Świąteczny trop (okładka  miękka, wyd. 10.2020)

Nie bardzo wiem do jakiej kategorii zaliczyć tą pozycje, chyba lekki kryminał będzie dobry. Ciekawie poprowadzone wątki, fabuła. Czyta się lekko i przyjemnie a do tego dość szybko. Tytuł niezbyt jest powiązany z treścią w której tylko kilka razy jest wzmianka o świętach Bożego narodzenia. Nie mniej jednak warto przeczytać.

Świetna książka pod choinkę lub na Mikołajki. Bardzo szybko mija czas gdy się ją czyta.

Pod koniec już trudno się czyta książkę. Nie porwała mnie

Fajna lekka historia

Super książka

Nie potrafię przejść obojętnie obok książki, która na okładce ma psa. Jeśli w dodatku jest to opowieść świąteczna, to po prostu muszę ją mieć i przeczytać opatulona kocykiem. Powieść wydana przez Wydawnictwo Kobiece pobiła jednak wszelkie rekordy słodkości — cudny szczeniak, w koszyku otoczonym ozdobami świątecznymi. Moje serce roztopiło się niczym lody w ogromnym upale. Z tego też powodu bez wahania sięgnęłam po powieść „Świąteczny trop” autorstwa Davida Rosenfelt'a. O czym jest ta historia? Zdecydowanie o ekscentrycznym adwokacie Andym Carpenter, który posiada ten luksus, iż może wybierać sobie sprawy, których się podejmie. Dodatkowo zaś kocha zwierzęta, a zwłaszcza psy! I powiedzie, jak to nie uwielbiać takiego bohatera? Dzień przed Świętem Dziękczynienia (uznawanym przez niektórych w Stanach za czas, kiedy można rozpocząć przygotowania świąteczne) widząc bezdomnego z psiakiem, wręcza mu dwadzieścia dolarów i bon zakupowy w sklepie zoologicznym na kolejne pięćdziesiąt. Następnego dnia dowiaduje się, że ów mężczyzna – Dan Carrigan nie tylko został napadnięty, ale też zabrano mu pupila, który pogryzł napastnika. Postanawia wkroczyć do akcji, w końcu jak mawia jego żona „Przecież mamy Boże Narodzenie”. Nie tylko pomaga wydostać Zoey ze schroniska dla psów, ale też oferuje mieszkanie nieznajomemu. Niestety zdradza też jego nazwisko przyjacielowi — dziennikarzowi. Policja szybko aresztuje bezdomnego, oskarżając go o morderstwo. Andy po prostu nie może zostawić go bez pomocy. Nie znałam wcześniej tego autora, ale przyznam, że z przyjemnością sięgnę po jego inne książki, zwłaszcza te z cyklu „Andy Carpenter” bowiem jak się okazuje, w moje dłonie trafił osiemnasty tom serii! David Rosenfelt pisze lekko, nieco sarkastycznie, a co najważniejsze z dużą dozą humoru. Raz po raz wybuchałam śmiechem, czytając błyskotliwe komentarze czy uszczypliwe wypowiedzi bohaterów. Podobało mi się, w jaki sposób kreśli postacie, nawet te drugoplanowe czyniąc z nich osoby, o których przygodach chce się czytać. Lekki kryminał, jaki stworzył autor, jest pełen zaskakujących zwrotów akcji, zmyłek, ale też podpowiedzi, które tworzą skomplikowaną całość. Przyznam też — zakończenia nie udało mi się przewidzieć. Dostrzegam tylko jeden minus – w tym wszystkim zabrakło mi jednak psów. Owszem była wspomniana Zoey i od niej wszystko się zaczęło – w końcu pogryzła napastnika, były też psiaki Andy'ego, ale jakoś tak za mało. Spodziewałam się, że zwierzęta odegrają w tym wszystkim większą rolę. Niestety, trochę się przeliczyłam. Podsumowując: Doskonały lekki kryminał w świątecznej atmosferze, niestety bez znacznej roli czworonożnych przyjaciół.

