Powietrze, którym oddycha (okładka  miękka)

🥺𝔀𝔃𝓻𝓾𝓼𝔃𝓪𝓳𝓪̨𝓬𝓪 🤭𝔃𝓪𝓫𝓪𝔀𝓷𝓪 😊𝓭𝓪𝓳𝓪̨𝓬𝓪 𝓷𝓪𝓭𝔃𝓲𝓮𝓳𝓮̨ ⭐️𝟖,𝟓/𝟏𝟎 "ᴢɴᴀsᴢ ᴛᴏ ᴍɪᴇᴊsᴄᴇ ᴍɪᴇ̨ᴅᴢʏ ᴋᴏsᴢᴍᴀʀᴇᴍ ᴀ ᴅᴏʙʀʏᴍ sɴᴇᴍ? ᴛᴏ ᴍɪᴇᴊsᴄᴇ, ɢᴅᴢɪᴇ ɴɪᴇ ᴍᴀ ᴊᴜᴛʀᴀ, ᴀ ᴡᴄᴢᴏʀᴀᴊ ɴɪᴇ ʙᴏʟɪ? ᴍɪᴇᴊsᴄᴇ, ɢᴅᴢɪᴇ ɴᴀsᴢᴇ sᴇʀᴄᴀ ʙɪᴊᴀ̨ ᴡ ᴊᴇᴅɴʏᴍ ʀʏᴛᴍɪᴇ? ᴍɪᴇᴊsᴄᴇ, ɢᴅᴢɪᴇ ɴɪᴇ ɪsᴛɴɪᴇᴊᴇ ᴄᴢᴀs ɪ ᴌᴀᴛᴡᴏ ᴊᴇsᴛ ᴏᴅᴅʏᴄʜᴀᴄ́? ᴄʜᴄᴇ̨ ᴛᴀᴍ ᴢ ᴛᴏʙᴀ̨ ᴢ̇ʏᴄ́." "Powietrze, którym oddycha" to książka pełna bólu, smutku i żałoby. Chwyta za serce i zostawia na nim ślad, ale też daje nadzieję i bawi, co jest naprawdę miłym połączeniem.😊 Poznajemy tutaj dwójkę bohaterów, którzy przeżyli niewyobrażalną stratę, co niewątpliwie zbliży ich do siebie. Zdecydują się na swego rodzaju układ- będą chcieli w swoich ramionach zapomnieć o tych innych ramionach... Nie oceniam tego wątku, bo ciężko mi to zrobić, ale rozumiem, że niektórym może wydawać się dziwny i w sumie taki był. 😉 Co jednak może z tego wyjść? Czy te dwie połamane dusze będą miały szansę na stworzenie czegoś prawdziwego? Najlepsze w tym wszystkim jest to, że to nie będzie jedyny ich problem. 😊 Chroniąc Was przed spojlerami, nie zdradzę, z czym będą musieli mierzyć się Elizabeth i Tristan, ale obiecuję, że będzie ciekawie. 😉 Podobało mi się to przełamywanie smutnych wątków i fragmentów humorem. Totalnie w moim guście,  więc dobrze się bawiłam i miło obserwowało się tą świeżą dla bohaterów relację. Może nieco rozwinęłabym moment, w którym zakończyli swój układ, a rozpoczęli coś nowego, ale i tak wyszło to dość płynnie i naturalnie. Pod koniec wyjdzie na jaw sporo faktów, a ja uwielbiam ten moment, kiedy wszystkie puzzle wskakują na swoje miejsce, ale było trochę zbyt dużo tych zbiegów okoliczności, przez co zabrakło nieco realizmu. Czy jednak ta książka miała być życiowa?🤔 Chyba nie, więc jestem zadowolona. 😁 To moje drugie spotkanie z twórczością autorki i kolejny świetny romans, więc nie mogę się doczekać kolejnych. 😊 Znacie już "Żywioły"?❤️

Po powieści od Brittainy "Kochając Pana Danielsa" spodziewałam się, że ta pozycja wbije mnie w fotel. I tak się stało, ale niestety tylko na początku. Od momentu pierwszego zbliżenia pary historia zrobiła się przewidywalna, a wątek kryminalny wszystko zniszczył. Nie podobało mi się aż tak jak się spodziewałam. Ale sam pomysł na historię bardzo ciekawy, i lubię książki tej autorki, ale ta pozycja nie przypadła mi tak do gustu jak myślałam

