Miecz Zabójcy Demonów. Tom 18 (okładka  miękka, wyd. 01.2023)

Polecam

Polecam

mega!

Spoko

super

yayy

JESZCZE WIĘCEJ WALKI Co tu dużo mówić: na tym poziomie opowieści – a widoczne to było już wcześniej – została nam właściwie tylko walka, zmierzająca już do finału. Finał nastąpi za osiem tomików, trochę czasu mamy, ale większych zmian w fabule, akcentach i samej akcji nie przewiduję. Ale to nie zarzut, w końcu tego się spodziewa, tego się chce, sięgając po bitewniaka. I tego właśnie nie żałuje nam ta seria, jednocześnie pozostając tworem naprawdę przyjemnym, klimatycznym i miłym w odbiorze. Tanjirou i Tomioka kontra Akaza. Mimo sytuacji dwóch na jednego, to jednak Większy Księżyc Trzeci ma zdecydowaną przewagę. Ale walka trwa. Tylko czy jest szansa ją wygrać? Gdzieś na styku fantasy, horroru i lekkiego bitewniaka, w którym nie brakuje humoru, dzieje się właśnie ta historia. I tak jest od początku. Wtedy jednak walki nie były aż tak istotne, ważniejsze były inne zmagania, więcej było przerywników, więcej spokoju. Ale naturalny rozwój serii tego wymagał, więc jest rasowy bitewniak. Ale fajny, bo ten nastrój, jaki na stronach panuje, to moja bajka. Okej, lubię i mroczniejsze, bardziej krwawe, a to stonowane jest, łagodne, mimo lejącej się czasem posoki, odcinanych fragmentów ciał i innych tego typu atrakcji, ale i to mi odpowiada, jak najbardziej. Mimo ferworu walki, na rozmowy też znalazły się tu i czas, i miejsce. I tak to leci naprzód, w towarzystwie sympatycznych postaci, coraz więcej za nami, przed nami już tylko kilka tomików. Nie jest to czas podsumowań, ale fajnie było, dobrze, że wszedłem w ten cykl i będę to podkreślał na każdym kroku. I wolę mangę od anime’owanej adaptacji – widziałem tylko film, ale ogląd mi dał – która może i dobra, ale jednak nie ma w sobie takiego oldschoolowego sznytu, jaki ma ta seria w oryginale właśnie. A tę starą szkołę trochę widać w tych ilustracjach. W takim lekkim, cartoonowym często podejściu, które w oko wpada i dobrze pasuje do tego wszystkiego. Do tej fantasy, do tego horroru i do bitewniaka wreszcie też. Bywa dynamiczne, klimat ma, fajnie nie boi się autorka czerni, a zarazem nie przesadza też z efektami. Wyważone, z delikatnością podane i naprawdę ładne. I może czasem rzecz jakoś tak uderza w schemat, a i były momenty, które – nie mówię, że w tym tomie, a ogóle serii – wydawały się jakby żywcem wzięte z „Naruto”, nadal jednak mnie to kupuje. Nadal było i jest przyjemne. I chętnie tu wracam.

POPKulturowy Kociołek: Tanjirou i Tomioka stają naprzeciwko naprawdę groźnego przeciwnika, którym jest Akaza. Demon o randze Większego Księżyca Trzeciego już udowodnił swoją potęgę, pokonując wcześniej jednego z filarów. Nic więc dziwnego, że obaj bohaterowie w początkowej fazie bitwy zmuszeni są do defensywy. Napędza ich jednak przemożna chęć zemsty, która znacząco dodaje siły. Nie jest jednak pewne czy odniosą oni ostateczny sukces. Jedną nadzieją na zwycięstwo jest bowiem przekraczanie własnych ograniczeń i wkroczenie na zupełnie nową ścieżkę siły. Nie jest to jedyna walka zaprezentowana w mandze Miecz zabójcy demonów tom 18. Autor poświęca tu również trochę uwagi walce Kanao i Doumy, w której również nie brakuje widowiskowości i emocjonalności. Osiemnasta odsłona serii wypełniona jest więc po brzegi mocną akcją, która powinna mocno zachwycić fanów serii. Zaprezentowane tu potyczki są jednymi z najbardziej intensywnych, jakie do tej pory pojawiały się na łamach komiksu. Podkręcona do granic możliwości widowiskowość to jednak niejedyne zalety tytułu. Autor kolejny bowiem raz sięga po wyraziście emocjonalne elementy scenariusza, które spowalniają trochę tempo wydarzeń, nadając im tym samym jeszcze większej intensywności. Ważną rolę w tomiku odgrywa eksploracja historii z punktu widzenia demonów, nadająca warstwy złożoności antagonistom, a tym samym całej opowieści. W rozbudowanych retrospekcjach poznajemy tu przeszłość Akazy i powody, dla których stał się on demonem. Dzięki nowym faktom zaciera się jasno nakreślona granica dobra i zła i postać ta staje się mniej jednoznaczna....

Poza akcją jest jednak także sporo ciekawych elementów związanych z historią bohaterów. Dowiadujemy się na przykład całkiem sporo o przeszłości Inosuke, czyli chłopaka w masce dzika, który stał się dobrym kolegą głównego bohatera serii. Okazuje się, że przeszłość tego zabójcy demonów jest równie tragiczna jak losy wielu innych postaci. Z drugiej strony dowiadujemy się też, jak trzeci w sile demon Akaza stał się potworem. Po raz kolejny mamy do czynienia z tragedią. Co ciekawe życia demonów i ich zabójców są równie smutne i bolesne. Ciekawe czy w innych okolicznościach, ci, którzy polują na potwory mogliby się nimi sami stać? To jest jeszcze bardziej podkreślone, gdy dowiadujemy się, że ród, który przewodzi łowcom, jest powiązany z pierwszym i najsilniejszym potworem, który stoi za całym złem. To sprawia, ze obie strony konfliktu są sobie niezwykle bliskie.

Wielbię to