada na pytania związane z miłością - czy uczucie bezpowrotnie przemija, czy też po latach potrafi się jednak obudzić. .Polecam, to najlepsza powieść Jane Austen.

Najwyższy stopień zadowolenia

Nrkdbdjrhbd

Świetna!!

Wybitne powieści o miłości nie odchodzą w zapomnienie. Jane Austen to jedna z najbardziej poczytnych autorek, której sława nie przemija od wielu lat a której proza po dziś dzień uczy pokolenia, że wielkie emocje zawsze idą w parze z przeciwnościami losu. Krótka, ale bardzo treściwa fabuła zabiera nas w sam środek angielskiej prowincji początku XIX wieku. To tutaj żyją bohaterowie, tutaj wyrażają swoje poglądy i starają się narzucić własne przekonania wbrew oczekiwaniom innych. Czytamy bowiem o losach Anny Elliot, która pod wpływem tytułowych perswazji porzuciła miłość swojego życia i tkwiła w nieszczęśliwej relacji przy rodzinie, która nie dawała jej żadnego wsparcia. Lekkim stylem, który przede wszystkim skupiał się na dogłębnej kreacji bohaterów, autorka poprowadziła mnie przez obraz szlachty przekonanej o swojej wyższości nad wszystkimi dookoła. Z bólem serca obserwowałam jak próbowali ustawić pod siebie Annę obdarzoną zbyt łagodnym charakterem, by postawić na swoimi. Dobry człowiek zagubił się w morzu wszechobecnej hipokryzji co mocno wpłynęło na mój pogląd sytuacji - miałam ochotę wkroczyć do tego kameralnego grona samozwańczych klas wyższych, by wyrwać z ich szponów główną bohaterką. Tylko ona była tutaj jasnym punktem, tylko jej dobre serce trzymało mnie w nadziei, że być może szczęśliwe zakończenie nie jest dla niej stracone, bo chociaż poddała się woli rodziny to ani na moment nie zapomniała o miłości swojego życia. Pod płaszczykiem chwytającego za serce romansu autorka przemyca wiele ważnych wartości. Pisze o sile własnego hartu ducha, namawia, by walczyć o swoje szczęście wbrew oczekiwaniom innym i pokazuje, że prawdziwe uczucie jest w stanie pokonać wiele przeciwności. Wszystko ma swoje granice, ale zraniony, odrzucony Fryderyk również nie zapomniał o swojej ukochanej co dowodzi tylko, że czasami potrzeba czasu, by poukładać pewne sprawy, zrozumieć siebie lepiej i stanąć oko w oko z przeznaczeniem. Jednak niezależnie od tego co możemy wyczytać między wierszami to przede wszystkim piękny styl autorki, trafność w prezentowaniu bohaterów oraz towarzyszące nam emocje sprawiają, że lektura bije na głowę inne, również współczesne powieści romantyczne. "Perswazje" to książka, która pobudza na wyobraźnie, budzi wiele skrajnych emocji i sprawia, że każda romantyczka nabiera przekonania, że na każdego czeka wielka miłość. Jane Austen nigdzie się nie spieszy snując swoją opowieść, ale dzięki temu skupia się na odpowiednich detalach, by jak najbardziej wnikliwie zaprezentować opowieść o obłudzie, egoizmie czy hipokryzji w konfrontacji do szczerego serca, otwartości na drugiego człowieka oraz wszechobecnej sile miłości.

