Oleńka. Panienka z Białego Dworu (okładka  miękka, wyd. 01.2020)

Saga

Ok

Czy znacie takie powiedzenie: "Obyś żył w ciekawych czasach"? To właściwie bardziej klątwa niż powiedzenie, bo życie w ciekawych czasach niewątpliwie oznacza kłopoty. Ciekawe czasy oznaczają, że dużo się dzieje, a jeżeli dużo się dzieje, to ludzie dzielą się na tych, którzy korzystają ze zmian i tych, których zmiany krzywdzą. Nie ulega wątpliwości, że książki ukazujące losy ludzi w I połowie XX wieku to właśnie powieści o ciekawych czasach... Nie ukrywam, że uwielbiam. Niedawno zaczytywałam się w serii pt. „Dwieście wiosen”. Trzy rewelacyjne tomy ukazujące zagmatwane losy rodziny Konarskich. Seria urzekła mnie i namiętnie szukałam czegoś podobnego. Na szczęście moje poszukiwania nie były zbyt długie. „Oleńka. Panienka z białego dworu” to pierwszy tom cyklu „Wiek miłości. Wiek nienawiści”. Sami przyznacie, że brzmi ciekawie, zwłaszcza, jeżeli dodamy do tego opis wydawcy, który informuje nas, że powieść opisuje „dramatyczne dzieje polskiej rodziny ziemiańskiej z Wileńszczyzny”. Kiedy poznajemy tytułową Oleńkę, żyje sobie Ona jak pączek w maśle. Jest najmłodszą córką bardzo bogatych Państwa Ostojańskich. Ich majątek jest ogromny. Pałac, gorzelnia, stadnina i majątek ziemski, ciągnący się aż po horyzont. Nic więc dziwnego, że Oleńska ma wszystko, o czym tylko zamarzy. Cieniem jedynie kładzie się pochodzenie jej ukochanego Joachima. To prosty nauczyciel w wiejskiej szkole, nie ma więc wątpliwości, że się tatce nie spodoba. Oleńka jest bardzo rozsądną osóbką i zdaje sobie sprawę, że taki mezalians nie wchodzi w grę. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że ten problem za kilka chwil będzie niczym w porównaniu z tym, co szykuje dla niej los. Na skutek pewnych wydarzeń Oleńka zostaje skazana na głód i poniewierkę. Z bogatej panienki musi przeistoczyć się w kobietę, która weźmie los za rogi i nie podda się. Nie traci jednak dumy i świadomości swojego pochodzenia, choć los nie szczędzi jej wyzwań. Dziewczyna, której niczego nie brakowało, musi zadbać o opłaty, jedzenie i buty na zimę… Powiem tak – to jest wspaniała powieść na długie, zimowe wieczory. Wydarzenia opisane piękną polszczyzną silnie działają na wyobraźnię czytelnika. Widziałam te pola, pachnące kwiaty i błoto powstałe po w pierwszych ciepłych deszczach. Autorka z wielką wrażliwością dobiera każde słowo tworząc przepiękne obrazy, urzekające odbiorcę. Wielka to przyjemność czytać taką prozę. Nie będę jednak ukrywać, że jeżeli liczycie na szybką akcję, nagłe zwroty i fabułę rodem z Gwiezdnych wojen to nic z tego. To powieść, która chwyta za serce i nie puszcza aż do ostatniej strony. Losy Oleńki są poruszające, ale fabuła niczym nie zaskakuje i jest dość przewidywalna. Nie zabiera to jednak przyjemności czytania. Z niecierpliwością czekam na kolejne tomy.

