Tracąc nadzieję (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Ogólnie spoko, ale Dean i Joss są mega dramatyczni w obu częściach co jest mega męczące. Uważam też że jakby zakończenie było trochę inne, to by „mocniej uderzyło”, w senie byłyby większe emocje.

Fajna ale taka no nie wiem niby coś w stylu bad friends ale dziewczyna jest chora na raka i serce no nie wiem nie mój styl

Cos pięknego...

Świetne

CUDOWNA

Super

„Tracąc nadzieję” jest drugim tomem cyklu pod tytułem Przysługa autorstwa Lily Madaleine, jeśli macie ochotę zacząć przygodę z tą lekturą, zachęca do zapoznania się z powieścią „Zyskując nadzieję”, aby mieć właściwy obraz sytuacji. Bohaterowie są młodzi, mimo to wiedzą, jak to jest, kiedy wiatr wieje w oczy i sprowadza problemy i zmartwienia. Autorka ma już debiut za sobą, co sprawia, że odnośnie książki miałam nieco większe oczekiwania. Wiadomo, że apetyt rośnie w miarę jedzenia, tutaj znowu wzrasta ten czytelniczy. Byłam ciekawa i zaintrygowana tym, co autora zdecydowała się sprowadzić na głównych bohaterów. Pamiętam, że kiedy czytałam pierwszy tom, nie mogłam się od niego oderwać. Zastanawiałam się, co wydarzy się za chwilę, czy emocje wezmą nad nimi górę? Główną bohaterką książki autorstwa Lily Madaleine pod tytułem „Tracąc nadzieję” jest Josselin Hathaway, młodziutka studentka renomowanej uczelni na kierunku prawniczym. Pierwszy dzień zazwyczaj jest trudny, nowe miejsce, inni ludzie, nowe wyzwania, a do tego na bohaterkę spadł pech i nie miał zamiaru odpuścić. Od zapomnienia kluczy po próbę staranowania motocykla pewnego człowieka, który sporo namiesza w jej życiu. Dean Colen to człowiek, który ma swoje zasady, a także problemy, którym za wszelką cenę starał się rozwiązać. W tym wszystkim miała mu pomóc drobna, pakująca się w problemy dziewczyna, co więc mogło pójść nie tak? Sytuacja między tą dwójką bywa napięta, działają na siebie o wiele bardziej niż chcieliby się do tego przyznać. Joss i Dean nie są ze sobą całkowicie szczerzy, każde z nich ma swoje własne sekrety, a one potrafią wyjść na jaw w najmniej oczekiwanym momencie. Wspólne wyjście na imprezę okazuje się odkryć jeden z nich. Josselin tafia do szpitala, przez to Dean dowiaduje się o jej chorobie, na taki cios nie jest przygotowany, bo któżby był? Zostanie, czy odejdzie? Czy uda mu się wybrać to, co słuszne? Jak teraz zmieni się ich relacja? „Tracąc nadzieję” to historia, która jest niezwykle prawdziwa, realna, a jednocześnie przynosząca wiele bólu bohaterom. Bagaż doświadczeń młodej osoby potrafi rzutować na reszcie życia, nawet, jeśli tak właściwie w nie wkracza. Spełnianie marzeń czasami może wydawać się zbyt odległe, jednak mimo to potrafi wyznaczyć w egzystencji cel. Bardzo podobała mi się relacja Joss i Deana, byli przyjaciółmi pomimo dręczących ich sekretów, nie potrafili pozwolić sobie na coś więcej, wypierali to. Przyciąganie jednak nie dawało za wygraną, im bardziej się wyrzekali tego, co ich łączyło, tym silniej na nich oddziaływało. Dean, jako bohater bardzo mi się podobał, przede wszystkim kierował się troską o brata. Stopniowo się otwierał i pozwolił sobie na to, aby emocje wzięły nad nim górę. Przeszłość potrafi być niezwykle bolesna, ale to o przyszłość należy walczyć. „Tracąc nadzieję” to opowieść o ludziach, którzy wiedzą, jak to jest walczyć z przeciwnościami losu, starać się postępować zgodnie z własnym odczuciem. W książce podobała mi się relacja głównych bohaterów, to w jaki sposób ewoluowała, jak byli dla siebie wsparciem w trudnych chwilach, mimo tego, że czasami nie potrafili sobie poradzić ze sobą.

