Tokyo Revengers. Tom 8 (okładka  miękka, wyd. 10.2022)

Manga genialna czekam na 9 tom,ale oczywiście jak to w tokrev bywa już na pierwszych stronach przeszłam załamanie nerwowe a potem mnie jeszcze dobili wspomnieniami po śmierci pewnej postaci.I tak jedna z moich ulubionych serii mang naprawdę polecam

Według mnie jeden z lepszych tytułów tylko jak narazie historia powtarza się w kółko.... czekam na jakąkolwiek zmianę dotyczącą ciągu wydarzeń...

Nie wiem o co w tym chodzi, dla koleżanki kupiłam. ( Ona twierdzi, że jest super)

Kolejna część tego tomu była wspaniała czekam na kolejny tom polecam

Historia warta uwagi polecam

Świetna manga. Polecam

TOKIJSCY MŚCICIELE W AKCJI Like the latest fashion Like a spreading disease The kids are strappin' on their way to the classroom Getting weapons with the greatest of ease The gangs stake out their own campus locale And if they catch you slippin' then it's all over pal If one guys colors and the others don't mix They're gonna bash it up Bash it up, bash it up, bash it up - The Offspring Ta seria to taki romans dla facetów, którzy chcą mocnych, męskich wątków. A więc mamy sensację, mamy gangi, mamy pojedynki. Dzieje się dużo, szybko, po męsku, ale z emocjami, bo emocje to główny nośnik fabularny tej serii i jednocześnie główny powód, dla którego sięgam po kolejne tomiki „Tokijskich mścicieli”. Toman kontra Valhalla! To się nie może skończyć dobrze. Baji obrywa poważnie, Mickey wpada w szał, a sytuacja staje się coraz trudniejsza. Czy da się jeszcze cokolwiek zrobić, zanim nie będzie już odwrotu? Jak na wstępie pisałem, a i wspominałem o tym przy okazji tomów poprzednich, bo nie wspomnieć po prostu się nie da, „Tokyo Revengers” to opowieść sensacyjna. Jednocześnie jednak, w równym stopniu przecież, nawet jeśli temat ten jest czasem tłem, to także fantastyka o podróżowaniu w czasie, i obyczajowa historia z elementami szkolnego życia. A przede wszystkim, chociaż pozornie to jej sensacyjna strona najmocniej rzuca się nam w oczy, to opowieść o miłości. I tak sobie ta seria zgrabnie balansująca między męskimi i kobiecymi elementami i estetykami, między krwawą walką gangów a uroczą historią o miłości, satysfakcjonując i bawiąc. I emocjonując. Bo emocji tu dużo i to różnych. Z jednej strony „Tokyo Revengers” to seria ponura, choć z chwilowymi przebłyskami nadziei, z drugiej zaś mamy tu ujmujące u urocze romantyczne uniesienia, ale nie brakuje też straty, smutku, żalu, goryczy… A jeszcze przecież mamy sporo dramatycznych wydarzeń, konkretną akcję i naprawdę ciekawe wątki, które i niosą fabułę, i nas ciekawią i postacie, jakimi się przejmujemy, bo szybko zjednują naszą sympatię i chyba tak do końca nikogo złego tu nie ma. I nie ma tu tez złych elementów, które by mnie odpychały. Bo świetna fabuła łączy się z dobrymi ilustracjami. Rysunki mają w sobie zarówno mangową prostotę, jak i również mangową dbałość o detale i są po prostu świetnie, z charakterem wykonane. I mnie to kupuje. Więc chętnie wracam do niej i chętnie ją polecam.

PopKulturowy Kociołek: Siódma odsłona serii a szczególnie końcówka tego tomu była dla czytelnika gigantyczną dawką widowiskowości i emocji. Widzieliśmy bowiem jak starania Takemichiego powstrzymania “Krwawego Halloween” spełzły na niczym. Brutalna walka pomiędzy Tokyo Manji a Valhallą była czymś, czego nie dało się powstrzymać. Przynajmniej chłopakowi udało się zmienić mały wycinek przeszłości. Uratowanie jednej postaci pociąga jednak za sobą daleko idące konsekwencje, które będą mocno rzutować na przyszłość. Już na początku recenzowanej ósmej części widzimy bowiem, jak mocno drastyczną decyzję podejmuje Baji (dźgnięcie się nożem). Uważa on bowiem, że jego śmierć może zakończyć ten rozlew krwi. Jesteśmy również świadkami jego ostatnich słów skierowanych do głównego bohatera, które dla całej opowieści mogą mieć ogromne znaczenie. Szalony i mocno emocjonalny początek tomiku napędza tylko ciekawość odbiorcy do jego szybkiego wchłonięcia. Tym razem Ken Wakui nie stawia tu jedynie na “widowiskowość” i brutalność. Po mocnym początku atmosfera wyraźnie się obniża, tak samo, jak tempo historii. Bynajmniej nie jest to nic złego, wręcz przeciwnie pozwala to twórcy na mocniejszym skupieniu się na postaciach i ich przeszłości. Przewracając kolejne strony mangi, trafiamy na liczne retrospekcje, w których nie brakuje humoru, różnych emocji czy charakterystycznej dla serii przemocy. Odsłanianie sekretów przeszłości służy również do lepszego zaprezentowania złożonych relacji pomiędzy postaciami, dla których przyjaźń i honor są czymś naprawdę ważnym. Przez chwilę można wręcz zapomnieć o “misji” Takemichiego. Wątek ten ze zdwojoną siłą powraca w końcówce mangi, która ponownie wynosi ciekawość czytelnika na najwyższy możliwy poziom.

Tom 8 jest z kolei znacznie spokojniejszy i stawia na więcej humoru. Ma to sens, gdyż po wielkiej bitwie przychodzi odrobina ciszy, a także następują konsekwencje wszystkich decyzji podjętych przez członków młodocianego gangu. Humorystyczne, czy wręcz komediowe sekwencje dają nam także lepszy wgląd na charakter naszych postaci i przypominają, że to tytuł o nastolatkach bawiących się w dorosłych bandziorów. Wielu z bohaterów mimo dorosłej postury, w sercu nadal zachowuje się dziecinnie i myśli inaczej niż typowi gangsterzy. analiza słownika Na dokładkę tom kończy się w bardzo ciekawym miejscu, gdy poznajemy rezultaty splątania w czasie, jakiego dopuścił się Takemichi. Czy jego działania podczas wielkiego pojedynku rywalizujacych gangów odmieniły przyszłość w dobra stronę? Może to, co zrobił bohater było błędęm i teraz stał się kolejnym przestępcą?

Kocham to czekam na następny tom! 🥰