trochę nudna, ale podobała mi się. trochę nawet łezka poleciała momentami

Cała seria rewelacja

Polecam

Okładki tej serii są do siebie zbliżone, utrzymane w tym samym stylu. Zmienia się model oraz kolor. Tutaj głównie dominuje szarość z fioletem. Jest matowa w dotyku, posiada ładny ornament, wytłuszczony na środku. Nie ma niestety skrzydełek, które uchroniłyby ją przed uszkodzeniami mechanicznymi. Kremowe stronice, czcionka wystarczająca dla oka, literówek brak, odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane. Narracja prowadzona jest przez dwójkę głównych bohaterów. Moje spotkanie z autorką przebiegło chyba aż za dobrze. Czytało mi się ją niezwykle szybko, od razu wciągnęłam się do świata wykreowanego przez pisarkę. Z trudem odkładałam ją na bok... Nie mogłam się oderwać. Lekki, przyjemny styl, pozbawiony przeszkód. Jeśli się od niej odrywałam, to nieustannie o niej rozmyślałam... To jest książka, po jaką warto sięgnąć. Warto poświęcić jej czas, jeśli jesteście zwolennikami powieści obyczajowych, romansów, to coś dla Was. Elizabeth jest postacią, która silnie walczy o każdy dzień, ze względu na swoją córeczkę, Emmę. Jest ona dla niej całym światem. I tylko ona tak naprawdę jej została... Od jakiegoś czasu niekoniecznie może liczyć na swoją matkę, woli więc odciąć się i postanawia wrócić do domu, gdzie kiedyś mieszkali w trójkę, tworząc szczęśliwą rodzinę... Kiedyś. Teraz musi udźwignąć ciężar samotności czy bolesnych wspomnień. Z marszu ją polubiłam i trzymałam kciuki, by w końcu pogodziła się z losem, co jak wydaje mi się nie jest dla niej łatwe... Bardziej dramatycznym bohaterem jest Tristan. On to już w ogóle miał przegwizdane. Stworzył z siebie człowieka, którego wszyscy unikają. Nie lgnie do ludzi, chociaż tych, których stracił, tak bardzo kochał i tęskni nieustannie. Został mu tylko Zeus, do którego żywi jakiekolwiek emocje. Jeśli miałabym wybierać między nim a Lizzie, to wybrałabym jego. Wydaje mi się, że jego przeszłość, serce, dusza była zdecydowanie mocniej porysowana. I tak niby przypadkiem, a po sąsiedzku, przyciągnął swój do swego... Bardzo go szanowałam i również trzymałam kciuki, by wszystko jakoś się ułożyło, by pogodził się z przeszłością i zaczął żyć... Emocji jest tutaj sporo. Nie rozwaliła mnie ta książka emocjonalnie jak Daniels, ale czułam to, co bohaterowie. Dzieje się momentami tak wiele... Przejmujący ból, żal, strata, niezrozumienie, zagubienie... Wszystko to we mnie buzowało, chciałam, żeby postaciom się w końcu udało... Jednak musieli przejść swoje, żeby móc jakkolwiek spróbować stanąć o własnych siłach... Nie mogłam pogodzić się z tą niesprawiedliwością, jednak wiem dobrze, że w naszym prawdziwym życiu jest bardzo podobnie... Takie tragedie spotykają każdego z nas - mniejsze czy większe... Tylko na ogół staramy się pogodzić, odsunąć od tego, by jakkolwiek funkcjonować... I tak właśnie starali się zarówno Tristan jak i Elizabeth. Akcja ma odpowiednie tempo, raz jest szybkie, raz wolniejsze, nie ma czasu na nudę. Są chwile, które powodują uśmiech na naszych ustach, ale są i takie, które powodują smutek... Poznajemy tajemnice dwójki głównych bohaterów. Obserwujemy relację, jaka między nimi powstaje... I muszę przyznać, że budowanie napięcia wychodzi pisarce świetnie. Idealnie wręcz poradziła sobie z bohaterami, którzy byli tak rozbici, że potrafiła ich dwoje jakoś poskładać... Byłam wzruszona, nie raz. I tak samo, wiadomo, popełniali błędne i trafne decyzje, czasami zbyt pochopnie... No dobrze, nie czasami, często. Jednak to wszystko uzmysławia nam, że i my postępujemy podobnie! Można powiedzieć, że mogliśmy na przykładzie postaci z książki zobaczyć samych siebie w obliczu traumy, tragedii, trudnych chwil... A ten plot twist? Praktycznie pod koniec książki? Kto by się tego w ogóle spodziewał! Ja jestem w szoku nadal i jeszcze bardziej rozbolało mnie serce... Reasumując uważam, że jest to historia zdecydowanie warta poznania. Przepiękna, życiowa, ale nie przepełniona samymi dobrymi rzeczami. Znajdziecie w niej mnóstwo emocji, ale i wartości. Spojrzycie innym okiem na ludzi, którzy doświadczyli traumy, straty, a może łaskawszym okiem spojrzycie również na siebie? Może zrozumiecie, że każdy zasługuje na drugą szansę, na nowe życie... Głównym tematem książki jest przeżywanie straty i żałoba, stawanie na nogach o własnych siłach. ZDECYDOWANIE POLECAM!