Gdyby nie ktoś kto wie, że uwielbiam czytać i zna trochę mój gust czytelniczy zapewne nigdy nie dowiedziałabym o istnieniu tego autora. Przyznam jednak uczciwie, że ta książka na tyle mnie zaintrygowała, że zaczęłam szukać w księgarniach internetowych kolejnych jego książek. Już sam fakt, że autor uwielbia psy spowodował, że polubiłam go, a po przeczytaniu tej powieści chyba polubiłam również jego książki. I wcale się nie dziwię, że główny bohater, czyli adwokat Andy Carpener zyskał sobie przychylność tak wielu czytelników. U nas wprawdzie jeszcze nie jest zbytnio znanym, ale kto wie, może wkrótce się to zmieni. W obliczu setek książek, które zalewają księgarnie zarówno internetowe jak i stacjonarne, muszę powiedzieć, że po ten kryminał naprawdę warto sięgnąć. Nie musi to być w okresie świątecznym, chociaż fabuła ma mocną świąteczną oprawę a wiadomo, że jak święta to i każdy liczy na świąteczny cud. Ta książka to połączenie dobrego wątku kryminalnego z odrobiną humoru i bardzo ciekawymi osobowościowo bohaterami. A wszystko to oplecione jest cudowną nicią empatii. Myślę, że autor wymyślając postać Andy’ego pozwolił wielu ludziom spojrzeć na zawód adwokata zupełnie z innej strony. Bo kim jest dobry prawnik, dobry adwokat? Z całą pewnością to ktoś, kto potrafi udowodnić to o czym jest przekonany i zrobi wszystko, aby pokazać się z tej nie tylko prawniczej strony, ale głównie z tej typowo ludzkiej. Przyznam szczerze, że całkiem dobrze się przy tej książce bawiłam, chociaż narracja pierwszej osoby czasu teraźniejszego nie należy do moich ulubionych, ale kiedy wciągnie człowieka nietuzinkowa fabuła, to przestaje się zwracać uwagę na narrację, styl czy interpunkcję. A przyznać muszę, że fabuła pochłonęła mnie całkowicie. Sprytne metody jakimi posługuje się adwokat, aby udowodnić swoje tezy, są z jednej strony niesamowicie ciekawe, może czasami lekko nieprzepisowe, ale z całą pewnością bardzo skuteczne. Polecam tę trochę świąteczną powieść wszystkim miłośnikom kryminałów, komedii kryminalnych, miłośnikom psów i wszystkim tym, którzy po prostu lubią dobre książki. Jeśli chodzi o mnie to z pewnością sięgnę jeszcze kiedyś po którąś z książek tego autora, a zwłaszcza po taką, której bohaterem będzie Andy i jego żona.

Od pewnego czasu z żoną nosimy się z zamiarem przygarnięcia najlepszego przyjaciela człowieka. Po przeczytaniu książki „Świąteczny trop” autorstwa Davida Rosenfelta czuję, że w naszym mieszkaniu zawita czworonożny domownik. Radość z posiadania psa będzie ogromna, porównywalna do tej jaką odczuwałem podczas czytania książki, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Kobiecego. Adwokat Andy Carpenter tuż przed Świętami Bożego Narodzenia spotyka bezdomnego, któremu wręcza pieniądze. Następnego dnia dowiaduje się, że ów mężczyzna i jego pies zostali zaatakowani. Carpenter przejęty sytuacją mężczyzny i jego psa postanawia im pomóc. Sprawa komplikuje się, gdy wychodzi na jaw, że Don Carrigan od dwóch lat poszukiwany jest przez policję. Oskarżono go o morderstwo. Oczywiście mężczyzna, mimo ciążących na nim zarzutach, zarzeka się, że jest niewinny. Andy jako doświadczony adwokat postanawia bliżej przyjrzeć się tej sprawie. Czy zdoła oczyścić Carrigana z oskarżeń? „Świąteczny trop” to doskonała lektura, w której unosi się aura świątecznych cudów. A wszystko to utrzymane w ciekawej humorystycznej konwencji. Lecz również przesłania, by każdy z nas odnalazł w sobie otwartość na pomoc drugiemu człowiekowi. I nie tylko od święta. Dodatkowym smaczkiem tej historii jest również czworonożny przyjaciel Carrigana, czyli sympatyczna suczka Zoey. „Świąteczny trop” to ciekawy lekki kryminał, z humorem. To również odskocznia od mocnych kryminalnych historii. Myślę, że ta książka będzie trafionym prezentem dla każdego czytelnika. Historia w niej zawarta niesie mądre przesłanie, jak i również jest wciągającą zabawą w której warto uczestniczyć. Atmosfera zapisana na niespełna trzystu pięćdziesięciu stronach jest iście świąteczna. Zatem warto sięgnąć po „Świąteczny trop” by ta aura zagościła w naszych sercach i domach. Wzbogacenie naszej domowej biblioteki będzie dla niej barwnym urozmaiceniem. Nie tylko dzięki magicznej okładce, lecz treści pod nią ukrytą. A ja nie będę ukrywał, że książka Davida Rosenfelta, będzie pierwszą, którą ponownie przeczytam z naszym nowym domownikiem. Przecież to hautastyczna historia. Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu http://www.czyt-nik.pl/recenzje/hautastyczna-ksiazka/

