Yellowface (okładka  miękka, wyd. 09.2023)

mega

Niestety, ale książka mnie rozczarowała. Oczekiwałam czegoś innego. Na pewno interesujące jest przedstawienie wpływu portali społecznościowych, mediów na realne życie. Przedstawienie skali hejtu i jak łatwo w obecnych czasach jest oceniać inne osoby, ile nienawiści może wydobyć z siebie człowiek, będąc anonimowych. Książka zabiera nas w świat wydawniczy, który nie jest, aż tak bardzo powszechny, popularny. Natomiast dla mnie tocząca akcja opiera się na czytaniu Tweetera, w pewnych momentach zwalnia jeszcze bardziej, obrazując nieistotne elementy, niemające wpływu na fabułę lub z przedstawionej sytuacji nie wynika nic konkretnego.

Moja relacja z Rebeccą F. Kuang jest skomplikowana. Nie cierpię „Wojen Makowych“, „Babel“ uważam za dobry, zaś „Yellowface“ wzbudził we mnie mieszane uczucia. June Hayward to młoda pisarka, której literacki debiut nie wypalił. Rozczarowana, zarabiająca na życie prowadzeniem kursów pisania ma jedną zaletę – przyjaźń z Atheną Liu, koleżanką ze studiów i aktualnie najgorętszym nazwiskiem wśród twórców. Gdy świętując kontrakt z Netflixem enfant terrible dławi się jedzeniem w obecności protagonistki, ta nie waha się długo, czy przywłaszczyć sobie manuskrypt jej nowej książki. Rusza wydawnicza machina. Wydźwięk obrazoburczej powieści o Chińskim Korpusie Pracy wykorzystanym do cna przez Brytyjczyków podczas I Wojny Światowej zostaje złagodzony, biali wybieleni, obco brzmiące nazwiska uproszczone, wszystko w imię „ulepszenia“ przekazu. Dla promocji June to teraz Juniper Song, a jej zdjęcia wypełniają orientalne akcenty. Gdy na Twitterze rozpętuje się się afera, ktoś rzuca oskarżenie o kradzież i plagiat, nasza antybohaterka pogrąża się w obłędzie. Niby thriller, lecz bardziej opasły esej – wyjątkowo zjadliwa satyra na wydawniczy rynek, cancel culture, twitterowe inby i rycerzy klawiatury. O tyle przewrotna, że Kuang pisze w pierwszej osobie o wybitnie negatywnej postaci – białej rasistce, złodziejce książki, czerpiącej korzyść z sugerowania azjatyckich korzeni, pozbawionej chociaż jednej pozytywnej cechy w na wskroś amerykańskim, przerysowanym świecie. Czy to nie mrugnięcie oka w stronę odwróconego rasizmu? Czy to nie whiteface (yellowface to haniebne zjawisko prezentowania na scenie azjatyckich postaci przez białych aktorów z pomalowanymi na żółto twarzami)? W innej warstwie dostrzegam karykaturę szefowej wydawnictwa autorki, tutaj postaci skrajnie antypatycznej, której oryginał w żaden sposób nie może podjąć polemiki z Kuang, będącej cennym zasobem firmy. Chyba to mrugnięcie w kierunku samej siebie, bo Athena Liu – alter ego autorki do aniołków nie należy. W książce nie ma ani jednego pozytywnego bohatera. Lekkie pióro sprawia, że czyta się błyskawicznie. Całość zgrabna i interesująca. Tylko czemu lektura mnie wymęczyła?

Książka naprawdę trzyma w napięciu do ostatnich stron. Strach jaki towarzyszy June przed odkryciem przez wszystkich prawdy o niej jest nieporównywalny. Z jednej strony uczyniła niezaprzeczalnie zły uczynek po śmierci koleżanki, ale z drugiej strony dowiadujemy się od niej wielu przykrych sytuacji z jej przeszłości co sprawiło że w pewnym, niewielkim stopniu, można było zrozumieć jej sposób rozumowania.  Niesamowite, że po wydaniu powieści (w większości splagiatowanej) oraz takiej fali hejtu w Internecie, June, zaślepiona zarobkiem z książki, postanawia wydać kolejną. 📚 Jeśli chodzi o moje nastawienie do autorów to raczej nie mam przywiązania do twórczości żadnego z nich. Nawet jeśli jest książka, czy nawet seria, którą kocham i uwielbiam to wcale nie oznacza, że kolejne pozycje od danego autora będę brać w ciemno. Ponownie, musi mnie zachęcić nowym pomysłem, aby po nie sięgnąć. 📖 Cała ta historia pokazuje do jakich czynów zdolna jest osoba, która zawsze była w cieniu swoich bliskich oraz jakie konsekwencje mogą ją przez to spotkać. W przypadku June były to zwidy i koszmary o swojej zmarłej znajomej. ☠️ Ta książka wyróżnia się w swój wyjątkowy sposób, bez wątpienia jest jedyna w swoim rodzaju.  Momentami można było odczuć, że niektóre opisy świata wydawniczego przedstawiane przez autorkę są na bazie jej własnych doświadczeń. Fale nienawiści, które przeplatają się z chwilowymi gratulacjami i sztucznymi uśmieszkami to wszystko co sama doświadczyła na własnej skórze. 🎭 Z książki wynika, że cała otoczka świata wydawniczego może wydawać się ładna i przyjemna tylko dla nas, czytelników. Polecam tą świetną, ale też specyficzną historię osobom, które lubią odczuwać nutę niepewności oraz niewiedzy, co będzie potem. 🔎/Domi

