Yellowface (okładka  zintegrowana, wyd. 09.2023)

Od pierwszych stron wsiąkłam w historię. Historia świetnie napisana, trzymająca w napięciu do ostatniej strony. Robiąc przerwę w czytaniu z jednej strony chciałem wrócić do historii natychmiast, a z drugiej chciałam odłożyć powrót w czasie, żeby ta niewiadoma kolejnych wydarzeń byłam za mną dłużej. Ekscytacja i ciekawość oczywiście wygrała i w dobę od rozpoczęcia książki dotarłam do ostatniego zdania. Dla mnie brakuje w ocenie gwiazdkowej dodatkowej opcji - wybitny. ⭐ Książka wchodzi do grona moich ulubionych.

„Yellowface” to już druga przeczytana przeze mnie książka, której autorką jest Rebecca F. Kuang. Jednak jest ona też pierwszą, o której wspominam na Marionetce Literackiej. Choć pisarka do tej pory dała nam się poznać jako fantasta, napisała ona teraz zgoła inną powieść, której tematyka osadzona jest w naszych realiach. Nie ukrywam, że wizja takiej R.F. Kuang skusiła mnie i jeszcze przed premierą zakupiłam swój egzemplarz. O wrażeniach z lektury dzisiaj opowiem. Rebecca F. Kuang jest amerykańską autorką fantasy chińskiego pochodzenia. Do tej pory na naszym rynku wydawniczym ukazała się zarówno trylogia Wojen Makowych, jak i powieść „Babel”. Teraz również „Yellowface”. Lekturę tą w języku polskim zawdzięczamy Grzegorzowi Komerskiemu, który przełożył tekst z języka angielskiego. Historia opowiada o pewnej pisarce imieniem Juniper, która wobec nagłych tragicznych wydarzeń staje się kimś, o kim wcześniej tylko mogła marzyć. Lecz życie nie jest czarno-białe, a nasza bohaterka ma się o tym niedługo przekonać na własnej skórze. Pisanie jest dla nas najbliższym oryginału substytutem prawdziwej magii. Pisanie polega na tworzeniu czegoś z niczego, pozwala otwierać bramy do innych światów. Pisarz posiada moc kształtowania swej własnej rzeczywistości, kiedy ta prawdziwa okazuje się zbyt bolesna, by w niej pozostać. Wydawnictwo promuje tę powieść zdaniem: Zaczyna się od niespodziewanej śmierci. I cóż… Zgodzę się z tym, bo o ile przeczytałam w życiu dużo książek, w których mamy do czynienia z tym motywem, to jednak nie spodziewałam się tego, że autorka wybierze tak banalny sposób uśmiercenia jednej z postaci. I słowo „postać” ma tu duże znaczenie, bo o ile są tutaj bohaterowie literaccy, o tyle tak naprawdę z prawdziwym bohaterem nie mają oni nic wspólnego. Im głębiej sięgamy w umysł Juniper, tym bardziej dostrzegamy jak skomplikowaną postacią ona jest. W tej książce nie ma podziału stricte na protagonistę i antagonistę. W każdym kryje się coś, przez co nie potrafiłam nikomu zaufać. Jest to bardzo interesujące, ponieważ nie sądziłam, że Rebecca F. Kuang tak dobrze potrafi tworzyć portrety psychologiczne bohaterów, czynić ich tak żywymi, jakimi są, a przynajmniej, jakimi się wydają. Zazdrość to przymus nieustannego porównywania się z nią, z czego zawsze wychodzę pokonana. To historia trudna, momentami przytłaczająca oraz głęboko psychologiczna, a mimo wszystko jakoś tak z łatwością przebrnęłam przez nią, gdy tylko znalazłam trochę czasu wolnego. To, o czym opowiada jest z pozoru banałem, lecz gdy się w nią wczytamy, ze strony na stronę traci ona swą prostotę na rzecz głębokiej analizy rynku wydawniczego oraz kwestii tożsamości kulturowej i rasizmu. Bo właśnie… Głównym tematem tej powieści nie jest według mnie stricte przywłaszczenie, a właściwie jest nim świat mediów, jak i kręgów wydawniczych oraz tożsamość. Wszystko to w otoczce niespodziewanej śmierci, „przyjaźni” oraz zazdrości, sięgającej momentami zawiści. Wszyscy pisarze darzą swoich wydawców szczerą nienawiścią. W tym światku nie ma Kopciuszków — jest za to ciężka praca, upór i nieustanne dążenie, by stać się Kimś. Da się zauważyć, że jest to książka przemyślana i odważna, choć nie zgodzę się ze stwierdzeniem, że wywoła ona burzę, gdyż o wielu tematach, które porusza, na bieżąco dyskutuje się zarówno w środowisku branżowym, jak i po prostu w social mediach. Nie są to tematy nowe, lecz podejście do nich może skłaniać do dyskusji. Czy tak będzie? Zobaczymy… To, co jednak mogę napisać, to to, że cenię sobie twórczość autorki. Ma ona bardzo dobre pióro, czym można powiedzieć wyrwała mnie z czytelniczego letargu i dziękuję jej za to. To było bardzo dobre ponowne spotkanie z pisarką i z pewnością nie ostatnie.

