Skazanie. Joanna Chyłka. Tom 15 (okładka  miękka, wyd. 03.2022)

Moim zdaniem najsłabsza książka z całej serii o Chyłce. Nudna i męcząca. Autor chyba na siłę próbuje kontynuować dalsze losy bohaterów. Czyżby chodziło tylko o kolejne odcinki w TV i cash? Czasem treba wiedzieć kiedy powiedzieć dość!

Tragedia. Czytam cała serię Chylki i już od kilku tomow jest to równia pochyla ale to jest dno. Nie polecam nawet z sentymentu.

Po odzyskaniu prawa do wykonywania zawodu Chyłka staje przed nowym wyzwaniem. Po raz pierwszy będzie oskarżać. Tym razem decyduje się pomóc matce, która jest pewna, że jej córka nie popełniła samobójstwa, a została zamordowana. Prokuratura odrzuciła śledztwo i to Joanna jest jej ostatnią deską ratunku. Zwłaszcza, że prawniczka szybko zauważa, że w sprawie doszło do dużych manipulacji. Jednak to czym musi się zająć to i tak mały problem wobec wyboru sukni ślubnej i przygotowań do wielkiego dnia z Zordonem. Po kolejną Chyłkę nie mogłam nie sięgnąć. Jednak Skazanie niestety bardzo mnie rozczarowało. Dlaczego? Pozwólcie, że przedstawię to w kilku punktach, do których napisania zainspirowała mnie @ja.melkowsky: • Joanna stała się nijaka… Naprawdę. Brakuje jej tego udanego sarkazmu, dowcipu i ciętej riposty. Żarciki, które rzuca w Skazaniu są po prostu poniżej wszelkiego poziomu. • Relacja między Joanną a Zordonem jest dziwna… Mam wrażenie, że oboje coraz bardziej tracą w tej serii. Albo raczej nie wyobrażam sobie ich dalej ze sobą. • Fabuła miała świetny potencjał, ale nie wyszło. Po prostu. • Może dlatego, że kryminał prawniczy staje się coraz mniej prawniczy, a • Zakończenie, które leży – Mróz znany jest z zaskakujących zakończeń, które przewracają fabułę do góry nogami. Jednak tym razem nie wszyło nic a nic. Zakończenie jest po prostu kiepskie i niestety widać, że autor już nie miał pomysłu jak to rozwiązać i z historii z potencjałem mamy klapę… • Kwestia ślubu – no kto jak kto, ale Remigiusz często robi research do książek. Mogłam więc założyć, że zebranie informacji na temat udzielania ślubów w Polsce nie będzie dla niego aż tak trudne. Jednak okazało się, że było to trudne. Zarówno w temacie zapewnień ślubnych, przysięg małżonków, czy wybierania zaproszeń. No niestety, ale wybierając zaproszenia dwa tygodnie przed ślubem możemy mieć pewność, że drukarnia nie zdąży ich wydrukować. • Ale, że Chyłka i ksiądz…. Cios poniżej pasa. Podsumowując – piętnasty tom Chyłki to moment, w którym zdecydowanie należałoby tę serię zakończyć. Bo kierunek, w którym zmierza jest bardzo niepokojący. Zbyt ckliwy, niedopracowany i pozbawiony chyłkowatości. A szkoda..

Najgorsza książka z serii o Chylice. Przewidywalna fabuła ,słabe dialogi znów ten Lancer demon zła po prostu dno jak nigdy musiałem się zmusić aby przeczytać książkę do końca. Słowo do autora - Mróz ja chcę Chyłki z pierwszych tomów ,aż trudno było się oderwać. Czytałem czasem nawet do 2-3 w nocy i kończyłem bo trzeba było się choć trochę wyspać przed pracą , a teraz to chyba autor pisze tylko dla kasy i jedzie na tytule. Nie polecam.

Po serię z Chyłką sięgam już z sentymentu i coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że autorowi po prostu brakuje pomysłu. Książka ewidentnie napisana na siłę, bohaterowie stają się nijacy, kiepska fabuła, która po prostu się nie klei. Cóż, jak śpiewał Perfect "trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść niepokonanym". Ta seria miała już taki moment, aby powiedzieć "stop", jednak Mróz woli brnąć w to dalej...