Utrata kogoś bliskiego boli. Boli tak, że trudno jest opisać tę rozpacz dotykającą człowieka. Pozostawia serce w strzępach, które, wydaje się, już nigdy nie będą całością. I trudno patrzeć w przyszłość z nadzieją w imię powiedzenia, że czas leczy rany. Jednak, jakkolwiek by nie było tragicznie, dni uciekają, czy tego chcemy czy nie. Serce nadal działa, choć nie jest już takie samo. I nadal potrafi bić dla innych ludzi, choć wydawałoby się to zupełnie niemożliwe. Liz wraz z córką wraca po długiej nieobecności do domu. Doskonale wie, że to już najwyższy czas, by wziąć się w garść i pokierować swoim życiem na odpowiednie tory. Jej poukładany świat się rozpadł i już nigdy nie będzie taki sam, podobnie jak i ona. Jednak ma dla kogo żyć, Emma jest całym jej światem i powodem, dla którego musi walczyć o każdy kolejny dzień i każdy kolejny oddech. Liz ma przyjaciół, którzy są gotowi ją wesprzeć w każdej chwili, ma specyficzną mamę, która jak mało kto może zrozumieć z jakimi emocjami boryka się jej córka ale ma też pokruszone serce, co do którego nie ma nadziei, że kiedykolwiek jeszcze będzie całe. Nie jest świadoma swojej siły, momentami zbyt dobra jak na ten świat, absolutnie pokiereszowana przez życie. Czy odnajdzie w sobie siły by poszukać dla siebie szczęścia raz jeszcze? Tristan nie cieszy się najlepszą opinią wśród okolicznych mieszkańców. Negatywnie nastawiony do każdej istoty ludzkiej, niemiły, trudny w obyciu, niechętny do jakichkolwiek rozmów, nie zjednuje sobie przyjaciół. Dodatkowo pracuje w sklepie, który też nie jest zbyt dobrze postrzegany w miasteczku. Jego jedynym towarzyszem jest pies- Zeus, który nie odstępuje go na krok. Lecz Tristan pod powierzchnią, głęboko ukryte za nieprzystępnością, skrywa pokłady bólu, które trudno opisać. Jego serce doznało ran tak wielkich, że on funkcjonuje niemal bez niego, a przynajmniej tak mu się wydaje. Wszystko co kiedyś dawało mu radość, obecnie jest bez znaczenia, a on sam jest martwy wewnątrz od wielu miesięcy. Czy ktokolwiek będzie w stanie wybudzić go z jego prywatnego koszmaru? "Powietrze, którym oddycham" to świetny romans, poruszający trudny temat, jakim jest utrata kogoś, kogo się kocha. Nie znajdziemy tu brutalności, dużej namiętności czy niepokojących porywów serca, ta książka opiera się na zupełnie czymś innym. Na zaufaniu, na potrzebie bliskości, na próbie leczenia własnych ran, na czułości i na miłości sprawiającej, że rośnie serce. Bohaterowie w związku ze swoimi doświadczeniami mają swoje obawy co do tworzenia jakiejkolwiek relacji i one sprawiają, że są chwiejni, czasem podejmują nieracjonalne decyzje, ale to właśnie sprawia, że są po prostu wykreowani niezwykle rzeczywiście, bowiem po ludziach z takim bagażem nie spodziewałabym się innych reakcji. Ta powieść jest pełna bólu ale też daje nadzieję, że karty losu mają to do siebie, że lubią się odwrócić. Zwracają też uwagę postaci poboczne, które wprowadzają zarówno elementy humorystyczne do książki, które cechują pióro Autorki, jak i zawirowania, których nie sposób było się spodziewać. To słodko-gorzka powieść o drugich szansach, prozie życia i niesprawiedliwości losu, lecz jedno w niej jest najważniejsze... 'W każdej sekundzie. W każdej minucie. W każdej godzinie. Każdego dnia.' powinno się pragnąć takiej miłości, jak tej, która jest pokazana na kartach powieści i nie godzić się na mniej. Mi bardzo spodobała się ta książka, jednak dla osób szukających mocniejszych emocji w romansach może okazać się nieodpowiednia.

Od początku książka jest mocno emocjonalna. Pełna jest wzruszeń, żalu, smutku, ale też szczęścia, humoru i miłości i romansu. Nieoczekiwany zwrot akcji pod koniec nieco mnie zaskoczył. Bardzo przyjemna lektura, lekko się czyta.