14/52 Po Yellowface sięgnęłam od razu po gali Lubimyczytac.pl - autorka zgarnęła wygraną w kategorii Fantasy, byłam zatem ciekawa jak pisze i czy warto kupować jej kolejne książki ;) I chyba warto! Mam nadzieję, że reszta jest tak samo dobra, jak ta! Bo Yellowface to coś totalnie innego. Ta książka obnaża wszystkie najgorsze cechy człowieka. Uwypukla wszystko co złe. Przerysowuje (mam nadzieję 🙈) świat literatury, zwraca uwagę na hejt i jego konsekwencje. Daje dużo do myślenia. Zaczynamy z wysokiego C. Umiera młoda pisarka. Jej śmierć jest tragiczna i nagła i... rozpoczyna ciąg wydarzeń, które mogą być fatalne w skutkach. Główna bohaterka - Juniper, czy może June - zależy, które alter ego dziewczyny jest Wam bliższe, postanawia "pożyczyć" ostatnie, niewydane jeszcze dzieło swojej zmarłej koleżanki po fachu. Początkowo dziewczyna zdaje się mieć dobre intencje - postanawia dokończyć powieść Atheny, by wydać ją pod jej nazwiskiem. Wszystko tylko po to, aby ta historia nie zaginęła, aby wysiłki autorki nie poszły na marne. Jednak im bliżej końca pracy nad książka, tym trudniej zapomnieć o swoim ogromnym wkładzie w ostatnie szlify. Coraz trudniej podjąć decyzję o opublikowaniu tej powieści pod innym nazwiskiem... Kłamstwo powtarzane odpowiednią ilość razy, zaczyna być prawdą, czyż nie? Czy dziewczyna ulegnie pokusie? Tego musicie już dowiedzieć się sami ;) Jednego możecie być pewni, to historia która daje do myślenia. Na koniec zupełnie nie mogłam się od niej oderwać. Zafascynowana śledziłam losy June zastanawiając się nad tym, jak mocno wiążą człowieka wszystkie decyzje... Ta powieść to takie studium człowieka i jego moralności. Co wolno, a czego nie? Gdzie jest granica? Kto ją wyznacza? Gdzie prowadzi hejt? Jak szybko można skierować kogoś na prostą drogę do obłędu? Masa podobnych pytań kołotała się w mojej głowie podczas lektury. Zmusza do refleksji, a to jest coś co lubię :) Polecam! I chyba skuszę się na Babel 🤗 ➡️ Kto już czytał? Kto ma w planach? I kto wie, czy wszystkie książki autorki są podobnie pisane? ⬅️ #yellowface #literaturapiękna #moralność #rebeccafkuang

Wydanie jest perfekcyjnie dopracowane, w nawet najdrobniejszym szczególe. Przyciągająca wzrok okładka z nietuzinkowym tytułem i adnotacjami. Do tego malowane brzegi, na których również znajdują się adnotacje. Duży ukłon w stronę zastosowanej czcionki! Książka pokazuje, jak „od kuchni” wygląda proces wydawniczy. Czym tak naprawdę kieruje się wydawnictwo podczas wyboru książki, korekty, okładki, a także całej akcji marketingowej. Uświadamia również, że zastosowanie kwestii kulturowej i religijnej nie jest takie proste. Wiele czynników ma wpływ na odbiór takiego dzieła. Ukazane zostały także mroczne aspekty sławy. Wszystko, co wymieniłam powyżej, wpływa na pozytywny odbiór książki. Jednak główna bohaterka była dla mnie kompletnie nijaka. Nie potrafiłam wczuć się w tę historię, a rozważania Juniper Song doprowadzały mnie do szału. Czytałam ostatnio „Nie zabiłam” Klaudii Muniak i tam psychoza głównej bohaterki, była przedstawiona w bardzo przystępny sposób. Było też jakieś zakończenie, a w Yellowface go nie zauważyłam.

Na pewno jest to jedna z lepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku jak i całym moim życiu. Jest to bardzo nietypowa pozycja, która moim zdaniem nie wpisuje się w jeden konkretny gatunek. Tytuł ten łączy kryminał, tajemnicę z literaturą piękną - połączenie te wciąga i wręcz hipnotyzuje. Od książki trudno było mi się oderwać, napięcie rosło, świetne zwroty akcji - co cudo po prostu. Wszystko nakręcał fakt zbrodni niedoskonałej, głównej bohaterki, która zatracała się w występku i powoli popadała w obłęd. Całość moim zdaniem jest genialnie napisana. Jedyny mały zawód, za który odjęłam pół gwiazdki to zakończenie, które moim zdaniem nie było zbyt wyrafinowane i ciekawe.

No niestety... jestem nie tyle rozczarowana co znodzona. W książce dzieje się w kółko jedno i to samo. Cała historia ciągle i ciągle zatacza koło a głównej bohaterki nie da się nawet w małym stopniu polubić. I w zasadzie kończy się tak , że jeszcze to błędne koło może dalej trwać. Szata graficzna za to piekna.

