Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem (okładka  miękka, wyd. 02.2022)

Kiedy tłem dla historii opowiedzianej w książce jest Londyn, wiem, że muszę ją przeczytać. Z twórczością Klaudii Muniak miałam styczność pierwszy raz i muszę przyznać, że to dość udany początek relacji. A teraz do rzeczy - historia dzieje się, jak już wiemy w Londynie, to tu przybywa dwudziestokilkuletnia Róża, doktorantka z Polski. W torbie skrywa zdjęcia, jej łącznik z przeszłością. Z biegiem czasu, okazuje się, że Róża wyruszyła do Wielkiej Brytanii w jednym celu - odbyć podróż śladami swojego narzeczonego. Początkowo odniosłam wrażenie, że mam do czynienia z nieco obsesyjną postacią, stalkerką, dziewczyną, która po rozstaniu z partnerem nie daje za wygraną. Przyznaję - mocno się pomyliłam, bo Różę los potraktował brutalnie. A jej przyjazd do Londynu to swego rodzaju oczyszczenie. Nie mniej jednak, pojawiła się mała, a w zasadzie nie taka mała a dobrze przygotowana intryga, w której to Róża pociąga za sznurki. Pionkiem w tej grze jest Łukasz. Jak potoczą się losy dwójki ludzi? O tym musicie przekonać się sami, bo nie chciałabym Wam spojlerować. Koniec końców książkę polecam i zdecyduje się na drugi tom serii Londyńskiej ❤️

Piękna i nieoczywista historia! Jestem pod dużym wrażeniem, nie spodziewałam się takiego przebiegu fabuły. A dodatkowym smaczkiem jest tło powieści - klimatyczny Londyn. Polecam!

Świetna książka! Czytałam ją na czytniku i tak mi się spodobała, że musiałam mieć ją w wersji papierowej. Ciekawa historia i sympatyczni bohaterowie, czego chcieć więcej? 😁

Trochę inna Muniak ale równie dobra. Polecam.

Nudziłam się czytając. Nie polecam

Bardzo polecam 😊

Bardzo polecam

Ok

Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem – Klaudia Muniak Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem to debiut obyczajowy Klaudii Muniak zabierający nas do Londynu. Autorka znana wcześniej z thrillerów medycznych pokazuje nam swoją delikatniejszą odsłonę, pełną wzruszeń, emocji i… poszukiwania samego siebie. Z czym przyjdzie się mierzyć czytelnikowi? Czego nie zdążyli zrobić bohaterowie książki? Przekonajmy się! Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem! Róża wyrusza w największą podróż swojego życia: do Londynu! Mała walizka, trochę zaskórniaków i plik fotografii miejsc. Początki zawsze bywały trudne, ale Róża skrywa pewien sekret. Wszystko zmienia się, gdy podczas jednej z wypraw spotyka w metrze mężczyznę i nagle w jej życiu zaczynają pojawiać się barwy. Nagle przypomina sobie, jak się oddycha, jak się uśmiecha. Co skrywa plik fotografii? Kim jest ów tajemniczy mężczyzna? Jaki sekret skrywa Rita? „Dobrze jest mieć w życiu coś, co przynosi nam satysfakcję, coś, co czyni nas niezależnymi od otaczających nas ludzi. Bo ludzie przychodzą i odchodzą i często nie mamy wpływu na to, kto i kiedy się obok nas pojawi, a tym bardziej – kto i kiedy zniknie z naszego życia.” Gorzki smak wspomnień Zastanawialiście się kiedyś, czy samotność ma swoje granice? Samotnym można czuć się w tłumie ludzi, na środku ulicy, na własnym ślubie, wśród bliskich. Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem jest niezwykle smutną powieścią o gonieniu własnej przeszłości. Wspomnienia zlewają się razem z cieniami na londyńskich ulicach, a główna bohaterka dusi się swoją samotnością. Róża nie miała łatwego życia, wszystkie plany, które już snuła w głowie, rozwaliły się jak domek z kart. Nagle zmaga się z uczuciami, z którymi może utożsamiać się każdy czytelnik. Klaudia Muniak nie unika ciężkich tematów. Były fragmenty opowieści, które złamały mi serce, pokiereszowały je i nie wiedziałam, co ze sobą zrobić. Pisze wprost do serc czytelników, pokazując, jak każdy z nas może czuć się samotny, niekochany, obcy, bezwartościowy. Próba załapania wspomnień w siatkę, jak kiedyś łapało się motyle okazuje się torturą. Choć Róża ma namiastkę tego, czego bardzo pragnęła, rozdrapuje sobie rany i posypuje je solą. Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem będzie idealne dla czytelników, którzy wolą portrety psychologiczne niźli wartką akcję, bo ta książka ma pomóc nam zwolnić i złapać oddech, zadać sobie to najcięższe z pytań: co i kto jest dla mnie ważne? „Wydaje mi się, że są rany, które palą już zawsze. Że nie ma znaczenia, ile czasu mija, bo ból nie leczy ran. Jedyne je zabliźnia. Mami mnie nadzieją, że kiedy to nastąpi, będzie mi trochę łatwiej żyć.” Przewartościowuje Twoje życie? Być może. Ta książka zostawia coś w czytelniku, cząstkę Róży, która nie chce być już samotna, która pragnie znaleźć szczęście. Jest to szczególna wyrwa w sercu. Powolne snucie się akcji, niespieszne poznawanie Londynu może początkowo zniechęcić, odtrącić, bo w końcu nie na to próbowaliśmy się przygotować. Jak palcem po mapie (pięknie narysowanej w książce!) poznajemy londyński klimat, przysmaki, wszystkie miejsca, które możemy kojarzyć z filmów i przepięknych ujęć. Jednak dajcie tej opowieści szansę, w tym smutku tli się gdzieś nadzieja i Klaudia Muniak w sadze londyńskiej idealnie nam to pokazuje. Ile jesteśmy w stanie zrobić dla drugiej osoby? Czy miłość ma swoje granice? Czy łatwo o kimś zapomnieć i nauczyć się żyć, oddychać na nowo? Nawet nie sądziłam, że Wszystkiego, czego nie zrobiliśmy razem będzie napawała mnie takim smutkiem, taką potrzebą przytulenia Róży i powiedzenia: będzie dobrze, będzie lepiej, uwierz, że jutro będzie inaczej. Na szczęście dla tych, co podobnie jak ja, dopiero zaczęli poznawać obyczajową stronę Klaudii Muniak, jest już dostępna druga część. Czytajcie, bo to powieść, która chwyta za serce. „Wiem natomiast, że miłość wyciska na nas piętno, którego nie sposób się pozbyć. Nieważne, jakie to uczucie ma finał, ważne, że wwierca się w naszą duszę głęboko, przenika nas, by się z nami zespolić i na zawsze stać się cząstką nas.”