https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2023/02/479-jane-austen-perswazje.html Anna Elliot, obdarzona łagodnym charakterem, chęcią niesienia pomocy innym i darem obserwacji, osiem lat temu pozwoliła sobie „wyperswadować” miłość i zerwała zaręczyny z kapitanem marynarki Fryderykiem Wentworthem. Zraniła siebie i złamała serce młodemu człowiekowi. Jednak nie dał się namówić na inny związek. Wciąż jest samotna, żyje „przy rodzinie”, która nie jest dla niej zbyt przyjazna. Czy prawdziwą wielką miłość można zniszczyć na zawsze? I czy czas zmienia ludzi? *** Mam mieszane uczucia względem tej powieści. Spodobał mi się ogólny zamysł historii, kreacja głównych bohaterów, jednak gdzieniegdzie były pewne zgrzyty. Cała historia składa się z lepszych i gorszych momentów. Dominuje w niej niestety monotonia. Większość fabuły tak naprawdę opiera się na wzajemnych odwiedzinach bohaterów. Po jakimś czasie robi się zwyczajnie nużące. Mam świadomość tego, kiedy została napisana ta historia, jednak to ciągłe podkreślanie, że wartość człowieka jest zależna od jego statusu społecznego, majętności, znanej rodziny, momentami mnie drażniło. Być może nie odbierałabym tego tak, gdyby nie pyszałkowatość postaci pobocznych. Ciężko kogokolwiek z nich polubić, naprawdę. Sytuację ratowała Anna z Fryderykiem, choć i w jej kreacji dostrzegłam pewien zgrzyt. Choć przedstawiana jest ciągle jako błyskotliwa i inteligentna kobieta, to jednak bardzo często ulega tytułowym perswazjom. I to w dodatku są to obiekcje jej rodziny, która ma ją za nic. „Perswazje” nie porwały mnie tak jak „Duma i uprzedzenie”. Nie potrafiłam wynieść z jej lektury czegoś więcej. Super było przenieść się do XIX wieku i poczuć ten niezwykły klimat. Dobrze czasem oderwać się od współczesnej literatury i sięgnąć po klasykę. Być może powieść ta nie skradła mojego serca, ale nie żałuję czasu przeznaczonego na jej przeczytanie. Moja ocena: 7/10

Literatura piękna jest moim takim „must” Nadrabiam tyle ile mogę powieści z tego gatunku, ale przede wszystkim muszę przeczytać wszystkie książki sióstr Brontë jak i samej Austen o której dzisiaj będzie mowa jak i zachwyty. „Perswazje” od teraz będą mi się kojarzyć z delikatnością i rozwagą jak i morzem oraz okrętami wypływającymi w podróż morską! (Kto czytał ten wie) Moje zachwyty skupią się na młodej i pięknej bohaterce, Anny Elliot. Pomimo swojego bólu, który odczuwała i kłębowisk myśli potrafiła być rozważna i nie popełniała błędów zdradzających jej uczucie. Brak ożenku jednak trochę odbił swoje piętno na Annie jednak nie aż tak bardzo jak można się było tego spodziewać. Anna była bardzo ciepłą osobą i przede wszystkim pomocną, wyciągała dłoń dla każdego i z równą uważnością próbowała pomóc jak najlepiej potrafi czy to ulżyć rozmową czy wybranymi zajęciami przy tym sama mając własne problemy i przykre doświadczenia czy to w przyjaźni czy rodzinie. Nie da się ukryć iż „Duma i uprzedzenie” podobało mi się bardziej, ale „Perswazje” nie odstają zbytnio do tyłu. Bohaterka to jest miód na serce, bardzo bystra z niej kobieta i spostrzegawcza czego nie można powiedzieć o jej starszej siostrze. Przez książkę przepłynęłam jak statkiem przez morzem. Wiatry były bardzo dobre co też uznaje lekturę za dobrą i przyjemną wyprawę. Nie mogę się doczekać więcej książek sławnej Jane. Bardzo się z autorką polubiłam i to na pewno się przez kilka, a nawet kilkanaście lat się nie zmieni, a może i nawet wcale się nie zmieni. Jeśli lubicie sobie poczytać bardzo dobre książki z mądrymi bohaterkami żyjącymi w XIX wieku mając inny obraz świata, w którym żyły to jak najbardziej polecam.