Książka przyszła piękna w pięknej oprawie, oraz barwione brzegi i zakładkę Nic dodać nic ująć kupuj tę książkę nawet się nie zastanawiaj💓💓💓

Yellowface - Rebecca Kuang . 📒 Ta książka tak trzymała mnie w napięciu, że każdą wolną chwilę przeznaczałam na czytanie. Cudownie było poznać proces wydawniczy - od redakcji, przez konsultacje kulturowe, po.. reklamę, szczególnie w social mediach, która znowu okazuje się jednym z najważniejszych elementów. Bez odpowiedniej reklamy, nawet najlepsza książka, nie ma szans wypłynąć na powierzchnię. A co z tego, że napisało się arcydzieło, skoro nikt go nie przeczyta? . 🤯 Poza tym, ważnym elementem jest rasizm oraz.. trochę absurdalne, według mnie, zjawisko brania wszystkiego do siebie totalnie za często i za bardzo (gdzie nasz dystans do siebie, ludzie!), szukania rasistowskich przytyków w każdej wypowiedzi i myślenie, że jest się wybitnie inteligentnym, jeśli oskarża się innych anonimowo w internecie, o rasizm lub właśnie, brak tolerancji i otwartości. O trollach i anonimowych bezmyślnych opiniach, które mogą mieć ogromny wpływ na każdego człowieka, jeśli nie odetnie się od mediów społecznościowych. Ciekawe tematy są w tej powieści poruszone, dają dużo do myślenia. Bohaterka przestaje odróżniać swoje kłamstwa od prawdy, podejmuje złe decyzje, sama napędza kołowrotek hejtu skierowany na siebie. . ✍️ Przyblize wam też trochę fabułę: June wydała debiut, ale niestety powieść okazała się klapą. Niekoniecznie przez treść, ale przez nieodpowiednie osoby zajmujące się promocją książki i ich totalny brak entuzjazmu. . 📖 Przez wiele, wiele lat, June kolegowała się (choć ta znajomość była dość skomplikowana) z autorką Atheną, która odniosła ogromny sukces, i której bohaterka oczywiście okrutnie zazdrościła. Pewnego dnia, na oczach June, Athena umiera. . A na jej biurku leży skończony rękopis.. o którym nikt nie wie. . Co się dzieje dalej, na początku możecie się domyślić, ale reszta historii jest naprawdę wciągająca, emocjonująca i czytelnik ma wyrzuty sumienia chyba na każdej czytanej stronie (choć to bohaterka powinna się z tym zmagać) i cały czas czeka, zastanawia się, kiedy to w końcu wyjdzie na jaw?! Kiedy ten domek z kart runie?! . 🙌🏻 BARDZO polecam wam tę powieść. Myślę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie (noo.. może oprócz fanów tylko fantasy!), szczególnie jeśli lubicie książki - nie tylko czytać, ale także wszystko, co z nimi związane. . .

Początkowo książka jest bardzo wciągająca, lekka,, angażująca i czyta się to z niekłamaną przyjemnością. Tylko, że to jest tak inne od stylu Kuang znanego z Babel czy Wojny makowej (tu chociaż byłby momenty, kiedy czytało się lekko i wciągająco), że autorka chyba rzeczywiście na kartach tej powieści przyznaje, że dopuściła się kradzieży czyjegoś rękopisu :) Zarówno główna bohaterka- Junie, jak i jej literacka rywalka, której ukradła rękopis - Athena (a jakoś tak przypadeczkiem była amerykanką chińskiego pochodzenia, tak jak i Kuang) mają cechy autorki. Bardzo fajnie jest przedstawiony rynek wydawniczy w USA oraz rządzące nim mechanizmy. Z jednej strony super czyta się o tym, jak autor odbiera rzeczywistość po tym jak wypuści swoje literackie dziecko do wydawnictwa, a później w dalszy świat.  Myślę, że w tych fragmentach Kuang opisuje po prostu swoje przeżycia. A za razem czytanie o genialnej karierze i geniuszu Atheny, brzmi trochę jak samozachwyt Kuang nad samą sobą i swoją za**bistością. Niestety to co przez pierwsze 100 -150 stron wciąga, później, gdy ciągle czytamy o tym samym, zaczyna nudzić. A Yellowface okazuje się być powieścią jednowątkową i jedno-bohaterową (tak wiem, nie ma takiego słowa), ponieważ po za Junie żadna postać nie jest dopracowana, nie ma głębi, charakteru.

Wow!! Niesamowita!! Zmusza do zastanowienia się nad ludzkimi czynami. Pokazuje bezwzglęgność. Podążanie za samą główną bohaterką jest fascynujące. Obserwujemy jak radzi sobie z konsekwencjami swoich decyzji. Staramy się zrozumieć jej postępowanie i sposób myślenia. Mimo że jej nie lubimy cieszymy się kiedy z danej sytuacji udaje jej się wyjść bez szwanku. Generalnie uważam że jest to pozycja obowiązkowa do przeczytania. Otwiera oczy.