„Albowiem spontaniczność przez wielu jest odbierana jako szczerość. A jak powiedział kiedyś ktoś mądry: gdy umiesz udawać szczerego, jesteś w pół drogi do sukcesu”. Na początku okładka, ponieważ ona sugeruje coś innego, niż tak naprawdę dostajemy. Ale jest ładna, przyciąga oko… Książka świąteczna nie jest, to raz. Chociaż jest scena w Boże Narodzenie, podczas której doszło do pewnej akcji. A żona głównego bohatera na początku powtarza zdanie „ Przecież mamy Boże Narodzenie” , ale umówmy się jedno zdanie świąt tutaj nie zrobi…Książka o zwierzętach nie jest, to dwa. Owszem zdarzają się momenty kiedy ktoś sobie o istnieniu piesków przypomina, ale jest ich jak na lekarstwo. Ale „nie oceniaj książki po okładce” jak to mówią. I może jestem troszeczkę zawiedziona tym brakiem świąt i zwierząt, to książka nie jest zła. Dostajemy całkiem niezłą opowieść kryminalną, która gra tutaj pierwsze skrzypce. Dotyczy ona morderstwa, którego miał rzekomo dokonać Don Carrigan – bezdomny weteran. I ta zagadka jest bardzo ciekawa, wciągająca a jej zakończenie zaskakujące. Dużo się dzieje, kilka trupów jest nawet… Jednak nie jest tak bardzo brutalnie i krwawo. Pod koniec książki akcja przenosi się na salę sądową i to bardzo mnie się spodobało, bo lubię takie klimaty. Zatrzymam się przy bohaterach. Wiele osób się przewija na kartkach tej historii, którzy pomagają Carpentrowi rozwiązać tę sprawę. Każdy jest przedstawiony, krócej czy też dłużej, ale są zróżnicowani i poniekąd interesujący. Może się wydawać, że tyle postaci spowoduje takie zagubienie i to jest prawda, bo przez chwilę odnosi się takie wrażenie. Sam Andy Carpenter to prawnik z bardzo specyficznym humorem i często rzuca jakimiś humorystycznymi tekstami w poważnych sytuacjach. Dla jednych te teksty będą zabawne, dla innych nie. Mnie parę z nich rozśmieszyło. I styl autora, który na początku nie przypadł mi do gustu, gdyż miałam wrażenie, że autor wyjaśnia każdy ruch, sytuację…, tak jakbym nie mogła się sama tego domyśleć lub też to nie było oczywiste. W każdym razie kiedy już przyzwyczaiłam się do tego pióra, to czytało się bardzo szybko.

Dzisiaj bardzo krótko książce ze świąteczną okładką, ale o nieświątecznej historii. Krótko, ponieważ ta historia była...taka sobie! • „Ekscentryczny obrońca sądowy Andy Carpenter dostrzega zwiniętych przy chodniku bezdomnego mężczyznę i jego psa. Nie waha się ani chwili i dzieli się pieniędzmi, które ma w kieszeni. Niedługo po tym spotkaniu bezdomny i towarzysząca mu suczka Zoey zostają zaatakowani w środku nocy. Pies w obronie swojego właściciela gryzie napastnika, zmuszając go do ucieczki. Zwierzę – zgodnie z obowiązującym prawem – zostaje poddane kwarantannie. Jego opiekun, Don Carrigan, jest załamany. Gdy Andy i jego żona postanawiają pomóc mężczyźnie, okazuje się, że Don od dwóch lat jest poszukiwany za morderstwo...” • Dałam się zwieść tej czarującej, uroczej, słodkiej i (w końcu) świątecznej okładce z malutką biszkoptową kruszynką oraz zapewnieniom wydawcy. Cóż...wnętrze ma niewiele wspólnego z okładką, jedynie w pierwszych rozdziałach da się poczuć, że akcja rozpoczyna się w okolicach Bożego Narodzenia. Na więcej liczyć raczej nie można. Liczyłam też na kryminalną, zawiłą historię z psem w roli głównej... tym razem moje rozczarowanie było jeszcze większe - wszystko toczy się wokół morderstwa, jednak akcja ma miejsce głównie na sali sądowej, gdzie o morderstwo kształcony jest jeden z bohaterów. Fakt, wątek kryminalny nie był najgorszy - dużo niewiadomych, masa poszlak i winny, który nie przyznaje się do morderstwa. Gdyby akcja była bardziej wartka i nie tak statyczna mogłaby być to całkiem niezła książka! O psie Autor chyba zapomniał, bo pojawia się bardzo sporadycznie. Przyznaję, że jako zagorzała psiara bardzo liczyłam na zagadkę kryminalną z psem w roli głównej. Całość wypada tak sobie. Średnio. Nie lubię być zaskakiwana w ten sposób. Zbyt nieśpieszne, zbyt nudno, za mało świątecznego czaru - a przecież miała być to powieść świąteczna, gdzie ducha Świat czuć na każdej stronie!