Pierwsze tomy serii wciągały. W tej części brakuje tylko kucyka rzygającego tęczą.

I wtedy wchodzi Ona, cała na.... Wlasnie! Chyłka po raz kolejny zaskakuje i nie pozwala odetchnąć. Nie wiem jak to jest możliwe, ale książki @remigiuszmroz są jednymi z niewielu, które czytam zapamiętale i które pomimo tego, że je odłożę, co chwilę zaprzątają moje myśli. 15 tom Chyłki czytałam w każdej wolnej chwili i nie mogłam się doczekać jak historia się skończy i czy Joanna z Kordianem znajdą w końcu szczęście? Coś co nie daje mi spokoju, to postać Piotra Lengera. Jest on dla mnie irytujący i ilekroć pojawia się w książce czuję narastającą irytację. Nie dla samej postaci, ale dla tego jak została ona wykreowana. Przypomnieć należy, że Piotr jest tylko człowiekiem. Zatem jak to możliwe, że ciągle żyje i wydaje się być niezniszczalny? "Skazanie" to nie tylko opowieść o dwójce prawników i ich jakże zawiłych perypetiach. To też opowieść o miłości, która, gdy jest wystarczająco silna, zawsze przetrwa. "Miłość nie wymaga słów". Tak niewiele, a jednak słowa zawierające wszystko. Recenzja: @moje_ksiazki_moja_milosc

Jest źle. Pozwalam sobię na ocenę jako fan. Przeczytałem wszystkie - z tymi pod pseudonimem włącznie książki Pana Mroza i jest źle. Przy „ Riese „ myślałem, że to wypadek przy pracy, a tu w kolejnej „ Chyłce „ to samo. Gdzie suspensy? Zwroty akcji? Zaskoczenia czy odpowiednio podany humor? Zamiast tego - powieść się toczy jak beczka po bruku a na koniec łopatologiczne wyjaśnienia dla widzów „ Disco Relax”. Z drżeniem czekam na kolejny tom „ Obrazów…” co jadą już do mnie… jeśli okaże się to schematem, zostanę wierny już tylko Chmielarzowi i Piotrowskiemu może z domieszką Ćwieka. Szanowny Panie Mróz- na dobre rzeczy warto czekać na takie szkoda chwili. Pozdrawiam

Jestem w połowie, oderwać się trudno. Chyłka jako oskarżająca? Kolejna świetnie napisana pozycja, z ogromną dozą sarkastycznego humoru Chyłkowo-Zordonowego. Cięte riposty, im dalej tym więcej się dzieje. Czytelnik ma wrażenie, że jest również dokładnie tam, gdzie jest Chyłka. Joanna podejmuje decyzję o poprowadzeniu kolejnej sprawy, stając po drugiej stronie wokandy. Już od pierwszych chwil okazuje się, że w sprawie rzekomego samobójstwa wiele rzeczy się nie zgadza. Komuś bardzo zależało, żeby sprawa została wyciszona, tymczasem wracają postacie z przeszłości. Emocje, niecodzienny humor i ciekawość każdej kolejnej strony. Książka do przeczytania "jednym tchem".

Przeczytałam tylko z sentymentu do pierwszych części, ale przebrnęłam. Dawno nie męczyłam się tak na czytaniu książki. Ale przy kolejnym jak zaczęłam czytać werdykt, to poległam. Zdecydowanie moja przygoda z Chylka kończy się na 15 części. Choć te ostatnie są już tak pisane na siłę że nie da się tego czytać. A już zdecydowanie nie można mówić o tym żeby książka była odprężająca. Pierwsze tomy czytałam jednym tchem i kończyłam z westchniem "szkoda że to już koniec". Ostatnie czytalam z myślą "kiedy to się wkoncu skoczy" i z myślą o wszystkim innym tylko nie o książce. Serio ? Nawet pranie jest już ciekawsze niż czytanie tego.