Od kilku miesięcy namiętnie śledzę książkowy klub Reese Witherspoon. Polecenia tego klubu ogromnie mi się podobają i mam ochotę przeczytać je wszystkie. Kilka tygodni temu książką miesiąca była książka Rebecci F. Kuang. Dosyć niedawno czytałam jej inną książkę i byłam ciekawa co jeszcze stworzyła autorka. Na szczęście długo nie musiałam czekać. Fabryka Słów zapowiedziała, że wyda „Yellowface”. Pozostało mi wtedy już tylko czekać na premierę. Doczekałam się. Książka jest już premierze i miałam okazję już ją przeczytać. „Yellowface” okazała się być kompletnie inną historią niż te, które kojarzyłam z autorką. Jednak nie znaczy to, że gorszą. Tego zdecydowanie nie można powiedzieć o tej książce. „Yellowface” zaciekawiła mnie od pierwszych stron. Z wielkim zainteresowaniem przyglądałam się relacji bohaterek, a później poczynaniom June. Przyglądałam się jak tworzy książkę, jak przygotowuje się do jej wydania. Miałam okazję poznać jakie emocje towarzyszyły bohaterce tuż przed wydaniem książki, w trakcie premiery jak i już pewien czas po premierze. Fascynująca była możliwość zobaczenia jak social media wpłynęły na życie June. Niezmiernie ciekawe było zachowanie naszej bohaterki, jakie zmieniało się najpierw pod wpływem sławy, a następnie hejtu na nią. „Yellowface” to obraz fascynującej drogi jaką pokonała nasza bohaterka od bycia zwykłą kobietą, która marzyła o byciu zawodową pisarką, poprzez kobietę sukcesu, która zdobyła sławę i pieniądze aż do upadku i prób podratowania swojej sytuacji. Książka wciągnęła mnie od pierwszej strony i żałuję, że tak szybko udało mi się ją przeczytać, gdyż z chęcią zostałabym na dłużej w tym świecie. Jednak jestem pewna, że historia pozostanie w moich myślach na długo.

Rebecca F. Kuang to dla mnie autorka niezwykła. Zaskakuje mnie na każdym kroku i sprawia, że z niecierpliwością czekam na każdą jej książkę. „Yellowface” tylko utwierdziło mnie w tym przekonaniu. Choć kocham „Wojnę makową” to uważam, że „Yellowface” jest znacznie lepszą książką. A Wy naprawdę powinniście ją przeczytać. „Yellowface” zachwyca i to od pierwszy stron. Choć sporo w tej książce z eseju to równocześnie czyta się ją jak najlepszy thriller. To również historia o dylemacie etycznym i o tym, kto może opowiadać historie innych narodowości [wiedzieliście, że jest ktoś taki jak konsultant kulturowy? (osoba, którą zatrudnia się, gdy chce się sprawdzić czy w książce nie ma treści krzywdzących dla pewnych grup)]. Postać June została świetnie wykeowana. Uwielbiam ten typ postaci wątpliwie moralnej. Z jednej strony czytelnik widzi, że bohaterka robi źle, lecz z drugiej zaczyna jej współczuć. Athena również ma swoje za uszami. Choć poznajemy ją głównie z perspektywy June (która oczywiście jest stronnicza) to również nie jest ona bohaterką pozytywną. Jest to jedna z najbardziej fascynujących książek jakie przeczytałam. Obnaża sekrety rynku wydawniczego oraz bez skrupułów opowiada o tym, co dana jednostka jest gotowa zrobić, aby osiągnąć sukces. Nie zabrakło również toksycznych zachowań. Jeśli fascynuje Was proces wydawania książek i wszystkich smaczków z tym związanych; jeśli kochacie ironię i czarny humor; jeśli chcecie zarwać noc dla świetnej historii; jeśli lubicie genialne książki: CZYTAJCIE „YELLOWFACE” (każdy inny powód też będzie dobry). To połączenie satyry i thrillera, które wciąga i uzależnia. Książka, która otwiera oczy i nie pozwala o sobie zapomnieć.

A co, gdyby na łamach powieści pokazać brudy świata książkowego dokładniej wydawniczego. Tego momentami wyścigu szczurów o tytuł bestsellera, ukrytych zawiści schowanych za pięknym uśmiechem, niespełnionych marzeń. „Yellow face” czekałam na tę książkę i jak już miałam okazję poznać jej treść wiedziałam, że nie będzie to pierwsza lepsza pozycja. Kuang dokładnie wie jak z życia codziennego zrobić powieść pełną emocji wciągająca na tyle, że po prostu chcesz wiedzieć co wyjdzie na jaw, a co na zawsze zostanie tajemnicą. Poruszająca ogrom skrajnie różnych tematów idealnie łączących się w historię okrutnie prawdziwą. Już po samym opisie i zapowiedziach domyślałam się, że będzie to coś, po co chce sięgnąć teraz już wiem, że chce sięgnąć po każdą kolejną książkę autorki właśnie tego chcemy, sięgając po daną pozycję.