Tokyo Revengers. Tom 11 (okładka  miękka, wyd. 04.2023)

Książka w idealnym stanie. Krótki czas oczekiwania. Bardzo polecam😊

super czekam na następna :)

Super

Super manga nie mogę się doczekać już 12 części Tokyo revenger

WIGILIJNA KONFRONTACJA Od sekt i od dogmatów, Od zbyt gorących głów, Od tych, co staną Ci na drodze, Złych ludzi, wściekłych psów Chcę uchronić Cię Sama sobie radę dasz, Dobrze o tym wiem. Lecz będę obserwował Cię, Już zawsze ja Twój cień - Indios Bravos Mój niedosyt, o którym pisałem przy okazji recenzowania poprzednich tomów, a był to niedosyt spory, został wreszcie nieco zaspokojony. Po dynamicznych akcjach i konkretnych sensacyjnych wątkach, nadszedł czas by wrócić też do wątku romantycznego, do obyczajowych elementów i emocji – czyli tego, co w tej serii lubię najbardziej. I fajnie to wychodzi, a jednocześnie pójście w zimowo-świąteczne klimaty sprawia, że tomik połyka się naprawdę szybko, znakomicie i z ochotą na więcej. Takemichi musi porwać się na coś niebezpiecznego. A tym właśnie jest współpraca z Kisakmi, żeby tylko powstrzymać Hakkaia. Czy to wystarczy, by ocalić Hinę? Nadchodzi czas… wigilijnej konfrontacji! Trochę już ta zima nam odpuściła. Jeszcze za ciepło nie jest – bywa, ale nie jest – jeszcze czasem coś piź… wieje znaczy i ponuro bywa, niemniej klimat zimowy i świąteczny w mangach jest dla mnie jak najbardziej in plus. W sumie to zawsze jest in plus, bo ja to trochę, jak ten Boczek ze „Świata według Kiepskich”, co to Wigilię sobie raz z miesiącu robił – lubię to, choć magia Świąt z dzieciństwa gdzieś uleciała, nadal coś tam we mnie to rusza. Więc lubię o tym czytać: zimą, żeby się nakręcić, latem – by sobie przypomnieć. No i fajne to tu było. Druga fajna rzecz – najważniejsza, ale że już wspominałem o niej na wstępie, mogłem ją sobie umieścić tu na drugim miejscu – to właśnie wątki obyczajowe, romantyczne, no w końcu więcej tego, bardziej, milej. No bo działa to na mnie, do mnie trafia i przemawia. I fajnie jest, w końcu to clou tego wszystkiego, więc dobrze, że jednak autor nie zapomniał i że wraca. A i dalej rozwija też sensacyjną stronę, dramatyzm, akcję… Wszystko to, co w serii znaleźć się powinno, podane na poziomie i w dobrym stylu. Rysunki? Tradycyjnie, lekkie, ale wyraziste, dopracowane i miłe dla oka. Mamy tu i mrok, i świetny klimat, i urok, i humor i łagodną erotykę także. Wszystko to jest miłe dla oka, dobrze pasujące do treści i nastrojowe. Więc, jak zawsze, powiem że warto. Sympatyczny shounen, nie bitewniak, ale jednak walk trochę prezentujący. I satysfakcjonujący fanów gatunku.

Kocham Mikey'ego ❤️❤️❤️

Tomy 9-11 mangi Tokyo Revengers to kontunuacja schematu, gdzie nasz bohater stara się coś zmienić w przeszłości na lepsze, lecz mu to kompletnie nie idzie. O dziwo ta formuła nadal sprawdza się bardzo dobrze i nie czułem znużenia powtarzaniem schematu. To zaleta naprawdę różnorodnych i pomysłowych sytuacji, a także naprawdę dobrze nakreślonych bohaterów. Do tego nie brakuje tutaj dobrej akcji sprawiającej, że kolejne rozdziały czyta się naprawdę szybko.

POPKulturowy Kociołek: Jeśli do tej pory ktoś uważał, że seria autorstwa Kena Wakui jest ciągle za mało widowiskowa, zaskakująca i emocjonalna, to najwyraźniej nie miał jeszcze do czynienia z Tokyo Revengers tom 11. Przed lekturą tego tytułu warto się więc przygotować na dawkę wrażeń, które mocno wgniotą Was w fotel. Tomik rozpoczyna się dość spokojnie kilkoma stronami ukazującymi więź Hiny z Kisakim. Fragment ten rzuca również troszkę więcej światła na pierwsze spotkanie głównego bohatera z Hiną. Dzięki tym pozornie drobnym szczegółom autor ukazuje silne uczucie pomiędzy tą dwójką. Po takim wstępie historia nabiera znacznego rozpędu. Zaprezentowane w Tokyo Revengers tom 11 wydarzenia mają duże znaczenie zarówno dla całej opowieści, jak i samych bohaterów. Nie można więc nadmiernie zagłębiać się w pewne szczegóły, aby nikomu nie zepsuć niespodzianki. Wystarczy nadmienić, że dalszy wątek kręci się tu wokół próby powstrzymania Hakkaia przed dokonaniem pewnej czynności, która może mocno wpłynąć na wygląd przyszłości. Takemichi jest zdeterminowany do zrobienia wszystkiego, aby ostatecznie uratować Hinę. Nie jest on jednak świadom tego, że wigilijna konfrontacja może się potoczyć w naprawdę mocno nieoczekiwanym kierunku. Forma narracji jedenastej odsłony jest więc dość klasyczna dla całego cyklu. Mamy tu do czynienia z wyraźnie sinusoidalną konstrukcją scenariusza, gdzie spokojniejsze momenty są tylko przerywnikiem do szalenie mocnej i wyrazistej akcji (a tej tu zdecydowanie nie brakuje). Ken Wakui utrzymuje doskonały rytm pomiędzy pewnymi fabularnymi odkryciami i zwrotami akcji. Całość jest przy tym naprawdę wyśmienicie zrealizowana, potrafiąc zaskoczyć czytelnika, zapewnić mu masę wyrazistych emocji i to wszystko przy jednoczesnym utrzymaniu pewnej tajemniczości. Twórca nie zapomina również o dalszym rozwijaniu bohaterów, z których prawie każdy jest mocno złożoną jednostką skrywającą swoje sekrety i uczucia...