Ja to mam szczęście do dobrych książek! To druga książka przeczytana w tym roku i od razu strzał w dziesiątkę. Zresztą mogłam się tego spodziewać. Pani Wioletta Sawicka pisze książki, które bardzo mi się podobają. Pierwszy tom o losach Aleksandry Ostojańskiej przeczytałam w jeden dzień – tak mnie ta historia urzekła. Zerknijcie na moją opinię. Jest rok 1913 hrabia Aleksander Ostojański to właściciel ogromnego majątku ziemskiego, który położony jest na Wileńszczyźnie. Hrabia z sukcesem zarządza swoimi włościami, stadniną koni, prowadzi również gorzelnię. To przykładny mąż, ojciec trójki dzieci. Rodzina wychowuje swoje dzieci w poczuciu umacniania polskiego ducha na ziemi opanowanej przez zaborcę. Aleksandra jest najmłodsza z rodzeństwa, mieszka wraz z rodzicami w pałacu w Ostojanach. Za sprawą rodziców jest gorącą patriotką i wie czego chce. Dziewczyna jeździ po okolicznych miejscowościach i uczy dzieci języka polskiego. W ten sposób poznaje Joachima, ubogiego nauczyciela. Młodzi zakochują się w sobie. Mężczyzna wie, że kobieta stoi dużo wyżej w hierarchii społecznej. Jednak kocha ją całym sercem. Oboje nie zdają sobie sprawy, że dla Aleksandry mąż już jest wybrany. „Oleńka przepłakała resztę dnia. Z bezsilności, gniewu, rozgoryczenia, że rodzice sami postanowili o jej losie. Dopiero teraz do niej dotarło, jak ważne było wszystko, o cym mówiła Róża. - Rozumiem twój strach przed nieznanym. Sama także go czułam, gdy twój ojciec o mnie poprosił. Przecież prawie się nie znaliśmy i zobacz, jak nam się dobrze ułożyło – pocieszała ją wieczorem mama, gdy kazała podać kolację do pokoju córki. Siedziała przy jej łóżku i gładząc ją po plecach, tłumaczyła: - Więc i ty się nie lękaj. To, że nie kochasz przyszłego męża, jest naturalne. Miłość, szacunek i przywiązanie przychodzą dopiero po ślubie. Tak, jak na ciebie przyszedł czas, żeby wypełnić niełatwe powołanie kobiety.” To były czasy kiedy małżeństwa były kojarzone przez rodziców. I pewnie wszystko potoczyłoby się po myśli hrabiego, gdyby nie doszło do tragicznych wydarzeń, które całkowicie zmieniły przyszłość Aleksandry. Oleńka. Panienka z Białego Dworu to dramatyczna historia polskiej rodziny ziemiańskiej z wileńskich Kresów. Autorka w cudowny sposób opisuje rolę włodarzy ziemskich w przededniu Pierwszej Wojny Światowej. Ukazuje ich zwyczaje, życie. Bardzo plastycznie też opisane są codzienne bolączki zwykłego ludu. Ale przede wszystkim to opowieść o niezłomnej miłości do mężczyzny z innej klasy społecznej. Aleksandra to kobieta, która próbuje poradzić sobie w nowej, trudnej dla niej rzeczywistości. Od samej Autorki wiem, że drugi tom o losach Oleńki pojawi się już w kwietniu. Ja nie mogę się doczekać. A Wy?