Przepiękna ponadczasowa historia, w urzekającym wydaniu. W dodatku tak minimalistyczna okładka w uroczym kolorze, prześliczna. 🌺 Błyskotliwa, wciągająca, napisana z rozmachem. 🌺Zakochałam się w tej książce. Napisana barwnym, inteligentnym językiem. 🌺Ponadczasowa powieść, która wciąga czytelnika do swojego świata i nie pozwala o sobie zapomnieć. 🌺Na początku troszkę się obawiałam czy aby na pewno przypadnie mi do gustu, na szczęście zachwyciła mnie. 🌺 Błyskotliwe nakreślony, portret angielskiej XIX szlachty okraszony ironicznym humorem i ciętym dowcipem autorki. 🌺 Genialne zapadające w pamięć dialogi. Świetnie napisana, w sposób bardzo ciekawy, inteligętny ale i z lekkością. To historia o niespełnionej miłości, konwenansach, życiowych rozterkach. Historia, która zachwyca barwnym językiem, świetną fabułą i ciekawymi bohaterami. Anna Elliot pod wpływem perswazji zrywa zaręczyny z kapitanem marynaki Fryderykiem. Załamany i pełen żalu mężczyzna wyrusza na morze. Niesforny los łączy ich życie niespodziewanie. Czy można wybaczyć odrzucenie? Czy miłość wygra nad dumą? Śliczna i mądra historia, która zostanie ze mną na długo. Jest to książka, o której ciężko jest zapomnieć. Jeśli nie mieliście jeszcze okazji sięgnąć po "Perswazje" to serdecznie zachęcam. Oglądaliście już może serial?

Gdy rodzina namawia Cię na porzucenie narzeczonego, tylko dlatego że nie jest bogaty, robisz to. A przynajmniej robisz to, gdy jestem panną żyjącą w XIX wieku i zabezpieczenie finansowe wydaje się ważniejsze niż miłość. Potem nie możesz o nim zapomnieć przez osiem lat, gdy nagle los stawia go ponownie w Twoim życiu. Tak zaczynają się „Perswazje”. Jedna z ostatnich powieści Jane Austen, która została wydana pośmiertnie. Niewielka objętościowo książka skrywa piękną historię. Choć historia Anne i Wentwortha nie jest tu najistotniejsza. Mam wrażenie, że była pretekstem do pisania. W „Perswazjach” dominuje opis życia codziennego żyjących wtedy ludzi. Austen doskonale opisała jak spędzają dni. Jest to najdojrzalsza powieść Jane Austen. Co tu się dziwić „Dumę i uprzedzenie” napisała jako młoda dziewczyna, a „Perswazje” jako dojrzała kobieta. Jest tu mniej humory, za to jeszcze lepiej uwidocznił się tu zmysł obserwacji autorki. W tej chwili „Perswazje” mają swój powrót, a to za sprawą nowej adaptacji filmowej. Choć pewnie słowo adaptacja jest na wyrost. Książka ma zupełnie inny wydźwięk niż film. Jednak ja dużo bardziej zachęcam do zapoznania się z książką. To piękna powieść, której na pewno się nie zapomni.

Autor: Jane Austen Tytuł: Perswazje Wydawnictwo: MG Zaczęła się ona ciekawe. Na początku spodobało mi się to, co tutaj dostałam. Jednak miałam mały problem z czytaniem. Nie mogłam się w nią od razu wciągnąć, dlatego ją odkładałam. Spowodowało to, że powoli traciłam chęć na jej czytanie. Mimo tego chciałam dowiedzieć się jak ona się zakończy, dlatego ją kontynuowałam. Historia rozwijała się w swoim tempie, co było dobrym zagraniem. W danych momentach dostaliśmy nowe informacje. Dzięki temu mogliśmy sobie wszystko poukładać. Mimo tych kłopotów ją polubiłam, lecz . Myślę, że oczekiwałam po niej czegoś innego. Ocena 3/5