Jak to bywa w przypadku pierwszej styczności z twórczości nieznanego autora, byłam ciekawa powieści Klaudii Muniak. Zwłaszcza, że jest to poniekąd jej obyczajowy debiut. Niewątpliwym atutem jej książki jest na pewno świetnie oddany klimat Londynu. Wprawdzie nigdy nie miałam okazji odwiedzić tego miasta, ale bazując na wiedzy z przewodników turystycznych, miałam wrażenie, że wspólnie z bohaterką przemierzam go, poznając coraz to nowe jego zaułki. Autorka pokazała Londyn, jako miasto, w którym każdy może być sobą i zostanie zaakceptowany, nawet gdyby jego odmienność w innym miejscu wyróżniałaby się z tłumu. Przyznaję, że ta część mini przewodnika mnie zaciekawiła, co więcej - nabrałam ochoty, by kiedyś odwiedzić brytyjską stolicę. Początkowo nie mogłam się wgryźć w tę historię. Byłam ciekawa, jaki jest cel Róży, dlaczego postanowiła porzucić dotychczasowe życie i z plikiem fotografii mężczyzny z jej przeszłości, wyruszyć w podróż niejako w nieznane, stawiając niepewnie pierwsze kroki na angielskim chodniku. I szczerze powiedziawszy były momenty, że traciłam nadzieję, że w końcu zacznie się w tej historii COŚ dziać. Na szczęście się zaczęło i mogłam śledzić dalsze losy bohaterki. A to wszystko za sprawą tajemniczego mężczyzny, który, jak miałam nadzieję, obudzi bohaterkę z tego dosyć nietypowego marazmu i życiowego zawieszenia, w którym się znalazła. Powieść Klaudii Muniak zdaje się różnić od innych powieści obyczajowych, gdyż moim zdaniem więcej uwagi poświęciła ona jednak wewnętrznym przeżyciom bohaterki oraz poznawaniu zakątków Londynu, niż samemu rozwojowi fabuły, która początkowo snuje się dość leniwie. I przyznaję, że chociaż długo musiałam czekać na plot twist tej historii, było warto. Autorka porusza w niej ważny temat, kreśląc historię kobiety, która próbuje sobie poradzić ze swoimi emocjami w dosyć nietuzinkowy sposób. Obserwujemy jej postępowanie pełne sprzeczności, które wprowadza do jej życia jeszcze większy chaos. Patrząc na to z boku, jej zachowanie może wydawać się momentami irracjonalne. Myślę jednak, że nie zrozumie go ten, kto … Ale tego nie zdradzę, nie chcę Wam bowiem odebrać możliwości odkrycia tego, co kierowało Różą. I dlaczego nie od samego początku polubiłam się z tą historią, a potem zmieniłam zdanie. 😉 Podsumowując: „Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem” to powieść dla tych z Was, którzy cenią w książkach wnikliwość autora przy kreowaniu psychiki postaci. Czytając tę powieść, mamy okazję obserwować coś na kształt uczuciowej wiwisekcji. Historia pełna niedopowiedzeń, osadzona na emocjonalnych przeżyciach bohaterki z malowniczym Londynem w tle. Opowieść, która pokazuje, że choć czasem bardzo boimy się ruszyć z miejsca, w którym tkwimy przez wzgląd na wydarzenia, na które nie mieliśmy wpływu, to jednak warto zrobić krok naprzód, zaryzykować i dać sobie szansę na nowy start.