❤️Przedpremierowa recenzja patronacka❤️ "Dzisiaj żyję i przestaję myśleć o przeszłości, biorąc od życia to, co najpiękniejsze. Miłość." Przed bohaterami trudny czas. Tajemnice, które coraz bardziej wydają się im zagrażać, wciąż nie zostały ujawnione. Josselin zdaje sobie sprawę, że kiedy wyjawi prawdę, nic może nie być już takie samo. Szczególnie choroba, która odbija swoje piętno, może odstraszyć Deana. On już kiedyś kogoś stracił. Czy poradziłby sobie kolejny raz? Czy jej życie jest zagrożone? Miłość jest na zawsze. W zdrowiu i w chorobie, aż po deski grobowe... Ale czy ich uczucie jest na tyle silne, aby przetrwać to wszystko? "Tracąc nadzieję" to historia, która w pełni odkryje przed nami swoją bolesną stronę, sprawiając, że utoniemy we wspomnieniach bohaterów, które nadal są żywe... Teraźniejszość również stanie pod znakiem zapytania, a przyszłość... Ją będziecie musieli odkryć sami. Bohaterowie tej książki, czyli Josselin oraz Dean mają między sobą jeszcze niewyjawione tajemnice, które ciążą im na sercu. Ciągle się odpychają, nie zdając sobie sprawy tym, że sami sprawiają sobie ból. Nie potrafią porozmawiać i wyjaśnić sobie tego, co skrywają. Wtedy wszystko mogłoby być prostsze. Jednak nie jest... Czy będą umieli spojrzeć sobie w oczy i powiedzieć co skrywa ich dusza? Ta książka jest niczym rana. Z każdym rozdziałem otwiera się coraz bardziej, aby dostarczyć nam bólu, łez bohaterów oraz tego,co najgorsze-ich demonów przeszłości, które nie dają im spokojnie żyć. Kiedy tajemnice będą krok po kroku się ujawniać, poczujecie najpierw ból, a później ulgę, że niewypowiedziane słowa, są już tylko wspomnieniem. Będą musieli zawalczyć o siebie, aby nie stracić nadziei, która rośnie w ich sercach. Zanim zaczniecie czytać tę książkę, przygotujcie się na ogrom emocji, które zaleją was podczas poznawania tej historii. Nerwy trzeba mieć stalowe, bo to, co czasami robią i jak się zachowują, sprawia, że ma się ochotę rwać włosy z głowy. Oni nie potrafią uniknąć zachowania, które nie wzbudzałoby w nas irytacji. Czasami ich postępowanie było tak śmieszne, że w głowie miałam pytanie: "co wy robicie". Gubili się w tym, co czuli, albo prościej mówiąc, chcieli uniknąć tego, co nieuniknione. Są to bohaterowie, których zapamięta się na długo, bo pomimo ciężkiej sytuacji, oni potrafili odrodzić się na nowo i czerpać z życia ile tylko się da. Mimo przeciwności, mimo zła, które na nich czyhało. Czy nadzieja, która jest w ich sercu, wystarczy, aby napisać szczęśliwe zakończenie? Ja już wiem, ale dla was pozostanie to zagadką do rozwiązania.

Ponownie wracamy do serii Przysługa, która w drugim tomie przybliża dalsze losy młodych bohaterów. Czy tym razem los będzie dla nich łaskawszy i pozwoli im na chwile wspólnego szczęścia? Lily Madaleine zabiera nas w romantyczną podróż ku młodzieńczym uniesieniom i buduje historie pełną wzlotów i upadków. Serce dyktuje warunku postaciom pojawiającym się na pierwszym planie a ich nie zawsze słuszne wybory pokazują, że są ludzcy i podobni do nas. Wyciągają wnioski, zmieniają się na naszych oczach a ich romantyczna przyszłość wciąż jednak stoi pod znakiem zapytania, ponieważ autorka nie szczędzi przeszkód na ich drodze i wciąż miesza w fabule. Joss przeszła przez prywatne piekło i dziś próbuje stanąć na nogi. Ma u swojego boku Deana, ale i on wydaje się jakiś inny. Skrywa tajemnice, które dotyczą również dziewczyny i jak się niedługo okaże, nie będą dla niej pozytywne. Jednak i ona skrywa mroczny sekret, który niebawem wyjdzie na światło dnia i całkowicie zmieni Deana. Pogrążony w smutku chłopak zatraci się we własnych emocjach i zapomni, że to przecież Joss teraz liczy się najbardziej. Padnie dużo słów, niektóre okażą się bez pokrycia a chłopak zmieni się na naszych oczach w kogoś zupełnie innego. Już nie będzie pewnym siebie mężczyzną walczącym o ukochaną a typowym uciekinierem od problemów. Joss natomiast udźwignie fabułę na swoich barkach i pokaże, że to w kobietach drzemie największa siła. Niekoniecznie przekonało mnie poprowadzenie fabuły, ponieważ nałożyło się na siebie aż nazbyt dużo przeciwności, ale z drugiej strony nie mogę powiedzieć, żebym żałowała swojego wyboru. Dobrze było powrócić do historii tej dwójki i dowiedzieć się jak dalej potoczyły się ich losy, chociaż spodziewałam się bardziej romantycznej atmosfery a nie strachu przed tym co ich czeka. Pojawiła się choroba, to zawsze trudne i zrozumiałe, ale on zamiast walczyć zostawił Joss samą sobie i pogrążył się w smutku zamiast stanąć na wysokości zadania. Miałam ochotę porządnie nim potrząsnąć i zasugerować, by przejrzał na oczy, ale z drugiej strony jestem wdzięczna autorce, że dostarczyła mi tyle wewnętrznych przeżyć. "Tracąc nadzieję" to dobra kontynuacja. Osobiście zupełnie inaczej widziałam przebieg fabuły, ale musiałam zdać się na wizję autorki i ostatecznie przyznaję, że jestem zadowolona z rozwiązania sytuacji. To opowieść o codziennych wyzwaniach, niełatwym życiu i miłości, która zmusza nas czasem do szaleńczych czynów. Polecam przeczytać, żeby postawić się na miejscu bohaterów i samemu zadecydować jak postąpilibyśmy w ich sytuacji.