Rok 1913. Hrabia Aleksander Ostojański był właścicielem przeogromnego, przepięknego i urodzajnego majątku ziemskiego. Był nie tylko mądrym, uczciwym i dobrym gospodarzem, ale także prawdziwym patriotą i w tym duchu wraz z małżonką starał się wychowywać potomstwo. Jego oczkiem w głowie była Oleńka. Szykował już dla niej męża ze szlachetnego rodu, z odpowiednim tytułem i majątkiem. Nie wiedział, że ukochana córka jeździ po okolicznych folwarkach nie tylko po to, by nauczać ubogie dzieciaki i krzewić w nich wiarę w odrodzenie ojczyzny. Cichaczem spotykała się z ubogim nauczycielem Joachimem. Wśród łąk, w ocienionych zagajnikach, podczas konnych przejażdżek rozmawiali, przytulali się, całowali, a ich uczucie z dnia na dzień robiło się coraz silniejsze. Jednak nad łąkami, polami i majątkiem Ostojańskich zebrały się ciemne, burzowe chmury. Wizyta wojskowych zakończyła sielankę. Konfiskata majątku, aresztowania, morderstwa, grabieże. Piękne, zadbane Ostojany przestały istnieć. Cudem ocalała Oleńka. Co doprowadziło do dramatu? Jak dziewczyna zdołała wyjść z opresji? Jak potoczą się dalej jej losy? Była bogata i otaczali ją bliscy. Teraz została uboga, bez rodziny i dachu nad głową. O tym, jak sobie poradziła, musicie już koniecznie przeczytać sami. „Nienawiść nasz czas naznaczy. Miłość w korale z kropel krwi ustroi, a śmierć makami na polach zakwitnie...”. Początkowo trudno było mi się wciągnąć w historię. Była przewidywalna i schematyczna. Przeszkadzało mi nachalnie ukazane patriotyczno- religijno- pozytywistyczne wychowanie. Poczułam się trochę jak w szkole, gdy na lekcjach języka polskiego wciąż się analizowało pojęcie pracy u podstaw. Było bardzo patetycznie i mdło. Taka sztampa odrobinę mnie zniechęciła do lektury. Jednak kilka rozdziałów dalej wszystko się zmieniło. Niespodziewanie opisywana historia ruszyła z kopyta i resztę tomu czytałam z wypiekami na twarzy. Przestało być schematycznie i przewidywalnie. Akcja popłynęła już wartko, płynnie, bez zgrzytów i z dużą ilością niespodzianek. Bardzo wciągająca historia. Walka z przeciwnościami losu, ukazanie codziennego życia w trudach i znoju, z widmem wojny na karku. Autorka nie uciekała od użycia chłopskiej, prostej gwary i naleciałości językowych. To stworzyło niezwykły, wciągający klimat. Tło historyczne zostało realistycznie oddane. Przyjemny, plastyczny język i styl autorki był dodatkowym atutem. Umiejętnie też podsycała zainteresowanie i w taki niespodziewany sposób zakończyła zmagania Oleńki, że natychmiast musiałam rozpocząć II tom! Dobrze, że miałam go pod ręką.

Dziś na tapet mój debiut z twórczością autorki, a mowa o Wioletcie Sawickiej i jej książce „Oleńka. Panienka z Białego Dworu” tom 1, który skradł moje serce od pierwszych stron. Jestem fanką historii, w której rozgrywają się losy rodzin nie tylko tych na włościach, ale tych prostych chłopów, którzy są na dorobku u swojego pana dobrodzieja. Przed wami Wileńszczyzna rok 1913 i zbliżająca się I wojna światowa, która nie zapuka i nie zapyta, czy może ugościć się w twoim domu. Różnica klasowa i kulturowa, jaka dzieli szlachtę od chłopów w takich książkach, jak ta daje sporo do myślenia i zastanowienia się nad tym, co sami posiadamy oraz jak podchodzimy do życia. Ile serca wkładamy w wychowanie naszych pociech. Książki jak ta (nie wiem, jak u was), ale we mnie wybudzają nadzieję, że dopóty, dopóki dobro istnieje ten świat nie zniknie, nie zgnuśnieje. Dla tych, co lubią wiedzieć, o czym jest książka zapraszam na strony, takie jak Lubimy Czytać, czy strona wydawnictwa Prószyński w celu zapoznania się z opisem. Tytułowa Oleńka to osiemnastoletnia kobietka, która swoją pierwszą miłość zapamięta do końca życia. Dziewczyna, która ma przed sobą długą drogę do pokonania. Będzie kręta i trudna. Jej losy/przygody sprawiają, że zastanawiam się, która dziś dziewczyna byłaby gotowa na takie poświęcenia co Ola? Dla mnie kolejne potwierdzenia tego, że siła jest kobietą i w sytuacji beznadziejnej zawsze znajdzie cień szansy, możliwość, żeby wyjść z najgorszych tarapatów. Szkoda, że nie miałam kolejnego tomu przy sobie, bo w takim momencie się skończyło, że zaczynasz krzyczeć i wołać NIE tylko nie to!!! Historia, która zostanie ze mną na długi czas, historia, do której wrócę wielokrotnie, bo w Oleńce widzę cząstkę samej siebie. Dla fanów audiobooków mam wspaniałą wiadomość, ponieważ w aplikacji Audioteka możecie odsłuchać tę książkę jako audiobook. Kolejnym plusem jest lektorka Joanna Gajór, która swoim głosem oczaruje nawet najbardziej ponurą osobę. Zaczarowała tę książkę swoim ciepłem i profesjonalizmem. Cała seria będzie idealnym pomysłem na prezent. Takich książek nie pozbywa się ze swojej biblioteczki, więc radzę zaopatrzyć się od razu w kolejne tomy.